Αυτή την εβδομάδα σκέφτηκα να σας προτείνω ένα βιβλίο το οποίο όλοι οι απανταχού θεατρόφιλοι γνωρίζετε! Ένα θεατρικό έργο το οποίο έχει ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους και αυτό δεν είναι άλλο από τον ”Άμλετ” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Το θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ ”Άμλετ” έχει χαρακτηρισθεί φιλοσοφικό, πολιτικό και ποιητικό. Βέβαια, ο κάθε αναγνώστης μπορεί να σχηματίσει την δική του άποψη διαβάζοντάς το. Σίγουρα δεν θα διαφωνήσει κανένας με τους παραπάνω χαρακτηρισμούς, μα κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός! Ένα δραματικό έργο από την αρχή μέχρι το τέλος με βασικό ερώτημα του πρωταγωνιστή: ”Να ζεις. Να μη ζεις”.
Ο νεαρός Πρίγκιπας Άμλετ ο οποίος έχει το ίδιο όνομα με τον πατέρα του Βασιλιά της Δανίας έρχεται αντιμέτωπος με μια απρόσμενη εξέλιξη. Ο πατέρας του πεθαίνει απροσδόκητα και ο θείος του Κλαύδιος παντρεύεται την χήρα του αδερφού του, Γερτρούδη αναλαμβάνοντας τον θρόνο. Ένα βράδυ στους φύλακες του κάστρου εμφανίζεται το φάντασμα του Άμλετ. Όταν θα συναντηθεί το φάντασμα του Βασιλιά με τον νεαρό πρίγκιπα, ο Άμλετ θα μάθει την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα του και Βασιλιά της Δανίας. Το φάντασμα θα αποκαλύψει στον Άμλετ τον δολοφόνο του, ο οποίος είναι ο θείος του, Κλαύδιος. Ο Άμλετ για να αποκαλύψει τον θείο του προσποιείται τον τρελό. Θα θεωρήσουν πως η τρέλα του Άμλετ ήρθε από τον έρωτα του για την Οφηλία κόρη του Βασιλικού συμβούλου Πολώνιου. Όταν ο Άμλετ θα σχεδιάσει και θα ανεβάσει παράσταση με θέμα το θάνατο του πατέρα του ο Κλαύδιος από την αποχώρηση του από την αίθουσα θα αποκαλύψει το ένοχο μυστικό του. Η δραματικότητα και η αγωνία κορυφώνεται, ενώ οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με εσωτερικά διλήμματα και δοκιμασίες. Ένα κλασικό έργο που πρέπει να διαβαστεί μέχρι τέλους. Προσπαθήστε να αποκρυπτογραφήσετε τα μηνύματα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ αγγίζοντας τα βαθύτερα νοήματα για την ζωή. Στην συνέχεια σας παραθέτω έναν από τους πιο ΄διαχρονικούς και φιλοσοφικούς μονολόγους. Ο μονόλογος του Άμλετ ταξιδεύοντας στο χρόνο αμετάβλητος, ίσως να ορίζει στο τι είναι ο άνθρωπος και οι σκέψεις του.
Να ζεις. Να μη ζεις. Αυτή είναι η ερώτηση.
Τι συμφέρει στον άνθρωπο
Να πάσχει· να αντέχει σωπαίνοντας τις πληγές
από μια μοίρα που τον ταπεινώνει χωρίς κανένα έλεος
Ή να επαναστατεί. Να αντισταθεί
στην ατέλειωτη παλίρροια των λυπημένων κόπων
Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς. Αυτό είναι όλο
Να κοιμηθείς και να κοιμηθούν
όλοι οι πόνοι που από αυτούς είσαι πλασμένος
Να μην ξυπνήσουν πια ποτέ. Αυτόν τον ύπνο
να εύχεσαι για σένα. Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς
Κι αν στον ύπνο σου έρθει ένα όνειρο;
Τι θα είναι αυτό το όνειρο; Μετά τον αιώνα του σώματος
ποιος ύπνος αναλαμβάνει τα όνειρα; Πώς ονειρεύεται
ο θάνατος; Σε πιάνει φόβος· αργείς
και ζεις. Και η πανωλεθρία διαρκεί ζώντας
από τη ζωή σου. Τελείωσε τον κόσμο εσύ
Τέλειωσε την ζωή σου. Αυτήν την στιγμή. Τώρα. Μ’ ένα μαχαίρι.Ποιος προτιμάει να ζει ρημάζοντας μέσα στον χρόνο
Να τον αδικεί ο ισχυρός να τον συντρίβει ο επηρμένος
να ερωτεύεται να εκλιπαρεί τον αδιάφορο να ανέχεται
την ύβρι της εξουσίας τη νύστα του νόμου
Να νικά ο ανάξιος τον άξιο. Που η αξία του η ίδια
Τον έχει από πριν νικήσει. Ποιος θα άντεχε
να κουβαλάει το ασήκωτο βάρος της ζωής να σέρνεται
να ερημώνει· να στραγγίζει ιδρώτας η ψυχή του
αν δεν ήταν ο τρόμος. Γι’ αυτό που στέκεται εκεί
Εκεί που αρχίζει ο θάνατος. Σ’ αυτήν την άγνωστη γη
Που σε κανέναν ορίζοντα μακριά κανείς. Ποτέ δεν είδε
Κι εκείνοι που ξεκίνησαν και φύγαν· ποτέ
δεν ξαναφανήκαν στην πύλη. Ο φόβος
ταράζει την θέληση και θέλεις
να είναι ο εχθρός σου γνώριμος παρά να δεις
να έρχεται καταπάνω σου το αγνώριστο. Η συνείδηση
μας κάνει όλους δειλούς. Η φύση δεν της έδωσε
μια λειτουργία θανάτου· δεν έχει όργανο για το άγνωστο
Άστραψε η απόφαση κι αμέσως την σβήνει την θαμπώνει
Η υγρασία της σκέψης. Και τα έργα τα μεγάλα
Που γι’ αυτά γεννήθηκες. Μονάχα γι’ αυτά γεννήθηκες
Δεν τα τολμάς. Θρύβουν· χάνονται
Ποτέ δεν θα ονομαστούν πράξεις.
(Μετάφραση Γιώργου Χειμωνά, Εκδόσεις Κέδρος 1988)
