14 άγνωστες ιστορίες για τον Μεγάλο Γκάτσμπυ

Και ρωτώ, υπάρχει άνθρωπος που δεν γνωρίζει τον «Μεγάλο Γκάτσμπυ»; Δεν νομίζω. Κι αν δεν γνωρίζει το βιβλίο που γράφτηκε από τον F. Scott Fitzgerald, σίγουρα θα γνωρίζει την ταινία με πρωταγωνιστή τον Leonardo DiCaprio.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις 10 Απριλίου του 1925 και έγινε ένα από τα σημαντικότερα του 20^ου αιώνα καθώς και η ουσιαστικότερη, ίσως, κριτική πάνω στην κοινωνική ιστορία της Αμερικής κατά τη διάρκεια των ξέφρενων ’20s. Ένα βιβλίο, λοιπόν, που σίγουρα πρέπει να διαβάσετε.

Η ιστορία του Γκάτσμπυ είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους μας πλέον, ακόμα κι αν δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο, θα έχουν δει την ταινία -κι αντιστρόφως. Αυτό που δεν ξέρει πολύς κόσμος όμως, είναι οι παράπλευρες ιστορίες που εξελίχθηκαν γύρω από το βιβλίο του Fitzgerald, με πρωταγωνιστή τόσο τον ίδιο το συγγραφέα και το βιβλίο του, όσο και τον κόσμο που επηρέασε. Δεν θα θέλατε να ξέρετε αυτές τις ιστορίες;

Ορίστε, λοιπόν, 14 από αυτές…

Advertisements

1. Η πρώτη έκδοση του «Γκάτσμπυ» έλαβε ανάμεικτες κριτικές. Παρά το γεγονός πως οι New York Times το λάτρεψαν, ο διάσημος δοκιμιογράφος και κριτικός H.L. Mencken το αποκάλεσε «ένα δοξασμένο ανέκδοτο» και αρκετοί συνάδελφοί του ασπάστηκαν αυτήν την άποψη και το θεώρησαν έργο «ήσσονος σημασίας», αρκετά κατώτερο των προηγούμενων του «Όμορφοι και καταραμένοι» και «This Side of Paradise». Η εφημερίδα New York Evening World έφτασε στο σημείο να γράψει πως ο Γκάτσμπυ κατέρριψε την ιδέα πως ο Fitzgerald ήταν ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της γενιάς του. Αρκετά σκληρό θα έλεγε κανείς. Και λάθος. Σίγουρα λάθος.
2. Το βιβλίο ήταν για καιρό μια εμπορική αποτυχία. Μέχρι τον θάνατό του το 1940, ο Fitzgerald ισχυριζόταν πως είχε βγάλει μόλις $4.000 (!) από το μυθιστόρημα. Ο ίδιος θεωρούσε πως η αποτυχία αυτή οφειλόταν στο ότι γράφτηκε σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε το πρότυπο της δυναμικής γυναίκας αναγνώστριας και ο Γκάτσμπυ δεν περιείχε καμία δυναμική γυναίκα πρωταγωνίστρια, ούτε καν κάποια που να είναι έστω και ελάχιστα συμπαθής. Ανησυχούσε πως το έργο του ήταν καταδικασμένο να ξεχαστεί και στο τέλος, μάλιστα, μετάνιωσε την κυκλοφορία του Γκάτσμπυ. Η άσχημη γνώμη και το άρθρο των New York Times που καταδίκασε τον συγγραφέα, ανέφερε πως το μυθιστόρημα αυτό ήταν το σημάδι πως εκείνος δεν κατάφερε ποτέ να δείξει πλήρως τις δυνατότητές του.
3. Αν ο Fitzgerald είχε ζήσει άλλα 10 χρόνια, θα είχε δει ο ίδιος την ένθερμη υποδοχή που έλαβε το βιβλίο του από το κοινό, στην πορεία. Η έκδοση του «Τελευταίου Μεγιστάνα» του Fitzgerald από τον οίκο Edmund Wilson περιλάμβανε και τον «Μεγάλο Γκάτσμπυ», σε μια προσπάθεια των εκδοτών να κάνουν τον κόσμο να αναθεωρήσει για το μυθιστόρημα, ενώ το βιβλίο έγινε γρήγορα κλασικό ανάμεσα στους σημαντικούς συγγραφικούς κύκλους της εποχής, οι οποίοι ένιωθαν πως οι κριτικοί είχαν παρεξηγήσει το βιβλίο. Εδώ να πούμε πόσο δίκιο είχε ο οίκος Edmund Wilson, αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα είχαμε την ευκαιρία να αγαπήσουμε τον Γκάτσμπυ!
4. Ο Γκάτσμπυ απέκτησε τεράστια δημοτικότητα κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου η κρίσιμη επικρατούσα τάση ήρθε και έδωσε αγάπη στο έργο του Fitzgerald. Οι Εκδόσεις των Ένοπλων Υπηρεσιών κυκλοφόρησαν 150.000 αντίτυπα στα στρατεύματα -100.000 περισσότερα δηλαδή από όσα είχαν πωληθεί όσο ζούσε ο Fitzgerald. Ειρωνεία θα έλεγε κανείς…
5. Κατά τη χρονική περίοδο του ’50 και του ’60 το βιβλίο έγινε βασικό ανάγνωσμα στο αγγλικό πρόγραμμα σπουδών για τα παιδιά γυμνασίου και συνέχισε να έχει μεγάλη εμπορική επιτυχία, μέχρι και σήμερα ακόμη. Ως το 1960, ο Γκάτσμπυ πουλούσε σταθερά 50.000 αντίτυπα ετησίως και μέχρι τώρα έχει πουλήσει περισσότερα από 25 εκατομμύρια παγκοσμίως. Σύμφωνα με την Scribner, την επίσημη εκδοτική του βιβλίου, είναι το πιο δημοφιλές μυθιστόρημα που έχουν εκδώσει ποτέ.
6. Αν και αρκετοί αφοσιωμένοι αναγνώστες θα το έχουν καταλάβει (το σωστό είναι να αναφερθεί), η Daisy Buchanan του βιβλίου λειτούργησε ως «καθρέφτης» για την γυναίκα του Fitzgerald, Zelda. Την πρώτη φορά που ο συγγραφέας της έκανε πρόταση γάμου, εκείνη αρνήθηκε επειδή ήταν πολύ φτωχός για αυτήν. Βέβαια αυτό το σενάριο είναι κάπως περίεργο μιας και πολλοί πιστεύουν πως ο «καθρέφτης» του Fitzgerald στο βιβλίο δεν ήταν ο Γκάτσμπυ αλλά ο ξάδερφος της Daisy, Nick Carraway, ο οποίος, κατά πολλούς, είναι gay. Μπερδεμένη η κατάσταση.
7. Ο χαρακτήρας του Γκάτσμπυ έχει γίνει αφορμή για πολλές αναλύσεις, καθώς παρά τα λεγόμενα του Fitzgerald ότι ο Γκάτσμπυ ήταν Εβραίος, πολύ πιστεύουν πως ο Τζέι Γκάσμπι ήταν μαύρος.
8. Πριν καταλήξει στον τελικό τίτλο για το πιο γνωστό έργο του, ο Fitzgerald σκεφτόταν διάφορα ονόματα για το βιβλίο του. Μερικά από αυτά ήταν τo Among Ash-Heaps and Millionaires, On the Road to West Egg, Trimalchio in West Egg, Gold-Hatted Gatsby, The High-Bouncing Lover, Under the Red, White and Blue
9. Ο Francis Cugat σχεδίασε το εξώφυλλο του μυθιστορήματος που όλοι πλέον αναγνωρίζουμε, χωρίς να χρειάζεται να δούμε τον τίτλο, και ο F. Scott Fitzgerald έμεινε τόσο εντυπωσιασμένος από αυτό, όπως και το κοινό, που αποφάσισε να ξαναγράψει το μυθιστόρημα ώστε να δώσε περισσότερη έμφαση στο σύμβολο των ματιών! Ευτυχώς το εξώφυλλο παραδόθηκε πριν την ολοκλήρωση του βιβλίου, οπότε ο Fitzgerald είχε τον κατάλληλο χώρο και χρόνο για να ενσωματώσει το μοτίβο στην ιστορία του. Υπέροχο!
10. Ο Truman Capote είχε εκδηλώσει το έντονο ενδιαφέρον του να μεταφέρει το μυθιστόρημα στον κινηματογράφο, μια μεταφορά που δεν έγινε ποτέ, όμως. Αρχικά ο Capote ήθελε να δώσει έμφαση στην καταπιεσμένη ομοφυλοφιλική σεξουαλικότητα του Nick Carraway, κάτι που εκείνη την εποχή θα σόκαρε σίγουρα όποιον δεν είχε διαβάσει το βιβλίο. Επίσης, ο Capote ήθελε να κάνει την Daisy «μια εκδικητική λεσβία». Όταν οι παραγωγοί διάβασαν αυτή την εκδοχή της ιστορίας την μίσησαν αμέσως, όπως είναι λογικό και απέλυσαν τον Capote, προσλαμβάνοντας στη θέση του τον Francis Ford Coppola ο οποίος ξανάγραψε το σενάριο μέσα σε τρεις εβδομάδες. Αυτό ήταν και το τελικό σενάριο που χρησιμοποιήθηκε για την ταινία του 1974.
11. Το studio ήθελε για τον ρόλο του Γκάτσμπυ είτε τον Marlon Brando είτε τον Warren Beatty, για την ταινία του 1974. Υπήρξαν προβλήματα, όμως. Ο Brando όμως ζητούσε πολλά λεφτά και ο Beatty ήθελε να αναλάβει τη σκηνοθεσία. Η Ali MacGraw, γυναίκα του παραγωγού της ταινίας Robert Evans και πρωταγωνίστρια του «Love Story», επιλέχθηκε για τον ρόλο της Daisy, αν και ο Jack Nicholson άσκησε ισχυρή πίεση για να μην την προσλάβουν. Αργότερα, ο Evans απέλυσε την MacGraw αφού αυτή τον είχε εγκαταλείψει για τον Steve McQueen, τον οποίο και ερωτεύτηκε όσο γυρνούσαν μαζί το «The Getaway». Η ειρωνεία είναι πως η MacGraw έπαιξε στο «The Getaway» μόνο και μόνο επειδή αργούσε να ολοκληρωθεί το σενάριο του Γκάτσμπυ (εξαιτίας του Capote, θυμάστε;). Μετά την αποχώρησή της, για τον ρόλο της Daisy πέρασαν από casting οι Julie Christie, Faye Dunaway, Katharine Ross, Candice Bergen, Cybil Shepherd, Natalie Wood και άλλες, μέχρι που τη θέση κέρδισε η Mia Farrow, η οποία ήταν και σε προχωρημένη εγκυμοσύνη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
12. Η ερμηνεία του Robert Redford ως Γκάτσμπυ δεν έλαβε και τις καλύτερες κριτικές είναι κι η αλήθεια, καθώς θεωρήθηκε άψυχη και αρκετά επίπεδη. Και υπήρχε όντως λόγος για αυτό. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Redford είχε παθιαστεί τόσο πολύ με όλα όσα συνέβαιναν τότε γύρω από το σκάνδαλο του Watergate που δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία σε ό,τι άλλο συνέβαινε γύρω του -μεταξύ αυτών και η ταινία. Λέγεται μάλιστα πως περνούσε τον περισσότερο χρόνο των γυρισμάτων κλεισμένος στο τροχόσπιτό του, βλέποντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση ή διαβάζοντας σχετικά με το σκάνδαλο.
13. Όταν ο Baz Luhrmann άρχισε να σχεδιάζει τον πρόσφατο Γκάτσμπυ με τον Leonardo DiCaprio, ήθελε αρχικά την Rebecca Hall για τον ρόλο της Daisy. Αφού την έβαλε να διαβάσει ένα κομμάτι, όμως, άλλαξε γνώμη και στράφηκε στην αφρόκρεμα του Hollywood: Keira Knightley, Scarlett Johansson, μέχρι και η Blake Lively (!) ήταν υποψήφιες για τη θέση, μέχρι που ο Luhrmann πόνταρε στην νέα και ανερχόμενη, τότε, Carey Mulligan, η οποία δεν είχε διαβάσει καν το βιβλίο πριν πάρει μέρος στην ταινία. Ευτυχώς δεν έμεινε στην αφρόκρεμα, ευτυχώς!
14. Όταν ο Baz Luhrmann διάβασε το βιβλίο του Fitzgerald ως παιδί, ο πατέρας του είχε το βενζινάδικο της περιοχής που έμεναν, ακριβώς όπως και ο Wilson στο μυθιστόρημα. Το 2004 συνέλαβε τη δική του προσαρμογή του βιβλίου για την μεγάλη οθόνη, όσο άκουγε την ηχογραφημένη ανάγνωση του Γκάτσμπυ κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του με τρένο στη Σιβηρία. Η πρώτη και μοναδική του επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν ο Leonardo DiCaprio.

Με στοιχεία από huffingtonpost.gr