Στο ευρύτερο φάσμα της λογοτεχνίας, οπωσδήποτε έχουν γραφτεί αριστουργήματα! Βιβλία που ο κόσμος διαβάζει για να περάσει την ώρα του, για να ταυτιστεί, για να ξεφύγει από το καθημερινό στρες. Άλλωστε, οι θεματολογίες είναι αμέτρητες. Έργα που ύμνησαν τη ζωή, τη ξενιτιά, την μητρότητα κι ένα ακόμα εκατομμύριο ιδέες. Τι γίνεται όμως με την ερωτική λογοτεχνία; Ναι, ναι αυτή που εστιάζει στον έρωτα, την αγάπη, το πάθος… Γιατί οι αναγνώστες την αγαπούν τόσο πολύ; Έχει παρατηρηθεί πως όσο περνούν τα χρόνια, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να έρθουν σε επαφή με ένα ανάγνωσμα πιο ερωτικό, πιο αισθησιακό τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Ίσως, έτσι για την εμπειρία!
Κι όμως, το φαινόμενο δεν είναι σύγχρονο, αφού μέσα στην κλασική λογοτεχνία υπάρχουν βιβλία που μίλησαν για την αγάπη και τον έρωτα με τα πιο λυρικά, με τα πιο ακραία, με τα πιο πομπώδη λόγια. Δίκασαν τον έρωτα και τον καταδίκασαν! Τον λυπήθηκαν και τον συμπόνεσαν! Θα έλεγε κανείς πως μάλλον είναι στη μοίρα του…
1) Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ – Scott Fitzgerald
O ορισμός του ανεκπλήρωτου έρωτα και του απωθημένου, εδώ και σχεδόν εκατό χρόνια, ακούει στο όνομα Τζέι Γκάτσμπυ. Ο μυστηριώδης πάμπλουτος με τα “χρωματιστά” πάρτι, που δεν παύει λεπτό να απασχολεί τον Τύπο της Αμερικής της ποτοαπαγόρευσης και να βαδίζει πάντα μες στα υπέρλαμπρα φώτα της Νέας Υόρκης, απέκτησε τα πάντα -ακόμα και με αθέμητο τρόπο- μόνο και μόνο για να είναι κοντά της, για να γίνει το δικό της όνειρο. Ένα όνειρο που έμελλε να σκάσει σαν μπαλόνι σε κάποια παιδική γιορτή. Χρήματα, αναγνωρισιμότητα, πολυτελή αυτοκίνητα και κυρίως… δόξα. Η Ντέιζι από την άλλη, αποτελεί το θηλυκό πρότυπο της εποχής. Πανέμορφη, πλέον πλούσια, κάνοντας το απόλυτο “τίποτα”, βρίσκεται στο πιο μεγάλο δίλημμα της ζωής της. Ένας άνδρας που την αγαπά εμμονικά ή ο σύζυγος της που δεν έπαψε να την βλέπει ποτέ ως κτήμα του;
2) Η Πλήξη – Alberto Moravia
Ο 35χρονος Ντίνο ζωγραφίζει για να ξεπεράσει την πλήξη του. Δε θεωρεί τον εαυτό του ζωγράφο, καθώς είναι δύσκολο -έως ακατόρθωτο- για τον ίδιο να δημιουργήσει την οποιαδήποτε σχέση με πράγματα και ανθρώπους γύρω του. Δεν τον ενδιαφέρει τίποτα, τα πάντα του προκαλούν αδιαφορία, ζει απλώς για να ζει. Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, προτιμά μια λιτή ζωή κάπου στη Ρώμη. Κι όμως, μέσα στην αννοία του γνωρίζει τη Σεσίλια. Ένα 16χρονο κράμα παιδικότητας και σεξουαλικής ωρίμανσης. Ένα κορίτσι που στα μάτια του αποτυπώνεται ως σύμβολο πια. Ουδέποτε φαντάστηκε πως ο έρωτας χωρά στη μίζερη ζωή του. Την αγαπά! Την διεκδικεί και την κάνει δική του με τον τρόπο του -αυτόν τον ανιαρό και άχαρο που έχει- και τελικά αναπνέει μόνο με την ύπαρξη της. Στην πραγματικότητα, η μόνη θεραπεία για κάθε ψυχικό πόνο ή ασθένεια είναι ο έρωτας, σύμφωνα πάντα με τον Μοράβια…
3) Η Ιστορία της Ο – Pauline Réage
Πρόκειται για ένα βιβλίο που σημαδεύει τον αναγνώστη. Δεν τον αφήνει όπως τον βρήκε. Από τα πιο ακραία βιβλία που ύμνησαν τον έρωτα με μια διαφορετική σκοπιά. Αυτή του σαδομαζοχιστικού και του άρρωστου. Λέγεται πως η συγγραφέας, της οποίας η πραγματική ταυτότητα αποτελεί ένα μυστήριο, έγραψε το συγκεκριμένο έργο σε διάστημα περίπου τεσσάρων μηνών απλώς και μόνο για να αποδείξει στον εκδότη της – και εραστή της τότε- πως και οι γυναίκες μπορούν να πετύχουν ένα best seller. Μέσα από την ιστορία της Ο, ο αναγνώστης εισβάλει στα απόκρυφα μυστικά του απόλυτου πόθου και μιας αρρωστημένης έλξης, που υφαίνει τη σχέση αφέντη- σκλάβου.
4) Λολίτα – Vladimir Nabokov
Τι ήταν ο Χάμπερτ Χάμπερτ αν όχι ερωτευμένος; Αν όχι ένας εξαρτημένος μεσήλικας από το νυμφίδιο του; Ακόμα μια άρρωστη πτυχή του έρωτα που μόνο ένας συγγραφέας σαν τον Ναμπόκοφ θα μπορούσε να αναπτύξει με τρόπο αισθησιακό και αηδιαστικό συνάμα. Από τα μάτια ενός παιδόφιλου, γεννάται ο πιο αγνός έρωτας. Παράδοξο έως εκεί που δε φαντάζεται ανθρώπου νους. Κι όμως, τι θα ήταν ο καθηγητής Χάμπερτ δίχως τη Λολίτα του για την οποία έγραψε ό,τι ομορφότερο έχει γραφτεί; Και πως θα ήταν η ζωή του με εκείνο το μελαγχολικό απωθημένο των παιδικών του χρόνων; Άλλωστε, η Λολίτα δεν ήταν ένα συνηθισμένο 14χρονο κορίτσι. Ήταν εκείνη του τον φίλησε πρώτη πριν φύγει για την κατασκήνωση. Κι εκείνο το φιλί ήταν που πυροδότησε όλα τα δεινά που ακολουθούν έναν παράνομο έρωτα…
Η λογοτεχνία αγαπά τον έρωτα, κι αυτός αυτήν! Όσο οι άνθρωποι ερωτεύονται, θα γράφουν και θα διαβάζουν. Υπάρχει άραγε καλύτερος τρόπος ώστε να μείνει μια ιστορία ζωντανή;
