Το βιβλίο «Απόψε θα έχουμε ρεστία» είναι το νέο, εκπληκτικό βιβλίο της κυρίας Δοξούλας Παλαμάρα που κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Κέδρος.
Ένα βιβλίο γεμάτο παρά της 208 σελίδες του. Αφοπλιστικά έντονο, με μια ροή εξελίξεων και αναδρομών απαλή και μεθοδική, εύκολη ανάγνωση που χαρίζει απλόχερα στον αναγνώστη πολλά λογοτεχνικά, φανταστικά ταξίδια. Σίγουρα αποτελεί ένα βιβλίο που δεν θες να αφήσεις από τα χέρια σου για την απλότητα των πραγμάτων που φαίνονται τόσο ξένα πλέον στην εποχή που ζούμε.
Η πλοκή του βιβλίου «Απόψε θα έχουμε ρεστία»
Η πλοκή του βιβλίου σε συνάρτηση με την βιογραφία της κ. Παλαμαρά μας εντυπώνει μια πιο αληθινή πραγμάτωση των γεγονότων. Η πρωταγωνίστριά μας είναι η Δοξούλα. Ευδοξία βαφτισμένη όπως μας αποκαλύπτεται στο τέλος προς τιμήν της Πόντιας γιαγιάς της. Η Δοξούλα λοιπόν είναι μεγαλωμένη στην Νέα Σμύρνη, από Πόντια μητέρα και βέρο Αθηναίο πατέρα. Έχει ακόμα δύο αδέλφια – έναν αδερφό και μια αδερφή. Είναι σημαντικοί σταθμοί στην ζωής της και αναφέρονται πολλές φορές, εξιστορώντας τα καμώματά τους, την οπτική τους στην ζωή και την βιοπάλη – μικρά σημαντικά κομμάτια από την ζωή τους. Φυσικά πολλές φορές περιγράφονται – με σεβασμό , σαφήνεια και αλήθεια – στην σχέση τους με την Δοξούλα. Οι περιγραφές της συγγραφέως θα μας ταξιδέψουν πολλές φορές, τραβώντας μας σε γειτονιές φτωχικές και σε παράτολμες βόλτες με μηχανή. Συνδυασμοί που παντρεύουν την λιτότητα και την ελευθερία.
Όμως οι περιγραφές δεν μένουν μόνο στα αδέρφια, αλλά και στους γονείς και στο τέλος στην γιαγιά Ευδοξία.
Εμβαθύνοντας στην πλοκή και τους χαρακτήρες
Το βιβλίο ξεκινά από την χρονική στιγμή όπου η Δοξούλα βρίσκεται σε καλοκαιρινές διακοπές με τον Χρίστο. Έπειτα ξεκινάει να εκτυλίσσετε η ιστορία τους – ιστορία ενός αληθινού και αμοιβαίου έρωτα. Ο Χρίστος, ο σύντροφος της ζωής της, είναι λιτός, δεν μιλάει πολύ, παθιάζεται με τις ιδέες και τα πολιτικά θέματα, καταπιάνεται με όλα, δίνει χωρίς να περιμένει να του δώσουν. Η Δοξούλα είναι θαρραλέα, έξυπνη, αυθόρμητη, απλή, διαφορετική από τις άλλες γυναίκες της εποχής της. Μια εποχή περίπου την δεκαετία του ΄70 όπου η γυναίκα εργαζόταν, ήταν οικονομικά ανεξάρτητη και άλλαζε εραστές όπως και οι άντρες ερωμένες. Και ήταν διαφορετική καθώς σε όλα αυτά πρόσθετε και άλλες λεπτομέρειες και έκανε ό,τι αισθανόταν ακράδαντα.
Η ιστορία τους πλέκεται όμορφα, με ταξίδια, γέλια, τσακωμούς και συμφιλιώσεις, σπίτι και παιδιά, οικογενειακές εκδρομές στην φύση. Αυτό που τους ενώνει από την αρχή δεν είναι μόνο το πάθος, είναι η βαθιά αμοιβαία αληθινή αγάπη, η κατανόηση, η αποδοχή του άλλου όπως είναι, η απόλυτη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου, η απομάκρυνση από τα κοινωνικά πρέπει. Ο Χρίστος και η Δοξούλα ήταν «μαζί στον ίδιο τόπο και στον ίδιο χρόνο, μερικές φορές και στο ίδιο όνειρο, αλλά ο καθένας θα είχε το δικό του πάτημα στην ζωή». Μια σχέση βαθιά που δεν μπόρεσε να την διαλύσει ούτε ο θάνατος.
Το βιβλίο ξεκινά στα Χανιά, όπου ο Χρίστος δηλώνει στην Δοξούλα πως απόψε θα έχουμε ρεστία, όπως ήταν και η μετέπειτα ζωή τους. Ρεστία ονομάζουμε την φουσκοθαλασσιά. Ο κυματισμός αυτός δεν οφείλεται σε καιρικά φαινόμενα, τα κύματα δεν ασπρίζουν και φτάνοντας στην ακτή σβήνουν απότομα. Εγώ, έτσι είδα την σχέση τους, έντονη – με πάθος, με έντονους διαλόγους, με σκέψεις κραυγαλέες – αλλά πάντα στο τέλος ηρεμούσαν.
Όλοι οι χαρακτήρες είναι αληθινοί, τόσο ώστε να τους μάθεις πολύ καλά, σαν να είναι δικοί σου φίλοι ή συγγενείς. Τόσο όσο να μάθεις τα τρωτά και άτρωτα σημεία τους.
Η Δοξούλα του βιβλίου «Απόψε θα έχουμε ρεστία» και η συγγραφέας Δοξούλα Παλαμάρα
Οι ομοιότητες της πρωταγωνίστριας με την συγγραφέα είναι πολλές – το όνομα, η καταγωγή, οι σπουδές, ο τόπος κατοικίας, το επίθετο. Έτσι πιθανώς να θεωρήσουμε πως το βιβλίο είναι ένα κομμάτι από την ζωή της. H Δοξούλα Παλαμάρα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946, από πατέρα Αθηναίο και μητέρα Πόντια. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Λονδίνο. Εργάστηκε στον ΟΤΕ, παραιτήθηκε και μετακόμισε στην Καλαμάτα με την οικογένειά της. Διδάσκει αγγλικά και ταξιδεύει μόνη, αλλά και με μαθητές της.
Πηγή: kedros.grΤο εξώφυλλο του βιβλίου
Το εξώφυλλο του βιβλίου «Απόψε θα έχουμε ρεστία», όπως μας πληροφορεί η συγγραφέας στις Ευχαριστίες στο τέλος του βιβλίου, το σχεδίασε μια νεαρή σπουδάστρια αρχιτέκτονας, η Δήμητρα Βουτσή.
Είναι από τα λίγα εξώφυλλα που μελετούσα για ώρες, που επεξεργάστηκα σχολαστικά – μια στην αρχή και μια στο τέλος του βιβλίου δίνοντάς του άλλο νόημα κάθε φορά. Το γαλάζιο και το μπλε του εξωφύλλου μαρτυρούν κάπως την σύνδεση με την ρεστία, τα Χανιά και τα διαφορετικά καλοκαίρια.
Περιγραφή από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Το κακό είναι ότι ήμασταν και οι δύο εριστικοί και ισχυρογνώμονες. Το καλό είναι ότι ήμασταν και οι δύο εξαιρετικά ανθεκτικοί. Διαφωνούσαμε με πείσμα και με πάθος. Ένα ρίγος ηλεκτρικής ενέργειας διαπερνούσε τον οικογενειακό μικρόκοσμο και ξεκαθάριζε η ατμόσφαιρα. Η ευδαιμονία και η μακροημέρευση ενός ζευγαριού σπάνια εξαρτιούνται από την καλή τους θέληση – μικρές, μικρότατες ιδιορρυθμίες εξισορροπούν τα υπόγεια και άλλα ρεύματα. Άρρητη, άγραφη και απαράβατη συμφωνία μεταξύ μας καθόριζε ότι τα «πρέπει» της συμβίωσης θα έβγαιναν από μέσα μας, από την προσωπική αίσθηση ευθύνης του καθενός μας. Θα πατούσαμε μαζί στον ίδιο τόπο και στον ίδιο χρόνο, μερικές φορές και στο ίδιο όνειρο, αλλά ο καθένας θα είχε το δικό του πάτημα στη ζωή.
Advertising
Μπορεί ο έρωτας και η αγάπη να ευδοκιμούν μέσα στον ασφυκτικό κλοιό της καθημερινότητας; Της σκληρής καθημερινότητας του βερεσέ τη δεκαετία του ’60; Aλλά και στις σημερινές ανάγκες της σύγχρονης Ελλάδας των social media; Eίναι θέμα χρόνου, ούριων ανέμων, προσπάθειας, ή απλώς συμπτώσεων;
Χρίστος ή Χρήστος;
Μια τελευταία σημείωση είναι πως στο βιβλίο ο Χρίστος γράφεται με -ι και όχι με -η όπως έχουμε συνηθίσει. Με μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο έμαθα πως το Χρίστος γράφεται σύμφωνα με το νεοελληνικό λεξικό με -ι και όχι με -η, δηλώνοντας τον χρηστικό/χρήσιμο. Το -ι όπως παραμένει στο όνομα Χριστίνα έτσι θα έπρεπε να παραμένει και στο όνομα Χρίστος. Η ελληνική γλώσσα μερίμνησε να υπάρχει η διαφορά ανάμεσα στον Χρίστο και τον Ιησού Χριστό τονικά.
