Χτύπα το φίδι στο κεφάλι, για να διώξεις το κακό μακριά. Χτύπα το φίδι στο κεφάλι για να βρεις σωτηρία. Χτύπα το φίδι στο κεφάλι για να βγεις από το σκοτάδι στο φως. Το μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη «Χτύπα το φίδι στο κεφάλι» χρησιμοποιεί το κοινωνικό – ιστορικό πλαίσιο της κατοχικής και μετεμφυλιακής Ελλάδας, ενώ παράλληλα πλέκει τη ζωή της νεαρής Αντιγόνης. Η ηρωίδα ζει τη θηριωδία των Ναζί και την βαναυσότητα των αφεντικών της μέχρι που έρχεται ο λυτρωμός και η «απελευθέρωση» της. Ο Γιάννης Φιλιππίδης έγραψε ένα βιβλίο με πολλούς συμβολισμούς, αλληγορίες και συναισθήματα τοποθετώντας την ανθρωπιά πάνω απ’ όλα.
Η ιστορία της Αντιγόνης
Ο Γιάννης Φιλιππίδης σκιαγραφεί τον χαρακτήρα της Αντιγόνης ως ένα άτομο βασανισμένο και κυνηγημένο από τη μοίρα που έχει υποστεί τα πάνδεινα. Η ηρωίδα υπέστη τραγωδίες στη ζωή της και κατά τη γνώμη μου το όνομα της δεν είναι τυχαίο. Θυμίζει την ιστορία της Αντιγόνης από την αρχαία τραγωδία του Σοφοκλή. Ωστόσο εδώ η ηρωίδα έχει υποστεί τόσο σωματική όσο και ψυχολογική κακοποίηση.
Η μοίρα της έδωσε μια οικογένεια στο Δίστομο μέχρι τα δεκατέσσερα της χρόνια. Έζησε τη σφαγή του Διστόμου από τους Ναζί και την οικογένεια της να ξεκληρίζεται μπροστά στα μάτια της. Έψαξε να βρει μια σανίδα σωτηρίας και ένα χέρι που θα τη βοηθούσε να συνεχίσει τη ζωή της. Ξεκίνησε να δουλεύει ως ψυχοκόρη σε μια εύπορη οικογένεια στη Λιβαδειά. Η ζωή ήταν ακόμα πιο σκληρή και στην τρυφερή ηλικία των δεκατεσσάρων ετών έζησε τη βαναυσότητα τους σε όλο της το μεγαλείο.
Η δικαίωση της θα έρθει πολλά χρόνια αργότερα όταν ως νύφη πλέον στις Η.Π.Α θα αποκτήσει δύναμη που θα της φέρει πίσω όλα όσα στερήθηκε. Ήθελε να ζήσει, να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Η μοίρα της τα γύρισε πίσω όσα της χρωστούσε διπλά και τριπλά.
Οι χαρακτήρες
Έχοντας την Αντιγόνη ως τραγική ηρωίδα ο Γιάννης Φιλιππίδης τοποθετεί με μαγικό τρόπο άλλα πρόσωπα ως δορυφόρους για την εξέλιξη της ιστορίας. Αρχής γενομένης από την οικογένεια Κατσίφη που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή της και τον μικρότερο γιο τους, τον Λάμπρο που ήταν το οξυγόνο της στην υπόθεση.
Ένας ακόμα σημαντικός χαρακτήρας στην υπόθεση ήταν η καλύτερη της φίλη, η Όλγα που την βοήθησε ακολούθως στην ζωή της. Από τη ζωή της πέρασαν πρόσωπα τα οποία διαδραμάτιζαν είτε το καλό είτε το κακό. Ο αναγνώστης επιβαλλόταν να μην μένει αμέτοχος και να ταυτίζεται με την ιστορία διότι τα συναισθήματα ήταν πολύ έντονα. Πόνος, δάκρυα, πάθος για ζωή, πίκρα, χαρά. Όλα είναι βγαλμένα μέσα από τη ζωή. Η ηρωίδα τα ζει και τα αισθάνεται στο έπακρο.
Η γραφή του Γιάννη Φιλιππίδη
Ο Γιάννης Φιλιππίδης καταφέρνει να μας γεμίζει με εικόνες την ιστορία του σελίδα προς σελίδα. Είναι πολύ παραστατικός στις περιγραφές του και αρκετά λεπτομερής στους χαρακτήρες και στα γεγονότα που απαρτίζουν την ιστορία. Ως άλλος μαέστρος αξιοποιεί τα συμβάντα του 1944 με τη σφαγή του Διστόμου, της Ελλάδας της Κατοχής και της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Τοποθετεί τα γεγονότα σε κοινωνικό – ιστορικό πλαίσιο δίνοντας τις απαραίτητες πληροφορίες στον αναγνώστη χωρίς να κουράζει.
Ο Γιάννης Φιλιππίδης καταφέρνει να χρωματίζει τις σκηνές χωρίς ωμότητα αλλά με την δέουσα προσοχή που αρμόζει σε ένα μυθιστόρημα. Ο ρεαλισμός έχει το πάνω χέρι άλλωστε δικαιολογώντας με άμεσο τρόπο τις συμπεριφορές και τα συναισθήματα των ηρώων.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Καλοκαίρι του 1944. Το Δίστομο φλέγεται και οι αδίστακτοι ναζί ξεκληρίζουν ανθρώπους, ζώα και περιουσίες. Μέσα από τον όλεθρο και την καταστροφή, ένα δεκατετράχρονο κορίτσι γλυτώνει σαν από θαύμα.
Η ορφανή, πλέον, Αντιγόνη καταλήγει ως ψυχοκόρη σε μια εύπορη οικογένεια αγροτών στη Λιβαδειά, αδυνατώντας να διανοηθεί όσα δεινά της επιφυλάσσει η Μοίρα. Εξαρτημένη από τα αφεντικά της, θα γνωρίσει τον σωματικό και τον ψυχικό βιασμό, την ταπείνωση και την κακοποίηση σε κάθε της έκφανση. Μοναδικός συμπαραστάτης και σύντροφός της ο έφηβος γιος τους, ο Λάμπρος.
Φθινόπωρο του 1950. Η εικοσάχρονη Αντιγόνη ταξιδεύει για τη Νέα Υόρκη, αφήνοντας πίσω της όλα όσα την πόνεσαν και την πλήγωσαν ανεπανόρθωτα, όπως και όλα όσα αγάπησε περισσότερο στη ζωή της.
Έχοντας πέσει θύμα μιας ακόμα δολοπλοκίας των ασυνείδητων και αδίστακτων αφεντικών της, η ζωή της ανατρέπεται εκ νέου καθώς οδεύει σε έναν ακούσιο γάμο με τον κατά πολύ μεγαλύτερό της ομογενή επιχειρηματία Στράτο, που προαποφασίστηκε εν αγνοία της.
Θα ακολουθήσουν όλα την προσχεδιασμένη πορεία τους ή η ζωή θα αποδειχτεί και πάλι απρόβλεπτη;
Ορισμένες από τις σκοτεινότερες στιγμές της Ιστορίας, ποταπά ανθρώπινα ένστικτα, ανηλεής εκμετάλλευση των ανίσχυρων, ένας νέος και ελπιδοφόρος κόσμος και μια αγάπη που θα μπορούσε να αποδειχτεί ισχυρότερη όλων των εμποδίων, είναι μερικά μόνο από τα συστατικά μιας καθηλωτικής και αλησμόνητης αναγνωστικής περιπλάνησης από την πένα του Γιάννη Φιλιππίδη.
Λίγα λόγια για τον Γιάννη Φιλιππίδη
Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτική. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Από το 2013 αρθρογραφεί κι είναι αρχισυντάκτης στο www.anemosmagazine.gr
Εργογραφία
Aπό την Άνεμος εκδοτική κυκλοφορούν τα βιβλία του:
- «Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» (μυθιστόρημα, 2006)
- «Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ”» (μυθιστόρημα, 2008)
- «Μα, το ψάρι είναι φρούτο» (οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες, για ενήλικους αναγνώστες, 2011)
- «Kρατάς μυστικό;» (μυθιστόρημα, 2011)
- «Zωή με λες» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2011)
- «Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης» (μυθιστόρημα, 2012).
- «Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» (μυθιστόρημα, 2014)
- «Το ασανσέρ των οκτώμιση» (θεατρικό, 2015)
- «Κωδικός Ελευθερία» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2015)
- «Εκείνος που άκουγε τις επιθυμίες των άλλων» (μυθιστόρημα, 2017)
- «Είχε λιακάδα σήμερα» (μυθιστόρημα, 2019)
- «Το σπίτι με τις κλειδαριές» (μυθιστόρημα, 2020)
- «Χτύπα το φίδι στο κεφάλι» (μυθιστόρημα, 2021)
- «Έτσι απλά συμβαίνουν όλα» (μυθιστόρημα, 2023)
Πολυσυμμετοχικά
- «Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (συμμετοχή, ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011)
- «Προσωπογραφίες» (συμμετοχή, ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011)
