*στην παρούσα πρόταση θα αναφερθώ μόνο σε έργα επιστημονικής φαντασίας και όχι συγγενών ειδών (cyberpunk, post apocalyptic κλπ) αν και φορές τα όρια που τα διαχωρίζουν είναι αρκετά δισδιάκριτα. Η επιλογή των βιβλίων και κόμιξ είναι προσωπική και έγινε με βάση τον βαθμό επιδραστικότητας που θεωρώ ότι άσκησαν στην διαμόρφωση του sci-fi λογοτεχνικού σύμπαντος, το οποίο κατά τα άλλα θα είναι πάντα άπειρο και συνεχώς διογκώμενο. Ως εκ τούτου έχουν παραλειφθεί πολλά μοναδικά έργα των οποίων η συμβολή διόλου δεν αμφισβητείται, καθώς με κάποιο τρόπο έπρεπε να διαλέξουμε από έναν ουρανό με αμέτρητα λαμπερά αστέρια.
Το τέλος της αιωνιότητας
Το όνομα του Ισαάκ Ασίμωφ δεσπόζει στην λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας κυρίως για τα έργα του “I, Robot” και την «Γαλαξιακή Αυτοκρατορία», τα οποία είναι χαρακτηριστικά δείγματα της ευφυούς και ευρηματικής γραφής του. Παρ’ όλα αυτά, στην αφάνεια μένει ένα μικρό έργο του με περίεργο τίτλο, αυτό το ίδιο το «Τέλος της Αιωνιότητας» όπου ο συγγραφέας πλέκει με πανέξυπνο τρόπο ένα καταιγιστικό σενάριο στο οποίο όντως η αιωνιότητα έχει τέλος και μάλιστα βασισμένο σε αστροφυσικές εξισώσεις! Όλο το βιβλίο είναι μια εκπληκτική εμπειρία ταξιδιού στην έννοια του χωροχρόνου όπου το ταλέντο του Ασίμωφ να σκαρώνει μοναδικά σενάρια κουμπώνει απόλυτα με την ξεχωριστή ευφυΐα του καθιστώντας το «Τέλος της Αιωνιότητας» ένα έργο που θα κάνει τον οποιοδήποτε αναγνώστη να ερωτευτεί το δίχως όρια είδος της επιστημονικής φαντασίας
Dune
Ο Frank Herbert στήνει στο Dune έναν φανταστικό κόσμο στο μακρινό μέλλον και αφηγείται την ιστορία του πλανήτη Αρράκις και του νέου ηγέτη του. Αν και τελείως αφιλόξενος ο πλανήτης είναι γεμάτος από το «σπάις», μια ουσία η οποία επεκτείνει την ζωή και τις εγκεφαλικές δυνατότητες και γι’ αυτό το λόγο ο έλεγχος του πρωτόγονου πλανήτη είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για όλη την αυτοκρατορία. Το σπάις και οι βασιλίαδες του σύντομα θα βρεθούν μπλεγμένοι σε έναν κυκεώνα από ίντριγκες, διπλωματικά επεισόδια και αυτοκρατορικούς πολέμους καθώς όλη η αυτοκρατορία εποφθαλμιά τον έλεγχο του πλανήτη. Ο Frank Herbert πετάει μέσα στη χύτρα του Dune όλα τα σωστά συστατικά: γαλαξιακά βασίλεια, βιβλικά τοπία, δολοπλοκίες και συμφέροντα, τεχνολογία και μυστικισμό, την δίψα για εξουσία και φυσικά την ανθρώπινη φύση και ατέλεια, καθιστώντας το Dune το πιο γνωστό αστρικό έπος που έχει γραφτεί για την ιστορία ενός άλλου, μακρινού κόσμου, τόσο διαφορετικού κι όμως τελικά τόσο όμοιου.
The Incal
Η φαντασία του Alejandro Jodorowsky είναι αδιαμφισβήτητα το μεγαλύτερο χάρισμά του, με ό,τι κι αν έχει καταπιαστεί. Όταν όμως η φαντασία αυτή συνεργάστηκε με το ανυπέρβλητο σχέδιο της πένας του Moebius, κατά κόσμον Jean Giraud (και δικαίως επονομασθέντος «Πάπα των κόμιξ») το αποτέλεσμα που γεννήθηκε ήταν το κόμικ “The Incal”. Σε ένα φασιστικό δυστοπικό καθεστώς οπού με τη χρήση της τεχνολογίας και την ισχύ του πλούτου εξουσιάζονται οι μάζες, ο John Difool ανακαλύπτει τυχαία ένα αρχαίο, μυστικό αντικείμενο, το Incal που θα τον φέρει σε αντιπαράθεση με τον οίκο των Μεταβαρόνων, και την εκκλησία των Τεχνοϊερέων και τελικά θα οδηγήσει σε γεγονότα που θα επηρεάσουν την ισορροπία και την επιβίωση όλου του σύμπαντος. Ο Jodorowsky στήνει αριστοτεχνικά έναν ολόκληρο φανταστικό κόσμο με συνοχή και εθιστική αφήγηση που ζωντανεύει με τα ζωηρά χρώματα του Moebius και μετασχηματίζεται σε κάτι σχεδόν υπερρεαλιστικό και ονειρικό, που κάνει τον αναγνώστη να χάνεται στις παραμυθικά φτιαγμένες σελίδες του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Ίνκαλ όπως και στους Μεταβαρόνους (των οποίων το σύμπαν άλλωστε είναι κοινό) ο Jodorowsky χρησιμοποίησε πάρα πολλά στοιχεία τα οποία προόριζε για την κινηματογραφική μεταφορά του Dune στη μεγάλη οθόνη, ένα φιλόδοξο πρότζεκτ στο οποίο θα συμμετείχε μεταξύ άλλων και ο Σαλβαντόρ Νταλί, ο Μικ Τζάγκερ, ο Αλαίν Ντελόν και ο Όρσον Γουέλς το οποίο όμως δεν έγινε ποτέ. Έτσι, το υλικό που ξέμεινε, μετασχηματίστηκε σε ένα νέο φανταστικό σύμπαν, το οποίο ακόμα διαστέλλεται.
Οι Μεταβαρόνοι
Μετά το Ίνκαλ, ο Jodorowsky έφτιαξε πάνω στο ίδιο σύμπαν μια ολόκληρη όπερα του διαστήματος η οποία πήρε σάρκα και οστά σε κόμικ μέσα από την πένα του Juan Gimenez. Στους Μεταβαρόνους ο Jodorowsky αφηγείται την ιστορία του Οίκου των Μεταβαρόνων με στοιχεία από αρχαία ελληνική τραγωδία, ενώ είναι εν πολλοίς επηρεασμένος από το Dune του Herbert. Φτιάχνοντας έναν αυστηρό κώδικα επιβίωσης του οίκου, με στρατιωτικούς κανόνες και κώδικες τιμής, στήνει τους Μεταβαρόνους σε ένα σύμπαν σκληρό και βίαιο, πατριαρχικό και σχεδόν πρωτόγονο όπου μόνο η διαιώνιση και η καθαρότητα του οίκου έχουν αξία. Οι Μεταβαρόνοι είναι ένα έπος πολεμικό, σχεδόν μια πολεμική δυστοπία για τη διαιώνιση ενός οίκου, ένα έργο επικό και πολύ ξεχωριστό εξ αιτίας της φύσης του, που απέδειξε ότι ο Jodorowsky όχι απλά μπορεί να δημιουργεί όλων των ειδών τα φανταστικά σύμπαντα επιτυχημένα αλλά σε κάθε έργο του θέτει τους θεμέλιους λίθους για την πεμπτουσία του είδους της επιστημονικής φαντασίας σε όλες του τις μορφές.
