Ένα βιβλίο ταξίδι σε ένα άλλον πολιτισμό, μυρωδιές, φαγητά και την προεφηβική προσωπικότητα και δυναμική. Το βιβλίο «Η κοιλιά του γαϊδάρου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Carnivora που υπόσχονται να μας ταξιδέψουν μέσα από την λογοτεχνία στον Ισπανικό πολιτισμό. Ένα βιβλίο που γεννιέται στο τώρα, σαν ένα ημερολόγιο μιας μικρής κοπέλας που ανακαλύπτει και ονειρεύεται, που βιώνει και πλάθει τον δικό της σχεδόν ενήλικο κόσμο. Ο αναγνώστης που θα νιώσει άβολα είναι εκείνος που ήρθε πιο κοντά με τον μικρό εαυτό του που έπλαθε φιλίες, ενδιαφέροντα, σεξουαλικότητα. Ένα απελευθερωμένο βιβλίο, χωρίς ντροπές. Με ηχηρό και ανθρώπινο λεξιλόγιο δεν ωραιοποιεί τις καταστάσεις απλά τις βιώνει έντονα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο «Η κοιλιά του γαϊδάρου»
Δεν πίστευα ποτέ ότι με ένα βιβλίο θα καταφέρω να μυρίσω και να δω έναν πολιτισμό. Ταξίδεψα σε μια γειτονιά φτωχών ανθρώπων στα Κανάρια Νησιά, μέσα από τα μάτια της μικρής Shit (η ηρωίδα μας αποκαλείται μόνο με το ψευδώνυμο που της έδωσε η κολλητής της φίλη Ισόρα) ενώ ταυτόχρονα αποκτά μια περιγραφή μεστή και κοφτή, μέσα από τα μάτια της συγγραφέως. Μια ανάμειξη στον λογοτεχνικό λόγο που δεν χάνει την λάμψη της και τον χαρακτήρα της, ακόμα και εάν γράφεται από μια ενήλικη, πλάθει τον κόσμο και μπαίνει στο μυαλό μιας ανήλικης στην προ εφηβεία και περιγράφει πολιτισμικά ένας εξωτερικός παρατηρητής.
Γιατί κοιλιά του γαϊδάρου; Ήταν από τα βασικά μου ερωτήματα, και το βιβλίο δίνει την απάντηση: Η συχνή συγκέντρωση νεφών σε χαμηλό ύψος ονομάζεται Κοιλιά του γαϊδάρου, εξού και ο τίτλος.
Η μικρή Shit είναι κολλητή με την Ισόρα, μια κοπέλα λίγα χρόνια μεγαλύτερή της, που δοκιμάζει λίγο από όλα, είναι πρότυπο και την αγαπάνε όλοι. Μαζί ονειρεύονται την θάλασσα, παίζουν και πλάθουν κόσμους μέσα από τις Μπάρμπις και περιπλανιούνται στις μυρωδιές του χωριού τους. Η Shit υπάρχει μέσα από την Ισόρα, την παρατηρεί και την ποθεί. Ποθεί και θα ήθελε να έχει τα στήθη της, τα πόδια της, τον χαρακτήρα της. Σε μια εποχή που τα τηλεοπτικά ριάλιτι είναι στο ζενίθ τους και η τεχνολογία αρχίζει σιγά σιγά να εμφανίζεται στις νεότερες γενιές εκείνες ισορροπούν ανάμεσα στον ψεύτικο κόσμο των Μπάρμπις και την σεξουαλική τους ωρίμανση. Η Ισόρα επιθυμεί να ανακαλύψει πολλά περισσότερα για το άλλο φύλο, ενώ η Shit νιώθει ακόμα ευάλωτη και αποκομμένη από τον κόσμο που Ισόρα μπαίνει χωρίς εκείνη.
Με μικρά κεφάλαια η Shit μας διηγείται τον κόσμο της και τις σκέψεις τις χωρίς να βάζει όρια.
Λίγα λόγια την συγγραφέα Αντρέα Αμπρέου
H Αντρέα Αμπρέου (Τενερίφη, 1995) σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο La Laguna και μετακόμισε στη Μαδρίτη το 2017 για να συνεχίσει τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Έκτοτε εργάστηκε ως ασκούμενη δημοσιογράφος, σερβιτόρα και υπάλληλος σε μια διάσημη μάρκα εσωρούχων. Ως δημοσιογράφος είναι σήμερα τακτική συνεργάτης της El País, και των περιοδικών Lola, Vice, Zenda και Quimera, μεταξύ άλλων. Πριν από τη δημοσίευση της Κοιλιάς του Γαϊδάρου, που την έκανε διάσημη, είχε αναγνωριστεί ως πολλά υποσχόμενη ποιήτρια και είχε υπογράψει ένα fanzine για την ενδομητρίωση, το Primavera que sangra.
Το 2021 το αγγλικό περιοδικό Granta την περιέλαβε στη λίστα των 25 καλύτερων ισπανόφωνων συγγραφέων κάτω των 35 χρονών.
Λίγα λόγια για τις εκδόσεις Carnívora
Σαρκοβόρες εκδόσεις για μαύρους καιρούς ή μαύροι καιροί για σαρκοβόρες εκδόσεις: Φανταστείτε την Carnívora σαν ένα Μαγαζάκι του Τρόμου. Κάτι σαν ένα μικρό μανάβικο με επιλεγμένα βιολογικά προϊόντα, εξωτικά φρούτα…
Μόνο που στα καλάθια της Carnívora τα φρούτα είναι σαρκοβόρα.
Μυθιστορήματα νουάρ: εγκλήματα, καρποί της τραγικής ισπανικής ιστορίας. Παράξενα και χυμώδη φρούτα από την πάμπα της Αργεντινής, τις πλαγιές των Άνδεων, την άγρια Παταγονία, τη ζούγκλα του Αμαζονίου, τις χαοτικές, προδοτικές και επικίνδυνα γοητευτικές μεγαλουπόλεις της Λατινικής Αμερικής με τις φαβέλες τους και την τρυφηλή χλιδή τους.
Γιατί νουάρ; Επειδή είναι το σκανταλιάρικο παιδί του λογοτεχνικού κανόνα, που κατόρθωσε να γοητεύσει σπουδαίους συγγραφείς, όταν διαπίστωσαν ότι «σου δίνει τη δυνατότητα να μιλήσεις για θέματα της κοινωνίας και των καιρών μας, που είναι απαγορευμένα σε άλλα λογοτεχνικά μονοπάτια ή αντιμετωπίζονται, αισθητικά, ως ταμπού, τα οποία το νουάρ δε σέβεται».
Γιατί ισπανόφωνο; Επειδή όσοι μιλούν αυτή τη γλώσσα, την τρίτη ομιλούμενη μητρική γλώσσα παγκοσμίως, έχουν πολλές ιστορίες να πουν για την πρόσφατη προσωπική τους ιστορία και την ιστορία του τόπου τους – όχι όμορφες τις πιο πολλές φορές. Γιατί η λογοτεχνία σε γλώσσα ισπανική είναι άλλοτε ευρωπαϊκή και άλλοτε εξωτική, πολλές φορές και τα δύο μαζί, ο ορισμός της αντίθεσης και της αντινομίας, η αγαπημένη τροφή του καλού και πρωτότυπου νουάρ.
Με όχημα την Carnívora, οι μετρ του νουάρ σε γλώσσα ισπανική μάς επικοινωνούν τη σαθρή πραγματικότητα, τη δύναμη ανατροπής κάθε στιγμής, τη θεοποίηση της βίας, μαζί με τα όνειρα φυγής από τη ματαιότητα της καθημερινής ζωής.
