Συνταγή επίδοξου συγγραφέα για ένα επιτυχημένο μυθιστόρημα.
Θα χρειαστείτε: Έναν δυναμικό κεντρικό ήρωα, μισό κιλό πολυτάραχη πλοκή, τρεις σκελίδες φαντασία, έναν κακό και μερικές σταγόνες έρωτα.
Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο. Η αλήθεια, όμως, είναι πως δεν υπάρχει συνταγή για ένα επιτυχημένο μυθιστόρημα. Ούτε κάποια εγγύηση ότι θα εξελιχτείτε σε επιτυχημένο συγγραφέα.
Υπάρχουν, βέβαια, μερικές “κατευθυντήριες” οδηγίες που είναι αρκετά διακριτές σε όσους διαβάζουν λογοτεχνία με τους ρυθμούς που διαβάζει κι ένας επίδοξος συγγραφέας. Διότι, το πρώτο βήμα για να γράψεις κάτι είναι αρχικά να έχεις διαβάσει. Πάρα πολύ.
Παρακάτω θα βρείτε μερικές συμβουλές για επίδοξους συγγραφείς, από μία επίδοξο συγγραφέα. Άλλες θα σας φανούν χρήσιμες, άλλες όχι. Θυμηθείτε όμως να με αναφέρετε όταν εκδοθεί το νέο σας βιβλίο…
Έμπνευση
Η έμπνευση είναι η νέμεσις κάθε νέου συγγραφέα. Μπορεί στο μυαλό σου να έχεις στοιχειοθετήσει μια υπέροχη ιστορία, για ψυχασθενείς δολοφόνους και παγκόσμια κυριαρχία μιας συμμορίας πολεμιστών καλόγερων. Τί γίνεται όμως όταν ανοίξεις τον υπολογιστή σου για να τα αποτυπώσεις όλα αυτά και το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι αν το καρπούζι τρώγεται με φέτα;
Το λεγόμενο σύνδρομο της λευκής σελίδας απειλεί να “βουλιάξει” την υπόθεση του βιβλίου σου πριν καν αρχίσει. Η μετάβαση από ένα άτομο με ζωηρή φαντασία, σε έναν νέο συγγραφέα ξεκινά από τη στιγμή που θα μπορέσεις να ξεδιαλύνεις το κουβάρι με τα πρόσωπα και την πλοκή και να τους εμφυσήσεις σιγά σιγά ζωή.
Μην απελπίζεσαι. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Κάνε μια βόλτα, άκου μουσική, ή πολύ απλά διάβασε ένα βιβλίο. Απόφυγε την πίεση γιατί κάτι τέτοιο θα αποτυπωθεί και στο γραπτό σου. Άσε την ιστορία να βγει απρόσκοπτα από μέσα σου και απόλαυσε το ταξίδι. Θα συνειδητοποιήσεις ότι μόλις τα πράγματα μπουν σε μια σειρά, μετά από μερικές παραγράφους τα δάχτυλά σου θα ακολουθούν τη δική τους πορεία.
Το “σχεδιάγραμμα” είναι στα sos
Πολλοί καταξιωμένοι συγγραφείς αναφέρουν ότι δεν δομούν τα μυθιστορήματα τους με βάση κάποιο αναλυτικό σχεδιάγραμμα. Άλλοι απλά κρατάνε κάποιες ελάχιστες σημειώσεις, ενώ άλλοι αφήνουν την υπόθεση να εκτυλιχτεί από μόνη της. Όλοι αυτοί όμως έχουν κάτι που εμείς δεν έχουμε: εμπειρία.
Η συγγραφή της ιστορίας σου θα γίνει πολύ πιο εύκολη αν έχεις καταγράψει αρχικά έναν βασικό άξονα γύρω από τον οποίο αυτή εξελίσσεται. Ένα σχεδιάγραμμα, δηλαδή, με τους πρωταγωνιστές, κάποια στοιχεία για την προσωπικότητά τους, τις σχέσεις μεταξύ τους και κάποια κρίσιμα σημεία της πλοκής. Αυτό θα σε βοηθήσει να θυμάσαι όλα τα ονόματα όσο προχωρά η πλοκή και να μπορέσεις να “χτίσεις” πιο δυνατούς και αληθοφανείς χαρακτήρες.
Βέβαια, μην αφήσεις το σχεδιάγραμμα να χαλιναγωγήσει τη φαντασία σου. Εάν στη συνέχεια σκεφτείς κάποια διαφορετική εξέλιξη, μην επιτρέψεις στην πλοκή να αποδυναμωθεί στο καλούπι που έφτιαξες.
Αρχή, μέση, τέλος.
Δεν είμαι και η απόλυτη ειδικός σε αυτό το θέμα, όμως θα σας συμβούλευα τα έργα σας να έχουν αρχή, μέση και τέλος. Εννοείται ότι σε ένα βιβλίο θα συναντήσουμε και πολλές αναδρομές στο παρελθόν που εξυπηρετούν πολύ σημαντικό σκοπό στην εκάστοτε πλοκή. Φροντίστε όμως να δίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην κουράζουν και να μην μπερδεύουν τον αναγνώστη.
Φυσικά και δεν θα αποκαλύψετε όλους τους άσσους στα μανίκια των πρωταγωνιστών. Αυτό θα σας πρότεινα να το κάνετε στο τέλος. Χρειαζόμαστε μια δυναμική εισαγωγή, όπου θα κεντρίσετε το ενδιαφέρον και θα γνωρίσετε τους χαρακτήρες στο κοινό. Στη συνέχεια, έρχεται η “δράση” του βιβλίου, ξεδιπλώνεται η υπόθεση και τα όσα ταλανίζουν τους πρωταγωνιστές. Είναι το κύριο μέρος της ιστορίας που γεννήθηκε στα μονοπάτια του ζωηρού μυαλού σας.
Περνώντας στο πολυπόθητο τέλος, φροντίστε να ξαφνιάσετε τους αναγνώστες σας. Ρίξτε στη μάχη τα μεγάλα σας όπλα, κάτι που πλανιόταν στον αέρα από την αρχή, όμως, τώρα γίνεται ξεκάθαρο. Φροντίστε, ωστόσο, να είναι και καλά τεκμηριωμένο. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της παγκόσμιας κυριαρχίας μιας συμμορίας καλόγερων, δεν μπορείτε στο τέλος να εμφανίσετε σαρκοβόρους δεινόσαυρους που θα γλιτώσουν την ανθρωπότητα από ένα καταδικασμένο μέλλον. Πρέπει το τέλος να είναι πιστευτό, μια λογική συνέχεια της υπόλοιπης ιστορίας. (Θα μου πεις βέβαια ποια είμαι εγώ να απαγορεύσω τη γέννηση σαρκοβόρων δεινοσαύρων;)
Και πάλι αναφέρω ότι η σειρά “αρχή, μέση, τέλος” δεν είναι πανάκεια για έναν συγγραφέα. Τα κεφάλαια της ιστορίας μπορούν να ακολουθήσουν οποιαδήποτε σειρά νιώθετε εσείς ορθότερη.
Ξεκούραση
Μόλις τελειώσετε την αρχική σύνταξη του συγγράμματος σας και κάποιες βασικές διορθώσεις (ένα επίσης μεγάλο και πονεμένο κεφάλαιο), αφήστε το να “ξεκουραστεί”. Για μερικές μέρες , ή όσο καιρό νιώσετε ότι χρειάζεται, αφήστε την ιστορία σας στην άκρη. Αποχαιρετήστε τους πρωταγωνιστές σας και ασχοληθείτε με άλλα ενδιαφέροντα.
Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσετε να αποστασιοποιηθείτε και να δείτε το έργο σας με πιο αντικειμενική ματιά. Φυσικά και η προσμονή να μοιραστείτε το μυθιστόρημά σας θα είναι μεγάλη, όμως, πρέπει να φανείτε υπομονετικοί. Κάθε συγγραφέας “δένεται” με τα πρόσωπα και τις ιστορίες που πλάθει. Άλλους χαρακτήρες τους αγαπάμε αστραπιαία κι άλλους ανυπομονούμε για τη στιγμή της κάθαρσης όπου θα τιμωρηθούν.
Κάτι ακόμη για το τέλος…
Αυτές ήταν λίγες από τις σκέψεις και το “μπούσουλα” που ακολουθώ όταν γράφω τις τρελές μου ιστορίες. Μη ρωτήσετε. Έχω καμιά ντουζίνα στο συρτάρι της ξεκούρασης και μερικές ακόμη μισοτελειωμένες που με καταδιώκουν τη νύχτα. Φυσικά, θα πρέπει να έχετε υπόψιν ότι υπάρχουν ένα σωρό άλλες παράμετροι που επηρεάζουν την επιτυχή συγγραφή μιας ιστορίας, όπως η προσεκτική διόρθωση, ο κατάλληλος τίτλος ή η εποικοδομητική κριτική.
Μετά πρέπει να αναρωτηθείτε τι θέλετε να κάνετε με αυτή τη ιστορία: θα την υποβάλετε σε κάποιον εκδοτικό οίκο, θα την αναρτήσετε σε κάποια πλατφόρμα ελεύθερης ανάγνωσης; Όλα αυτά, και άλλα πολλά ακόμη, θα τα συζητήσουμε σε επόμενο άρθρο.
Μην ξεχνάτε ότι η συγγραφή ενός βιβλίου δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία. Απαιτεί χρόνο, κόπο και πολύ μεράκι. Κανένας δεν γεννήθηκε καταξιωμένος συγγραφέας. Σημασία έχει να αγαπάς αυτό που γράφεις και το να αγκαλιάζεις ακόμη και όταν φαίνεται ένα μπερδεμένο κουβάρι…
Μην αμελήσεις να κάνεις κλικ εδώ αν θέλεις να βρεις κι άλλους επίδοξους -και μη- συγγραφείς.
