Οι ιστορίες ανθρώπων που κατοικούν στην Αθήνα και βίωσαν μεγάλες αλλαγές στην ζωή τους κατά την περίοδο της κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας και μετά, περιλαμβάνονται στο κοινωνικό ηθογραφικό βιβλίο «Πρόσωπα μιας άλλης Αθήνας» της Μαρίας- Κιάρας Ναλντίνι. Μέσα από τις 240 σελίδες του βιβλίου αναλύονται οι ζωές εννέα ανθρώπων, κυρίως γυναικών που προέρχονται από μια ανώτερη οικονομική τάξη, και βιώνουν τον διχασμό, την μοναξιά, αλλά και την ευκαιρία για νέα ξεκινήματα στην πρωτεύουσα της Ελλάδας. Εμείς βρεθήκαμε στην παρουσίαση του βιβλίου που έγινε στο OASIS Ζάππειο, την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2020 και σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.
Για το βιβλίο μίλησε ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ και του bankingnews.gr, Αντώνης Βασιλόπουλος, ο πρώην Πρόεδρος των «Γιατρών του Κόσμου» δρ. Νικήτας Κανάκης, ο φιλόλογος- διδακτολόγος της Ρωσικής γλώσσας Θάνος Νάτσης, ο οποίος διάβασε και αποσπάσματα του βιβλίου, καθώς και η ίδια η συγγραφέας, δρ. Μαρία – Κιάρα Ναλντίνι.
Κατά την έναρξη της παρουσίασης, ο δημοσιογράφος Αντώνης Βασιλόπουλος, μιλώντας για την υπόθεση του βιβλίου, το περιέγραψε «ως μια ηθογραφική και ψυχογραφική νουβέλα, αλλά παράλληλα και ως εγχειρίδιο αποτίμησης της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης έτσι όπως έχει διαμορφωθεί την τελευταία δεκαετία στην χώρα μας». Τα «Πρόσωπα μιας άλλης Αθήνας» αναφέρει συγκεκριμένα είναι ένα βιβλίο που εξιστορεί ιστορίες ανθρώπων της διπλανής πόρτας που βίωσαν την οικονομική κρίση ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Κάποιοι κατάφεραν μέσα από αυτό να κάνουν μια νέα αρχή, κάποιοι διαχειρίστηκαν την κατάσταση και διασφάλισαν μια οριακή επιβίωση, ενώ κάποιοι άλλοι επλήγησαν ανεπανόρθωτα. Στο βιβλίο θίγονται ανθρώπινοι χαρακτήρες, σχέσεις που επηρεάζονται περισσότερο ή λιγότερο από την κρίση και ανθρώπινοι χειρισμοί που αφορούν όχι μόνο τα οικονομικά, αλλά και τις σχέσεις των ανθρώπων. Οι ήρωες στο βιβλίο είναι άτομα ανώτερης κυρίως κοινωνικής τάξης, με οικονομική επιφάνεια και στην πλειοψηφία τους, γυναίκες. Αξιοσημείωτο είναι ότι κανείς τους δεν παρέδιδε τα όπλα, αλλά όπως η ανθρώπινη φύση το επιτάσσει, παλεύει με το δικό τους τρόπο, άλλοτε ορθό άλλοτε λιγότερο ορθό, γιατί την επιβίωση. Κοινό χαρακτηριστικό τους αποτελούν οι αξίες και τα ιδανικά τους βασικά ερείσματα στην ζωή τους που δεν τα εγκατέλειψαν ποτέ. Όλο αυτό συνιστά για τον καθένα, μια αξιέπαινη προσπάθεια που εκτιμά την ανθρώπινη φύση.»
Η συγγραφέας Μαρία- Κιάρα Ναλντίνι είναι Ιταλίδα, αλλά μένει εδώ και αρκετά χρόνια στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα όπου και εργάζεται ως καθηγήτρια της Ιταλικής γλώσσας στο διδασκαλείο του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Όταν πρωτοήρθε στην πρωτεύουσα, κατάλαβε πως η Αθήνα δεν ήταν όπως την φανταζόταν, μονάχα δηλαδή μια πόλη που ενέπνευσε τον δυτικό πολιτισμό, αλλά και μια μοντέρνα αγχωτική δύσκολη μητρόπολη, με τις ομορφιές και τα αρνητικά της που προυπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν. Στα χρόνια της κρίσης, είχε την δυνατότητα να παλέψει και εκείνη, και όταν τελικά αποφάσισε ότι θα παρέμενε στην Αθήνα, κατάλαβε ότι ήταν η στιγμή της, να δει την πόλη με έναν τρόπο διαφορετικό και συνάμα συναρπαστικό, ως προς την σκιαγράφηση της οικονομικής και κοινωνικής του διάστασης. Όπως αναφέρει η ίδια: «Τα πρόσωπα του βιβλίου, σε κάποια στιγμή της ζωής τους έπρεπε να αντιμετωπίσουν ένα αδυσώπητο πεπρωμένο, και να έρθουν αντιμέτωποι με τους δαίμονες της ζωής τους και με τα τραύματα του ασυνείδητου τους που ποτέ δεν είχαν επιλύσει. Στην συνολική αποτίμηση των εννέα ιστοριών, όπως δηλώνει η ίδια, έχει επηρεαστεί από «πραγματικά πρόσωπα, αλλά οι ιστορίες είναι φανταστικές.»
«Υπήρχαν περίοδοι στην ζωή μου που πίστεψα πως έχω πολύ δρόμο μπροστά μου και μπορούσα να ζήσω πολλά όμορφα πράγματα.» Απόσπασμα του βιβλίου
Ως προς την γραφή του βιβλίου, ο δρ. Νικήτας Κανάκης, την περίγραψε ως: «Γλώσσα απλή, στρωτή, με πάρα πολύ καλά ελληνικά από μια ελληνόφωνη.». Ακόμη, το ύφος του βιβλίου τον κέρδισε, καθώς «τα συναισθήματα που μας αφήνει το βιβλίο, είναι ότι σε κερδίσει σελίδα – σελίδα. Χωρίς αυτές τις μεγάλες λέξεις και τα υπερβολικά συναισθήματα. Χτίζει τις ιστορίες και σε κάνει να νιώθεις ότι συμμετέχεις. Μου θύμισε λίγο ήρωα του Τσέχωφ. Με όλο τον σεβασμό στον Τσέχωφ και σε εσένα Κιάρα, αλλά αυτό με τα χαμηλά συναισθήματα ήταν καταλυτικό χωρίς να έχει αυτές τις πολλές υπερβολές.»
Τώρα με επεξεργασία στο χρονικό της κρίσης και πως αυτό εκφράζεται μέσα στο βιβλίο, ο φιλόλογος Θάνος Νάτσης, συμπεραίνει ότι «Όταν το πρότυπο της ιδανικής ευημερίας πλήττεται, ο κόσμος μας στρέφεται στα δημόσια, αναζητώντας διεξόδους δημιουργικές, συναναστροφές, εμπειρίες καινούργιες, ελπίδα και προοπτική για το μέλλον. Έτσι λοιπόν κάνουν και τα πρόσωπα των παρακάτω διηγημάτων του βιβλίου της Κιάρας. Πρόσωπα με ταυτότητα πολυσύνθετη, και πρόσωπα των οποίων οι ιστορίες αποκαλύπτουν πολλά και διαφορετικά πρόσωπα αυτής της πόλης. Αυτά τα πρόσωπα παλεύουν για το αύριο, δεν παραιτούνται, αφοσιώνονται στα ιδανικά τους, επιθυμούν να ζήσουν.»
Αυτό το οποίο αντιλαμβάνεται ένας άνθρωπος που έχει γεννηθεί στο εξωτερικό, και έρχεται να ζήσει μετά μόνιμα σε μια χώρα που θαυμάζει, όπως η Μαρία – Κιάρα Ναλντίνι, είναι ότι όπως είπε εκείνη: «Είχα την τύχη να απορροφήσω τις αξίες και την ομορφιά του πολιτισμού που γεννήθηκε στην Αθήνα και να καταλάβω ότι ο χρόνος δεν είναι ποτέ γραμμικός, όπως συμβαίνει και σε μια ηρωίδα του βιβλίου. Η Ευρυδίκη πέφτοντας στην άβυσσο, βλέπει ένα κατακάθαρο όνειρο. Είδε ότι ο καιρός της χαράς θα ξαναρχόταν. Κατάλαβε ότι η ζωή συνεχίζεται, ότι μόνη της θα γινόταν πάλι όμορφη και ότι θα την αγαπούσε για ακόμη μια φορά σε μια άλλη στροφή του χρόνου. Ο χρόνος στο βιβλίο δεν είναι γραμμικός, γιατί το βλέπουμε να αποτελείται από αναδρομικές στιγμές που εμφανίζονται ταυτόχρονα σε μια διαχρονική συνέχεια.»
Κλείνοντας, ένα από τα σημαντικότερα σημεία που έθιξε η συγγραφέας, που ήταν και για την ίδια κινητήριος δύναμη για την δημιουργία του βιβλίου, είναι ότι η οικονομική κρίση μπορεί όχι μόνο να ενεργοποιήσει έναν άνθρωπο ώστε να δει και να εξερευνήσει τον εαυτό του, αλλά και με ακόμα πιο μεγάλη σιγουριά και σημασία, να τον κάνει να μπορέσει να βοηθήσει και τους γύρω τους σε αυτή την προσπάθεια της εσώτερης ανάκαμψης.
