Το μυθιστόρημα του κ. Μακρυγιάννη «Δύο σταγόνες βύσσινο» αντιμετωπίζει την ωμή πραγματικότητα της κοινωνίας του 80’. Αναφέρεται στα συντηρητικά ήθη που επικρατούσαν τότε στις μικρές ελληνικές κοινωνίες. Ο συντηρητισμός της εποχής αρκετά συχνά – σχεδόν πάντα- οδηγούσε στην καταπίεση των αδύναμων κοινωνικών ομάδων, κυρίως των ανηλίκων και των γυναικών. Συγχρόνως, όμως, έδινε περισσότερες δυνατότητες, κυρίως επίδειξη εξουσίας και κυριαρχίας στους συζύγους και τους πατεράδες.
Τι συμβαίνει, όμως, όταν ο πατέρας, από την φύση του είναι πολύ σκληρός; Πώς μπορεί να εξελιχθεί και να διαμορφωθεί ο χαρακτήρας ενός νέου κοριτσιού όταν το απομακρύνουν από τον πρώτο του έρωτα, το σπίτι του και τους οικείους του;
Στο βιβλίο «Δύο σταγόνες βύσσινο» περιέχονται ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, του τρόπου λειτουργίας της κοινωνίας, αλλά και της προσωπικότητας των προσώπων, που φανερώνουν ότι, είτε περιέχει βιωματικά στοιχεία, είτε ο συγγραφέας έχει μελετήσει το θέμα πολύ προσεκτικά.
Οι περιγραφές της ζωής στην ύπαιθρο αποτελούν δυνατά σημεία του βιβλίου και έρχονται σε αντίθεση με την σκληρότητα των προσώπων που ζούνε σε αυτή.
Ο αναγνώστης, καθώς διαβάζει το βιβλίο, αντιλαμβάνεται τις απαρχαιωμένες και σκληρές αντιλήψεις μιας παλιότερης κοινωνίας, όπου ο πατέρας παρασυρμένος από τον δικό του κοινωνικοηθικό κόσμο προτιμά να επιδιώξει τον θάνατο της μονάκριβης κόρης του από το να δεχθεί τις επιλογές της.
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η προσωπικότητα της μητέρας του κοριτσιού, της οποίας η προσωπικότητα έχει διαμορφωθεί σε μία ακόμα παλιότερη κοινωνία. Μόνο στις στιγμές έντασης η Αποστολαινα, η γυναίκα δηλαδή του Αποστόλη –ή μήπως μέρος της ιδιοκτησίας του;- αποφασίζει με δυναμικότητα να πάρει θέση. Ωστόσο, η προσωπικότητα της μάνας είναι καθοριστική στην εξέλιξη του μυθιστορήματος.
Ποια μπορει να είναι η εξέλιξη μιας ιστορίας αγάπης δύο νέων κάτω από τις παραπάνω συνθήκες; Για να θέσουμε πιο συγκεκριμένα το παραπάνω ερώτημα. Ποια μπορεί να είναι η εξέλιξη της αγάπης του αδιόριστου δασκάλου, του Σπύρου και της ανήλικης Ρηνιώς, όταν ο πατέρας της ανακαλύπτει τον έρωτά τους;
Το μυθιστόρημα καθίσταται ενδιαφέρον, ήδη από το περιεχόμενο της «πρώτης ύλης» του. Η ένταση των σκήνων και τα μικρογεγονότα που παρεμβάλλονται στην εξέλιξη της ιστορίας, εκτός από την καλύτερη προσωπογράφηση των πρωταγωνιστών, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Μπορείτε να δείτε επίσης: «Βήματα στο κενό» του Δημήτρη Μακρυγιάννη
