Τελικός σκοπός είναι πάντα η υπέρβαση
Ο Κώστας Λύχνος με τη νέα του νουβέλα www.dialogos.gr ξεκαθαρίζει ολότελα την προσωπικότητα του. Η γραφή του , στην κατασκευή και στη βαθύτερη δόνηση του έχει έναν ιδιαίτερο παλμό δικό του. Ορμητικός , χειμαρρώδης μα και ταυτόχρονα γεμάτος συναισθήματα και λογική αλληλουχία. Η ψυχική δόνηση του Κώστα Λύχνου διοχετεύεται στο διάλογο των φανταστικών πρωταγωνιστών του θερμά και ολοκληρωτικά και η εικόνα δίνει τη θέση της στην φαντασία δημιουργώντας έναν μαγικό ρεαλισμό. Μέσα στην μονωδία του αυτή παρακολουθούμε έναν διάλογο που κορυφώνεται σε δράμα με κορυφώσεις και παραλλαγές με το κορύφωμα και την κάθαρση του. Υπέροχα ερωτήματα που προκύπτουν και αξίζει να τονιστούν σε αυτή τη κριτική μου σημείωση είναι τα παρακάτω στα οποία μας εισάγει ο ίδιος ο συγγραφέας.
Γιατί ακόμα και στην εσχάτη απομόνωση μας, δεν παύουμε να φέρουμε ευθύνη για την επίδραση που ασκούμε στους άλλους; Κατά πόσο μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να περάσει με μια δρασκελιά στην ολοκληρωτική ανυπαρξία; Φιλόσοφοι και ποιητές περιδιαβαίνουν απ’ την σκέψη του βιβλίου του (www.dialogos.gr) και ενδυόμενος τη δική τους φωνή προτείνει λύσεις στο αναγνωστικό του κοινό . Αλλά και στους φανταστικούς συνδαιτυμόνες του για να περάσουν τις Συμπληγάδες χωρίς να βραχούν. Για να καταλήξει πως “Μόνο ο εαυτός μας μπορεί να μας δώσει την απάντηση , όπως χαρακτηριστικά λέει : :”Εγώ είμαι το μεγαλύτερο πρόβλημα λοιπόν. Τελικός σκοπός είναι πάντα η υπέρβαση. Θα συνεχίσω …γράφει …να ψαχουλεύω τον εαυτό μου…θα επιμένω να ακούω κάθε ψίθυρο του μυαλού μου.” Για τον Κώστα Λύχνο “δεν υπάρχει μεγαλύτερη πράξη ανηθικότητας από το να αρνείται κάποιος τον διάλογο με τον εαυτό του. Όλοι λοιπόν χρίζουμε να διαλεχθούμε πρωτίστως με τον εαυτό μας, όπως μας προτρέπει ο συγγραφέας Κώστας Λύχνος.
Στο μεταίχμιο της φιλοσοφίας και των κοινωνικοπολιτικών θέσεων
Κατά πόσο μπορεί όμως η διαδικτυακή επικοινωνία να αντικαταστήσει τον αληθινό διάλογο, την προφορική επικοινωνία ; “Οι σύγχρονοι άνθρωποι εφησυχάζουν σε αυτή την εικονική σχέση ;νιώθουν ολοκλήρωσή ή απογοήτευση; Άραγε μπορεί ο κυβερνοχώρος να αντικαταστήσει την φυσική παρουσία της ανθρώπινης επαφής; και τον ουσιαστικό κατα πρόσωπο διάλογο; Αυτά είναι τα ερωτήματα που απασχολούν τον Κώστα Λύχνο . Τα λογοτεχνικά σχήματα που εφαρμόζει είναι άρτια δομημένα και θαυμάσια πλεγμένα στη νουβέλα του. Ο Κώστας Λύχνος γράφει φιλοσοφώντας και χρονοδρομώντας ιστορικά σταχυολογώντας την στάση του σύγχρονου Έλληνα μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι. Η οικονομική κρίση , τα μνημόνια , η συντριπτική απαισιοδοξία του μέσου Έλληνα κοσκινίζονται στο μεταίχμιο της φιλοσοφίας και των κοινωνικοοικονομικών θέσεων.
“ Το σήμερα ρίχνεται χωρίς δεύτερη σκέψη στον Καιάδα λοιπόν και όλες μας οι απαιτήσεις μετατίθενται στο αύριο. Αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε όμως είναι …ότι δεν βάζουμε υποθήκη και το μέλλον. Και το πράττουμε αυτό…με την έπαρση και την άγνοια ενός Οιδίποδα.”
Οι διάλογοι είναι ζωντανοί, ολιγόστιχοι και έξυπνοι και κρατούν σε εγρήγορση το ενδιαφέρον του αναγνώστη να περάσει στην επόμενη σελίδα . Ο συγγραφέας Κώστας Λύχνος , σαν ένας άλλος Robert De Board , με τον “Βάτραχο στο Ντιβάνι” συλλέγει την κρυφή πλευρά των συνομιλητών του και προσπαθεί να βγάλει το πέπλο του μυστηρίου , να ξεσκεπάσει το αθέατο . Να καθρεφτίσει το ασυνείδητο , να περισυλλέξει την ουσία πίσω από την επιφάνεια. Ο Κώστας Λύχνος μας μιλά προσωποκεντρικά μέσα από τους διαλόγους των ηρώων του για όλα τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου που οδηγούν στην ματαίωση του. Μέσα από την τεχνική χρήσεως του μύθου προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στο αιώνιο ανθρωπινό μυστήριο. Ο Καζαντζάκης, ο Ελύτης, ο Όμηρος αλλά και οι πιο σύγχρονοι ήρωες είναι οι πυλώνες της αντιπαραβολής των πρωταγωνιστών στο www.dialogos.gr . Μέσα από τις φιλολογικές αναφορές ορθώνονται οι αντιπαραθέσεις των πέντε διαδικτυακών φίλων στα καυστικά προβλήματα της εποχής (ανεργίας,προσφυγικό, οικονομικοί πόροι , η εκπαίδευση ) που είναι και το κύριο διάβημα του αφηγητή. Διάφοροι τύποι ανθρώπων εξετάζονται όπως ο μονήρης (Λάο) και ο κοινωνικός (Άλεξ).
Ο άνθρωπος πίσω από το γυαλί
Ο συγγραφέας Κώστας Λύχνος, μέσα απο το βιβλίο του www.dialogos.gr αναμετριέται με τις μορφές τέχνης και τις διάφορες φόρμες και διερωτάται στο κάτω πόσο γίνονται αποδεκτά από το κοινό. Αναρωτιέται δλδ για τον λόγο ύπαρξης της τέχνης ως δημιούργημα. Για να καταλήξει εύστοχα στην άποψη του Γκοντάρ , ότι δηλαδή ένας δημιουργός πρέπει κάτι να έχει να πει στον αναγνώστη. Καταλήγει εν τελεί στον ανασχηματισμό όλης της κοινωνίας μέσα από τη δημιουργικότητα της τέχνης. Με ευφυέστατο τρόπο, μέσα από τις κοσμοθεωρίες τριών Ασιατών (Βούδας, Κομφούκιος, Λάο Τσε) ο Κώστας Λύχνος δομεί και αποδομεί την σκέψη και συμπεριφορά των ηρώων του. Κάπως έτσι ανοίγει και το κουτί της Πανδώρας και κάπως έτσι έρχεται η πολυπόθητη ανατροπή! Πόσο άραγε καλά γνωρίζουμε τον άνθρωπο πίσω από το γυαλί; Είναι αρκετό ένα τριήμερο για να αποκαλύψει την αλήθεια τους; Να καταρρίψει το προσωπείο τους και να φανερώσει το πρόσωπο; Την απάντηση την δίνει ο συγγραφέας μας στην σελίδα 198 “Μερικοί δεν βλέπουν στους ανθρώπους παρά μόνο την δίκη τους σκιά”.
“Γι’ αυτό το λόγο καταφεύγουν στις κατηγοριοποιήσεις και στα στερεότυπα. Τόσο εκκωφαντικό είναι το βουητό της απόγνωσης τους, που ακόμη και οι πιο απασχολημένοι , αντιλαμβάνονται στον απόηχο του, πως κανείς δεν μπορεί να αντέξει μοναχός”.
Εν κατακλείδι το www.dialogos.gr του Κώστα Λύχνου είναι μια εξαιρετικά εύστοχη νουβέλα όπου ο συγγραφέας με λεπτομερή και ακριβόλογη γραφή αντιμετωπίζει θέματα που απασχολούν τη νεότερη φιλοσοφική σκέψη για να μιλήσει για την οντολογία του προσώπου και της ελευθερίας του. Μέσα από το πλατωνικό ελεύθερο του διάλογο, διαλέγεται με πρόσωπα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συγκρούεται όχι μόνο με σκέψεις αλλά και με κοσμοθεωρίες. Σκοπός του είναι η ανάδειξη της μοναδικότητας του προσώπου μέσα από την ανθρώπινη επικοινωνία.
