Αν κάποιος αναφερθεί σε “ξεχασμένα βιβλία” ίσως αντιμετωπιστεί με δυσπιστία ή και περιφρόνηση. Κάθε φορά που αγοράζουμε, βρίσκεται στα χέρια μας ή μας χαρίζεται ένα βιβλίο, έχουμε σκοπό να το διαβάσουμε, συνήθως άμεσα. Ιδιαίτερα, αν το έχουμε εμείς επιλέξει ανάμεσα σε πολλούς άλλους τίτλους βιβλίων, τότε, με βεβαιότητα, αποτελεί προτεραιότητα μας η ανάγνωση του. Στο κρεβάτι του δωματίου μας, στο καθιστικό μας, στη βεράντα μας, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στην παραλία ή στο πάρκο, πάντοτε θα υπάρχει χρόνος για να διαβάσουμε, έστω δέκα σελίδες, από το μυθιστόρημα ή το διήγημα που έχουμε στα χέρια μας.
Ωστόσο, υπάρχουν στην κατοχή μας και βιβλία που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η ανάγνωση τους, αν κάποτε άρχισε. Ή παρέμειναν ανέγγιχτα, σε κάποιο ράφι, για μεγάλο διάστημα, χωρίς να διαβαστεί ποτέ ούτε η πρώτη σελίδα τους. Είναι τα “ξεχασμένα βιβλία”, εκείνα που έχουμε, για διάφορους λόγους, λησμονήσει να διαβάσουμε. Ενδέχεται να βρίσκονται, ελαφρώς σκονισμένα και ταλαιπωρημένα από το πέρασμα του χρόνου, σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης μας, στο βάθος της ντουλάπας μας ή σε κάποιο χαρτόκουτο, λησμονημένα μετά από κάποια μετακόμιση.
Κάποια από τα “ξεχασμένα βιβλία” μπορεί να είναι πράγματι αδικημένα, αν δεν έχουμε μπει ποτέ στον κόπο να τα διαβάσουμε, είτε επειδή δεν μας εντυπωσίασε το εξώφυλλο, είτε επειδή η περίληψη στο οπισθόφυλλο δεν υπήρξε αρκετά συγκινητική και ενδιαφέρουσα. Ωστόσο, όταν βρεθούν, τυχαία, πάλι στα χέρια μας και αποφασίσουμε να ξεπεράσουμε τις αναστολές μας και να ξεκινήσουμε την ανάγνωση, τότε μπορεί να ανακαλύψουμε ότι τα είχαμε αδικήσει, ότι μας ενδιαφέρουν πραγματικά. Ότι, τελικά, μας αρέσει η ιστορία που διηγούνται και ας μην είχαμε ενθουσιαστεί αρχικά.
Από την άλλη, υπάρχουν και εκείνα που, ενώ ξεκινήσαμε την ανάγνωση τους, ωστόσο τη διακόψαμε σε κάποιο σημείο, κάποια στιγμή, επειδή μας φαίνονταν βαρετά, κουραστικά, κακογραμμένα ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Τότε τα παρατήσαμε σε μία γωνιά, ακυρώνοντας ή αναβάλλοντας την ανάγνωση τους για το απώτερο μέλλον (μου έχει συμβεί πρόσφατα με ένα φιλοσοφικό βιβλίο, το οποίο θεωρούσα ότι θα με ενδιέφερε πολύ πριν το ξεκινήσω, υπερτιμημένο θα έλεγα). Τα “ξεχασμένα βιβλία” αυτής της κατηγορίας ίσως να μην έχουν πολύ καλή τύχη στα δικά μας χέρια. Μπορούν να κάνουν πλουσιότερη σε περιεχόμενο τη βιβλιοθήκη μας, αλλά θα ήταν καλύτερη ιδέα να τα χαρίζαμε σε κάποιον που θα του άρεσαν τόσο ώστε να ολοκληρώσει την ανάγνωση τους.
Σε κάθε περίπτωση, είναι ωφέλιμο να κάνουμε έναν έλεγχο σε ράφια και ντουλάπες, για βιβλία που έχουν “παραπέσει”, έχουμε λησμονήσει την ύπαρξη τους (έχω εγώ αυτό το μυθιστόρημα; πότε το αγόρασα;) ή έχουμε συνειδητά παρατήσει. Ενδέχεται να ανακαλύψουμε λησμονημένους“θησαυρούς” που θα μας ενθουσιάσουν.
