Ο Φιντέλ Κάστρο συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Η δράση του είναι βαθιά συνδεδεμένη με την ιστορία της σύγχρονης Κούβας και το όνομά του θα βρίσκεται πάντα στο πάνθεον των σημαντικότερων ηγετών, για τον αγώνα του ενάντια στην ανισότητα των τάξεων.
Για όλους έρχεται η ώρα μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανών κομμουνιστών θα παραμείνουν ως απόδειξη σε αυτόν τον πλανήτη, ότι αν λειτουργήσουν με θέρμη και αξιοπρέπεια, μπορούμε να πράξουμε τα υλικά και τα πολιτιστικά αγαθά που χρειάζονται οι άνθρωποι. Και πρέπει να πολεμήσουμε χωρίς ανακωχή για την απόκτησή τους.
– Από τον χαιρετισμό του Φιντέλ Κάστρο στο 7ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας (PCC) – 16-19 Απριλίου 2016.
Advertising
Η ζωή του Φιντέλ Κάστρο
Στις 13 Αυγούστου του 1926, κοντά στο Μπιράν της επαρχίας Μαγιαρί, στα ανατολικά της Κούβας, γεννιέται ο Φιδέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους. Ο μικρός Φιντέλ γεννήθηκε εκτός γάμου, αφού η μητέρα του ήταν υπηρέτρια στο σπίτι του πατέρα του, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης φυτειών ζάχαρης και ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά εκτός γάμου που απέκτησε ο πατέρας του με την μητέρα του. Ο ίδιος είχε άλλα δύο παιδιά από τον γάμο του.
Ο Κάστρο ζούσε στην οικογενειακή φάρμα, δίπλα σε φτωχούς εργάτες από την Αϊτή, γνωρίζοντας από κοντά την ανισότητα των τάξεων.
Σε ηλικία οκτώ ετών, η οικογένειά του τον στέλνει εσώκλειστο σε ένα οικοτροφείο στο Σαντιάγο, το οποίο τηρεί πολύ αυστηρούς κανόνες. Ο μικρός Φιντέλ, λόγω του εκρηκτικού και πεισματάρικου χαρακτήρα του, συγκρούεται με τους συμμαθητές του και τους δασκάλους του και στη συνέχεια παρακολουθεί μαθήματα σε ένα σχολείο Ιησουιτών, το «κολέγιο Μπελέν» της Αβάνας. Ήταν ένα έξυπνο παιδί με ιδιαίτερη έφεση στον αθλητισμό και πολλές διακρίσεις στο μπάσκετ.
Το 1945 γράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αβάνας και από το 1950 έως και το 1952 εργάστηκε ως δικηγόρος. Αυτά τα δύο χρόνια αποκτάει το όνομα «δικηγόρος των φτωχών», λόγω του ότι παρείχε τις υπηρεσίες του στους φτωχούς, χωρίς αμοιβή.
Το 1948, ενώ σπούδαζε ακόμη, παντρεύτηκε τη Μίρθα Ντίαζ Μπαλάρ ντε Νουνέζ, συμφοιτήτρια του και κόρη πολιτικού. Μαζί της απέκτησε ένα γιο, τον Φιντέλ – Ανχέλ «Φιντελίτο». Ο γάμος τους κλονίζεται, λόγω των στενών δεσμών της οικογένειας της Μίρθα με τον Φουλχένσιο Μπατίστα και το 1954 παίρνουν διαζύγιο. 
Τα χρόνια που ήταν παντρεμένος, απέκτησε και μία κόρη, την Αλίνα Φερνάντες Ρεβουέλτα, καρπός της σχέσης του με τη Ναταλία Ρεβουέλτα.
Ο Φιντέλ Κάστρο αργότερα παντρεύτηκε τη Ντάλια Σότο ντελ Βάγε, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά, όλα αγόρια. Συνολικά, ο «κομαντάντε» είχε αποκτήσει 9 παιδιά (7 αγόρια και 2 κορίτσια).
Τον Ιούλιο του 2006 ο Φιντέλ Κάστρο υποβάλλεται σε εγχείρηση στο έντερο, καθώς έπασχε από καρκίνο και τον Φεβρουάριο του 2008, έπειτα από μισό αιώνα στην εξουσία της Κούβας, παραιτείται και εμφανίζεται πλέον σπάνια.
Στις 25 Νοεμβρίου του 2016 ο μεγάλος ηγέτης πεθαίνει, σε ηλικία 90 ετών.
Ο αδελφός του Ραούλ ανακοινώνει το θάνατό του, λέγοντας: «Ο κομαντάντε της κουβανικής επανάστασης απεβίωσε στις 22:29 χθες το βράδυ».
Ουρές Κουβανών για το «ύστατο χαίρε» στον Φιντέλ Κάστρο.
Ο επαναστάτης Φιντέλ Κάστρο
Η επαναστατική φύση του Φιντέλ Κάστρο φάνηκε από τα φοιτητικά χρόνια.
Το 1947 προσχωρεί στο κόμμα «Partido Ortodoxo», όντας εντυπωσιασμένος από τον Τσιμπάς, τον ηγέτη του, και τις ιδέες του για κοινωνική δικαιοσύνη και καταπολέμηση της διαφθοράς.
Το 1952, κατά την προκήρυξη των εκλογών, ο Φιντέλ Κάστρο αποφασίζει να βάλει υποψηφιότητα με το «Κόμμα του Λαού», αλλά ο Μπατίστα, στις 10 Μαρτίου, σταματάει τις διαδικασίες με στρατιωτικό πραξικόπημα.
Στη συνέχεια, προσχωρεί στα κινήματα εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα και λαμβάνει μέρος ως ένας από τους αρχηγούς στην εξέγερση του Σαντιάγκο, που πραγματοποιήθηκε στις 26 Οκτωβρίου του 1953. Η επίθεση αποτυγχάνει, αλλά ο ίδιος γίνεται πλέον σύμβολο του αγώνα κατά του Μπατίστα. Στην εξέγερση αυτή συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης, ενώ κάποιοι από τους επαναστάτες που ήταν μαζί του, εκτελέστηκαν ή πέθαναν από βασανιστήρια.
Στην απολογία του, η οποία θεωρείται ιστορική, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η Ιστορία θα με αθωώσει». Θα παραμείνει στη φυλακή 22 μήνες και θα αποφυλακιστεί με αμνηστία τον Μάιο του 1955.
Καταφεύγει στην Αμερική και κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί προσπαθεί να μυήσει τους Κουβανούς στην επανάσταση, όμως η αμερικανική κυβέρνηση αντιδράει και ο ίδιος διαφεύγει στο Μεξικό.
Είναι η εποχή, όπου γνωρίζει τον Ερνέστο Γκεβάρα, και μιλώντας του για ανεξαρτησία και δικαιοσύνη καταφέρνει να τον πείσει να προσχωρήσει στο κίνημά του. Ο Γκεβάρα θα πει για τον Κάστρο: «Είναι πολιτικό γεγονός ότι γνώρισα αυτόν τον Κουβανό επαναστάτη. Είναι λεβέντης, έξυπνος, πολύ σίγουρος για τον εαυτό του και με εξαιρετική τόλμη. Νομίζω ότι η συμπάθεια είναι αμοιβαία».
Στο Μεξικό οργανώνεται η αντίσταση της ομάδας «Μ-26-7» («Μονκάδα-26 Ιουλίου»), με σκοπό την αντίσταση κατά της κουβανικής δικτατορίας. Ξεκινάνε μαθήματα σωματικής και στρατιωτικής εκγύμνασης με επικεφαλής τον εξόριστο ανώτερο αξιωματικό του Ισπανικού Δημοκρατικού Στρατού, Αλμπέρτο Μάγιο. Τον Ιούνιο του 1956 συλλαμβάνονται από την Μεξικανική αστυνομία, αλλά ο Φιντέλ Κάστρο θα αφεθεί ελεύθερος, όμως δε θα εγκαταλείψει τους συντρόφους του. Λίγο καιρό αργότερα, στις 31 Ιουλίου θα αφεθεί ελεύθερος και ο Γκεβάρα.
Το πρωί της 25ης Νοεμβρίου του 1956, 82 άντρες ντυμένοι με στολές αγγαρείας, επιβιβάζονται σε ένα μικρό ξύλινο γιοτ, το οποίο χωράει 25 επιβάτες.
Στις 2 Δεκεμβρίου το γιοτ πλησιάζει στις ακτές της Κούβας και καταφέρνουν μετά από πολλές δυσκολίες να αποβιβαστούν και να ανέβουν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα για να οργανώσουν το αντάρτικο. Ο στρατός προσπαθεί με κάθε μέσο να τους εμποδίσει και μετά από την προδοσία ενός χωρικού, η «Μ-26-7» δέχεται επίθεση και από τους αντάρτες καταφέρνουν να επιζήσουν μόνο 20. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την προσέλευση πολλών εθελοντών στην ομάδα και στις 17 Φεβρουαρίου του 1957 να πραγματοποιηθεί η δεύτερη επίθεση. Για ένα χρόνο οι αντάρτες του Κάστρο πετυχαίνουν πολλές μικρές νίκες και την 1η Ιανουαρίου του 1959 αναλαμβάνουν την εξουσία.
Άρχισα την επανάσταση με 82 άτομα. Θα το ξανάκανα, ακόμη και με 10 ή 15 και με ακλόνητη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν έχεις πίστη και σχέδιο δράσης.
Στις 16 Φεβρουαρίου ο Φιντέλ Κάστρο χρίζεται πρωθυπουργός, με υπουργό Στρατιωτικών τον αδελφό του, Ραούλ.
Αναλαμβάνει τον έλεγχο των Μ.Μ.Ε. και πραγματοποιεί δημόσιες δίκες για τα πρώην μέλη της δικτατορίας του Μπατίστα. Εθνικοποιεί το εμπόριο και τη βιομηχανία και παρέχει στον λαό της Κούβας δωρεάν παιδεία και υγειονομική περίθαλψη.
Το 1960 ο Κάστρο δήλωσε σε ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη ότι θα εξαλείψει τον αναλφαβητισμό στην Κούβα μέσα σε ένα χρόνο. 100.000 εθελοντές από τις πόλεις ταξιδεύουν στις αγροτικές περιοχές της χώρας για να διδάξουν. Η εκστρατεία στέφεται με επιτυχία και ένα χρόνο αργότερα 700.000 άνθρωποι είχαν μάθει να διαβάζουν και το ποσοστό αναλφαβητισμού μειώθηκε από το 23% στο 4%.
Επόμενη κίνηση του ηγέτη Κάστρο είναι να εθνικοποιήσει τις μεγάλες αγροτικές εκτάσεις και τις αμερικανικές επιχειρήσεις. Οι Η.Π.Α. αντιδρούν και ένα χρόνο μετά επιβάλλουν οικονομικό εμπάργκο στην Κούβα και στις 3 Ιανουαρίου του 1961 διακόπτουν τις διπλωματικές σχέσεις με την χώρα και διατηρούν μόνο την στρατιωτική τους βάση στον κόλπο του Γκουαντανάμο.
Η αντίστροφη μέτρηση για την μεταξύ τους κόντρα έχει ξεκινήσει και ο Κάστρο μπαίνει στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον. Στις 17 Απριλίου του 1961 πράκτορες της CIA κάνουν απόβαση στον «Κόλπο των Χοίρων» για να ανατρέψουν τον Κάστρο, αλλά η επιχείρηση αποτυγχάνει. Λίγες μέρες αργότερα, και συγκεκριμένα τη 1η Μαίου, ο Κάστρο διακηρύσσει ότι ο μόνος νόμιμος πολιτικός σχηματισμός της Κούβας είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Το 1962 ο Κάστρο επιτρέπει στην Σοβιετική Ένωση να εγκαταστήσει βαλλιστικούς πυραύλους στην Κούβα, αλλά με αφορμή την συμφωνία του Νικίτα Χρουστσόφ και του Τζον Κένεντι, τον Οκτώβριο, εν αγνοία του, να διαλύσουν τις πυραυλικές βάσεις, επέρχεται ψυχρότητα στις σχέσεις Αβάνας – Μόσχας.
Τον Απρίλιο του 1963, ύστερα από πρόσκληση της Σοβιετικής Ένωσης, πείθεται να επισκεφτεί την Μόσχα. Η υποδοχή του Κουβανού ηγέτη ήταν θριαμβευτική και σχεδόν 100.000 άνθρωποι έσπευσαν να τον χαιρετήσουν.
Το 1965 αναλαμβάνει Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, θέση στην οποία επανεκλέχτηκε το 1991, το 1998, το 2003 και το 1976 κατέχει τις θέσεις του Προέδρου του κράτους, καθώς και του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων.
Το 1975, στηρίζοντας το Λαϊκό Κίνημα για την Απελευθέρωση της Ανγκόλας, στέλνει στρατεύματα και το 1978 στηρίζει την Αιθιοπία στον αγώνα της κατά την εισβολή της Σομαλίας. Οι κινήσεις του αυτές, καθώς και η βοήθεια του προς τους Σαντινίστας της Νικαράγουας το 1979, επιφέρουν ακόμη μεγαλύτερη ρήξη στις σχέσεις του με τις Η.Π.Α.
Μιλάνε για την αποτυχία του σοσιαλισμού. Πού είναι όμως η επιτυχία του καπιταλισμού στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική και στην Ασία;
Ο Κάστρο, σε ηλικία 40 ετών, είχε καταφέρει να επιβιώσει από τις αμέτρητες απόπειρες δολοφονίας εναντίον του. Συγκεκριμένα, η CIA είχε σχεδιάσει 638 απόπειρες κατά της ζωής του.
Χαρακτηριστικά ο ίδιος είχε δηλώσει:
Αν το να επιβιώνεις από απόπειρες δολοφονίας ήταν Ολυμπιακό αγώνισμα, θα είχα κερδίσει το χρυσό μετάλλιο.
Την δεκαετία του ’80 η οικονομία της Κούβας αρχίζει να καταρρέει, δημιουργώντας σοβαρές ελλείψεις σε στέγη και εργασία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εισβολή πέντε Κουβανών στην Πρεσβεία του Περού, ζητώντας άσυλο, κάτι που το κερδίζουν. Το γεγονός αυτό οδηγεί 100.000 Κουβανούς να συγκεντρωθούν έξω από την Πρεσβεία, ζητώντας να μπουν και οι ίδιοι μέσα. Αυτές οι ενέργειες θυμώνουν τον Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος ανοίγει το λιμάνι Mariel της Κούβας και αφήνει τους μετανάστες ελεύθερους να φύγουν. Φεύγουν 125.000 πρόσφυγες με προορισμό τη Φλόριντα και ο Κάστρο θέλοντας να τιμωρήσει την Αμερική, την οποία θεωρεί υπαίτιο όλων αυτών, ανοίγει τις φυλακές και τα ψυχιατρεία, επιτρέποντας στους τροφίμους την έξοδο προς τη Φλόριντα.
Ο ίδιος σε δηλώσεις του για τη μετανάστευση δήλωνε:
Φεύγουν επειδή θέλουν ένα αυτοκίνητο, επειδή θέλουν να ζήσουν σε μια καταναλωτική κοινωνία, σε μια κοινωνία που οι διαφημίσεις κάνουν να φαίνεται ελκυστική.
Την δεκαετία του ’90 καταρρέει η Σοβιετική Ένωση και η κουβανική οικονομία παραδίδεται στο χάος. Η χρηματοδότηση της από την Σοβιετική Ένωση χάνεται και ο Φιντέλ Κάστρο δημιουργεί αυστηρότερο δελτίο στα τρόφιμα και αποφασίζει την είσοδο στην χώρα μικρών επιχειρήσεων με αντικείμενο τον τουρισμό.
Το 2000 υπογράφει συμφωνία με τον Ούγκο Τσάβες και στέλνει χιλιάδες γιατρούς στη Βενεζουέλα, παίρνοντας ως αντάλλαγμα πετρέλαιο.
Το 2008, σε ηλικία 81 ετών, ο Φιντέλ Κάστρο αποχωρεί από την ηγεσία της Κούβας, ύστερα από πέντε δεκαετίες και αφήνει την εξουσία στα χέρια του αδελφού του Ραούλ.
Είναι η εποχή που οι σχέσεις της Κούβας με τις Η.Π.Α. αρχίζουν να αναθερμαίνονται με αποκορύφωμα την συνάντηση του Ραούλ Κάστρο με τον Μπαράκ Ομπάμα, το 2015.
Η ιστορική ομιλία του FIDEL CASTRO στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Ο Φιντέλ Κάστρο τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Λένιν το 1961 και το χρυσό μετάλλιο Ζολιό-Κιουρί για την ειρήνη το 1972.
Έχει γράψει πολιτικά έργα με νεότερα το «Οκτωβριανή Επανάσταση και η Επανάσταση της Κούβας» το 1978 και «Φιντέλ» το 1987.
Ο Φιντέλ Κάστρο θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες και το σύμβολο μιας ολόκληρης χώρας.
ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ – ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ.
Πηγές
https://el.wikipedia.org
https://www.sansimera.gr
https://www.newsbomb.gr
http://www.nostimonimar.gr
