Το Τρίκερι υψώνεται αγέρωχο στην κορυφή του όρους Τισσαίο , άγρυπνος βιγλάτορας δυο θαλασσών , Παγασητικού και Αιγαίου. Αποτελεί ένα δείγμα της πολυμορφίας του Πηλίου, με όλα τα χαρακτηριστικά ενός νησιώτικου οικισμού. Οι κάτοικοι ήταν ψαράδες, σφουγγαράδες και τολμηροί καπεταναίοι. Τα αρχοντικά τους διατηρούνται μέχρι σήμερα και δεσπόζουν στα στενά καλντερίμια του χωριού. Ιδανικός προορισμός για όσους αγαπούν την θάλασσα και ξέρουν να εκτιμούν την ομορφιά. Το Τρίκερι συνδυάζει μοναδικά το φρέσκο αεράκι και το πράσινο του βουνού , με τα κρυστάλινα νερά της γαλαζοπράσινης του θάλασσας . Χαρακτηρίζεται από πολλούς ως το χωριό των αντιθέσεων.
Το Τρίκερι και η μεγάλη ναυτική παράδοση
Το Τρίκερι είναι ένα χωριό φημισμένο για την μεγάλη ναυτική του ιστορία.Οι Τρικεριώτες αναδέιχθηκαν μεγαλοκαραβοκύρηδες που αυλάκωναν τις θάλασσες του Εύξεινου Πόντου, της Προποντίδας και της Μεσογείου, αποκομίζοντας πλούτη. Χαρακτηριστικές είναι οι πληροφορίες του Άγγλου περιηγητή William Leake ,που περιήγήθηκε στη Θεσσαλία μεταξύ 1805-1810. “Ο λαός ζεί αποκλειστικά απο τη θάλασσα . Μερικοί των πτωχότερων τάξεων συλλέγουν σπόγγους ή πιάνουν ψάρια , ενώ οι άλλοι είναι ναυτικοί, ναυπηγοί κι έμποροι.”
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας σπουδαίοι Τρικεριώτες καραβοκύρηδες είχαν μυηθεί απ’τους πρώτους στη Φιλική Εταιρεία . Γι’αυτό το λόγο το Μάρτιο του 1818 ο Αθανάσιος Τσακάλωφ κι ο Άνθιμος Γαζής ,από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη τη Φιλικής Εταιρείας , ήρθαν στο Τρίκερι και οργάνωσαν την “Εφορεα των Τρικέρων” . Σύμφωνα με μια στατιστική του Αδαμάντιου Κοραή για τα υπάρχοντα κατά το 1803 ελληνικά καράβια, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πολεμικά πλοία , το Τρίκερι παρουσιάζεται να έχει 12 καράβια ,216 ναύτες, 48 κανόνια. Πολλά απ’αυτά τα κανόνια σώζονται ακόμα στο Τρίκερι και μαρτυρούν την παλιά δόξα του χωριού.
Μέχρι πριν απο 20 περίπου χρόνια πολλοί Τρικεριώτες ασχολούνταν με την σπογγαλιεία. Τρίκερι και Κάλυμνος ήταν η μεγάλη δύναμη στον κλάδο. Η περίοδος της αλιείας άρχιζε τον Απρίλιο και τελείωνε τον Σεπτέμβριο. Δύτες με σκάφανδρα (ειδική αναπνευστική στολή) ψάρευαν σε βάθος 30μ περίπου, παραμένοντας στο βυθό για 1/2 ως 1 ώρα. Σήμερα το Τρίκερι συνεχίζει την ναυτική παράδοση. Οι Τρικεριώτες επιδίδονται στην παράκτια και ανοικτής θαλάσσης αλιεία, έχοντας ως ορμητήριο την Αγ. Κυριακή ,τις Κόττες και το Παλαιό Τρίκερι ,ενώ πολλοί επανδρώνουν τα ποντοπόρα πλοία της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας ως αξιωματικοί.
Η παραδοσιακή φορεσιά
Η γιορτινή φορεσιά, είναι φτιαγμένη με περίσσιο μεράκι, επηρεασμένη από την ναυτική παράδοση που επικρατεί στο Τρίκερι. Αποτελείται από πολλά κομμάτια που φορεμένα με συγκεκριμένη σειρά δίνουν μια πνοή αρχοντιάς.
Αρχικά η Τρικεριώτισσα φορά κατάσαρκα ένα πάνινο κοντό πουκάμισο για τον ιδρώτα, το ντεκοντέ. Το ντεκοντέ διαδέχονται 2 ή περισσότερα μεσοφόρια από μάλλινο ύφασμα που έχουν το σχήμα του εξωτερικού φουστανιού, με σκοπό να δώσουν όγκο στη στολή.
Στη συνέχεια φοριούνται 2 χασεδένια, καλοκολαρισμένα πουκάμισα με ασπροκέντια στην τραχηλιά, στα μανίκια και στον ποδόγυρο, οι λεγόμενες ασπρούδες. Πάνω απο αυτές φοριέται το ολομέταξο, χρυσοκέντητο πουκάμισο. Τελευταίο μπαίνει το μεταξωτό φουστάνι, με τις πιέτες, που το Τρίκερι τις ονομάζει ντούκες και τον χρυσοϋφαντο ποδόγυρο. Στη μέση, φορά χρυσοκέντητη ζώνη που μπροστά κλείνει με μαλαματένια κλειδωτάρια. Κάτω από αυτά φορά τον τσεβρέ, ένα τετράγωνο λευκό κεντημένο μαντήλι από οργαντίνα.
Ο τρικεριώτικος γάμος
Στο Τρίκερι οι ετοιμασίες του γάμου ξεκινούν ήδη από τον αρραβώνα. Το βράδυ της Ανάστασης οι αρραβωνιασμένες κοπέλες του χωριού πηγαίνουν στην εκκλησία της Αγιάς Τριάδος φορώντας την παραδοσιακή τους φορεσιά. Είναι η μέρα που θα κρατήσουν την λαμπάδα της Ανάστασης που τους αγόρασε η πεθερά τους. Το έθιμο προστάζει , η λαμπάδα να είναι μεγάλη ,όπως οι λαμπάδες του γάμου , ντυμένη με ύφασμα και στολισμένη με λουλούδια .
Την εβδομάδα του γάμου αναβιώνει το έθιμο που ονομάζεται προζύμια. Στόχος του είναι να αναπιαστούν τα προζύμια και να ζυμώσουν τα ψωμιά του γάμου στο σπίτι της νύφης. Η από κοινού συμμετοχή των δύο οικογενειών στη ζύμωση συμβολίζει την νέα ένωση.
Το πρωί της ημέρας του γάμου σημαδεύεται από συνεχείς μετακινήσεις. Ο μπράτιμος , τον οποίο χαρακτηρίζουν και ως υπηρέτη του γάμου , από την πλατεία του χωριού, με τους άντρες συγγενείς του γαμπρού και της νύφης , παίρνουν τα όργανα και πηγαίνουν στο σπίτι του γαμπρού. Ακολουθεί χορός και κεράσματα. Από το σπίτι του γαμπρού , με τα δώρα ,πηγαίνουν όλοι μαζί στο σπίτι της νύφης για τα “πλεξούδια” , το εικονικό χτένισμα της νύφης. Μετά την ονομαζόμενη στέψη οι νεόνυμφοι, μαζί με τους συγγενείς και τους οργανοπαίκτες επιστρέφουν στο σπίτι της νύφης όπου και κρεμούν τα στέφανα πάνω από το κρεβάτι. Στη συνέχεια ακολουθεί χορός στην πλατεία του χωριού μέχρι πρωίας.
Πηγές:
Σύνταξη κειμένου: Βασιλική Τριανταφυλλοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γεωργία Αλμπανίδου
