Όλοι μας από μικρή ηλικία ακόμη, είχαμε κάποια όνειρα και ένα συγκεκριμένο τρόπο που φανταζόμασταν τη ζωή μας στο μέλλον. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει επ’ αόριστον. Πάντα θα έχουμε όνειρα, στόχους , επιθυμίες και μια εικόνα για το πως θέλουμε να είναι η ζωή μας σε ένα χρόνο, πέντε, δέκα και πάει λέγοντας .Είναι απολύτως φυσιολογικό και θεμιτό θα μπορούσα να πω. Είναι υγιές να έχεις στο νου σου αυτά που επιθυμείς. Όσοι πιστεύουν στο νόμο της Έλξης θα σου πουν ότι εννοείται πως πρέπει να δημιουργείς την ακριβή εικόνα της επιθυμητής καθημερινότητας στο μυαλό σου , για να την αποκτήσεις. Είμαι και εγώ προσωπικά φαν αυτού του νόμου, αλλά αν διαβάσεις τα αντίστοιχα βιβλία καταλαβαίνεις ότι είναι δουλειά χρόνων με τον εαυτό σου. Και όντως θα δεις αποτέλεσμα κατά τη γνώμη μου. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που αλλιώς εσύ τα έχεις στο νου σου και αλλιώς σου βγαίνουν;
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό,ούτε σημαίνει ότι απέτυχε η πραγματοποίηση των ονείρων σου και των στόχων σου. Μπορεί πολύ απλά να έχουν άλλη έκφανση και να υποκρύπτουν άλλες βαθιές μας επιθυμίες τις οποίες ούτε εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε ότι έχουμε. Υπάρχουν πολλές σκέψεις και πολλά θέλω τα οποία κρύβονται μέσα στο υποσυνείδητο μας και δεν τα γνωρίζουμε γιατί δεν τους δίνουμε τη δέουσα σημασία. Αγνοούμε την ύπαρξη τους εσκεμμένα ή μη.
Πιστεύω επίσης ακράδαντα την έκφραση που λέει ότι τίποτα δε γίνεται τυχαία. Πραγματικά τίποτα δε γίνεται τυχαία όσο και αν δεν το πιστεύουμε . Συνήθως το καταλαβαίνουμε πολύ αργότερα και όταν ολοκληρωνεται η εικόνα του παζλ της ζωής μας. Μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τη δύναμη αυτής της έκφρασης. Μέχρι τότε θα συνεχίσουμε να απογοητευόμαστε δυστυχώς που αλλιώς τα περιμέναμε και αλλιώς μας ήρθαν τα πράγματα στην ζωή μας. Θα συνεχίσουμε να κλαίμε τη μοίρα μας και να κατηγορούμε τον εαυτό μας που δεν καταφέραμε να πετύχουμε τους στόχους μας. Η αυτοπεποίθηση μας πέφτει στα τάρταρα και η διάθεση μας για να συνεχίσουμε την προσπάθεια είναι μηδαμινή. Μέσα στα πλαίσια αυτά επιτρέψτε μου να πω ότι χάνουμε τον μπούσουλα ανάμεσα στο τι όντως θέλουμε, που πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας και τι πρέπει να αφήσουμε στην τύχη του και τι όχι.
Οκ, δεν ήρθαν τα πράγματα όπως θέλαμε, και υποτίθεται έχουμε ξεχωρίσει μέσα μας πλέον ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Και τώρα τι; Τα παρατάμε; Όχι βέβαια. Πάμε στο «πλαν μπι». Όλοι έχουμε ένα «πλαν μπι»… Ναι δεν πήγαν όλα όπως θα θέλαμε αλλά μπορούμε να προσαρμοστούμε σε αυτά που έχουμε και ας μην είναι τα ιδανικά. Θεωρώ μεγάλο προσόν την προσαρμοστικότητα σε έναν άνθρωπο. Να δημιουργεί νέους στόχους, ή έστω να αλλάζει τους ήδη υπάρχοντες. Δεν τα παρατά ποτέ. Έχει αποφασίσει να είναι ευτυχισμένος σε κάθε περίπτωση και δεν αφήνει κάποια αποτυχία να καταστρέψει τον επόμενο στόχο του.
Συνεπώς σημασία δεν έχει αν όντως τα πράγματα μερικές φορές δεν πηγαίνουν έτσι όπως τα θέλουμε και όπως τα έχουμε φανταστεί, αλλά το πως το αντιμετωπίζουμε εμείς και πως προχωράμε παρακάτω. Μπορούμε όλοι να προσπαθήσουμε να γίνουμε λίγο παραπάνω προσαρμοστικοί και να μην το βάζουμε ποτέ κάτω. Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα.
