Γέμισε το προφίλ μου σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με εικόνες από σοκολάτες, λουλούδια και καρδούλες, συνοδευμένες από τις λέξεις «σ’ αγαπώ». Παίρνω αφορμή και σηκώνω πένα στο χαρτί, ώστε για μια ακόμα φορά να ακουστώ ως ο σπαστικός των ημερών και με τα λόγια μου να σας χαλάσω τα τόσο όμορφα συναισθήματα που σας άφησε η 14η Φλεβάρη.
Πρώτη στάση μας, τα αντικείμενα της αγάπης. Από πότε η γλύκα ενός φιλιού μετατράπηκε μόνο σε γλύκα από τα σοκολατάκια σε σχήμα καρδούλας; Κυκλοφορούσα σήμερα έξω στους δρόμους κι έβλεπα αντί τον κόσμο να είναι αγκαλιά, να έχουν βάλει ανάμεσά τους ένα τεράστιο μπουκέτο λουλούδια, με τα άνθη να κρύβουν το πρόσωπό του ενός από τον άλλον. Άλλοι πήγαν να δούνε τη συνέχεια από τις «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι» για ν’ ανακαλύψουν τον ρομαντισμό που δε ζούνε, γιατί προφανώς οι χαρακτήρες σε μια οθόνη και οι σκηνές βγαλμένες από ένα σενάριο, είναι αυτό που ζητάμε να ξυπνήσει τον έρωτα μέσα μας. Εύγε «ερωτευμένα ζευγαράκια» μου, που και πάλι φροντίσατε να ταΐσετε την ψευδογιορτή των ερωτευμένων!
«Σ’ αγαπάω», «για πάντα μαζί», «μωράκι μου» κ.λπ., είναι η δεύτερη στάση του σημερινού μας χείμαρρου αντιπάθειας από τον αρθρογράφο, που πάει κόντρα στο «αγγελάκι του έρωτα» που ξυπνάει μόνο στις 14 Φλεβάρη πλέον. Πόσο όμορφες κι ωραίες λέξεις, που στις μέρες μας έχουν γίνει κάτι πιο συχνό από το «καλημέρα» και κάτι τόσο επιφανειακό όσο το «γεια» όταν βλέπεις κάποιον! Στις 14 Φλεβάρη θα τα πεις όλα αυτά, στις 14 Μάρτη θα τα εννοείς; Καταντήσαμε να θέλουμε ν’ ακούμε και να λέμε λέξεις που χαϊδεύουν τα αφτιά των «αγαπημένων» μας, όταν ετοιμαζόμαστε σύντομα να τους στήσουμε στον απέναντι τοίχο και για κάθε ερωτική/ρομαντική λέξη που τους λέμε, να τους πυροβολούμε κι από μια φορά. Θαυμάζω την ειρωνεία μας, όταν ξέρουμε πως κάθε λέξη που ξεστομίζουμε είναι κάτι ανούσιο, απλά και μόνο για ν’ ακουστεί, ενώ περιμένουμε από το άτομο απέναντί μας να μας απαντήσει το ίδιο. Συγχαρητήρια, λοιπόν! Δημιουργήσαμε ένα υπέροχο σενάριο χτισμένο σε στερεότυπα και ατάκες που θα τις ακούσεις από τις πιο ρομαντικές ταινίες μέχρι και τις τσόντες (όχι θα ντραπώ να το πω!).
Φυσικά, το θέατρο δεν είναι μόνο ένα σενάριο, αλλά και σκηνές. Έχουμε διαλέξει τα αντικείμενα που θα χρησιμοποιήσουμε, είμαστε ήδη όλοι οι συμμετέχοντες ηθοποιοί και το σενάριο έχει τεθεί σε εφαρμογή. Τι μας λείπει; Δράση! Τρίτος σταθμός, οπότε για σήμερα, τα γλυκά λόγια σε ένα όμορφο μέρος που θα έχουμε διαλέξει για τη συγκεκριμένη μέρα (γιατί τις υπόλοιπες μέρες δεν μπορούμε να το επισκεφτούμε). Θα ακολουθήσουν οι ερωτικές φλόγες που θα μας φέρουν τόσο κοντά, που δε θα μπορούμε άλλο να κρατηθούμε και θα καταλήξουμε σ’ ένα δωμάτιο να εκφράσουμε τον αφάνταστο ερωτισμό που μας βγάζει ο Άγιος Βαλεντίνος κάθε 14 Φλεβάρη. Εύγε για έναν ακόμα χρόνο που καταφέραμε να βάλουμε το πλοίο στο λιμάνι στο τέλος της ημέρας κι όλα αυτά, γιατί σήμερα όλοι ξυπνήσαμε με τη διάθεση και την ψυχολογία «πρέπει να εκφράσω τον έρωτα μου για το άλλο μου μισό». Και καταλήγουμε στο να χτυπιόμαστε σ’ ένα κρεβάτι (και το λέω με κάθε καλή διάθεση).
Πώς μπορείς πλέον να μιλάς για ρομαντισμό μια τέτοια ημέρα, όταν έχεις υποκύψει στις σαρκικές απολαύσεις σου; Όταν πίσω από κάθε λέξη προς τον αγαπημένο σου σκέφτεσαι πώς θα είναι αργότερα χωρίς τα ρούχα του/της; Πρέπει να σου θυμίσουν πλέον αφίσες σε ανθοπωλεία και ζαχαροπλαστεία να αγοράσεις κάτι για τον αγαπημένο σου ή έστω να κάνεις μια απλή κίνηση, όπως το να του κάνεις ένα ιδιαίτερο δείπνο; Δεν κοροϊδεύεις τον εαυτό σου οπότε, τη συγκεκριμένη μέρα; Λες ότι το ρομάντζο ζει στις μέρες μας και το ζεις, αλλά έχεις καταλήξει να έχεις το ίδιο ρομάντζο με το κατοικίδιό μου όταν έρχεται η εποχή του ζευγαρώματος.
Η αληθινή ομορφιά της συγκεκριμένης μέρας ξέρεις ποια είναι; Να μπορείς αυτό που έκανες στις 14 Φλεβάρη να το κάνεις και στις 13 αλλά και στις 15. Εκεί, πράγματι θα κάτσω να γράψω ένα άρθρο για τον πραγματικό ρομαντισμό στις μέρες μας. Μέχρι τότε, κάθε 14 Φλεβάρη ο μόνος εορτάζοντας για ‘μένα θα είναι ο Βαλεντίνος και η Βαλεντίνα. Χρόνια πολλά λοιπόν, να χαίρεστε τα ονόματά σας!
