Οι ίδιες συνήθειες της ίδιας καθημερινότητας

συνήθειεςΚάθε φορά που χάνεις έναν άνθρωπο από τη ζωή σου, το σώμα σου διαμαρτύρεται αρχικά, δυσκολεύεται να συνηθίσει στην απώλεια, δυσκολεύεται να καταλάβει και να αντιληφθεί πως η καθημερινότητα όπως την είχε πια συνηθίσει, δεν υφίσταται πλέον. Είναι όντως πολύ δύσκολο αυτό. Είναι τόσο σκληρό να αποχωρίζεσαι κάτι, όχι τόσο κάποιον, το κάτι, αυτό το κάτι είναι που σε σκοτώνει, είναι αυτό που σκοτώνει και μένα.

Οι μικρές συνήθειες είναι εκείνες που σε βοηθούν να συνειδητοποιήσεις πως κάποιος χάθηκε οριστικά για σένα. Αυτές οι μικρές συνήθειες της καθημερινότητας που δεν σου επιτρέπουν πάντα να αισθανθείς όμορφα και λαμπερά όταν σε αγγίζουν, αλλά σε πληγώνουν με τον καιρό όταν σταματήσουν να σε χαϊδεύουν, όταν σταματήσει να σε χαϊδεύει και να σε αγγίζει ο δικός σου άνθρωπος, η δική σου συνήθεια.  Καθημερινές συνήθειες που ίσως και να μην πρόσεχες, ίσως και να μην έδινες την απαραίτητη προσοχή και στοργή. Ίσως και να μας αξίζει, ε;

Νομίζω πως σχεδόν κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη βάση σε ένα καθημερινό δρομολόγιο προς τη δουλειά με το ίδιο λεωφορείο, την ίδια ώρα, με τις ίδιες συνθήκες, αλλά και με τον ίδιο φίλο. Νομίζω πως σχεδόν όλοι θα βαριόντουσαν να περιμένουν αυτόν τον φίλο για αρκετά λεπτά κάτω από το σπίτι του μέχρι να ετοιμαστεί, νομίζω πως σχεδόν όλοι θα είχαν βλαστημήσει, θα είχαν θυμώσει με αυτήν την τυχάρπαστη αργοπορία. Και μετά… Και μετά, κάθε πρωί του χειμώνα, η ίδια διαδρομή. Περίπτερο για τσιγάρα ή εισιτήρια για το λεωφορείο, και μετά στην κοντινότερη γειτονική καφετέρια, κάτω σχεδόν από το σπίτι του. Ίδια παραγγελία, ίδια τιμή, ίδια ρέστα, ίδια τιπ. Πόσα φρέντο έχεις ακούσει να παραγγέλνονται τα τελευταία χρόνια; Πόσα;

Διαβάστε επίσης  Η ρουτίνα της καθημερινότητας

Η διαδρομή συνεχίζεται. Στάση, αναμονή για περίπου δέκα λεπτά κάθε πρωί, λεωφορεία γεμάτα που περνούν και δεν σταματούν και δεν μπαίνεις μέσα, αναμονή για ακόμα δέκα λεπτά. Όλη αυτήν την ώρα δεν μιλάς, μιλάει όμως ο φίλος σου, μιλάει ακατάπαυστα, μιλάει δυνατά. Δεν ήσουν ποτέ πρωινός τύπος, αυτός όμως ήταν. Το λεωφορείο έρχεται, εσείς μπαίνετε, το λεωφορείο φεύγει.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Ίδια διαδρομή, ίδιο λεωφορείο…

Και εσύ ίσως και να δυσφορείς με την κατάσταση αυτή, ίσως και να βαρέθηκες να περιμένεις για αρκετά λεπτά κάτω από το σπίτι του, ίσως και να μην θες να ακούς πια για φρέντο και για τυρόπιτες και για σεξ και για μπάλα και για αυτόν. Ίσως και να βαρέθηκες. Θέλεις να εκμεταλλευτείς τη σιγή που υπάρχει ανάμεσά σας από την στιγμή που επιβιβαστήκατε, θέλεις να του πεις αυτά που νιώθεις, να ξεσπάσεις, να φωνάξεις και να γαληνεύσεις και πάλι. Τον κοιτάς, εκείνος όχι, ξεφυσάς και είσαι έτοιμος να τον σκουντήξεις στον ώμο. Πριν το κάνεις, αυτός γυρίζει, σκυνθρωπά αυτή τη φορά και σου διαλύει τα σχέδια, τη διάθεση και εσένα τον ίδιο με ένα απλό “Διαγνώστηκα με καρκίνο”.

Χάνεσαι, χάνεται, χάνονται και οι επιβάτες από το πλάνο, όλα γκρεμίζονται.

Αρκετό καιρό αργότερα, σηκώνεσαι πρωί πρωί, ντύνεσαι βιαστικά, πλένεις πρόσωπο και δόντια, ορμάς έξω από το σπίτι, σκέφτεσαι πως πάλι θα πας καθυστερημένα στη δουλειά. Πηγαίνεις κάτω από το σπίτι του φίλου σου, περιμένεις και πάλι. Η ώρα περνάει και αυτός δεν κατεβαίνει. Σύντομα αντιλαμβάνεσαι πως δεν πρόκειται να κατέβει. Κοιτάς προς τα πάνω, στην πολυκατοικία, πλέον στο διαμέρισμα μένει ένα ζευγάρι, ούτε αυτοί θα κατέβουν για σένα. Νιώθεις μόνος, είσαι μόνος.

Διαβάστε επίσης  Κανείς δε ζει όπως θέλει
Advertising

Σου λείπουν όλα, οι καφέδες που δεν γούσταρες, η αργοπορία του, τα χαζά του αστεία και το ηλίθιο χαμόγελο όταν σου έκανε πλάκες, σου λείπουν όλα. Περιμένεις στη στάση, αναμονή για δέκα λεπτά περίπου, το λεωφορείο έρχεται, είναι άδειο όπως είσαι και εσύ. Άνθρωποι κατεβαίνουν, άνθρωποι ανεβαίνουν, όχι όμως και εσύ. Βουρκώνεις.

“Θα περπατάω στο εξής”, μουρμουράς.

https://youtu.be/mhJh5_6MuCk

 

Μου αρέσει να χάνομαι και να με ξαναβρίσκω μέσα από τη ροκ, τα γέλια και τον Μπουκόφσκι. Ηρεμώ με Slipknot, κλαίω πολύ εύκολα, λατρεύω τα θρίλερ και τις μουσικές επιλογές της 10ης εντολής. Γεννήθηκα με νεύρα και έμαθα να μισώ για να αγαπάω περισσότερο.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Νύχτες Πρεμιέρας με David Lynch!

Τo Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας παρουσιάζει ένα

Squid Game: Season 2 – Επιστροφή στο παιχνίδι, αλλά με λιγότερη έμπνευση

Το Squid Game και τα θανατηφόρα του παιχνίδια επιστρέφουν Η