Μια καλοκαιρινή μέρα σε ένα μπαλκόνι μια κοριτσοπαρέα συζήτα, όχι όμως για το κλασσικό κουτσομπολιό, το θέμα της κουβέντας είναι τα μελλοντικά σχέδια. Κι εγώ απλά κάθομαι κι ακούω τις φίλες μου σκεπτόμενη:«κοίτα να μαθαίνεις», να εκφράζουν με μεγάλη επιθυμία να φύγουν από την επαρχία για να μείνουν στην πόλη. «Λόγια, λόγια ψεύτικα» μαρτυρούν οι στίχοι ενός τραγουδιού, τα λόγια χάνονται στον άνεμο και τελικά αυτές που μένουν είναι οι πράξεις.
Θυμάμαι εκείνη την ημέρα δεν είχα πει λέξη γιατί ήδη απέφευγα να μιλήσω, μέσα μου το είχα αποφασίσει, σε λίγες μέρες έκανα το «μπαμ» και με μια βαλίτσα στο χέρι και λίγα σχετικά χρήματα στην τσέπη έφυγα από το πατρικό μου και μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη.
Έτσι απλά, χωρίς λόγια, δίχως σχεδιασμό μόνο αυθόρμητα πήρα τη μεγάλη απόφαση να αλλάξω τη ζωή μου και την πάρω στα χέρια μου. Μην εξαπατάστε, μόνο εύκολα δεν παίρνει κάνεις μια τέτοια απόφαση. Μα όταν νιώθεις πως δεν ανήκεις κάπου στο τέλος η μόνη επιλογή που έχεις είναι η φυγή, για το δικό σου καλό κυρίως.
Δεν υπάρχει η σωστή στιγμή, ή ο καλός σχεδιασμός, υπάρχει μόνο το τσαγανό και η θέληση για να χαράξεις τον δικό σου δρόμο. Ο σχεδιασμός δεν αντιλέγω βοηθάει και ειδικά στην επίτευξη των στόχων που θέτει ο καθένας από τον εαυτό του. Το τσαγανό όμως είναι απαραίτητο, είναι αυτή η δύναμη που πηγάζει από μέσα μας, μας παρακινεί για να αντιμετωπίσουμε το καλύτερο. Πολλοί άνθρωποι το αγνοούν κι εδώ μπαίνει στο παιχνίδι η θέληση, μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί εκεί που επιθυμούμε να είμαστε. Γιατί τα όνειρα να μένουν όνειρα κι όχι πραγματικότητα;
Ο δρόμος που χωρίζει το όνειρο από τον στόχο είναι στο μυαλό μας, μια στιγμή μπορεί να αλλάξει τα πάντα στην ζωή μας. Μπορείτε να ανέχεστε τα πάντα, να ζείτε μια ζωή που δε σας γεμίζει, σε μια καθημερινότητα μουντή χωρίς καν συναισθήματα, ακόμα και χωρίς τους σωστούς ανθρώπους πλάι σας. Γνωρίζω πολλά άτομα που βιώνουν μια τέτοια ζωή και δεν την εύχομαι σε κανέναν.
Πρέπει να βγούμε από τη ζώνη άνεσης μας για να μάθουμε πραγματικά τον εαυτό μας, σε τι επίπεδο είμαστε ικανοί να φτάσουμε για να ολοκληρωθούμε σαν άτομα. Τίποτα σε αυτήν τη ζωή δεν έρχεται εύκολα, μη νομίζετε πως αν πάρετε την απόφαση να χαράξετε τον δρόμο σας απλά θα το σκάσετε στο ηλιοβασίλεμα με βάρκα την ελπίδα. Θέλει θυσίες και σκληρή δουλειά, αυτό έκανα κι εγώ, μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη δυσκολεύτηκα αλλά ζω καλύτερα, δεν είμαι καλύτερη από εσάς. Αν μπόρεσα εγώ, μπορείτε κι εσείς, μπορεί ο καθένας μας.
Είμαι περήφανη για τον εαυτό μου που έκανα αυτό το βήμα, και πίστεψε με, αξίζει να μπορείς να στέκεσαι στα πόδια σου, θα το ξανακάνω αν χρειαστεί μέχρι να βρω αυτό που μου αξίζει. Αν σας πει κάποιος δεν μπορείτε, πείτε του, «κοίτα να μαθαίνεις». Γίνετε ότι καλύτερο μπορείτε και μη συμβιβαστείτε με τίποτε λιγότερο.
Και τώρα μετά από χρόνια εκείνες οι ίδιες φίλες μου παραμένουν στην επαρχία διότι οι πράξεις χαρακτηρίζουν τις ζωές μας, τα λόγια μετά από λίγο χάνονται στην αιωνιότητα και μένουν εκεί, οπότε πράξτε.
