Το 1977 γεννήθηκε το ‘Star Wars’, ένα από τα δημοφιλέστερα franchises στην ιστορία του σινεμά και γενικότερα της ποπ κουλτούρας. Σε σενάριο και σκηνοθεσία George Lucas, το φιλμ ήταν μία αναπάντεχη κριτική και εισπρακτική επιτυχία που κανείς δεν περίμενε. Από το αρχικό ‘Star Wars’ δημιουργήθηκαν δύο τριλογίες, η original και η prequel, πολλά βιβλία, κόμικ, videogames και τηλεοπτικές σειρές. Το 2012, η Disney εξαγόρασε τη LucasFilm και ξεκίνησε την sequel τριλογία το 2015 με το ‘The Force Awakens’ του J.J. Abrams, το οποίο συνεχίστηκε με το ‘The Last Jedi’ του Rian Johnson το 2017. Ερχόμαστε στο 2019 και στην κυκλοφορία του ‘Rise of Skywalker’, το οποίο αναλαμβάνει να κλείσει την ιστορία της sequel τριλογίας αλλά παράλληλα κλείνει όλο το ‘Skywalker Saga’ που ξεκίνησε το 1977. Την σκηνοθεσία του ‘Rise of Skywalker’ αναλαμβάνει ο J.J Abrams, αντικαθιστώντας τον αρχικό σκηνοθέτη, Colin Trevorrow. Το σενάριο συνυπογράφει ο Abrams μαζί με τον Chris Terrio των ‘Argo’ και ‘Batman V Superman’, ενώ το cast περιλαμβάνει τους Daisy Ridley, Adam Driver, John Boyega, Oscar Isaac, Carrie Fisher, Billy Dee Williams και Ian McDiarmid.
Στην αρχή του Rise of Skywalker έχει περάσει κάποιο χρονικό διάστημα από τα γεγονότα του Last Jedi. Η Αντίσταση λαμβάνει ένα μήνυμα από έναν κατάσκοπο του Πρώτου Τάγματος που λέει πως ο Αυτοκράτορας Palpatine έχει καταφέρει να επιστρέψει στη ζωή. Έτσι η ομάδα των επαναστατών που αποτελείται από τους Rey, Finn, Poe Dameron, Chewbacca και C-3PO, ξεκινά ένα ταξίδι με σκοπό την εύρεση του Palpatine. Παράλληλα ο νέος αρχηγός του Πρώτου Τάγματος, Kylo Ren αναζητά τον Αυτοκράτορα, αφού φοβάται πως η εξουσία του μπορεί να απειλείται.
Είναι γνωστό πως η Disney έχει δεχτεί αρκετή κριτική για τη sequel τριλογία του Star Wars. Προσωπικά μου άρεσε πολύ το Force Awakens και λάτρεψα το Last Jedi και την απρόβλεπτη κατεύθυνση που πήρε. Από ότι φαίνεται, μετά το “θάψιμο” της ταινίας του Rian Johnson από τους φαν που ποτέ δεν ξέρουν τι θέλουν, (αφού στην αρχή παραπονέθηκαν πως το Force Awakens ήταν αντιγραφή του New Hope και στη συνέχεια σταύρωσαν το Last Jedi που ξέφυγε από τα συνηθισμένα), η LucasFilm παίζει εκ του ασφαλούς και ξαναβάζει στη σκηνοθετική καρέκλα τον J.J.Abrams για να “διορθώσει τo χάος” που άφησε ο Johnson. Εκείνος όμως βρίσκεται σε μία δύσκολη θέση, λόγω του ότι έχει να κλείσει μία ιστορία τριών τριλογιών, πράγμα πολύ δύσκολο καθώς είναι γνωστό πως τα βρίσκει σκούρα με τα τέλη (βλέπε Lost). Σαν σκληροπυρηνικός fan του Star Wars, ήθελα να αγαπήσω το Rise of Skywalker, όπως αγάπησα τα δύο προηγούμενα κεφάλαια της νέας τριλογίας. Παρόλο που τελικά δεν ξετρελάθηκα, μπορώ να πω πως μου άρεσε αρκετά μιας και είναι ένα καλό φινάλε, χωρίς όμως να είναι τέλειο.
Το τελευταίο επεισόδιο του Skywalker Saga έχει πολλά καλά στοιχεία μέσα του. Αρχικά οι ερμηνείες όλου του cast είναι το ίδιο φανταστικές όπως πριν, με την αρχική τετράδα των Daisy Ridley, John Boyega, Adam Driver και Oscar Isaac να ξεχωρίζει ξανά. Ο Anthony Daniels στο ρόλο του C-3PO είναι σταθερή αξία και ο Billy Dee Williams που επιστρέφει ξανά στο ρόλο του Lando φέρνει την ίδια σπιρτάδα και γοητεία που είχε στην original τριλογία. Επίσης ο Luke Skywalker του Mark Hamill ως Force Ghost πια είναι απολαυστικός και πνευματώδης, θυμίζοντας αρκετά Obi Wan Kenobi. Οι συζητήσεις που θα ακολουθήσουν σίγουρα θα επικεντρωθούν σε δύο χαρακτήρες της ταινίας, τη Leia και τον Palpatine.
H Carrie Fischer απεβίωσε το 2016 και δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη νέα τριλογία. Οι δημιουργοί αποφάσισαν να ενσωματώσουν κομμένες σκηνές του Force Awakens για να την επαναφέρουν σε αυτό το φιλμ, αφού δεν θα μπορούσε να λείπει. Αυτό το εγχείρημα του Abrams πετυχαίνει αρκετά καλά και είναι ίσως ότι καλύτερο μπορούσε να κάνει με τον χαρακτήρα υπό αυτές τις συνθήκες. Όσο για τον Palpatine, νομίζω πως θα παραμείνει αμφιλεγόμενο το αν θα έπρεπε να επιστρέψει ή όχι. Αρχικά θα προτιμούσα το φιλμ να έχει πάρει διαφορετική κατεύθυνση, αλλά ο Αυτοκράτορας δεν παύει να είναι μία πολύ ευχάριστη προσθήκη, καθώς είναι η απόλυτη προσωποποίηση της σκοτεινής πλευράς και συνδετικός κρίκος των εννιά επεισοδίων. Επιπλέον, ποιος δεν θα ήθελε να ξαναδεί τον Ian McDiarmid στο ρόλο που τον έχει καθιερώσει;
Η σκηνοθεσία του J.J. Abrams είναι άψογη και ενισχύεται κατά πολύ από τη φωτογραφία του Dan Mindel. Οι σκηνές δράσεις είναι απολαυστικές, με highlights τις ξιφομαχίες και ολόκληρη την τρίτη πράξη. To μοντάζ είναι επίσης ικανοποιητικό, προσφέρει γρήγορο ρυθμό και δεν σε κάνει να βαριέσαι. Το σενάριο επίσης περιέχει κάποια ενδιαφέροντα πράγματα, εμβαθύνει στο προσωπικό ταξίδι της Rey και του Kylo Ren, έχει ωραίες αποκαλύψεις και νέες προσθήκες στη Δύναμη. Τα πρακτικά και τα ψηφιακά εφέ είναι υψηλής ποιότητος, τα σκηνικά είναι μεγαλοπρεπή και η μουσική επένδυση του John Williams δεν απογοητεύει ποτέ, καθώς ενσωματώνει στο φιλμ όλα τα διάσημα θέματα του ‘Star Wars’.
Στα αρνητικά του Rise of Skywalker, φαίνεται ότι ο Abrams προσπαθεί υπερβολικά να ευχαριστήσει όλους τους θαυμαστές της σειράς και ειδικά αυτούς που έθαψαν το Last Jedi. Απομακρύνει τον χαρακτήρα της Rose Tico για όλη σχεδόν τη διάρκεια, δεν δίνει καθόλου σημασία στη σχέση που χτιζόταν ανάμεσα σε εκείνη και στον Finn στο προηγούμενο κεφάλαιο και κατά καιρούς πετάει φτηνό fan service, για το οποίο δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα για να αποφύγουμε τα spoilers. Επιπλέον, οι πολυαναμενόμενοι Ιππότες της Ren επιστρέφουν χωρίς να κάνουν τίποτα το ιδιαίτερο και η απαραίτητη βαρύτητα στους νέους χαρακτήρες, Zorii Bliss, Jannah και General Pryde, δεν δίνεται ποτέ.
Σαν αυτόνομη ταινία, το Rise of Skywalker δουλεύει αρκετά καλά, αλλά σαν μέρος μίας τριλογίας όχι τόσο, καθώς είναι φανερό πως δεν υπήρχε σχέδιο για την εξέλιξη της τριλογίας από την αρχή, με αποτέλεσμα αυτή η ταινία να έχει μία αισθητή διαφορά από τα προηγούμενα δύο κεφάλαια από άποψη αφήγησης και δομής.
Πάντα ταινίες σαν το ‘Rise of Skywalker’ μου αφήνουν ανάμεικτα συναισθήματα γιατί αποτελούν τέλη σειρών που δεν θα ήθελα ποτέ να τελειώσουν. Επίσης δεν ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις γιατί ο καθένας έχει πάντα στο μυαλό του μία διαφορετική κατάληξη, με αποτέλεσμα ταινίες σαν και αυτή να είναι καλύτερες στην δεύτερη προβολή, αφού θα τη δεις πια για αυτό που είναι και όχι για αυτό που περιμένεις να δεις. Παρόλα αυτά, το ‘Rise of Skywalker’ είναι ένα καλό φινάλε που απλά έχει κάποιες αδυναμίες. Υπάρχει νοσταλγία, δράση και μπόλικη συγκίνηση που ικανοποιεί το θεατή. Οι σκληροπυρηνικοί θαυμαστές του Star Wars και οι casual σινεφίλ αξίζει να το τιμήσουν με την παρουσία τους στις αίθουσες. Η συνέχεια επί της οθόνης, in a galaxy far far away….
