The Father: Θα καταφέρει να συγκινήσει την Ακαδημία;

Το The Father είναι μία ταινία που περίμενα πώς και πώς λόγω της υπόθεσής του, αλλά και του τεράστιου Άντονι Χόπκινς και της αγαπημένης Ολίβια Κόλμαν. Άσε που στο μοντάζ βλέπουμε ένα δικό μας παιδί, τον Γιώργο Λαμπρινό, ο οποίος έχει κερδίσει βραβείο Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για το Xenia του Πάνου Χ. Κούτρα και βραβείο Σεζάρ για το Μετά τον Χωρισμό του Ξαβιέ Λεγκράν. Περίμενα πολλά από αυτή την ταινία, αλλά τελικά ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Τώρα που γράφω αυτές τις σειρές, συνειδητοποιώ ότι έχουν περάσει σχεδόν 20 ώρες από τη στιγμή που έπαιξε η τελευταία σκηνή της και ακόμα δυσκολεύομαι να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να την περιγράψω.

Το The Father είναι μια ταινία…

Ο Άντονι είναι ένας 80χρονος Λονδρέζος που πάσχει από γεροντική άνοια. Η κόρη του, Αν, μένει μαζί του, καθώς η μνήμη του τον εγκαταλείπει μέρα με τη μέρα. Η ίδια καταφεύγει σε βοήθεια, καθώς αδυνατεί να τα βγάλει πέρα μόνη της. Μέσα σε περίπου μιάμιση ώρα βλέπουμε τη -ραγισμένη- σχέση πατέρας και κόρης, ενώ ο Άντονι χάνει όλο και περισσότερο τον εαυτό του και αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα γύρω του. Τι είναι αλήθεια και τι όχι;

…που θα σε κάνει να δακρύσεις (μάλλον)

Το -θεατρικών καταβολών- The Father έχει όλα τα φόντα για να πετύχει. Μια δυνατή ιστορία, ένα φανταστικό πρωταγωνιστικό δίδυμο, τον σκηνοθέτη του θεατρικού, έναν πολύ καλό μοντέρ. Και όντως πετυχαίνει, κάτι που φαίνεται και από τις 6 υποψηφιότητες Όσκαρ. Έχουμε και λέμε: Καλύτερης ταινίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου (Χόπκινς), Β’ Γυναικείου Ρόλου (Κόλμαν), Καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου, Καλύτερης σκηνογραφίας και Καλύτερου μοντάζ. Σε μια περίοδο που τα Όσκαρ ίσως και να μη λένε και πολλά, η ταινία ξεχωρίζει για έναν *ουσιαστικότερο* λόγο.

Διαβάστε επίσης  Μήπως τα Fast and Furious είναι... ιδιοφυή;

Αγγίζει ένα δύσκολο θέμα, τη γεροντική άνοια, με ευαισθησία και μέσα από διαφορετικές οπτικές. Ο 83χρονος Χόπκινς, σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, σκιαγραφεί έναν άνθρωπο που παλεύει με το ίδιο του το μυαλό. Συγκρούσεις, πρόσωπα και καταστάσεις που τον έχουν σημαδέψει, πραγματικότητα, όνειρα, όλα μπερδεύονται στην οθόνη. Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να είναι τόσο “χαμένος” όσο και ο ίδιος ο Άντονι. Και άλλες να θέλω να αγκαλιάσω την Κόλμαν, γιατί δείχνει πόσο αβάσταχτο είναι να βλέπεις τον γονιό σου να απομακρύνεται από την πραγματικότητα. Ή να μη σε αναγνωρίζει. Το The Father κάνει μια βουτιά στον λαβύρινθο του ανθρώπινου μυαλού και δείχνει πώς είναι να μην εμπιστεύεσαι τους άλλους και, κυρίως, τον ίδιο σου τον εαυτό.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Δεν ξέρω αν η Ακαδημία θα συγκινηθεί με την ταινία. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Ζελέρ έκανε την πιο δυνατή ταινία του τελευταίο χρόνου (και μία από τις καλύτερες της τελευταίας τριετίας, θα τολμήσω να πω). Γι’ αυτό χρωστάει πολλά στην Κόλμαν και τον Χόπκινς. Αν δεν συγκινηθεί, σημαίνει ότι δεν έχει δει ο τελευταίο τέταρτο της ταινίας. Προσωπικά, σταμάτησα 2 φορές την προβολή για να συνέλθω. Και άντε να σε πείσω ότι γι’ αυτό έφταιγαν κάτι σκουπιδάκια που μπήκαν στα μάτια μου, και όχι το The Father και ο Χόπκινς (και το ξέσπασμά του στο φινάλε).

Διαβάστε επίσης  Déjà Vu: Ελεγχόμενη επιστημονική φαντασία

Κάτοικος του πλανήτη Γη. Παρθένος με ωροσκόπο Ζυγό. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μ' ένα βιβλίο στο χέρι και ακουστικά στ' αυτιά. Οι ταινίες και οι σειρές μου 'χουν φάει τη ζωή (χαλάλι τους). Λάτρης των λογοπαιγνίων και των άκυρων συνειρμών. Όταν μεγαλώσω θέλω να αγχώνομαι λιγότερο για ανούσια πράγματα και να γράφω περισσότερο (και ας μην το ζητήσει κανείς). Αν δεν τα καταφέρω, θα πάω στην Ισλανδία να ησυχάσω.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Μουσική τζαζ και τέχνη

Η τέχνη της τζαζ στη ζωγραφική είναι βασισμένη στη μουσική,
μυστικά για πηχτές σούπες

Μυστικά για πηχτές σούπες

Τα μυστικά για πηχτές σούπες ξεκινούν με μια βασική αρχή,