Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι σίγουρα δεν είμαι ο κατάλληλος για να ασχοληθώ με ταινίες και σειρές, πόσο μάλλον να αναφέρω απόψεις μου και κριτικές πάνω σε αυτές. Ωστόσο, ως απλός και καθημερινός θεατής μπορώ να διακρίνω τις καλές παραγωγές και να τις προωθήσω όσο μπορώ. Μία από αυτές τις καλές παραγωγές είναι το ‘’The End Of The F***ing World’’ (TEOTFW) και κάτι που την απογειώνει και την κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα σε πολλές είναι η μουσική της που την στολίζει σε κάθε επεισόδιο. Έτσι, ένα μεγάλο μπράβο πρέπει να δώσουμε στον Graham Coxon και στον Matt Biffa που δημιούργησε και επέλεξε, αντίστοιχα, τα πιο ταιριαστά κομμάτια για τις σκηνές αυτής της κωμικοτραγικής και γεμάτης αλητεία περιπέτεια των δύο εφήβων.
Ας δούμε λοιπόν τα 10 πιο δυνατά soundtracks της σειράς και είμαι σίγουρος ότι θα ανοίξεις το NETFLIX αμέσως μετά από εδώ. Για πάμε…
#1.TEOTFW : Laughing on the Outside
Είμαι ο Τζέιμς, είμαι 17 χρονών, και σχεδόν σίγουρα ψυχοπαθής.
Στα οκτώ μου κατάλαβα ότι δεν έχω αίσθηση του χιούμορ. Συνέχεια ήθελα να χτυπήσω τον μπαμπά στο πρόσωπο.
Στα εννιά μου αγόρασε φριτέζα. Μια μέρα έβαλα μέσα το χέρι μου, ήθελα να κάνω τον εαυτό μου να νιώσει κάτι.
Έτσι ξεκινάει το αριστούργημα με το οποίο ασχολούμαστε με background μουσική το Laughing on the Outside. ‘Ένα κομμάτι της Bernadette Carroll που στις μέρες μας είναι λίγο δύσκολο να το ακούει κανείς με τα ακουστικά του στο σχολείο. Εκτός βέβαια από τον Τζέιμς…
#2.TEOTFW : Walking All Day
Ο Graham Coxon έρχεται στο δεύτερο επεισόδιο με ένα τραγούδι γραμμένο αποκλειστικά για το The End Of The F***ing World όπως και η υπόλοιπη συλλογή του στην οποία ανήκει το Walking All Day. Έκπληκτους μας άφησε ο Graham με την δουλειά του.
#3.TEOTFW : Why Can’t I Touch It?
Είπαμε, κωμικοτραγική αλητεία είναι η ιστορία μας… γίνεται να λείπει η punk μέσα απ’ την αλητεία; δεν γίνεται. Έτσι οι Buzzcocks δάνεισαν ένα 40 ετών διαμάντι (1979) τους σε μια από τις πιο punk σκηνές του The End Of The F***ing World.
#4.TEOTFW : Keep On Running
Από την λίστα αυτή δεν θα μπορούσε να λείψει σε καμία περίπτωση το συγκεκριμένο κομμάτι. Παίζεται από τους Spencer Davis Group και έρχεται κατευθείαν από το 1965. Τα λόγια είναι περιττά όσον αφορά και το ίδιο το τραγούδι αλλά και το ταίριασμά του στη σκηνή της σειράς.
#5.TEOTFW : KMAG YOYO
Εδώ ο Matt Biffa αποφάσισε να αφήσει λίγο τα old-school τραγούδια και να προσθέσει στο πρόγραμμα ένα πιο σύγχρονο. Έτσι ακούμε το KMAG YOYO του Hayes Carll από τον δίσκο KMAG YOYO (& Other American Stories) που έτσι για την αλλαγή… δημοσιεύτηκε το 2010! Ένα πολύ δυνατό κομμάτι για μια πολύ δυνατή σκηνή.
#6.TEOTFW : He’s a Keeper of the Fire
Περνώντας στην δεύτερη σεζόν του The End Of The F***ing World είναι σαν να μην άλλαξε σχεδόν τίποτα. Ναι, τραγούδι από το 60’ έχουμε και εδώ! Ερμηνεύει η Buffy Sainte-Marie στον δίσκο Illuminations.
#7.TEOTFW : She Knows
Μια ακόμη εκπληκτική δουλειά του Graham Coxon από την δουλειά του για τη δεύτερη σεζόν. Είναι κρίμα να αρχίσω να αναλύω το συγκεκριμένο κομμάτι και γενικά τον Graham Coxon. Θα ξεπεράσω το φυσιολογικό όριο λέξεων του κειμένου. Για ακόμα μια φορά ΜΠΡΑΒΟ!
#8. I’m Walkin’ Babe
Τι κολλάει περισσότερο ως soundtrack σε μια σκηνή δύο νέων με σουρεάλ εμφάνιση που εγκληματούν για ακόμη μια φορά; Φυσικά ένα garage–punk θαμμένο κομμάτι του 1966 που μόνο ο συγκεκριμένος μουσικός επιμελητής θα μπορούσε να ξετρυπώσει. The Unusuals…
#9. A Thousand Miles Away
Ομολογώ ότι η λίστα δεν είναι αντικειμενική αφού ένα πολύ μεγάλο μέρος των soundtrack του The End Of The F***ing World ΔΕΝ είναι ροκ. Είμαι όμως ροκάς και είχα υποκειμενική διάθεση εξ’ αρχής, συνεχίζουμε. Να ένα κομμάτι που πολλά από το είδους του ακούγονται μέσα στη σειρά και δεν έχουν εμφανιστεί σε αυτό το αφιέρωμα. Παίζουν οι Danny and The Juniors και το κομμάτι βρίσκεται στο δίσκο The Very Best of White Doo Wop του 1960.
#10. Then You Can Tell Me Goodbye
Η Bettye Swann με την καταπληκτική ερμηνεία της στο Then You Can Tell Me Goodbye δίνει τέλος στη τρελή ιστορία των πρωταγωνιστών μας, Τζέιμς και Αλίσα. Προφανώς για τα τυπικά είναι αδύνατον να προστεθούν περεταίρω πληροφορίες για το τέλος…
