Σκέφτομαι ξανά και ξανά, κάθε κίνησή μου:
Τις κινήσεις των άλλων. Τα λόγια που είπαν ή τα λόγια που θα πουν. Σπάω το κεφάλι μου να καταλάβω. Αν- ας πούμε- είχα επιλέξει κάτι διαφορετικό, πώς θα ήταν τα πράγματα τώρα; Θα είχαν γίνει διαφορετικά;
Κι αυτό που μου είπαν; Αν δεν μου το είχαν πει έτσι, αλλά είχαν περιποιηθεί λίγο τα λόγια τους, ίσως να αντιδρούσα διαφορετικά. Κι αν αντιδρούσα διαφορετικά, τι θα άλλαζε; Κι αν κάτι άλλαζε, θα ήμουν πιο ευτυχισμένη από ότι είμαι τώρα; Και τελικά, τώρα είμαι ευτυχισμένη;
Όλα μου φαίνονται τεράστια. Κι αν είναι όντως; Πώς θα το αντιμετωπίσω; Μήπως φταίω εγώ;
Σκέφτομαι ξανά και ξανά. Σπάω το κεφάλι μου να καταλάβω. Και όσο πιο πολύ σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ χάνομαι στις ίδιες μου τις σκέψεις. Πόσο θετική είναι η υπεραναλυτική σκέψη;
Όταν η σκέψη ξεκινάει:
Η αρχική μας πρόθεση, είναι να κατανοήσουμε καλύτερα τις καταστάσεις, τις σκέψεις, τα συναισθήματα μας ή τα συναισθήματα των άλλων και να μπορέσουμε να τα συνδέσουμε μεταξύ τους. Να βγάζουν ένα αποτέλεσμα που μας ικανοποιεί αρκετά ώστε να μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας μια κατάσταση. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές, καταλήγουμε να αναλωνόμαστε σε εσωτερικούς μονολόγους και πολλά “αν” που έχουν σαν αποτέλεσμα μόνο το αίσθημα του ανικανοποίητου.
Η υπεραναλυτική σκέψη τις περισσότερες φορές ξεκινά από την ανάγκη μας να μην μείνουμε “μόνοι” μας. Ξεκινά από μια αίσθηση ανασφάλειας και φόβου για το ότι δε μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο σε οποιαδήποτε κατάσταση μας περιβάλλει τη δεδομένη στιγμή. Προσπαθώντας να ελέγξουμε το παρελθόν μας, το παρόν και το μέλλον μας, μπαίνουμε σε μια διαδικασία συνεχής αμφισβήτησης για τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Με το πέρασμα του χρόνου, η διαδικασία αυτή παγιώνεται και πλέον ο αρνητικός και υπεραναλυτικός τρόπος σκέψης είναι οδηγός της καθημερινότητας μας, δημιουργώντας ταυτόχρονα και αρνητικά συναισθήματα.
Έρευνα της ψυχολόγου Susan Nolen-Hoeksema του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν αποκαλύπτει ότι η υπερανάλυση αποτελεί ένα ιδιαίτερο πρόβλημα για τους ενήλικες ηλικίας 25-35 χρονών. Πιο συγκεκριμένα, το 57% των γυναικών και το 43% των ανδρών δήλωσαν ότι υπεραναλύουν τα πράγματα στη ζωή τους, σε τέτοιο βαθμό που επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητά τους και τις σχέσεις τους.
Ο υπεραναλυτικός άνθρωπος, συχνά μεταφράζεται ως επιφυλακτικός, μοναχικός, φοβισμένος ή αντίθετα πολύ κοινωνικός όταν προσπαθεί διακαώς να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και να βρει την ανταπόκριση που χρειάζεται για να συνεχίσει να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο.
“Κι αν, για λίγο μόνο, σταματήσω να σκέφτομαι;”
Πάρε λίγο χρόνο, αποστασιοποιήσου και αναλογίσου:
- Πότε ήταν η τελευταία φορά που μια υπεραναλυτική σκέψη σε βοήθησε πραγματικά σε μια κατάσταση της ζωής σου;
- Πότε ήταν η τελευταία φορά που επιβράβευσες τον εαυτό σου για μια συμπεριφορά σου, χωρίς να σκεφτείς τι θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικό;
- Πώς θα ήταν, αν άφηνες τα πράγματα να “κυλήσουν” μόνα τους για λίγο;
- Ποια θα ήταν τα συναισθήματα σου εάν έδινες παραπάνω ελευθερία στον εαυτό σου;
- Πώς θα ήταν εάν έδινες παραπάνω βάση σε όσα θετικά υπάρχουν στη ζωή σου και ένιωθες ευγνώμων για αυτά;
- Πώς θα ήταν εάν σταματούσες να υποθέτεις και ρωτούσες τους γύρω σου για τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους;
