Στη ζωή μας έχουμε όλοι αναρωτηθεί αν πρέπει να κυριαρχεί το ξεχωριστό, το διαφορετικό ή αν θα πρέπει να υπάρχει μία μεσότητα κάτι γνωστό και συνεπώς κατανοητό από όλους. Πώς λειτουργεί άραγε η φύση; Ακολουθεί το υπόδειγμα της μεσότητας ή συνεχώς αλλάζει και τροποποιεί τις καταστάσεις; Οι ζωντανοί οργανισμοί αλλάζουν και διαφοροποιούνται συνεχώς ( όπως λέει και η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου); Ή μέσα στους αιώνες υπάρχει μία αέναη σταθερότητα η οποία δεν αλλάζει τις καταστάσεις; Παρακάτω θα αποδείξουμε μέσω της θεωρίας του Πλάτωνα ,για την υγιή νόηση, και του Αριστοτέλη, για την έννοια της μεσότητας, ότι η αρετή της υγιούς νόησης και η λειτουργία του σύμπαντος βρίσκονται πάντα στη μέση όλων των πιθανών επιλογών και θα το αποδείξουμε μαθηματικά μέσω του μοντέλου της κανονικής κατανομής.
Η υγιής νόηση επιτυγχάνεται μέσω της μεσότητας του Αριστοτέλη
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα στα έργα του Πολιτεία και Φαίδρος η υγιής νόηση επηρεάζεται από τρεις βασικές συνιστώσες: την λογική, την επιθυμία και το θυμό. Συγκεκριμένα επιτυγχάνεται η απόκτηση της ικανότητας για υγιή νόηση όταν η λογική καταφέρνει και χαλιναγωγεί και ελέγχει την επιθυμία και το θυμό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που χρησιμοποιεί και ο Πλάτωνας για την κατανόηση της παραπάνω διαπίστωσης είναι ότι η υγιής νόηση είναι μία άμαξα στην οποία το ένα άλογο είναι τυφλό ( αυτή είναι η επιθυμία), το άλλο άλογο είναι τρελό ( αυτός είναι ο θυμός) και η λογική είναι ο ηνίοχος, ο οδηγός δηλαδή της άμαξας. Η υγιής νόηση επιτυγχάνεται όταν ο οδηγός μπορεί να ελέγξει τα δύο άλογα και έτσι να μπορέσει να κινήσει την άμαξα προς το σωστό σημείο. Για τον Πλάτωνα η αειφόρος ανάπτυξη μίας κοινωνίας εξαρτάται από την υγιή νόηση των πολιτών που είναι μέλη της.
Η μεσότητα του Αριστοτέλη
Για να συνεχίσει το έργο του δασκάλου του ο Αριστοτέλης προβληματίστηκε με το γεγονός ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δική του λογική και τις δικές του επιθυμίες και θυμούς. Ήθελε όμως να καταλήξει σε μία κατάσταση στην οποία το κοινωνικό γίγνεσθαι θα μπορούσε να λειτουργεί αρμονικά και δεν θα εξαρτώταν από τις επιλογές που θα έκανε ο κάθε ένας μεμονωμένα. Με αυτό τον τρόπο δημιούργησε την έννοια της μεσότητας. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η μεσότητα εξαρτάται από ένα μεσοδιάστημα των επιλογών του καθενός μας. Όμως επειδή οι άνθρωποι μεταβάλλονται και οι κοινωνίες εξελίσσονται ο Αριστοτέλης πρόσθεσε στην έννοια της μεσότητας τη διασπορά. Πιο συγκεκριμένα η μεσότητα, η οποία αποτελεί την υγιή νόηση της κοινωνίας ( αν υποθέσουμε ότι η κοινωνία είναι ένα πλαστό πρόσωπο που έχει χαρακτηριστικά όλων των ατόμων που την αποτελούν), εξαρτάται από το μεσοδιάστημα της λογικής, της επιθυμίας και του θυμού του κάθε ανθρώπου που απαρτίζει την κοινωνία καθώς και από τη διασπορά αυτού του μεσοδιαστήματος η οποία εξαρτάται όχι μόνο από τη μεταβολή χαρακτηριστικών μεμονωμένων ανθρώπων αλλά από τη μεταβολή της πλειοψηφίας των χαρακτηριστικών των ατόμων. Για να εξελίξουμε το παραπάνω παράδειγμα αν η κοινωνία αποτελούνταν από 100 άμαξες ( δηλαδή υγιές νοήσεις) τότε για να αλλάξει η μεσότητα της κοινωνίας θα έπρεπε να αλλάξουν πορεία η πλειοψηφία των αμαξών.
Μαθηματική και εμπειρική απόδειξη της μεσότητας
Μαθηματικά η έννοια της μεσότητας αποδεικνύεται από την κανονική κατανομή η οποία έχει διασπορά 0 και μέση τιμή 1. Συγκεκριμένα η φύση δημιουργεί ανθρώπους που λόγω των γεγονότων λειτουργούν περίπου με τον ίδιο τρόπο. Όπως θα δείτε και στο σχήμα η πλειοψηφία της νόησης των ανθρώπων βρίσκεται κοντά στο μέσο.
Για παράδειγμα όλα τα λιοντάρια για να επιβιώσουν κυνηγούν την τροφή τους, αντίστοιχα οι φυτοφάγοι οργανισμοί έμαθαν να τρώνε φυτά πάλι για να επιβιώσουν. Αν αποφασίσει ένα λιοντάρι να μην κυνηγήσει τότε δεν σημαίνει ότι θα μεταβληθεί το μεσοδιάστημα όλης της κοινωνίας των λιονταριών και κατ΄επέκταση η υγιής νόηση της κοινωνίας. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να μεταβληθεί όλη η διασπορά της κοινωνίας των λιονταριών στο διάστημα ” δεν κυνηγάω” για να αλλάξει η κοινωνία. Ομοίως και ο πλανήτης γη κινείται στη μέση μεταξύ του απόλυτου κρύου και της απόλυτης ζέστης. Έτσι η μεσότητα υπάρχει παντού και βεβαίως και στις ανθρώπινες κοινωνίες. Στατιστικά όλοι σχεδόν οι άνθρωποι έχουν περίπου τις ίδιες συνήθεις, τις ίδιες επιθυμίες, την ίδια λογική και τους ίδιους θυμούς και τους αποτυπώνουμε σε νόμους για να υπάρχει κοινωνική συνοχή. Όλοι οι νόμοι είναι βιασμένοι στην έννοια της μεσότητας. Αν κάποιος άνθρωπος ξεφύγει από τη μεσότητα υπάρχουν δύο επιλογές:
- Είτε αναγκαστικά θα γυρίσει πίσω σε αυτή διότι δεν θα καταφέρει να επιβιώσει
- Είτε θα αντιληφθούν τη βελτίωση τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας και θα αλλάξουν το μεσοδιάστημά τους και έτσι θα αλλάξει η διασπορά της υγιούς νόησης και θα δημιουργηθεί ένα νέο μεσοδιάστημα της κοινωνίας λόγω των νέων άκρων του συνολικού διαστήματος.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω το γεγονός ότι η κοινωνική πρόοδος μαθηματικά αποδεικνύεται από τη θεωρία της μεσότητας του Αριστοτέλη και συμβαίνει καθημερινά καθώς η φύση έχει την τάση να δημιουργεί, να εξελίσσει και να βελτιστοποιεί τις αποδόσεις των οργανισμών της και για αυτό είναι υπέρτατη έναντι όλων. Για να καταλάβουμε πως η φύση μπορεί και χωρίς εμάς θα σας αφήσω από κάτω ένα εξαιρετικό βίντεο το οποίο αναφέρει ότι πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε συνέχεια σοβαροί και να χαρούμε λίγο τη ζωή γελώντας.
Πηγή: Πλάτωνος Πολιτεία, Lectures Bureau
