Ο Ανδρέας Φλουράκης γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και θεατρική γραφή στην Αγγλία (MA Writing for the Theatre and Broadcast Media).
Στο θέατρο, ο Ανδρέας Φλουράκης εμφανίζεται για πρώτη φορά το 2001. Το 2003 διακρίνεται στον διαγωνισμό μονόπρακτων του Θεάτρου Τέχνης, το 2004 του απονέμεται η υποτροφία Fulbright, το 2006 το έργο του Αντιλόπες επιλέγεται ως ένα από τα δεκαέξι καλύτερα θεατρικά της Ευρώπης στο πρόγραμμα JANUS, ενώ το 2008 βραβεύεται στο διαγωνισμό μονόπρακτων του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρόδου, καθώς και στον διεθνή Διαγωνισμό Μονοδράματος 2006-2008 των UNESCO-Ι.Τ.Ι.
Θεατρικά έργα του Ανδρέα Φλουράκη που έχουν παρουσιαστεί: Οι Μέρες Πριν Έρθεις (Θέατρο του Νότου), Φύλλα Της (Θέατρο της Άνοιξης στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας και Θέατρο Επί Κολωνώ), Τυφλή Εμπιστοσύνη (Θέατρο Άλεκτον), Κάσσυ (ΧΙΙΙ Διεθνή Συνάντηση Αρχαίου Δράματος Δελφών), Κέλυφος (104 Κέντρο λόγου και τέχνης), Μπελ Επόκ (Θέατρο Επί Κολωνώ), Λάσσυ (Θέατρο επί Κολωνώ), Ασκήσεις για γερά γόνατα (Θέατρο Τέχνης), Μήδειας Πατούσες (Θέατρο Βαφείον), κ.α.
Έργα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Τουρκικά, Ρουμάνικα, Πολωνικά και Φινλανδικά και έχουν παρασταθεί – αναγνωσθεί στα Royal Court Theatre, Gate Theatre, West Yorkshire Playhouse και Tristan Bates στη Μ. Βρετανία, στο φεστιβάλ Oyun Yaz στην Κωνσταντινούπολη, στο Φεστιβάλ του Ελσίνκι, στα Comparative Drama Conference, φεστιβάλ HotINK, φεστιβάλ GI60 στις Η.Π.Α. κ.α.
Μιλήσαμε μαζί με τον Ανδρέα Φλουράκη στο MAXMAG με αφορμή τη θεατρική παράσταση “Το Πείραμα”, που ανεβαίνει στο Μέγαρο Μουσική Αθηνών.
Επιμέλεια συνέντευξης: Δέσποινα Χατζηεμμανουήλ
Μετά από χρόνια που γράφετε και σκηνοθετείτε τις δικές σας παραστάσεις, κληθήκατε να σκηνοθετήσετε την παράσταση της Ζέτης Φίτσιου «Το Πείραμα». Τι σας προσέλκυσε να πείτε το «ναι» σε αυτή την πρόταση;
Πάνω από όλα, μου άρεσε πολύ το πρωτότυπο θέμα του έργου αλλά και η συγγραφική του πραγμάτωση. Με ενδιαφέρουν πολύ οι νέες θεατρικές φωνές. «Το Πείραμα» ακολουθεί τις δύο συγγραφικές περφόρμανς που σκηνοθέτησα, τη μία στο θέατρο Μπιπ και τη δεύτερη στο Θέατρο Τέχνης, με την Ομάδα Scene (+), η οποία αποτελείται κυρίως από πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, όπως και η Ζέτη Φίτσιου.
Πώς είναι το κλίμα συνεργασίας με τους συντελεστές του «Πειράματος»; Υπάρχουν κάποιοι με τους οποίους έχετε ξανασυνεργαστεί;
Οι περισσότεροι ηθοποιοί του πειράματος έχουν παίξει σε παραστάσεις ή παρουσιάσεις έργων μου: ο Πέτρος Λαγούτης στο «Μπλέ Μαρέν» και στην «Τυφλή Εμπιστοσύνη», η Φαίη Ξυλά στην «Κάσσυ», η Μυρτώ Αλικάκη στο «Κέλυφος» και στο «Μπλε Μαρέν» και ο Μενέλαος Χαζαράκης στις «Μέρες πριν έρθεις» και στην «Τυφλή Εμπιστοσύνη». Τον νεαρό ταλαντούχο ηθοποιό Κωνσταντίνο Ελματζίογλου τον επέλεξα ύστερα από οντισιόν. Εκτός από τους ηθοποιούς, σε αυτή την παράσταση έχω την ευκαιρία να συνεργάζομαι με εντυπωσιακούς συνεργάτες: τον Σταύρο Γασπαράτο στη μουσική, τη Γεωργίνα Γερμανού στα κοστούμια, την Κατερίνα Φωτιάδη στην κίνηση, τoυς Xsquare DesignLab (Χριστόφορος Κώνστας, Χρήστο Μαγγανάς) στο περίπλοκο σκηνικό μας και στο βίντεο, τον Γιώργο Τέλλο στον φωτιστικό σχεδιασμό, την Μαρία Λαγγούση στην οργάνωση της παραγωγής και φυσικά την Γεωργία Αγγουριδάκη, την εξαιρετική βοηθό μου. Όσο για το κλίμα των προβών, όταν συνεργάζεσαι με παλιούς και νέους φίλους, δεν μπορεί να είναι παρά το επιθυμητό.
Τι πιστεύετε πως κερδίζετε από αυτό σας το εγχείρημα;
Ό,τι κερδίζω με όλα τα καλλιτεχνικά μου εγχειρήματα: χαρά, έκφραση, δημιουργικότητα, επικοινωνία και, επιπλέον, την ευκαιρία να συστήσω στο κοινό μια τόσο ταλαντούχα συγγραφέα, όπως η Ζέτη Φίτσιου. «Το Πείραμα», άλλωστε, είναι η βασική φάση μιας διαδικασίας γνώσης. Πειραματίζομαι σημαίνει επεξεργάζομαι μια υπόθεση μέσα σε ιδανικές συνθήκες. Το πείραμα το οργανώνεις, το ξεκινάς, παρακολουθείς τη διαδικασία του, την έκβασή του και βγάζεις τα συμπεράσματά σου ή όχι. Είναι μια από τις πιο γοητευτικές διαδικασίες που μπορεί να χαρίσει στην τέχνη η επιστήμη.
Η παράσταση πραγματεύεται μια οικογένεια που ζει «εγκλωβισμένη» σε μια διάφανη σφαίρα ενώ, έξω από αυτήν, ένας επιστήμονας τους παρατηρεί, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η συμπεριφορά τους. Θεωρείτε πως οι άνθρωποι «αλλάζουν», όταν κάποιος τους παρατηρεί;
Σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Ανάλογα με το κατά πόσο έχει σημασία για τον καθένα μας η γνώμη του κόσμου.
Πολλοί ισχυρίζονται, πως σήμερα οι άνθρωποι, λόγω εκτεταμένης χρήσης των social media, «βάζουν τον εαυτό τους στη γυάλα». Εσείς συμμερίζεστε αυτήν την άποψη;
Σε ένα πρώτο επίπεδο, κάποιος εγκλωβίζεται στα ή βοηθιέται από τα social media ανάλογα με το πώς, το πόσο και το γιατί τα χρησιμοποιεί. Σίγουρα, πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο και μια επιτήρηση, κυρίως στις μικρότερες ηλικίες. Από κει και πέρα, η συμμετοχή στα social media προϋποθέτει τη δημιουργία μια ταυτότητας. Μια τέτοια δημιουργία είναι ένα περίπλοκο θέμα και, σε καμία περίπτωση, κάτι φυσικό ή δεδομένο. Και μόνο η φράση «είμαι ο εαυτός μου» —που χρησιμοποιείται συχνά στον μαζικό λόγο— είναι κάπως οξύμωρα κωμική και δεν μπορεί παρά να παραμένει σε εκκρεμότητα.
Ποιά είναι η σχέση σας με τα social media;
Θεωρώ καλή.
«Το Πείραμα» είναι επηρεασμένο από το «Πείραμα της Διπλής Σχισμής», σύμφωνα με το οποίο, τα ηλεκτρόνια εκδηλώνουν διπλή συμπεριφορά, ανάλογα με το αν ένας επιστήμονας τα παρατηρεί ή όχι. Εσείς, ως θεατρικός συγγραφέας, από πού αντλείτε τη θεματολογία των έργων σας;
Κάθε φορά, κάτι διαφορετικό με σπρώχνει στο γραφείο να ξεκινήσω κάτι καινούργιο. Μια εικόνα, μια ιδέα, ένα συναίσθημα, μια πλοκή, μια φράση…
Έχετε στο ενεργητικό σας πολλά έργα, αρκετά από τα οποία, μάλιστα, έχουν μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες. Τι είναι το πιο δύσκολο όταν ξεκινάτε την συγγραφή ενός νέου έργου;
Δεν υπάρχει τίποτα δύσκολο στο ξεκίνημα ενός έργου, μόνον ενθουσιασμός.
Τι κοινό θεωρείτε πως έχουν οι χαρακτήρες των έργων σας;
Συνήθως δεν τους αρέσουν τα πολλά λόγια, εκτός κι αν εμπλακούν σε μονολογικές διαθέσεις.
Εκτός από τη συγγραφή θεατρικών έργων, έχετε ασχοληθεί και με τη συγγραφή μυθιστορημάτων και ποιημάτων. Ποιες οι διαφορές μεταξύ των τριών αυτών ειδών συγγραφής;
Πολλές και διάφορες, αλλά για μένα είναι κυρίως διαφορές διάθεσης, απεύθυνσης και σκοπού. Τι είναι αυτό που ζητώ κάθε φορά από την γραφή; Πώς το κάνω; Σε ποιον απευθύνομαι; Σε γενικές γραμμές, μυθιστόρημα γράφω όταν θέλω να πω μια μεγαλύτερη ιστορία, ποίηση όταν θέλω να μεταδώσω κάποια διάθεση και θέατρο όταν θέλω να δράσω, να στοχαστώ και να παίξω.
Θεωρείτε πως υπάρχουν πράγματα, σκέψεις και συναισθήματα που δεν μπορούν να εκφραστούν μέσω του θεατρικού λόγου;
Νομίζω πως στο θέατρο μπορούν να εκφραστούν τα πάντα.
Αν έπρεπε από τις δύο σας αγάπες, τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία, να ξεχωρίσετε κάποια, ποιά θα ήταν αυτή;
Ευτυχώς αγαπώ κι άλλα πράγματα. Αλλά, αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε αυτά τα δύο, θα διάλεγα τη γραφή.
Μετά την ολοκλήρωση του «Πειράματος» ποιά είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Έχει διακριθεί, και χρηματοδοτείται από την Cosmote, το σενάριό μου «Όλα Καλά». Σύντομα θα ξεκινήσουμε γυρίσματα με σκηνοθέτη τον Ολτιόν Λίπε. Θα ακολουθήσει το ανέβασμα του έργου μου «Λάσσυ» από τους ηθοποιούς Μίνα Λαμπροπούλου και Κώστα Κοράκη. Τέλος, ετοιμάζω μία συγγραφική περφόρμανς στο Ναύπλιο σε συνεργασία με το παράρτημα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, όπου διδάσκω φέτος θεατρική γραφή.
Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας για το μέλλον;
Να μη χάσω το χιούμορ μου.
Πληροφορίες σχετικά με τον Ανδρέα Φλουράκη θα βρείτε εδώ: Ανδρέας Φλουράκης – site
