Η Αθηνά Ζέρβα, προπονήτρια της Εθνικής ομάδας μπάσκετ κωφών γυναικών, λίγες μέρες μετά την νέα κατάκτηση του παγκόσμιου πρωταθλήματος, μας μίλησε με ηρεμία, χαμόγελο και θετική διάθεση για το πώς κατάφερε να φτάσουν στην επιτυχία και όχι μόνο. Οι παίκτριες της Αθηνάς Ζέρβα, έγιναν πρώτη δύναμη στον κόσμο στην κατηγορία τους κι όλα αυτά τα κατάφεραν με αφοσίωση, δουλειά , πειθαρχία και με προσήλωση στο στόχο τους. Ας δούμε όμως τι μας είπε στο Maxmag η Αθηνά Ζέρβα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου
Κυρία Αθηνά Ζέρβα, οδηγήσατε την Εθνική ομάδα μπάσκετ κωφών γυναικών στο υψηλότερο σκαλί του κόσμου. Πώς όμως φτάσατε ως εκεί;
Στον αθλητισμό και στη ζωή γενικότερα δεν υπάρχουν μυστικά για την επιτυχία…πρώτα από όλα λοιπόν έρχεται η σκληρή, σοβαρή δουλειά. Αυτό που σήμερα βλέπει ο πολύς κόσμος είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας που ξεκινήσαμε με τα κορίτσια το 2011, όταν ανέλαβα την Εθνική Ομάδα. Μια δουλειά που δεν σταμάτησε ποτέ, μια προσπάθεια μέσα στο γήπεδο που μεγάλωνε χρόνο με τον χρόνο και ήταν απολύτως «σιωπηλή»…Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε τι είναι αυτή η ομάδα, τι κάνει, πως παίζουν μπάσκετ αυτά τα κορίτσια που δεν ακούνε…
Ταυτόχρονα όμως με τη προπόνηση, φροντίσαμε να αναπτύξουμε και να ενισχύσουμε και άλλα σημαντικά κομμάτια που θα έπρεπε να στηρίξουν όλο αυτό που χτίζονταν μέρα με τη μέρα και χρόνο με τον χρόνο όπως: οι ειλικρινείς σχέσεις μεταξύ μας, η εμπιστοσύνη, η αφοσίωση στο στόχο αλλά πάνω από όλα η δημιουργία ενός οράματος…να γίνουμε κάποια μέρα μια ομάδα που θα παίζει σωστά το παιχνίδι, με κανόνες, με πειθαρχία και χωρίς καμία έκπτωση στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα λόγω της ιδιαιτερότητας των κοριτσιών…με λίγα λόγια αποφασίσαμε να προπονήσουμε αθλήτριες του μπάσκετ και όχι κωφά κορίτσια. Ο στόχος μας ήταν από την αρχή κάποια στιγμή η ομάδα με την αξία της να καταφέρει να βγει από την αφάνεια και να δώσει στην χώρα μας μια διάκριση…
Πόσα χρόνια ασχολείστε με το μπάσκετ σε επαγγελματικό επίπεδο;
Είμαι προπονήτρια σε ομάδες τα τελευταία 32 χρόνια περίπου…σε όλες τις κατηγορίες σε γυναικείες ομάδες και για μια διετία και σε ανδρική…
Είστε Λαρισαία και παίζατε μπάσκετ στην πρώτη γυναικεία ομάδα την Ολυμπία. Τι θυμάστε από εκείνη την εποχή;
Θυμάμαι πόσο ενθουσιασμένη ένιωσα όταν δημιουργήθηκε για πρώτη φορά η γυναικεία ομάδα της Ολύμπια, το 1984 αν θυμάμαι καλά !!! Θυμάμαι πως επιτέλους θα μπορούσα να ασχολούμαι περισσότερο με αυτό που λάτρεψα από την πρώτη φορά που το γνώρισα…το μπάσκετ και την πορτοκαλί μπάλα…Θυμάμαι την υπέροχη παρέα που φτιάξαμε τότε στην ομάδα, τις υπεροχές αναμνήσεις που ζήσαμε, την περηφάνεια μας όταν ανεβάσαμε την ομάδα για πρώτη φορά στην Α΄Εθνική Γυναικών. Και θυμάμαι πως τότε στα μπαράζ ανόδου είχα μαζί μου τα βιβλία για να διαβάζω και να δώσω Πανελλήνιες λίγες μέρες μετά !!! Υπέροχες αναμνήσεις…
Πώς ήρθε η προπονητική στη ζωή σας;
Η προπονητική με συνεπήρε αμέσως…με την πρώτη φορά που κράτησα σφυρίχτρα, φοιτήτρια στα ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης και αθλήτρια του Ηρακλή όπου μεταπήδησα μετά την Ολύμπια. Μου δώσαν να προπονήσω τις κορασίδες… Απίστευτο συναίσθημα…Μαγεύτηκα…Και μετά όταν έφυγα μετά τις σπουδές μου για την Αθήνα, όπου ζω έως σήμερα, ασχολήθηκα με όρεξη και μεράκι…Το ίδιο μεράκι και αγάπη έχω και μέχρι σήμερα !!! Κομμάτι της ζωής μου !!!
Ποια στιγμή στη καριέρα σας δε θα ξεχάσετε ποτέ;
Έζησα όλα αυτά τα χρόνια πολύ δυνατές στιγμές !!! Με πολλές ομάδες, με πολλές αθλήτριες…όμως αυτό που ζω τα τελευταία 8 χρόνια με την Εθνική Ομάδα θα με συνοδεύουν μια ζωή…Τώρα θα μου πείτε … μα είναι χρόνια…Και όμως αν γυρίζω πίσω εγώ βλέπω μια στιγμή…τα βλέπω όλα μαζί…τις δυσκολίες, την κούραση, την απογοήτευση αλλά και την αφοσίωση, την προσήλωση και το ότι ποτέ δεν τα παρατήσαμε !!! Ποτέ δεν είπαμε ότι κουραστήκαμε, ότι φτάνει, ότι δεν γίνεται…Γιατί τελικά γίνεται !!! Γίνεται να κυνηγάς το όνειρο και κάποια στιγμή το ακουμπάς !!! Αυτό απέδειξαν αυτά τα υπέροχα κορίτσια !!!
Η Εθνική ομάδα κωφών γυναικών έχει ήδη ένα χρυσό μετάλλιο—-στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2016, στη Θεσσαλονίκη , ένα χρυσό στους ολυμπιακούς αγώνες κωφών το 2017, στη Σαμψούντα της Τουρκίας και φέτος κατέκτησε το 3ο χρυσό μετάλλιο στη σειρά, στο Παγκόσμιο Πρωταθλημα στην Πολωνία….κάθε χρόνο νέες διακρίσεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Οι αντιξοότητες όμως πολλές. Με τι έχετε να παλέψετε;
Νομίζω ότι τα δύσκολα τα αφήσαμε πίσω μας…Τώρα ήρθε η στιγμή που η ομάδα παίρνει τη δουλειά της πίσω, παρουσιάζει αξιοπρεπές επίπεδο αγωνιστικής απόδοσης και τελικά θερίζει τους καρπούς που έσπειρε όλα αυτά τα χρόνια
Έχετε υποστηρικτές στη προσπάθειά σας; Η πολιτεία σας βοηθάει;
Μετά τις τελευταίες επιτυχίες είναι γεγονός πως πολύς κόσμος έχει ευαισθητοποιηθεί…Έτσι βρίσκουμε πιο εύκολα υποστήριξη…όμως οφείλω να σημειώσω ότι και τότε στις αρχές το 2011, πολύς κόσμος μας βοήθησε…Στις προετοιμασίες της ομάδας, στη διαμονή, στη διατροφή, στα γήπεδα ακόμη και στα ταξίδια στο εξωτερικό…Βρεθήκαμε μέσα στην κρίση, με ψαλιδισμένους τις επιχορηγήσεις της Ομοσπονδίας μας, αλλά και πάλι δεν τα παρατήσαμε…Συνέβη τα κορίτσια να πληρώσουν από την τσέπη τους ταξίδι στο εξωτερικό…Ο αθλητισμός γενικότερα έχει πληγεί από την οικονομική κρίση…Χρειάζονται πλέον και άλλες πηγές για να κλείσουν οικονομικά κενά.
Τα κορίτσια μετατρέπουν την ιδιαιτερότητα τους σε δύναμη. Τι σας εντυπωσιάζει στις αθλήτριές σας;
Τα κορίτσια πραγματικά μετατρέψει την ιδιαιτερότητα τους σε δύναμη…Γνωρίζουν ακριβώς ποιες είναι, είναι ενταγμένες στην κοινωνία, είναι μητέρες, σύζυγοι, εργαζόμενες, επιστήμονες (αρχιτεκτονας, βιολογος, δικηγορος, γυμναστριες)
Πώς βλέπετε το μπάσκετ στην Ελλάδα σήμερα;
Βλέπω πως ο επαγγελματικός αθλητισμός έχει γύρει την ζυγαριά προς το μέρος του…Βλέπω πως οι ερασιτέχνες αθλητές χάνουν πλέον έδαφος και αυτό μπορεί να προκαλέσει μη αναστρέψιμα αποτελέσματα. Εκτιμώ πως τα ερασιτεχνικά σωματεία πρέπει να έχουν μια έντονη, σταθερή και δυναμική παρουσία γιατί η ζυγαριά θα χάσει την ισορροπία της…Και τότε θα χάσουμε παιδιά που δεν θα ασχοληθούν με το μπάσκετ και γενικότερα με τον αθλητισμό…Ή όπως έχει ήδη αρχίσει θα ψάξουν το αθλητικό τους μέλλον στο εξωτερικό, βρίσκοντας μια επικίνδυνη αρμονία με αυτό το επαγγελματικό.
Πιστεύετε ότι πιο σημαντικό είναι το ταλέντο ή η σκληρή δουλειά;
Ποτέ κανένα ταλέντο δεν αναδείχθηκε χωρίς σκληρή δουλειά. Το ταλέντο σε έναν αθλητή του επιτρέπει να εφαρμόσει πιο γρήγορα, πιο εύκολα και πιο έντονα προπονητικές μεθόδους που θα τον κάνουν καλύτερο…Αντίθετα υπήρξαν αθλητές που αναδείχθηκαν από την πολλή σκληρή δουλειά, χωρίς να έχουν ανάλογο ταλέντο.
Ποιες είναι οι στόχοι σας για την ομάδα;
Η ομάδα για όσο αγωνίζεται αξιοπρεπώς με τα εθνικά μας χρώματα θα συνεχίσει να εκπροσωπεί τη χώρα μας σε μεγάλες διοργανώσεις στο εξωτερικό με μοναδικό σκοπό να φέρνει διακρίσεις μέσα από σοβαρή και υπεύθυνη προσπάθεια.
Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Αθηνά Ζέρβα για το φωτογραφικό υλικό.
