Όταν στα 21 της , η Γεωργία Πιερρουτσάκου αποφάσισε να σταματήσει τις σπουδές της στο Βιολογικό του Πανεπιστημίου Πατρών και να σπουδάσει θέατρο στο τμήμα Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας του Πανεπιστήμιου της Σορβόννης, ήταν σίγουρη πως πήρε την σωστή απόφαση. Και η επιλογή της αυτή δικαιώθηκε, όταν το 2018 βραβεύτηκε από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για το θεατρικό έργο «Και καλή τύχη». Έχοντας κάνει μεταπτυχιακό Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας με το Στάθη Λιβαθινό και σπουδές το Στούντιο Νέων Συγγραφέων του Εθνικού Θεάτρου, η Γεωργία Πιερρουτσάκου εργάζεται σήμερα με μεγάλη επιτυχία ως ηθοποιός και σκηνοθέτης . Στην συνέντευξη που παραχώρησε στο maxmag.gr , η Γεωργία Πιερρουτσάκου αναφέρθηκε στην παράσταση «Έλα να παίξουμε», στην οποία έχει τριπλό ρόλο (σεναριογράφος , σκηνοθέτης, πρωταγωνίστρια) , στο πως βλέπει η ίδια τον έρωτα και στην πορεία της στον χώρο του θεάτρου.
Επιμέλεια συνέντευξης: Νικολέττα Καστρινάκη
«Έλα να παίξουμε»: Ένα δικό σας έργο, το οποίο παίρνει σάρκα και οστά στη σκηνή του Faust Bar Theatre. Είμαι σίγουρη πως οι αναγνώστες του maxmag.gr θα ήθελαν να μάθουν λίγα πράγματα σχετικά με την παράσταση.
Πρόκειται για μια ιστορία για τον έρωτα, τον ανταγωνισμό και το παιχνίδι, την αιώνια μάχη ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που ερωτεύονται και καταλαμβάνονται από την σαρωτική ορμή των συναισθημάτων τους. Η ιστορία μας τοποθετείται σε μια σκακιέρα, άχρονη, γκοθ και παραμυθένια.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πρωταγωνιστές ζουν σε ένα φαύλο κύκλο με επίκεντρο τον έρωτα ή έναν ατέρμονο επαναλαμβανόμενο έρωτα;
Οι ήρωες του έργου, Ο μαύρος βασιλιάς και Η λευκή βασίλισσα, μοιάζουν καταδικασμένοι να μάχονται αιώνια, να ανταγωνίζονται προκειμένου να πάρουν την παρτίδα. Να καταφέρει ένας από τους δύο να επιβληθεί και να κερδίσει το παιχνίδι. Κάθε βράδυ φτιάχνουν λέξη τη λέξη, φράση τη φράση, ιστορίες ερωτευμένων ζευγαριών. Πλάθουν τη σχέση Εκείνου κι Εκείνης και περνούν από όλα τα στάδια του ερωτικού παιχνιδιού, από το πρώτο σκίρτημα μέχρι την καταβύθιση στη ρουτίνα της καθημερινότητας, τους τσακωμούς, το χωρισμό, την επανασύνδεση, και πάλι απ’ την αρχή. Τα πιόνια αυτής της παράξενης σκακιέρας βυθίζονται τόσο πολύ στην ιστορία τους ώσπου χάνονται σχεδόν μέσα στα πρόσωπα που οι ίδιοι έπλασαν. Και η παρτίδα αυτή δεν έχει τέλος…
Αν κρίνουμε από τον τίτλο, ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι ή μια πρόκληση; Πώς τον αντιλαμβάνεστε εσείς η ίδια;
Είναι παιχνίδι, είναι πρόκληση, χείμαρρος ορμητικός. Μπορεί να σ’ ανεβάσει στα ουράνια μια στιγμή και την επόμενη να σε κατακρημνίσει. Οι εναλλαγές στα συναισθήματα και τις συμπεριφορές ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που ερωτεύονται και ψάχνουν να μπουν ο ένας στον κόσμο του άλλου μπορεί να είναι μεγάλες και απότομες. Άλλοτε να προκαλούν ρίγη συγκίνησης, γαλήνη, να νιώθει κανείς πως έχει όλα όσα χρειάζεται, κι άλλοτε πάλι να προκαλούν εκρήξεις πάθους, ζήλιας, θυμού. Έχει να κάνει με την χημεία μεταξύ των εραστών. Εκείνοι θέτουν τους κανόνες του δικού τους παιχνιδιού κάθε φορά.
Έχετε κάνει σπουδές υποκριτικής και σκηνοθεσίας στην Σορβόννη. Ποια στοιχεία του γαλλικού θεάτρου μετουσιώνετε στα έργα σας εδώ στην Ελλάδα;
Έχω γράψει δύο θεατρικά έργα μέχρι στιγμής τα οποία διαφέρουν πολύ ως προς τη δομή και το περιεχόμενό τους. Παρόλο που αναγνωρίζω ήδη κάποια στοιχεία που θα μπορούσα να πω ότι συνθέτουν ένα προσωπικό ύφος, θεωρώ πως είναι πολύ νωρίς για να μιλήσω για συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της γραφής μου. Αν με ρωτάτε για τις επιρροές μου γενικώς… η διακριτική κομψότητα, η νοσταλγική ατμόσφαιρα κι αυτή η αίσθηση του γλυκόπικρου είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά της γαλλικής λογοτεχνίας και κουλτούρας που εκτιμώ ιδιαίτερα και θα ήθελα να μπορώ να μεταφέρω στη δουλειά και στη ζωή μου γενικότερα.
Είχατε εισαχθεί στο τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Οι σπουδές σας σε αυτό έχουν ολοκληρωθεί ή σας κέρδισε ολοκληρωτικά ο χώρος της υποκριτικής; Ήταν όνειρο ζωής για εσάς η ενασχόλησή σας με αυτόν τον χώρο ή προέκυψε στην πορεία;
Αφού ολοκλήρωσα το τρίτο έτος στο Βιολογικό, έφυγα για το Παρίσι, καθώς με είχαν δεχθεί ήδη στη Σορβόννη, όπου και έζησα τα επόμενα χρόνια. Δεν επέστρεψα ποτέ στο τμήμα Βιολογίας στην Πάτρα, δεν έβρισκα το λόγο. Ακόμη και τα χρόνια που παρακολουθούσα τη σχολή λειτουργούσα διεκπεραιωτικά ως φοιτήτρια, η σκέψη και η ενέργειά μου ήταν στο θέατρο. Γνώριζα από πολύ νωρίς στη ζωή μου ότι αυτός είναι ο δρόμος που θ’ ακολουθήσω. Δεν έτυχε, ήταν θέμα επιλογών η διαδρομή μου. Τυχαία ίσως να ήταν η πρώτη επαφή με τον κόσμο και την μαγεία του θεάτρου, όπου έπιασα και το «μικρόβιο» που λέμε, κι αυτό συνέβη όταν ήμουν πιτσιρίκι.
Αν έπρεπε να επιλέξετε να ασχοληθείτε στην ζωή σας αποκλειστικά με την υποκριτική ή αποκλειστικά με την συγγραφή έργων και την σκηνοθεσία, ποια από τις κατηγορίες αυτές θα επιλέγατε και γιατί;
Είναι μεγάλη ελευθερία να έχεις την ευκαιρία να βυθίζεσαι σε κόσμους διαφορετικούς, από διαφορετικές αφετηρίες, ανάλογα με τη συνθήκη στην οποία βρίσκεσαι κάθε φορά. Απολαμβάνω αυτή την ελευθερία, δε θα ήθελα ν’ αλλάξει αυτό.
Οι καιροί είναι αρκετά δύσκολοι για πολλούς συναδέλφους σας. Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να επιστρέψετε στην Γαλλία λόγω δουλειάς;
Οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολες, για όλους όχι μόνο για το δικό μας κλάδο. Όμως, την ίδια στιγμή ο κόσμος, με απίθανα μειωμένα εισοδήματα, επιλέγει κάθε τόσο να φορέσει τα καλά του και να αφιερώσει ένα ποσό από το υστέρημά του αλλά και το χρόνο του, πηγαίνοντας να δει μια παράσταση, μια ταινία, μια έκθεση. Η τέχνη είναι καταφύγιο, έμπνευση. Την έχουμε ανάγκη. Και γι’ αυτό θεωρώ πως έχει νόημα να μένουμε στον τόπο μας και να παλεύουμε με ό,τι έχουμε. Όταν επέστρεψα από το Παρίσι ξεκίνησε, ουσιαστικά, η οικονομική – και όχι μόνο – κρίση στην Ελλάδα. Παρόλ’ αυτά δεν το έχω μετανιώσει ούτε σκέφτομαι αυτή τη στιγμή να επιστρέψω μόνιμα στη Γαλλία. Σκέφτομαι καμιά φορά να φύγω έξω για κάποιο μεγαλύτερο ή μικρότερο διάστημα, αλλά όχι για λόγους συνθηκών και εύρεσης εργασίας. Γενικώς μου αρέσει να ταξιδεύω, έχω ανάγκη να βλέπω καινούριους τόπους, να παίρνω εικόνες, είναι απαιτητικό και ενδιαφέρον να προσαρμόζεσαι σε μια διαφορετική κουλτούρα και καθημερινότητα.
Έχετε γράψει και ένα άλλο έργο, το «και καλή τύχη», το οποίο βραβεύτηκε από την Ένωση Σεναριογράφων τον περασμένο Δεκέμβριο. Πώς νιώσατε για αυτήν την βράβευση; Την περιμένατε;
Πίστευα πολύ στην ιστορία μου, είχα δουλέψει πάρα πολύ, αλλά δεν μπορώ να πω ότι περίμενα την βράβευση. Πολλά τα συναισθήματα, συγκίνηση, υπερηφάνεια, πείσμα για τη συνέχεια… όταν το πρώτο κείμενο διακρίνεται στο Εθνικό Θέατρο και το δεύτερο από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, κάτι μέσα σου σού λέει να συνεχίσεις.
Όταν γράφετε ένα έργο, στο μυαλό σας πλάθετε αυτόματα την εξωτερική εμφάνιση των χαρακτήρων; Επιδιώκετε να βρίσκετε ηθοποιούς που να ανταποκρίνονται στο πρότυπο που έχετε στο μυαλό σας;
Γράφοντας σίγουρα έχω εικόνες στο μυαλό μου, για όλο το έργο. Στην ουσία το βλέπω, σαν να βλέπω ταινία. Όμως, η δουλειά του συγγραφέα τελειώνει όταν παραδώσει το κείμενό του. Οι επιλογές, τόσο των ηθοποιών όσο και το συνολικό αισθητικό κομμάτι, είναι μια άλλη ξεχωριστή δουλειά που ανήκει στον σκηνοθέτη. Ο συγγραφέας φτιάχνει μια ιστορία και ο σκηνοθέτης καλείται να της δώσει σάρκα και οστά.
Υπάρχει κάποιο έργο, είτε δικό σας, είτε κάποιου συγγραφέα ή σεναριογράφου που θαυμάζετε, το οποίο έχετε όνειρο να ανεβάστε επί σκηνής κάποια στιγμή;
Δεν είναι λίγοι οι συγγραφείς που μου προκαλούν δέος. Οι μεγάλοι μας τραγικοί ποιητές ασφαλώς, ο Shakespeare, ο Strindberg, ο Ibsen, ο Chekhov, ο Brecht, ο Beckett είναι από τους συγγραφείς που μελετήσαμε πολύ και στη σχολή μου στο Παρίσι, και ομολογώ ότι υπάρχουν κείμενα που ονειρεύομαι να σκηνοθετήσω από τότε, όπως το «Χειμωνιάτικο παραμύθι» και «Το τέλος του παιχνιδιού» για παράδειγμα. Και άλλα ακόμη, σύγχρονων συγγραφέων όπως ο Joël Pommerat, ο Herbert Achternbusch, ο Martin Crimp, ο Martin McDonagh. Η λίστα είναι ατελείωτη!
Η πορεία σας ως τώρα έχει επικεντρωθεί στο θέατρο. Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε κάποια στιγμή με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο;
Κινηματογραφικά, μέχρι στιγμής, έχω πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Κακή αρχή» του Πάρη Γρηγοράκη, και συμμετάσχει σε κάποιες μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες. Στον κινηματογράφο και την τηλεόραση είναι αρκετά διαφορετική η λειτουργία και η υποκριτική προσέγγιση αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα και είναι μέρος της δουλειάς μας, εννοείται πως μ’ ενδιαφέρει, με τον ίδιο τρόπο που μ’ ενδιαφέρει και στο θέατρο να κάνω δουλειές και συνεργασίες που να μ’ εξελίσσουν.
Πολλοί καλλιτέχνες πορεύονται στην καριέρα τους με βάση κάποιο συγκεκριμένο motto. Θα θέλατε να μας αποκαλύψετε το δικό σας;
Σκέφτομαι τελευταία μια φράση που έλεγε ο μπαμπάς μου καμιά φορά. «Η σιωπή είναι χρυσός». Κάπως έχω αρχίσει να το νιώθω τελευταία. Τον περισσότερο καιρό είναι, θαρρώ, πιο χρήσιμο ν’ ακούει κανείς παρά να μιλά.
Παρά το νεαρό της ηλικίας σας, έχετε καταφέρει ήδη αρκετά. Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας, μετά το πέρας των παραστάσεων του «Έλα να παίξουμε»;
Αυτή την περίοδο ολοκληρώνω την διασκευή του μυθιστορήματος, που αποτελεί την επόμενη δουλειά που ετοιμάζουμε για την ερχόμενη σαιζόν με τον Στέφανο Παπατρέχα και τον Λάζαρο Βαρτάνη, με τους οποίους έχουμε φτιάξει έναν δυνατό πυρήνα με κοινό όραμα. Επίσης, για την ερχόμενη χρονιά ετοιμάζεται και το ανέβασμα του τελευταίου μου έργου που βραβεύτηκε από την Ε.Σ.Ε. και το Ι.Μ.Κ. με τίτλο «και καλή τύχη» την σκηνοθεσία του οποίου έχει αναλάβει ο Δημήτρης Παπανικολάου. Δουλεύω, ακόμη, μία μετάφραση… Ε… Χρόνο να ‘χουμε και να ‘μαστε καλά!
Ευχαριστούμε πολύ την κ. Γεωργία Πιερρουτσάκου και την κ. Χρύσα Ματσαγκάνη για το φωτογραφικό υλικό.
ΈΛΑ ΝΑ ΠΑΊΞΟΥΜΕ
της Γεωργίας Πιερρουτσάκου
Σκηνοθεσία: Λάζαρος Βαρτάνης – Γεωργία Πιερρουτσάκου
3 Τελευταίες Παραστάσεις
4/11 & 18 Απριλίου
Με ολοένα και περισσότερα λογοτεχνικά έργα να διασκευάζονται για τη σκηνή τα τελευταία χρόνια, ένα σύγχρονο
θεατρικό κείμενο από τη Γεωργία Πιερρουτσάκου (βραβεύτηκε το 2018 από την ΈΝΩΣΗ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΆΦΩΝ ΕΛΛΆΔΟΣ και το ΊΔΡΥΜΑ ΜΙΧΆΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΆΝΝΗΣ για το θεατρικό έργο «και καλή τύχη») μοιάζει να αφουγκράζεται τις ανάγκες της εποχής μας για ιστορίες παραμυθάδων. Το «Έλα να παίξουμε» διακρίθηκε στο
πλαίσιο του ΣΤΟΎΝΤΙΟ ΝΈΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΈΩΝ του Εθνικού Θεάτρου και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή Νέο Ρεξ το 2016 και έπειτα ανέβηκε στο Black Box του Θεάτρου Επί Κολωνώ την άνοιξη του 2018.
Ο μαύρος βασιλιάς και η λευκή βασίλισσα, πρόσωπα που ζουν σε ένα «μετακινημένο» σκακιστικό σύμπαν, δυο αιώνιοι εραστές και ταυτόχρονα ανταγωνιστές, διηγούνται ιστορίες ερωτευμένων ζευγαριών κάθε βράδυ,
ψάχνοντας να βρουν τη δική τους λύτρωση.
Πλάθουν χαρακτήρες, πρόσωπα χωρίς όνομα – ΕΚΕΙΝΟΝ και ΕΚΕΙΝΗ – που συναντιούνται κι ερωτεύονται ξανά και
ξανά απ’ την αρχή. Τους δίνουν σάρκα και οστά και ξεδιπλώνουν μπροστά στα μάτια μας κάθε πτυχή της σχέσης ΕΚΕΙΝΩΝ, από την πρώτη γνωριμία, τα κρυφά ραντεβού και τα κλεμμένα φιλιά, μέχρι τον πρώτο τσακωμό και την
καταβύθιση στην απόλυτη ρουτίνα της καθημερινότητας με την ελπίδα πάντα πως αυτή τη φορά ο ένας απ’ τους δύο θα καταφέρει να κερδίσει, να επικρατήσει, να επιβληθεί. Να πάρει τη νίκη και να λήξει αυτή την παρτίδα που μοιάζει να μην έχει τέλος. Το «Έλα να παίξουμε» δεν ψάχνει να μας πει μία ακόμη ερωτική ιστορία, αλλά μία ιστορία για τον έρωτα.
Κι ύστερα ο χωρισμός. Κι ύστερα… η επανασύνδεση.
«Κι ύστερα πάλι απ’ την αρχή. Και το
παιχνίδι… συνεχίζεται. Ποιος θα κάνει
την επόμενη κίνηση; Ποιος θα
υποχωρήσει;»
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΈΣ
ΚΕΊΜΕΝΟ: Γεωργία Πιερρουτσάκου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΊΑ: Λάζαρος Βαρτάνης – Γεωργία
Πιερρουτσάκου
ΣΚΗΝΙΚΆ – ΚΟΣΤΟΎΜΙΑ: Ηλένια Δουλαδίρη
ΦΩΤΙΣΜΟΊ: Ευγενία Μακαντάση
ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΕΣ – TRAILER: Πάτροκλος Σκαφίδας
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑ – ΔΗΜΌΣΙΕΣ ΣΧΈΣΕΙΣ: Χρύσα
Ματσαγκάνη
ΕΡΜΗΝΕΊΑ: Στέφανος Παπατρέχας – Γεωργία
Πιερρουτσάκου
ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗΣ
ΠΑΡΑΣΤΆΣΕΙΣ
Από 28 Φεβρουαρίου
ΗΜΈΡΕΣ & ΏΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΆΣΕΩΝ
Κάθε Πέμπτη στις 20:30
ΤΙΜΈΣ ΕΙΣΙΤΗΡΊΩΝ
Γενική Είσοδος: 10€
Μειωμένο: 8€
Ατέλειες: 5€
ΔΙΆΡΚΕΙΑ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗΣ
70 λεπτά χωρίς διάλειμμα
ΠΡΟΠΏΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΊΩΝ
Viva.gr
FAUST
Καλαμιώτου 11 και Αθηναΐδος 12, 10560 Αθήνα
Τηλ. 210 3234095 | website [1] | Facebook [2]
ΔΗΜΌΣΙΕΣ ΣΧΈΣΕΙΣ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑ
ΠΑΡΆΣΤΑΣΗΣ
Χρύσα Ματσαγκάνη
Τ: 6982344130
E: chrysamtg@gmail.com
Links:
——
[1] http://www.faust.gr/
[2] https://www.facebook.com/faust.athens/
