
Αν ισχύει η ρήση που λέει ότι οι νέοι του σήμερα αντικατοπτρίζουν το αύριο, με νέους όπως ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος, το αύριο της μουσικής και όχι μόνο, προβλέπεται σίγουρα ευοίωνο. Αν δεν τον έχεις πετύχει σε κάποιο βίντεο στο Youtube να ερμηνεύει με τη κιθάρα του υπέροχα τραγούδια, τότε σίγουρα όλο και κάποιος θα σε έχει παρακινήσει να δεις το βίντεο που είχε αναρτήσει με την μικρή του ανιψιά, στο οποίο τραγουδούσαν -τόσο όμορφα- το Κρητικό τραγούδι «Τσ’ αγάπης και του έρωτα». Ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος είναι αυτός ο τύπος που ακόμα και να μην τον γνωρίζεις προσωπικά, όταν τραγουδάει μπορείς να διακρίνεις την ειλικρινή και ανιδιοτελή του αγάπη για τη μουσική. Έχει τη στόφα του καλλιτέχνη που δίνει στη μουσική, χωρίς να τον ενδιαφέρει το τι θα λάβει απ’ αυτήν. Με μία κιθάρα και με τη χαρακτηριστική και όμορφη φωνή του, όταν θα τον ακούσεις θα ταξιδέψεις σε μια άλλη εποχή, που μπορεί να μην είσαι και σίγουρος ότι υπάρχει…
Επιμέλεια συνέντευξης: Ζαχαριά Χριστίνα
Έχεις σπουδάσει Οδοντιατρική, όμως η αγάπη σου για τη μουσική είναι μεγάλη. Πώς μπήκε η μουσική στη ζωή σου;
Η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Μπορώ να πω ότι όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, όλο και κάποιο παιδικό τραγούδι σιγοτραγουδούσα. Το πρώτο μουσικό άκουσμα που μπορώ να θυμηθώ είναι το νανούρισμα με τίτλο “Του μικρού Βοριά” του Μίκη Θεοδωράκη που μου τραγουδούσε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός. Σαν παιδί είχα ιδιαίτερη αδυναμία στα μεταγλωττισμένα τραγούδια της Disney, τα οποία τραγουδούσε συνήθως ο Άλεξ Παναγή
Οδοντιατρική και μουσική για σένα είναι δύο δρόμοι παράλληλοι;
Σίγουρα η Οδοντιατρική και η Μουσική είναι δύο τομείς για τους οποίους έχω κοπιάσει ιδιαίτερα. Αποφοίτησα από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 2018 και τόσο για να εισαχθώ όσο και για να πάρω το πτυχίο μου απαιτήθηκαν πολλές ώρες κόπου, δουλειάς και μελέτης. Οι σπουδές μου στη Μουσική ξεκίνησαν στην ηλικία των οκτώ ετών, ως μαθητής κλασσικής κιθάρας στο Μητσάκειο Ωδείο Άμφισσας. Στην ηλικία των 20 ετών ξεκίνησα τις σπουδές στην φωνητική και συγκεκριμένα στο σύγχρονο τραγούδι, στο Ελληνικό Ωδείο (Παράρτημα Ν. Ψυχικού – Κ. Χαλανδρίου) με καθηγήτρια την υψίφωνο κα. Μαριλένα Κανελλίδου. Αναμφίβολα, λοιπόν, είναι δύο δρόμοι παράλληλοι καθώς μέχρι και σήμερα νιώθω ότι υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μπορώ να μάθω και στους δύο τομείς.
Ποιο είδος μουσικής σου αρέσει περισσότερο και θεωρείς ότι σε αντιπροσωπεύει;
Νομίζω ότι ο κάθε καλλιτέχνης όσο μεγαλώνει περνάει από διάφορα στάδια στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται το καθετί πάνω στην τέχνη. Συνεπώς αλλάζουν και τα στοιχεία εκείνα που του τραβάνε την προσοχή. Μιλώντας τώρα για εμένα, θεωρώ ότι στη μουσική έχω περάσει από διάφορα στάδια. Ξεκίνησα απ’ τη ροκ μουσική, την ελληνόφωνη ροκ, συνέχισα στο είδος που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «έντεχνο» και τέλος επικεντρώθηκα στην παραδοσιακή μουσική. Να μην παραλείψω βέβαια να αναφέρω και την κλασσική μουσική, την οποία ξεκίνησα να σπουδάζω στην παιδική μου ηλικία και συνεχίζω μέχρι σήμερα.
Κάνεις διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών. Τί είναι αυτό που σε θέλγει στην παραδοσιακή μουσική;
Γεννήθηκα στην επαρχία, όπου και διέμεινα μέχρι και τα 18 μου χρόνια. Συγκεκριμένα, μεγάλωσα στην Άμφισσα, την πρωτεύουσα της Φωκίδας. Η οικογένεια μου είναι μια κατεξοχήν μουσικόφιλη οικογένεια. Έτσι τα πρώτα μου ερεθίσματα πάνω στην παραδοσιακή μουσική τα έλαβα από αυτήν. Τόσο το άκουσμα των παραδοσιακών οργάνων όσο και οι «δρόμοι» της παραδοσιακής μουσικής με συγκινούν ιδιαίτερα. Νιώθω ότι είναι η πολιτισμική μας κληρονομιά. Το στοιχείο εκείνο όμως που με συγκινεί ιδιαίτερα στην παραδοσιακή μουσική είναι η απλότητα του στίχου της, καθώς και η καθημερινή και άμεση γλώσσα που χρησιμοποιείται στα παραδοσιακά τραγούδια.

Το Κρητικό τραγούδι του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας που ανέβασες στο youtube με τη μικρή σου ανιψιά ξεπέρασε τις 2 εκατομμύρια προβολές. Πώς προέκυψε;
Να θυμίσω ότι αναφερόμαστε στο τραγούδι που πρωτοερμήνευσε ο Μιχάλης Κουνάλης και η Εμμανουέλα Χιωτάκη, με τίτλο «Τσ’ Αγάπης και του Έρωντα». Τη μουσική έγραψε ο Γιάννης Νικολάου και τους στίχους η Μαρία Παπαδάκη. Το βίντεο ήταν απλά μία καταγραφή της στιγμής με την ανιψιά μου την Έμυ πέρυσι το καλοκαίρι. Όπως την πρόσεχα το μεσημέρι, μου ζήτησε να τραγουδήσουμε το τραγούδι αυτό. Το κομμάτι ήταν άγνωστο, δυστυχώς, στα δικά μου αυτιά. Ήταν η μικρή, αυτή που μου το έμαθε. Εγώ παρατήρησα ότι μου το τραγουδούσε πολύ όμορφα, με το δικό της τρόπο και ομολογώ πως με συγκίνησε. Όταν, λοιπόν, μου έμαθε πως περίπου πηγαίνει η μελωδία του τραγουδιού και συνειδητοποίησα ότι μπορεί να με ακολουθήσει στην κιθάρα για να το τραγουδήσουμε μαζί, αποφάσισα να το καταγράψω και να το στείλω στην αδερφή μου, δηλαδή τη μαμά της. Αφού είδα το βιντεάκι που τραβήξαμε συνειδητοποίησα ότι το αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ όμορφο, κυρίως λόγω του αυθορμητισμού του. Οπότε πήρα μια απόφαση της στιγμής, να το δημοσιεύσω στο προφίλ μου στο facebook, χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα ή υπόνοια του τι θα μπορούσε να ακολουθήσει και φυσική το μέγεθος της δημοσιότητας που θα μπορούσε να πάρει. Σημειωτέον, το βίντεο που βλέπουμε στο διαδίκτυο ήταν, χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής, η πρώτη και η τελευταία φορά από τότε που καθίσαμε με την Έμυ, παίξαμε μουσική και τραγουδήσαμε μαζί.
Ένας στίχος τραγουδιού που σε εκφράζει;
Πολύ δύσκολη ερώτηση μιας και πιστεύω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί στίχοι που με εκφράζουν. Θα διαλέξω όμως έναν απ’ τους αγαπημένους μου στίχους που γράφτηκε από τον Οδ. Ελύτη, μελοποιήθηκε από τον Μάνο Χατζιδάκι στο τραγούδι «Με την πρώτη σταγόνα της Βροχής», του πρώτου κομματιού του τεράστιου δίσκου «Μεγάλου Ερωτικού»(1972) , ο οποίος ερμηνεύτηκε από τον Δημήτρη Ψαριανό:
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως,
πριν απ’ τον έρωτα, έρωτας
κι όταν σε πήρε το φιλί
γυναίκα.
Το πιο τρελό σου όνειρο σε σχέση με την μουσική;
Κι αυτή εξίσου δύσκολη ερώτηση. Θα έλεγα το ότι ήταν πάντοτε, και παραμένει, διακαής μου πόθος να ερμηνεύσω τραγούδια για παιδικές ταινίες.

Αν μπορούσες να ορίσεις την μουσική με μία πρόταση;
Κατά την προσωπική μου άποψη, μουσική είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να εκφράσει κανείς τις σκέψεις και τα συναισθήματα του. Είναι ένας τρόπος να ανοίξεις το μυαλό και την καρδιά σου και προς τις δύο κατευθύνσεις. Είτε για να δώσεις είτε για να λάβεις
Ετοιμάζεις κάτι για το μέλλον;
Από τον Σεπτέμβρη βρίσκομαι και πάλι στην Αθήνα και εργαζόμαστε μαζί με κάποιους φίλους και συνεργάτες πάνω σε μια νεοσύστατη μπάντα, τους «Μακαντάσηδες», η οποία κατά κύριο λόγο θα παίζει μουσική εντός Αθηνών. Στην μπάντα αυτή ασχολούμαστε κυρίως με την παραδοσιακή μουσική και διασκευάζουμε τραγούδια με καταγωγή από τον Έβρο, την Ήπειρο μέχρι την Κρήτη και τα υπόλοιπα νησιά μας. Τέλος, ετοιμάζουμε την δική μας μουσική την οποία θα παρουσιάζουμε στις εμφανίσεις μας. Τις επόμενες εβδομάδες έχουμε κάποιες εμφανίσεις κανονισμένες , οι οποίες θα αναρτηθούν προσεχώς στην προσωπική μου σελίδα στο facebook.
Ευχαριστούμε πολύ τον Γιάννη Αναγνωστόπουλο για το φωτογραφικό υλικό.
Βρείτε τον Γιάννη Αναγνωστόπουλο στο facebook και στο instagram !