Ο Γιάννης Πολίτης είναι ένας νεαρός από τη Λεμεσό που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έχει καταφέρει να κερδίσει τους αναγνώστες του μιλώντας στις καρδιές τους. Έχει σπουδάσει Νομική στην Αγγλία και στην παρούσα φάση εργάζεται ως Sales & Marketing Manager στο Heart Cyprus. Παρά το ενδιαφέρον βιογραφικό του, οι περισσότεροι από εμάς τον γνωρίζουμε μέσα από τα αποφθέγματα που πλημμύριζουν καθημερινά τα social media και φέρουν την υπογραφή του. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο συγγραφικό του έργο με τίτλο «Συλλέκτης Στιγμών», μέσα στο οποίο καταγράφει με επιτυχία όλα εκείνα που δύσκολα λέει κανείς με λέξεις, συναισθήματα για τη ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις. Με αφορμή λοιπόν το βιβλίο του και τα όσα έχει καταφέρει να δημιουργήσει, αν και μικρός σε ηλικία, εμείς επικοινωνήσαμε μαζί του και του ζητήσαμε να μας παραχωρήσει την παρακάτω συνέντευξη. Μια συνέντευξη που δεν θα περάσει απαρατήρητη!
Επιμέλεια Συνέντευξης: Γεωργία Καμίδου, Κική Παπαδαμιανού
- Σε γνωρίσαμε μέσα από το έργο σου «Συλλέκτης Στιγμών». Βλέποντας λοιπόν κάποιος τον τίτλο της δουλειάς σου, ίσως σκεφτεί το έργο του Ρένου Χαραλαμπίδη «Φθηνά Τσιγάρα», όπου εκεί ο πρωταγωνιστής παρουσιάζεται κι αυτός ως «συλλέκτης» του πιο σκληρού και άγριου είδους του κόσμου, των στιγμών. Ποια η άποψή σου πάνω σε αυτό; Υπάρχει τυχόν σύνδεση ανάμεσά τους;
Μπορεί να σας φανεί κουφό, αλλά θα σας πω πώς έγινε… Το βιβλίο μου αρχικά θα ονομαζόταν «Τροφή Ψυχής», αυτή ήταν η αρχική σκέψη με ένα πολύ διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό που βλέπετε σήμερα. Όλα έγιναν μέσα σε μια μέρα! Πριν λοιπόν δώσω τα αρχεία μου στο άτομο που θα έκανε την επιμέλεια του βιβλίου, έκανα μια γενική ανάγνωση όλων τον αποφθεγμάτων που θα βρίσκονταν μέσα στο βιβλίο μου. Τότε ξαφνικά έπεσα στο κείμενο που είχα γράψει:
«Νιώθω πως έχω ήδη μια ζωή πολυταξιδεμένη. Όχι εξερευνώντας τόπους και χώρες, αλλά στιγμές και καταστάσεις. Στιγμές άλλοτε όμορφες, άλλοτε άσχημες. Στιγμές που με ωριμάζουν, που με καθοδηγούν να ελπίζω. Έχοντας στο πλευρό μου εμένα και μόνο. Κουβαλώντας με μέσα σε μια τσάντα, γνωρίζοντας πρόσωπα και ιδέες. Ανθρώπους χαμένους, διψασμένους, ψάχνοντας το άγνωστο, με απώτερο σκοπό να βρουν ό,τι τους γεμίζει. Εγώ νομίζω πως το βρήκα. Συλλέκτης στιγμών. Αυτό είμαι.»
Ένα κείμενο που μίλησε μέσα μου και με σημάδεψε. Ένα κείμενο που μου θύμισε ακριβώς τη στιγμή που το είχα γράψει. Σε ένα αεροδρόμιο του Λονδίνου μετά τον ερχομό μου από Αμερική, όπου έζησα και δούλεψα για 6 μήνες. Αυτό ήταν… Το βιβλίο άλλαξε ολοκληρωτικά μορφή και το συγκεκριμένο κείμενο συντροφεύει το οπισθόφυλλο του βιβλίου μου. Οπότε ο τίτλος ήταν πια ξεκάθαρος στα μάτια μου. Δεν θα μπορούσε να ήταν κανένας άλλος εκτός από αυτόν: «Συλλέκτης Στιγμών».
Το έργο του Ρένου Χαραλαμπίδη «Φθηνά Τσιγάρα», αν και ντρέπομαι που το λέω, ακόμα και μετά την έκδοση του βιβλίου μου δεν το ήξερα. Άκουσα βέβαια τους στίχους στη συνέχεια, από γνωστούς που μου είχαν κάνει ακριβώς την ίδια ερώτηση. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπήρχε κάποια σύνδεση μεταξύ τους.
- Είσαι υπηρέτης του λόγου… Όταν σε ρωτούν ποια είναι η ιδιότητά σου, μπορείς να πεις πως είσαι ποιητής;
Όχι. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε ποιητή ούτε συγγραφέα. Είμαι ένας νεαρός που είχε την τύχη σε σχετικά μικρή ηλικία να ανακαλύψει ένα απ’ τα χαρίσματά του και να βρει την ψυχική δύναμη να τα εξωτερικεύσει. Ακόμη και η έκφραση «υπηρέτης του λόγου» μου ακούγεται πολύ μεγάλη για να μπορώ να με συνδέσω. Γράφω απλά. Σκέψεις που μου έρχονται συνεχώς στο μυαλό.
- Ποιες από τις παρακαταθήκες των προηγούμενων γενεών στάθηκαν ορόσημο στο έργο σου;
Ωραία, εδώ θα πάθετε πλάκα τώρα. Δεν έχω διαβάσει στη ζωή μου κανένα βιβλίο. Αν και αρκετές φορές προσπάθησα, ποτέ δεν κατάφερε κανένα να με ωθήσει στο να το ολοκληρώσω ή τουλάχιστον να φτάσω κοντά στο τέλος. Ίσως γιατί οι επιλογές που είχα κάνει να ήταν λανθασμένες και να μην έχω βρει ακόμη ένα βιβλίο που να γεμίζει το μέσα μου.
Θεωρώ όμως πως το να μην έχεις διαβάσει βιβλίο δεν είναι κακό. Διαβάζω συναισθήματα, διαβάζω στιγμές, ανθρώπους, καταστάσεις. Είμαι ένα άτομο που καταφέρνει εύκολα να κάνει «εισβολή» σε οτιδήποτε του κινήσει το ενδιαφέρον γύρω του. Ένα άτομο ακουστικό και εικονικό. Ένα άτομο που μπορεί πολύ εύκολα να νιώσει συναισθήματα συνανθρώπων του, ενώ μπορεί να μην έχει καν βιώσει τα ίδια περιστατικά. Ένα άτομο που θα σκεφτεί πριν αποφασίσει και τις δυο εκδοχές του νομίσματος. Ένα άτομο αντικειμενικό!
- Η διαδικασία της γραφής μπορεί να φανεί λυτρωτική. Εσένα ποια εσωτερική ανάγκη θα έλεγες ότι σου καλύπτει;
Μέσα απ’ το γράψιμο κατάφερα να απαλύνω τις σκέψεις μου. Μέσα απ’ το γράψιμο κατάφερα να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος και να αυτοβελτιώνομαι. Μέσα απ’ τις δικές μου γραμμές, μπόρεσα να κατανοήσω πολύ βαθιές έννοιες. Έννοιες που με βοήθησαν στη συνέχεια να τις εντάξω στην καθημερινότητά μου. Έχοντας ως κυριότερο στόχο και σκοπό να μ’ αγαπήσω και στη συνέχεια να προσπαθήσω να κάνω τους αναγνώστες μου να αγαπήσουν και οι ίδιοι πρώτα απ’ όλα τον εαυτό τους.
- Ο έρωτας είναι ανώτερος της όποιας πραγματικότητας βιώνουμε. Αποτελεί γενεσιουργό παράγοντα στα έργα σου; Τι θέση κατέχει στη ζωή σου;
Σαφώς και αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα στα έργα μου. Όμως για μένα έρωτας είναι μια λέξη με ένα πολύ πιο γενικό νόημα. Όχι μόνο αυτό που οι πλείστοι εκλαμβάνουν. Φυσικά κι αυτό, όμως, για μένα, ο έρωτας βρίσκεται γύρω σου. Στα πιο απλά καθημερινά πράγματα. Ερωτεύομαι συνήθειες, ερωτεύομαι στιγμές, ερωτεύομαι ανθρώπους, τόπους, χαμογέλα, ερωτεύομαι ακόμη και τα εμπόδια που διαδραματίζονται στο έργο της ζωής μου. Και αυτός θα έλεγα πως είναι και ο δικός μου ορισμός ή έννοια αν θέλεις, της λέξης έρωτας.
- Έχουμε την εντύπωση ότι οι ταλαντούχοι ποιητές έγιναν διάσημοι για λίγο, ενώ εκείνοι οι ποιητές που έβαλαν όλα τους τα συναισθήματα στο χαρτί έμειναν αθάνατοι. Πώς το εκλαμβάνεις εσύ αυτό;
Συμφωνώ μαζί σας. Όπως είπα ξανά, πρέπει να νιώθεις στο γράψιμο. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται αν κάτι το γράφεις εκφράζοντας την ψυχή σου και το μέσα σου και πότε γίνεται ψεύτικα. Αν και όπως σου είπα πιο πάνω δεν θεωρώ πως ανήκω σε καμία απ’ αυτές τις κατηγορίες, αυτό το συνειδητοποίησα. Γράφω μόνο όταν υπάρχει έμπνευση. Αυτό το στιγμιαίο που θα μου έρθει στο μυαλό. Κάτι σαν ουρανοκατέβατο ένα πράγμα. Ποτέ δεν είπα στον εαυτό μου τώρα Γιάννη πρέπει να γράψεις. Ποτέ δεν με πίεσα. Γιατί εκεί χάνεται και η μαγεία. Έχει τύχει να ξυπνήσω μέσα στη νύχτα, να αρπάξω το κινητό και να γράψω απλά μια πρόταση. Να ξυπνήσω το επόμενο πρωί και με το που το διάβασα να μην θυμάμαι πότε το είχα γράψει. Να κοιτάζω την ώρα και να εκπλήσσομαι και εγώ ο ίδιος. Αυτά είναι τα ωραία. Τα αληθινά.
- Διαβάσαμε κάπου ότι ο άνθρωπος είναι ένα ον που ζει σε δύο κόσμους, τον εξωτερικό και τον εσωτερικό. Ο πρώτος είναι ο πραγματικός φυσικός κόσμος, ενώ ο δεύτερος είναι ο κόσμος του μυαλού και των ιδεών. Η ουτοπία αποτελεί πραγματικότητα για την ποίηση;
Δεν θεωρώ πως υπάρχει στα αλήθεια ακριβώς «ουτοπία» στην ποίηση. Τουλάχιστον όχι όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι. Υπάρχει απλά μια στενή σχέση αντίθεσης, μεταξύ του ονείρου και του τέλειου, με την πραγματικότητα. Ένα είδος ονειροπόλησης με μια αίσθηση παραμυθένια που περικυκλώνεται αυτόματα από τον ρεαλισμό και ισοσταθμίζεται.
- Ένα ρητό στα λατινικά λέει «Primum vivere, deinde philosophari» («Πρώτα το ζην και μετά το φιλοσοφείν»). Μπορεί κάποιος σήμερα, με την οικονομική κρίση και την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου, να ασχοληθεί σοβαρά με την ποίηση;
Δύσκολα! Δύσκολα κάποιος μπορεί να ασχοληθεί σοβαρά με την ποίηση και να μπορεί να ζήσει λόγω αυτής. Βεβαίως υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα, όμως μετρημένες. Ακόμη και αν κάποιος εκδοτικός οίκος πιστέψει στο έργο σου, ο τελικός κριτής είναι ο κόσμος. Ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις στα σίγουρα το «συγγραφικό σου μέλλον». Ακόμα και απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό, όσοn αφορά θέματα έμπνευσης.
Το βιβλίο στη δική μου περίπτωση ήρθε γιατί ο κόσμος το επιζητούσε ιδιαίτερα και είχα νιώσει πως του το χρωστάω. Ήμουν όμως τυχερός, επειδή είχα την οικονομική ευχέρεια να κάνω την αρχή μου ακριβώς όπως εγώ την ήθελα. Θεωρώ το γράψιμο σαν ένα όμορφο χόμπι. Σαν μια όμορφη διέξοδο. Δεν περιμένω κάτι παραπάνω πέρα απ’ αυτό.
- Ας κάνουμε μία υπόθεση τώρα. ΄Εστω ότι αύριο το πρωί σταματάει κάθε ενδιαφέρον για την ποίηση. Κανένας δεν εκδίδει, κανένας δε διαβάζει πια. Εσύ θα συνέχιζες να γράφεις;
Απ’ τη στιγμή που γράφω για μένα και για τη δική μου αυτοβελτίωση φυσικά και θα συνεχίσω να γράφω. Δεν μπορώ να πω σίγουρα πως θα έγραφα στον ίδιο βαθμό όπως τώρα. Βλέπεις οι συνεχείς συνομιλίες με τους αναγνώστες μου, που είναι συνήθως κόσμος που δεν γνωρίζεις προσωπικά, σου γεννάει πάντα καινούργιες ιδέες. Καινούργια κομμάτια του «είναι» σου που έψαχναν χώρο να ξεπροβάλουν μα δεν τα κατάφερναν εύκολα.
- Και κάτι για το τέλος. Διάλεξε μόνος σου και δώσε μας τον αγαπήμενο σου στίχο. Τι τον κάνει τόσο ιδαίτερο και ξεχωριστό για σένα;
Δεν θα σας δώσω ένα στίχο δικό μου. Θα σας δώσω ένα στίχο που διάβασα κάποτε και μου κέντρισε το ενδιαφέρον, αφού μέσα σ’ αυτόν κρύβεται όλη η ζωή.
«Χαμογέλα! Κι αν όλα πάνε στραβά, χαμογέλα στραβά…»
Νομίζω περαιτέρω εξηγήσεις δεν χρειάζονται…
[punica-divider]
Επίσημη Ιστοσελίδα: yiannispolitis.com
Facebook: Yiannis Politis
Instagram: yiannispolitis
Twitter: yiannis_politis
Όσον αφορά το βιβλίο του Γιάννη Πολίτη «Συλλέκτης Στιγμών» υπάρχουν δύο τρόποι που μπορεί κάποιος να το αποκτήσει μέχρι στιγμής.
- Οnline στο yiannispolitis.com
- Με τη μέθοδο της αντικαταβολής σε Ελλάδα και Κύπρο, όπου έρχεται με courier και πληρώνεις με μετρητά την μέρα της παραλαβής του βιβλίου
Για το δεύτερο τρόπο, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να στείλουν προσωπικό μήνυμα στο Facebook: www.facebook.com/ypolitis, Instagram: www.instagram.com/yiannispolitis ή στο Εmail: info@yiannispolitis.com!
