Ο Κωνσταντίνος Αρνόκουρος ,αν δεν ήμασταν σε καραντίνα,θα ήταν ένας από τους ηθοποιούς στη “Κυρία του Μαξίμ” . Σήμερα είναι ο καλεσμένος μας στη στήλη των συνεντεύξεων και μας άνοιξε την καρδιά του για όλα όσα μικρά και μεγάλα συμβαίνουν στη ζωή του.
Ο Κωνσταντίνος Αρνόκουρος μάς εξομολογήθηκε ότι η καραντίνα ήρθε 9 μέρες πριν την πρεμιέρα τους στο Εθνικό Θέατρο με την “Κυρία του Μαξίμ” του Ζωρζ Φεντώ σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπολου και ελπίζω ότι θα περάσουν όλα γρήγορα και ανώδυνα και θα συνεχίσουν στο θέατρο.
Η ταινία “Ευτυχία”,στην οποία συμμετείχε ήταν για αυτόν μια υπέροχη εμπειρία ζωή ,από εκείνες τις αξέχαστες,τις μετρημένες στα δάχτυλα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Γιατί γίνατε ηθοποιός; Τι σας μάγεψε στην τέχνη της ηθοποιίας;
Η πρώτη μου επαφή με το θέατρο ήταν μέσα από σχολικές παραστάσεις, σε πολύ νεαρή ηλικία, επομένως έχω λησμονήσει το “τί” με μάγεψε αλλά κάπου εκεί τοποθετείται το “πότε”. Εξίσου σημαντικό βέβαια είναι και το “ποιός” μου εμφύσησε την αγάπη για το θέατρο και δεν έιναι άλλος από τον κύριο Μενέλαο Ντάφλο (ηθοποιό , δάσκαλο της πρωτοβάμιας εκπαίδευσης, σκηνοθέτη στην ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του δήμου Βούλας και θεατρικό συνοδοιπόρο για περισσότερα από δέκα χρόνια) χωρίς την αρωγή του οποίου ενδεχομένως να είχα ακολουθήσει άλλο μονοπάτι.
Ποιο ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη δουλειά σας ως τώρα;
Μεμονομένη στιγμή, ευτυχώς, δεν μπορώ να ανακαλέσω. Αρκετά δύσκολη και ψυχοφθόρα θεωρώ την συνεχή αναζήτηση επαγγελματικής στέγης αλλά και το γεγονός πως κάθε νέα παράσταση, ταινία ή σειρά ξεκινάει και πάλι από το μηδέν. Κάτι γοητευτικό που σε κρατά σε εγρήγορση, αλλά συνάμα δύσκολο και απαιτητικό.
Τηλεόραση, κινηματογράφος ή θέατρο;Τι σας εκφράζει περισσότερο;
Ως θεατής παρακολουθώ και τα τρία είδη, με μια μικρή αδυναμία στον κινηματογράφο. Ως ηθοποιός και πάλι θα διαλέξω με βραχύ προβάδισμα τον κινηματογράφο και την τηλεόραση για το μοναδικό λόγο ότι σε αντίθεση με το θνησιγενές που χαρακτηρίζει το θέατρο (η μαγεία και η κατάρα του ταυτόχρονα), παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, αιώνια παρακαταθήκη για το μέλλον. Χωρίς φυσικά αυτό να στερεί τίποτα από την μήτρα της τέχνης αυτής που δεν ειναί άλλη από το θέατρο. Εκεί που η ανάσα ηθοποιών και θεατών συντονίζεται σε πραγματικό χρόνο.
Ποιον ρόλο έχετε ζηλέψει και θα θέλατε να παίξετε στο μέλλον;
Μου αρέσουν πολύ οι ρόλοι που περιέχουν το στοιχείο της ανατροπής, όπως π.χ. ο Ιάγος από τον Οθέλλο του Γουίλιαμ Σαίξπηρ.
Ευτυχία.Μια συγκλονιστική ταινία.Μιλήστε μας για τη συμμετοχή σας στη ταινία αυτή;
Άκουγα συχνά από τους δασκάλους μου στη δραματική σχολή, αλλά και από πιο έμπειρους συναδέλφους αργότερα, πώς σε αυτή τη δουλειά οι στιγμές που όλα πηγαίνουν τέλεια και απολαμβάνεις απόλυτα είναι μετρημένες στα δάχτυλα τους ενός του χεριού. Η “Ευτυχία” του Άγγελου Φραντζή, είναι μια από αυτές τις στιγμές.
Κοιτώντας πίσω ,το ξεκίνημά σας.Ο Κωνσταντίνος Αρνόκουρος θα τα ξαναέκανε όλα με τον ίδιο τρόπο ή θα άλλαζε πράγματα;
Η παραμικρή αλλαγή στο παρελθόν θα είχε τεράστιες επιπτώσεις στο παρόν και το μέλλον, επομένως μπροστά σε ένα χάος πιθανών εκβάσεων, αναγκάζομαι να επιλέξω το πρώτο.
Πώς αντιμετωπίσατε την κρίση προσωπικά σαν καλλιτέχνης;
Η Ελλάδα ζούσε για κάποιες δεκαετίες σε ένα σύννεφό. Μαζί της και η πλειονότητα των κατοίκων της. Αυτό που ονομάζουμε κρίση ήταν μια ξαφνική προσγείωση στην πραγματικότητα. Επειδή όμως γύρω μας στον πλανήτη υπάρχουν πολύ πιο σκληρές πραγματικότητες (πρόσφατα ανακάλυψα, πως στη βιομηχανία του κακάο εργάζονται 50 με 70 εκατομμύρια ανήλικοι δούλοι -κυρίως στην αφρικανική ήπειρο-, και αυτό είναι ένα και μόνο παράδειγμα από τα χιλιάδες), η κρίση για μένα προσωπικά ήταν η αφόρμη για ενδοσκόπηση και εσωτερική αναζήτηση με σκοπό μια ουσιαστική αυτοβελτίωση και όχι την επιφανειάκη που φέρνει μια γενικευμένη ευμάρεια. Αυτό δεν αναιρεί το φόβο και την ανησυχία για το αύριο που ποτέ δεν είναι δεδομένο, είτε σε περίοδο κρίσης είτε όχι.
Αντέχει το θέατρο στην Ελλάδα;
Το θέατρο στην Ελλάδα αντέχει και με το παραπάνω. Κάθε χρόνο ανεβάινουν στην Αθήνα μόνο πάνω απο 1000 παραστάσεις, άλλες φορές αγγίζουν τις 1500. Ικανές να υπερκαλύψουν τις ανάγκες και το γούστο κάθε θεάτη. Επομένως το θέατρο αντέχει. Οι άνθρωποι του θεάτρου είναι μια άλλη ιστορία. Και δε αναφέρομαι μόνο στην συχνή αναζήτηση επαγγελματικής στέγης που ανέφερα και νωρίτερα. Δυστυχώς ή ευτυχώς το θέατρο είναι τέχνη και ταυτόχρονα έκφραση. Άρα είναι δύσκολο να το διέπουν οι ίδιοι κανόνες που διέπουν άλλου τύπου εργασίες. Δε γνωρίζω πολλά παραδείγματα επαγγελματιών που να διατίθενενται να παρέχουν την εργασία τους ακόμα και δωρεάν αλλά γνωρίζω πολλούς ηθοποιούς. Όπως γνωρίζω και πολλούς αναγνωρισμένους συναδέλφους με καριέρες δεκαετιών που “δεν τα βγάζουν πέρα” εύκολα. Η ανασφάλεια και η συνεχής αναζήτηση εργασίας είναι δεδομένη στις τέχνες άρα και το “γερό στομάχι” πρέπει να είναι δεδομένο επίσης.
Ποιες είναι οι αγαπημένες σας συνεργασίες;
Παρότι ακούγεται τετριμμένο, όλες ανεξαιρέτως. Η επόμενη δεν θα υπήρχε χωρίς την προηγούμενη και ου το καθεξής. Παρολαυτά οφέιλω να ξεχωρίσω τον Δημήτρη Μαυρίκιο, διότι έχω συνεγαστεί μαζί του περισσότερο από κάθε άλλον συνεργάτη. Ήταν από τους αγαπημένους δασκάλους στη δραματική σχολή, σκηνοθέτης στην πρώτη επαγγελματική παράσταση που συμμετείχα (Το Τερατώδες Αριστούργημα) αλλά και στην πιο πρόσφατη (Απόψε Αυτοσχεδίαζουμε) και εν αγνοία του αρωγός στο να πραγματοποιηθούν δύο μεγάλα μου όνειρα/στόχοι. Το να παίξω στο φεστιβάλ Επιδαύρου αλλά και στο εθνικό θέατρο. Πάντως οφείλω να ομολογήσω, πως στη μέχρι τώρα διαδρομή μου αντιμετωπίζω ανθρώπους με πάθος και όραμα και έχω καλές αναμνήσεις από καθε συνεργασία.
Ο Κωνσταντίνος Αρνόκουρος έχει έναν ηθοποιό που λειτουργεί σαν πρότυπο για σας;
Με ελκύουν ιδιαίτερα ηθοποιοί που υπηρετούν πολλά και διαφορετικά ήδη όπως π.χ. Benedict Cumberbatch, που συνδιάζει υπέροχα ταινίες δράσης υπερηρώων στο Χόλυγουντ με κλάσσικο ρεπερτόριο στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας.
Πριν από τον κορωνοΐό,τον εγκλεισμό,την καραντίνα…θα θέλατε να μας πείτε πού ήσασταν επαγγελματικά;
Η καραντίνα προέκυψε ακριβώς 9 ημέρες πριν την πρεμιέρα μας στο Εθνικό Θέατρο με την “Κυρία του Μαξίμ” του Ζωρζ Φεντώ σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπολου. Αισιοδοξώ πως μέσα στους επόμενους μήνες που θα επιστρέψουμε σιγά σιγά σε μια κανονικότητα, να έχουμε τη δυνατότητα να την παρουσιάσουμε στο κοινό της Αθήνας. Πρόκειται για μια ξεκαρδιστική φαρσοκωμωδία που έχω την αίσθηση πως θα αγγίξει τόσο με το χιούμορ όσο και με την εικαστική της αρτιότητα.
Ο Κωνσταντίνος Αρνόκουρος πως αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα που γεννά στο κοινό η παράσταση;
Αν εννοείτε εν ώρα παράστασης, τα συναισθήματα του κοινού έιναι ανάγλυφα στους ηθοποιούς παρά την απόσταση και το σκοτάδι που επικρατεί στην πλατεία. Το θέατρο είναι μια αλληλουχία πάσεων μεταξύ θιάσου και κοινού και όσο πιο επιτυχημένα συμβαίνει αυτό τόσο πιο ικανοποιημένα βγαίνουν και τα δύο μέρη από την διαδικασία. Επίσης τα αντιλαμβάνομαι και από την μεριά του θεατή, με παραστάσεις να απασχλούν τη σκέψη μου για μέρες αφού τις έχω δει.
Κωμωδία ή δράμα; Πού είναι περισσότερο ο Κωνσταντίνος Αρνόκουρος;
Απολαμβάνω την κωμωδία και πάνω στην σκηνή και κάτω από αυτήν. Μου πολύ αρέσει ο ρυθμός της αλλά και το γεγονός ότι είναι πολύ ευχάριστη τόσο για τον ηθοποιό όσο και για τον θεατη. Νομίζω πως το γέλιο εκμαιεύεται πολύ πιο δύσκολα από την συγκίνηση αν και δυο από τις πολύ αγαπημένες μου συνεργασίες ήταν ένα δικαστικό και ένα κοινωνικό δράμα. “Οι 12 Ένορκοι” σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη και το “Μια φωνή και ένα ψέμα” σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη.
Έχετε μελλοντικά σχέδια;
Την εποχή που διανύουμε προέχει η υγεία και το συλλογικό συμφέρον, επομένως βασικός μου στόχος ειναι να βγούμε μέσα από αυτή τη δοκιμασία πιο ώριμοι και συνειδητοποιημένοι πολίτες και φυσικά να πραγματοποιηθέι η “Κυρία του Μαξίμ” το συντομότερο δυνατόν.
Είστε έτοιμος για το παιχνίδι των λέξεων;Θα σας λέω μερικές λέξεις και εσείς πρέπει να πείτε τι σημαίνουν για σας.Έτσι θα σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Αγάπη
Οι δικοί μου άνθρωποι
Βλέμμα
Το βλέμμα είναι καθρέφτης συναισθημάτων. Ένα βλέμμα ενός συνανθρώπου, οικείου ή μη, μπορέι να σου φτιάξει τη μέρα.
Γάμος
Νομίζω πως ο γάμος πλέον δεν έχει την ίδια σημασία με το παρελθόν. Σε προσωπικό επίπεδο ενδεχομένως να σκεπτόμουν το γάμο στην περίπτωση που αποφάσιζα να κάνω παιδιά.
Ζωή
Το πολυτιμότερο αγαθό.
Ήλιος
Γιατρός και φίλος.
Ιατρική
Η επιστήμη που φροντίζει για το πολυτιμότερο αγαθό. Της αξίζει πολύ περισσότερος σεβασμός από αυτόν που λαμβάνει. Ίσως οι δύσκολοι καιροί που διανύουμε να μας βοήθησουν να αντιληφθούμε τους πραγματικούς στηλοβάτες της κοινωνίας.
Λύτρωση
Το αργό περπάτημα προς το σπίτι μετά από παράσταση, μια βουτιά στην θάλασσα και το αίσθημα ότι έχεις καταφέρει κάτι, μίκρο ή μεγάλο.
Μίσος
Μίσος για κανέναν και τίποτα. Θεωρώ καθήκον της κοινωνίας και των μελών της να απαντούν με επιχειρήματα και διάλογο ακόμα και στο μίσος.
Νίκη
Οι μεγάλες νίκες στη ζωή μάλλον έιναι τυχαίες και πολύ σπάνιες. Ας εστιάσουμε σε μικρές καθημερινές νίκες ενάντια στον εαυτό μας. Νίκες απέναντι στον τεμπέλη, στον ρατσιστή, στον άδικο εαυτό μας.
Πάθος
για τη ζωή.
Όλεθρος
Ο θάνατος.
Οι φωτογραφίες είναι της κυρίας Μαρίνας Τζιλοβιάν,η φωτογραφία του Κωνσταντίνου με το μαύρο πουκάμισο είναι του κυρίου Σπύρου Καρβούνη.
Ευχαριστούμε πολύ τον κύριο Κωνσταντίνο Αρνόκουρο για το φωτογραφικό υλικό.
Βρείτε τον Κωνσταντίνο Αρνόκουρο εδώ
Στο Instagram εδώ
