Η Μάλαμα Σερκίζη ζει στη Θεσσαλονίκη και είναι Ψυχολόγος με μεταπτυχιακό στο business coaching. Είναι υπεύθυνη αθλητικών οργανώσεων και συντονίστρια εθελοντών. Η Μάλαμα Σερκίζη ξεκίνησε ως εθελόντρια σε αθλητικές οργανώσεις και αυτήν την στιγμή έχει μια ανώτερη θέση με πολλές υποχρεώσεις και συναισθήματα χαράς και ικανοποίησης. Παρακάτω, η συντονίστρια και υπεύθυνη διοργανώσεων Μάλαμα Σερκίζη, παραχωρεί μια αποκλειστική συνέντευξη στο MaxMag και αναφέρεται στο κομμάτι του εθελοντισμού στην Ελλάδα και το δικό της ρόλο στις αθλητικές διοργανώσεις.
Επιμέλεια συνέντευξης: Αθανασία Σκόνδρα
Πείτε μας λόγια λόγια για εσάς. Πως ξεκινήσατε να ασχολείστε με τον εθελοντισμό;
Ξεκίνησα τον εθελοντισμό το 2013. Μια συμπαίκτριά μου στο βόλεϊ ήταν εθελόντρια στον Διεθνή Μαραθώνιο – Ημιμαραθώνιο Θεσσαλονίκης και μου είπε να λάβω μέρος και εγώ να δω πως είναι αυτή η εμπειρία. Αυτό ήταν μετά απλά κόλλησα.(γέλια)
Σε ποιες/ποια εθελοντικές/εθελοντική δράσεις/δράση συμμετέχετε;
Είμαι στο Olympic Dau Run που διοργανώνει το Ολυμπιακό Μουσείο της Θεσσαλονίκης. Είναι ένας αγώνας δρόμου 1,5 χλμ, 5 χλμ και 10 χλμ, που γίνεται στην Θεσσαλονίκη για τον επετειακό εορτασμό της Διεθνής Ολυμπιακής ημέρας!
Τι είναι εθελοντισμός για εσάς και πως παροτρύνετε τους νέους να συμμετάσχουν στις δράσεις που οργανώνετε;
Ο εθελοντισμός θεωρώ ότι είναι μια εκδήλωση κοινωνικής συμπεριφοράς όπου προσφέρεις λίγο ή και αρκετό από τον ελεύθερο σου χρόνο προκειμένου να βοηθήσεις είτε μια οργάνωση, είτε έναν κοινωφελή σκοπό, είτε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Ο εθελοντισμός σε βοηθάει αρκετά.
Καταρχάς διευρύνεις τους ορίζοντες σου, μαθαίνεις καινούργια πράγματα, κοινωνικοποίησε, κάνεις φίλους, συνεισφέρεις με όποιον τρόπο. Έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ όλα αυτά τα χρόνια, νιώθεις σημαντικός, διαμορφώνεις τις αξίες σου και μαθαίνεις να γίνεσαι υπεύθυνος.
Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Ο καθένας έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Όταν λοιπόν, μπαίνεις στη διαδικασία να πεις ότι θέλω να γίνω εθελοντής, αυτομάτως πρέπει να ξέρεις ότι θα κληθείς να συνυπάρξεις και με άλλα άτομα με άλλους εθελοντές που έχουν την ίδια επιθυμία με εσένα. Άρα, μπαίνεις στη διαδικασία να μάθεις να λειτουργείς σαν σύνολο το οποίο είναι πολύ σημαντικό.
Γενικά, η νεολαία στις μέρες μας δεν ασχολείται σε μεγάλο βαθμό με τον εθελοντισμό, έχει άλλα ενδιαφέροντα πιο σημαντικά. Θεωρώ ότι και ο εθελοντισμός είναι εξίσου σημαντικός απλά δεν είναι τόσο διαδεδομένη η αξία του.
Τα οφέλη που θα πάρεις από αυτόν θα είναι πολύ περισσότερα από τον καφέ με ένα φίλο ή την βόλτα στα μαγαζιά που μπορείς να την κάνεις όποτε θελήσεις. Οι ώρες που θα αφιερώσεις σαν εθελοντής είναι λίγες και θα πιάσουν τόπο διότι το συναίσθημα της προσφοράς που σου δίνει δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο.
Μπορείτε να μας πείτε ποια είναι τα πλεονεκτήματα του να είσαι εθελοντής; Υπάρχουν μειονεκτήματα;
Στο δικό μου το κομμάτι, ως υπεύθυνη διοργανώσεων αθλητισμού και συντονίστρια εθελοντών, σου προσφέρονται πολλά πλεονεκτήματα. Αρχικά, όπως ανέφερα και παραπάνω κοινωνικοποιείσαι, κάνεις φίλους, γνωρίζεις καινούργια άτομα, σημαντικά άτομα, γνωρίζεις αθλητές, ολυμπιονίκες, παραολυμπιονίκες και γενικά άτομα καταξιωμένα και μη σε αυτόν τον χώρο.
Σου δίνεται η δυνατότητα να συναναστραφείς μαζί τους, κάποιους να τους γνωρίσεις και καλύτερα, να τους βοηθήσεις, να του ανταμείψεις. Μια αθλητική οργάνωση, έχει πολλά πόστα, κυρίως όταν μαζεύει πολλές συμμετοχές.
Θυμάμαι την πρώτη χρονιά που είχε γίνει το Olympic Day Run ήμουν με την ομάδα εθελοντών στον τερματισμό στα μετάλλια και τερμάτιζαν Ολυμπιονίκες ο Μελισσανίδης με τη Δεβετζή και τη Βαβάτση και καθώς τερμάτιζαν τους έδωσαν οι εθελοντές τα μετάλλια τους. Η χαρά και ο ενθουσιασμός που έβλεπα στα πρόσωπα των εθελοντών που «βράβευαν» κατά κάποιο τρόπο αυτούς τους αθλητές ήταν πολύ ωραίο συναίσθημα. Κάθισαν, μίλησαν, φωτογραφήθηκαν μαζί τους και είχαν γίνει όλοι μαζί μια παρέα. Αλλά και απλοί αθλητές που δεν είναι τόσο αναγνωρίσιμοι ήταν εξίσου αγαπητοί και φιλικοί με τους εθελοντές.
Το συναίσθημα της ευθύνης αλλά και της βοήθειας που παρέχεις όταν τερματίζουν, ο ενθουσιασμός του να δώσεις το μετάλλιο, να τους δώσεις ένα μπουκαλάκι νερό, νιώθεις ότι συμβάλεις στην υλοποίηση μιας τέτοιας οργάνωσης. Τα μειονεκτήματα θα έλεγα ότι είναι ελάχιστα. Το σημαντικότερο είναι – ίσως – η κούραση αλλά και αυτό το επιλέγεις διότι επιλέγεις πόσες ώρες θέλεις να αφιερώσεις στην οργάνωση που θα επιλέξεις.
Πως είναι να συναναστρέφεσαι με γνωστούς αθλητές/ολυμπιονίκες/παραολυμπιονίκες; Είναι εύκολη η προσέγγισή τους;
Οι περισσότεροι έρχονται από μόνοι τους σε τέτοιου είδους δρώμενα ενώ άλλους τους καλεί η οργάνωση και ανταπεξέρχονται με πολύ μεγάλη χαρά. Διαπράττουν και κάποιο κοινωνικό έργο με αυτήν τους την συμβολή και είναι πάντα εκεί και πρόθυμοι να σε στηρίξουν σε ότι τους ζητήσεις. Έχω την τύχη να συναναστρέφομαι με αρκετούς και με κάποιους έχω πολύ καλές σχέσεις.
Πιστεύετε ότι η έννοια του εθελοντισμού έχει παρεξηγηθεί στην Ελλάδα;
Και ναι και όχι. Έχει να κάνει με το πώς το αντιλαμβάνεται κάποιος τον εθελοντισμό. Υπάρχουν πολλοί εθελοντές που έχουν δημιουργήσει εθελοντικές οργανώσεις και κάνουν αξιοθαύμαστο έργο, έχουν καταλάβει την πραγματική έννοια του και δεν περιμένουν κάποιο κέρδος από αυτό και όταν εννοώ κέρδος εννοώ υλικό. Και υπάρχει και η άλλη κατηγορία εθελοντών, που εγώ δεν θα τους ονόμαζα εθελοντές οι οποίοι κοιτάνε το τι θα κερδίσουν πρώτα.
Στην κατηγορία τη δικιά μου, που ασχολούμαι αυτά τα χρόνια και έχει να κάνει κυρίως με τους αγώνες έχω συναντήσει πολλούς εθελοντές οι όποιοι έρχονται απλά για να πάρουν κάτι όπως: η μπλούζα της οργάνωσης, ένα αναμνηστικό μετάλλιο, το δίπλωμα συμμετοχής που δίνει η κάθε οργάνωση στους εθελοντές της. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να το κάνει κάποιος αυτό. Εννοώ τι αξία έχει μια μπλούζα ή ένα δίπλωμα συμμετοχής. Mου φαίνεται πραγματικά χαζό.
Όπως γνωρίζουμε είστε Ψυχολόγος. Συνδυάζεται η ψυχολογία με τον εθελοντισμό;
Φυσικά! Στην θέση που έχω αναλάβει τα τελευταία 4 χρόνια με βοήθησε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Καταρχάς, είμαι σε θέση να καταλάβω και να ψυχολογήσω, όταν μιλήσω ή δω έναν εθελοντή. Καταλαβαίνω τι προθέσεις έχει, αν θέλει όντως να βοηθήσει ή απλά ήρθε να κάνει την πλάκα του γιατί υπάρχουν και αυτά τα άτομα.
Έπειτα, ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ικανότητες και δεν εννοώ για τις σωματικές πιο γεροδεμένος ή πιο μικροκαμωμένος. Πρέπει να είμαι σε θέση να καταλάβω ότι πχ η Αναστασία μπορεί να κάνει και το κάτι παραπάνω, έχει μια εμπειρία παραπάνω. Άρα θα της δώσω μια πιο υπεύθυνη θέση από την Ράνια πχ που είναι η πρώτη της φορά σαν εθελόντρια.
Επίσης, όταν καλείσαι να οργανώσεις μια μερίδα εθελοντών 500-1.000 άτομα ή και παραπάνω πρέπει να ξέρεις πώς να συμπεριφερθείς στον καθένα. Ο καθένας έχει τα κουμπιά του και χρήζει διαφορετικής διαχείρισης. Πρέπει να είσαι σε θέση να ξέρεις ποιος θα μπει με ποιόν σε τι πόστο ο καθένας, πως θα δημιουργήσεις τις ομάδες να ταιριάζουν μεταξύ τους.
Είναι παρά πολύ δύσκολο γιατί πρέπει να κάνεις μια γρήγορη σκιαγράφηση του κάθε εθελοντή, και οι γνώσεις μου πάνω στην ψυχολογία με έχουν βοηθήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε και αντιμετωπίζετε πάνω στον τομέα του εθελοντισμού;
Αρκετές… Δεν είναι εύκολο πράγμα να ηγείσαι μιας ομάδας. Αρχικά, υπάρχουν εθελοντές που δεν δίνουν σημασία το τι λες και έρχονται για χαβαλέ και είναι πολύ άσχημο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην ξέρουν τι να κάνουν όταν έρθει η στιγμή να πάνε στο πόστο τους ή δεν ξέρουν να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση στην οποία θα έρθουν αντιμέτωποι.
Επίσης, υπάρχουν άτομα τα οποία ενώ κάνουν αίτηση εθελοντή, μιλάς μαζί τους σου λένε ότι θα έρθουν και εν τέλει δεν έρχονται και το χειρότερο είναι ότι δεν ειδοποιούν κιόλας. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν και τα απρόοπτα εννοείται και μπορεί κάτι να συμβεί άλλα πρέπει να υπάρχει ενημέρωση στην οργάνωση γιατί κάποιοι άνθρωποι υπολογίζουν σε εσένα.
Επίσης, σε τέτοιου είδους οργανώσεις που γίνονται σε εξωτερικό χώρο ο καιρός παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Έχουν τύχει χρονιές που στο παρά πέντε πριν δοθεί η εκκίνηση έχει ξεκινήσει καταρρακτώδες βροχή, στην κυριολεξία όμως, ποτάμια οι δρόμοι. Εκεί θέλει γερά νεύρα και κότσια για να ανταπεξέλθεις. Υπάρχουν εθελοντές που απλά σηκώνονται και φεύγουν χωρίς να ενημερώσουν και μένουν πόστα άδεια.
Είναι γνωστό ότι ως leader της ομάδας του εθελοντισμού έχετε περισσότερες υποχρεώσεις, έχετε αναλάβει και το κομμάτι των δημοσίων σχέσεων. Ποσό δύσκολο ή εύκολο είναι αυτό για εσάς; Ήσασταν πάντοτε επικοινωνιακή;
Σαφώς και οι υποχρεώσεις είναι αυξημένες και οι 2 τομείς θέλουν πολύ οργάνωση. Οι εθελοντές χρειάζονται εκπαίδευση και ενημέρωση, χρειάζονται πλάνο, δηλαδή το που θα μπει η κάθε ομάδα, χρειάζονται συνεχής επικοινωνία με email και τηλέφωνα, χρειάζεται να είσαι πάνω από το κεφάλι τους συνέχεια την ώρα του αγώνα. Τρέχω παντού προκειμένου να ελέγξω ότι όλα είναι στη θέση τους και αν δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα να το αντιμετωπίσω κατευθείαν.
Το κομμάτι των δημοσίων σχέσεων είναι ένας άλλος τομέας, ασχολούμαι με αυτόν πριν τον αγώνα. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πάντα επικοινωνιακή και κοινωνικοποιημένη. Έχω κάνει αρκετές γνωριμίες – όλα αυτά τα χρόνια και σε αυτόν τον χώρο – με σημαντικά άτομα που τους εκτιμώ και με εκτιμούν και με έχουν βοηθήσει αρκετά και συμβάλουν σε όποια οργάνωση και αν τους χρειαστώ.
Έχετε συμμετάσχει στο παρελθόν σε άλλες εθελοντικές δράσεις; Πως ήταν αυτή σας η εμπειρία;
Ξεκίνησα από τον Διεθνή Μαραθώνιο – Ημιμαραθώνιο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στα Street Relays που είναι αγώνες σκυταλοδρομίας αργότερα στο Τρέξε χωρίς τερματισμό και στο Via Egnatia Run που γίνεται στην Αλεξανδρούπολη αλλά και στο Olympic Day Run και στους Ορεινούς Αγώνες Καβουσίου που γίνεται στο χωριό μου στην Κρήτη. Επιπλέον, είχα κατέβει και 1 χρονιά στο Μαραθώνιο της Αθήνας.
Αν σας ρωτούσα «τι επαγγέλεσθε», ποια θα ήταν η απάντησή σας;
Το επάγγελμα μου είναι Ψυχολόγος με μεταπτυχιακό στο Business Coaching. Ωστόσο λόγω της ενασχόλησης μου με τον εθελοντισμό όλα αυτά τα χρόνια και λόγω της εξέλιξης που είχα, είναι ένα κομμάτι που βλέπω ότι μου ταιριάζει και αγαπώ πάρα πολύ και σίγουρα θα συνεχίσω να το κάνω.
Πως θα περιγράφατε με 2 λέξεις τον εαυτό σας;
Τελειομανής και απόλυτη!
Με τι άλλο σας αρέσει να ασχολείστε στον ελεύθερο χρόνο σας;
Παίζω πιάνο εδώ και πολλά χρόνια, είναι η άλλη μου αγάπη και με χαλαρώνει, με ηρεμεί σε μεγάλο βαθμό. Επίσης, ασχολούμαι με το βόλεϊ αλλά ερασιτεχνικά, καθώς και με την ιππασία τα τελευταία χρόνια.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τι επιθυμείτε από το 2021;
Δεδομένης της κατάστασης η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι να κάνω σχέδια για το μέλλον (γέλια). Η χώρα μας αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης περνάει μια δύσκολη φάση θα έλεγα. Ωστόσο αυτό που θα ήθελα σίγουρα και εύχομαι είναι υγεία όσο κλισέ και να ακουγόταν αυτή η λέξη τα προηγούμενα χρόνια.
Νομίζω ότι πλέον όλοι μας έχουμε καταλάβει την αξία της υγείας μετά από αυτό που περνάμε. Επίσης, εύχομαι να επιστρέψουν όλα στην κανονικότητα τους και ένα από αυτά να είναι και οι αγώνες που είναι το δικό μου κομμάτι. Ο κόσμος έχει ανάγκη την επιστροφή του στην καθημερινότητα, έχει ανάγκη να ξανά νιώσει ελεύθερος. Ο αθλητισμός σου δίνει αυτό το συναίσθημα της ελευθερίας.
Ευχαριστούμε θερμά τη Μάλαμα Σερκίζη για το φωτογραφικό υλικό!
Μπορείτε να ακολουθήσετε τη Μάλαμα Σερκίζη στα social media:
instagram: malama_serkizi
twitter: Malama Serkizi
