Η Μαρίζα Ρίζου είναι από μόνη της μία “Μεγάλη Γιορτή¨. Ταλαντούχα, δραστήρια και εκρηκτική προσθέτει τη δική της ταυτότητα στο ελληνικό μουσικό στερέωμα. Αποδεικνύει με κάθε της επαγγελματικό βήμα πως όντως “πετάει” και πάει όλο και πιο ψηλά με οδηγό την αγάπη της για τη μουσική και ώθηση τη θετική ενέργεια που εκπέμπει. Με αφορμή τα δύο νέα single που πρόσφατα κυκλοφόρησε (“Ανάμεσα στα Άστρα” και “Ας γελάμε συχνά”), εν αναμονή του τρίτου της δίσκου, και των live εμφανίσεών της που ξεκινούν την Παρασκευή στις 2 Νοεμβρίου και για κάθε Παρασκευή Στο Σταυρό του Νότου, μιλήσαμε μαζί της. Αναφερθήκαμε στα άμεσα επαγγελματικά της σχέδια, στη μουσική της ταυτότητα, τη στάση της απέναντι στα σκοτάδια της ζωής και την “ανακρίναμε”… από το Α έως το Ω!
Επιμέλεια Συνέντευξης: Ελίνα Ιωάννου
Η περίοδος αυτή σας βρίσκει ιδιαίτερα δραστήρια και δημιουργική! Νέο τραγούδι εν αναμονή του τρίτου δίσκου σας και live εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου. Πώς αισθάνεστε;
Αισθάνομαι πιο ήρεμη και έτοιμη από κάθε άλλη χρονιά μέχρι τώρα. Δεν έχω πια τόσο άγχος και αυτό μου επιτρέπει να ευχαριστιέμαι ακόμα περισσότερο την όλη διαδικασία. Στήνω το λάιβ με μεγαλύτερη ψυχραιμία και πιο καθαρή κατεύθυνση, ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνω τον δίσκο αφήνοντας χώρο σε ό,τι μου βγει πυρηνικά να κάνω μουσικά.
Έχουμε ήδη πάρει μία πρώτη γεύση από τον τρίτο δίσκο σας μέσα από το τραγούδι «Ανάμεσα στα Άστρα». Μιλήστε μας για την προετοιμασία του δίσκου. Τι να περιμένουμε;
Θα είναι ψέμα να περιγράψω ή να μιλήσω για κάτι που βασικά δεν έχω ιδέα πώς θα διαμορφωθεί. Υπάρχουν τα κομμάτια του παζλ και καλούμαι να τα ενώσω. Παρέα με τον παραγωγό μου Ρένο Παπασταύρο και τον ενορχηστρωτή Δημήτρη Σιάμπο, όλοι μαζί δηλαδή. Το “Ας Γελάμε Συχνά” που γράψαμε με τον αγαπημένο μου Κωστή Μαραβέγια, δεν είναι ίδιο με το Ανάμεσα στα άστρα, έχουν όμως έναν κοινό κόσμο. Έτσι φαντάζομαι θα πάει το πράγμα. Τα τραγούδια θα είναι αδέρφια ίδιας οικογένειας, χωρίς όμως να είναι ίδια.
Έχετε ασχοληθεί και με το θέατρο πρόσφατα στην παράσταση Μαντάμ Σουσού. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Έχω γράψει και πριν τη Μαντάμ Σουσού μουσική για άλλες τρεις παραστάσεις, απλώς ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε μια τόσο μεγάλη παραγωγή και ευχαριστώ τον Γιάννη Κακλέα γι’ αυτό. Το ότι είχε και πραγματικά μεγάλη επιτυχία η παράσταση με χαροποίησε τρομερά. Αγαπάω πολύ να γράφω μουσική για το θέατρο και έχει πλάκα που πολλοί νόμιζαν ότι έπαιζα στο έργο και όχι ότι έγραψα τη μουσική. Μπορεί να φαίνεται ότι είμαι ένα πράγμα καλλιτεχνικά, δεν είναι όμως καθόλου έτσι. Με ανακουφίζει τρομερά το ότι στο θέατρο υπάρχει πολύς χώρος για τις άλλες πλευρές μου, τις πιο ατμοσφαιρικές, τις πιο σκοτεινές.
Στα προηγούμενα άλμπουμ σας συμμετείχατε ενεργά και στο κομμάτι της σύνθεσης και των στίχων. Πώς προετοιμάζετε τα τραγούδια σας; Η δημιουργία τραγουδιών προκύπτει συνήθως σαν απροσδόκητη έμπνευση, σαν προσωπική έκφραση ή σαν κάλυψη συναισθηματικών αναγκών;
Ο πιο πυρηνικός τρόπος στη δική μου περίπτωση, είναι όταν κάθομαι στο πιάνο και μελωδία, αρμονία και στίχοι δημιουργούνται ακριβώς την ίδια στιγμή. Στον δεύτερο δίσκο το μόνο που γράφτηκε έτσι ήταν το “Πάμε μια Βόλτα”. Στον καινούριο δίσκο θα υπάρχει ακόμα ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο, με τίτλο “Πόσο Βλάκας”.
Όταν ακούω τα τραγούδια σας, έχω την αίσθηση ότι ακούω έναν αισιόδοξο και θετικό άνθρωπο πίσω από το μικρόφωνο. Είναι όντως λοιπόν η ζωή για εσάς μια «Μεγάλη Γιορτή»;
Καλά μη φανταστείς ότι είμαι σαν τη βλαμμένη όλη μέρα μέσα στα λουλούδια, τα γέλια και τα αρώματα γιασεμιού. Όμως, ναι. Θεωρώ -αν και αυτό θα στο πουν οι κοντινοί μου άνθρωποι- ότι επιλέγω τον φωτεινό δρόμο τις περισσότερες μέρες. Είναι θέμα επιλογής και απόφασης. Βαριέμαι στα σκοτάδια και φοβάμαι τη μοναξιά που φέρουν. Οπότε κάθε φορά που έρχονται τα κοιτάω, τα αναγνωρίζω και μετά τους λέω ουστ τώρα. Αρκετά μείνατε. Η ζωή είναι πολύ πιο ωραία όταν δεν είστε εδώ.
«Όχι δε θα μπορέσω πάλι να εξηγήσω γιατί φεύγω μακριά σου και γελάω δυνατά»… Είναι κάτι που εφαρμόζετε στη ζωή σας; Αντιλαμβάνεστε εγκαίρως τη στιγμή που πρέπει να φύγετε μακριά από ανθρώπους που δεν χωρούν πλέον στη ζωή σας ή εμμένετε σε καταστάσεις με την σκέψη ότι μπορεί κάτι να αλλάξει προς το καλύτερο;
Εξαρτάται πόσο αξίζει η περίπτωση. Όμως γενικά δεν είμαι αυτοκαταστροφική. Οπότε δεν επιλέγω να έχω δίπλα μου παρασιτικούς ανθρώπους. Και δεν με ενδιαφέρει τι έχει περάσει ο καθένας στα παιδικά του χρόνια και κάνει αυτά που κάνει. Να πάει για ψυχοθεραπεία και να τα λύσει. Δεν του φταίει κανένας άλλος.
Έχετε πτυχίο στη δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ, αλλά ασχοληθήκατε με τη μουσική. Πιστεύετε ότι η ζωή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε οδηγεί τελικά εκεί που ανήκεις ή ότι πρέπει να πάρεις αποφάσεις και να κάνεις επιλογές που θα σε φτάσουν σε αυτό; Σε εσάς πως έγινε αυτή η επαγγελματική στροφή;
Πιστεύω ακράδαντα εδώ και χρόνια στον Νόμο της Έλξης. Ό,τι σκεφτόμαστε, το τραβάμε. Τίποτα δεν έρχεται έτσι απλά αν εσύ με κάποιον τρόπο δεν το τραβήξεις. Ούτε το καλό, ούτε το κακό. Εγώ είχα ξεκάθαρο στόχο και βαθιά πεποίθηση ότι θα ασχοληθώ με τη μουσική. Ο νόμος της έλξης ισχύει ακόμα και για τη θέση πάρκινγκ. Οι φίλοι μου με λένε τυχερή που βρίσκω πάντα και παντού και τους λέω κάτι απλό. Δεν είναι τύχη. Την ώρα που πλησιάζω, φαντάζομαι κάποιον να ξεπαρκάρει και να παρκάρω εγώ. Το πιστεύω, δεν το ελπίζω. Έχει διαφορά. Έτσι λειτουργώ με όλα λοιπόν. Τις περισσότερες μέρες δηλαδή, όπως είπαμε.
Η χώρα βρίσκεται σε μια δύσκολη και ρευστή περίοδο, ωστόσο στο καλλιτεχνικό στερέωμα βλέπουμε πολλούς νέους, δημιουργικούς και ταλαντούχους ανθρώπους να εμφανίζονται. Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο καλλιτέχνη να επιβιώνει σε αυτόν τον χώρο; Εσείς αντιμετωπίσατε δυσκολίες; και αν ναι, πώς τις ξεπεράσατε;
Τι πάει να πει δυσκολίες; Να μην έχω χώρο στη μουσική; Να με σαμποτάρουν; Να πάνε να με φάνε τα κυκλώματα; Όχι, γιατί όλα αυτά κατά τη γνώμη μου αν δεν αφήσεις χώρο να υπάρχουν, δεν υπάρχουν. Αν ξέρεις που θες να πας μουσικά και πορεύεσαι με βαθιά πεποίθηση και πολλή δουλειά προς τα εκεί, τα πράγματα συμβαίνουν. Κανείς δεν μπορεί να σε σταματήσει. Σε οποιοδήποτε επάγγελμα. Και φυσικά υπάρχουν άλλου τύπου δυσκολίες, αλλά σε μια άλλη εποχή θα υπήρχαν άλλες. Αυτές είναι εκεί για να ενισχύουν ακόμα περισσότερο την επιθυμία σου. Εκτός αν δεν είναι μεγάλη. Γιατί τότε έστω και αυτές, οι μικρές, θα στη σβήσουν τελείως.
Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον;
Να είμαι ψυχικά υγιής, ευτυχισμένη και να έχω στην καθημερινότητά μου αγαπημένους μου ανθρώπους. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι το πιο σημαντικό. Είτε είμαι στη μουσική, είτε ζω σε ένα χωριό με δικό μου κήπο και 10 σκυλιά να τρέχουν σ αυτόν.
Και κλείνουμε με ένα παιχνίδι λέξεων! Από το Α έως το Ω: Γράψτε την πρώτη σκέψη που σας έρχεται στο μυαλό για κάθε μία από τις παρακάτω λέξεις.
Αισιοδοξία: Ανάσα
Βαρετός: Ψεύτικος
Γέλιο: Φίλοι
Δημοσιογραφία: Άγνωστος κόσμος
Έμπνευση: Ζωή
Ζωή: Ομορφιά
Ηλιαχτίδα: Αγάπη
Θέατρο: Παραμύθι
Ίντερνετ: Εχθρός των ανθρωπινων σχέσεων
Κατάθλιψη: Περαστική
Λατρεία: Λου (ο σκύλος μου)
Μιούζικαλ: Απλή Μετάβαση
Νόημα: Πυρήνας
Ξύπνημα: ΛΑΘΟΣ (το πρωινό)
Όνειρο: Σουρεάλ
Παράσταση: Ταξίδι
Ρόδα: Λούνα Παρκ
Συνεργασία: Συνάντηση
Ταξίδι: Ανάσα
Υπερβολή: Ανασφάλεια
Φιλία: Φωλιά
Χιούμορ: Ελπίδα
Ψευδαίσθηση: Μπέρδεμα
Ώθηση: Οικογένεια