Ο φούρνος του Ντάκα,στη Νίκαια Αττικής καθημερινά δίνει τα προϊόντα που έχουν περισσέψει , σ’ όσους το έχουν ανάγκη.Κανείς δε φτώχυνε δίνοντας μας λέει η κυρία Μαρία Θεοδωροπούλου-Ντάκα και έχει δίκιο,”γιατί κανένας συνάθρωπός μας δεν πρέπει να μένει νηστικός”, όπως λέει.
Ο φούρνος του Ντάκα είναι σήμερα μαζί μας στη στήλη των συνεντεύξεων για να μας μιλήσει για την πολύ ωραία κίνηση αγάπης και ουσιαστικής προσφοράς,να δίνει τα προϊόντα που έχουν περισσέψει,μετά τις 8μ.μ καθημερινά στους συμπολίτες μας.
Η Μαρία Θεοδωροπούλου-Ντάκα μας μίλησε για την πολύ όμορφη οικογενειακή επιχείρηση που διατηρεί με τον σύζυγό της,αλλά και για την κοινωνική τους προσφορά.
Επιμέλεια συνέντευξης Βασιλική Ευαγγέλου- Παπαθανασίου
Καταρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία σας, και να σας συστηθώ, ονομάζομαι Μαρία Θεοδωροπούλου-Ντάκα, και με τον συζυγό μου διατηρούμε το συγκεκριμένο αρτοποιείο το οποίο βρίσκεται σε νέο χώρο από το 2012.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με την αρτοποιία; Μιλήστε μας για την οικογενειακή σας παράδοση στο επάγγελμα.
Ο πεθερός μου ερχόμενος από ένα χωριό των Ιωαννίνων, το 1956 ξεκίνησε την ενασχόλησή του σε αρτοποιεία ώσπου το 1967 άνοιξε το πρώτο του μαγαζί, έχοντας μάθει τα μυστικά της τέχνης δίπλα σε παλιούς αρτοποιούς. Η παράδοση συνεχίστηκε από τον συζυγό μου ο οποίος είναι στον κλάδο από το 1988 και όντας παιδί αρτοποιών έμαθε από πολύ νωρίς τα μυστικά της δουλειάς. Έτσι κι εγώ παντρεμένη από το 1997 αποφάσισα να μπω στο χώρο της δουλειάς το 2001, στον τομέα της πώλησης και του συντονισμού της επιχείρησης.
Από τον Νοέμβριο δίνετε δωρεάν ,χωρίς ερωτήσεις και περιττές κουβέντες το ψωμί που σας περισσεύει σ’ όσους έχουν ανάγκη.Μια πολύ ωραία κίνησητου φούρνου του Ντάκα. Πώς γεννήθηκε η ιδέα;
Κοιτάξτε να δείτε, αυτό είναι κάτι που το κάνουμε χρόνια γιατί πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη γιατί ο αρτοποιός της γειτονιάς έχει προσωπική σχέση με τους καθημερινούς του πελάτες και βιώνει μαζί τους τα προβλήματά τους. Δεν μπορει να μπει κάποιος στο μαγαζί οποιαδήποτε ώρα της μέρας και να σου πει ότι έχει ανάγκη από ψωμί και να μην του δώσεις, γιατί κανείς δεν φτώχυνε δίνοντας. Απλά το Νοέμβρη περίοδος πριν τα Χριστούγεννα έιχα κατανοήσει την ανάγκη πολλών ανθρωπων που δυσκολέυονταν στην καθημερινότητα τους και πιθανόν ντρέπονταν να ζητήσουν βοηθεια και αποφίσισα να το δημοσιοποιήσω, για να ξέρουν πως υπάρχει μια πόρτα ανοιχτη που δεν τους αφήνει νηστικούς, “γιατί κανένας συνάθρωπός μας δεν πρέπει να μένει νηστικός”. Δηλαδή ουσιαστικά δημοσιοποιήσαμε κάτι που επί χρόνια κάναμε.
Στο φούρνο του Ντάκα έρχεται καθημερινά ο ίδιος κόσμος για βοήθεια ή διαφορετικοί άνθρωποι;Η δράση σας αυτή βρήκε μιμητές;
Έρχονται και καινούριοι άνθρωποι και τα ίδια πρόσωπα κάθε μερα. Ελπίζω και είμαι σίγουρη λόγω της φύσης του επαγγέλματος, έχουν ευαισθητοποιηθεί κι άλλοι αρτοποιοί γιατί κανείς δεν μπορεί να μην δώσει ψωμί ή κάτι φαγώσιμο σε κάποιον που πεινάει.
Θυμηθείτε μια ευχάριστη και μια δυσάρεστη εμπειρία σας από το φούρνο…
Είναι πολλές οι ευχάριστες εμπειρίες, όταν ο πελάτης σε επιβραβεύει για τα προιόντα που του παρέχεις, την ποιότητά τους, τη γεύση τους και για την εξυπηρέτηση που δέχεται, και αυτό φαίνεται επειδή πολλοί πελάτες μας έρχονται από μακριά και τους ευχαριστούμε γ αυτο. Όσον αφορά μια δυσάρεστη εμπειρία, κάποια Χριστούγεννα, ανοίξαμε αποκλειστικά για να ψήσουμε φαγητά και ήρθε κάποιος, όχι πελάτης μας, να αφησεί το φαγητό του για ψήσιμο, και όταν ήρθε να το πάρει του ζητήσαμε το αντίτιμο των 6 ευρώ και αυτός έξαλλος μας απείλησε ότι θα μας πάει στον εισαγγελέα, δεν του πήραμε λεφτά, του ευχηθήκαμε καλά Χριστούγεννα γιατί δεν θα μπορούσε να καταλάβει ότι αυτός μια τέτοια γιορτινή μέρα ήταν σπίτι με την οικογένειά του ενώ εμείς 3 άτομα, ασχοληθήκαμε με το ψήσιμο των φαγητών και την εξυπηρέτηση των πελατών, και εφόσον δεν είχαμε παραγωγή εκείνη τη μέρα θα έπρεπε αποκλειστικά από τα ψηστικα να βγουν τα πάγια έξοδα του καταστηματος, γιατί δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα, βοηθάμε πάντα όποιον μπορούμε και όσο μπορούμε αλλά πρέπει και εμείς να επιβιώσουμε.

Πώς είναι δυνατόν, να έρχονται άνθρωποι από μακριά, για να πάρουν προιόντα φούρνου που είναι καθημερινή ανάγκη, τι παραπάνω προσφέρει ο φούρνος του Ντάκα;
Έχουμε μία εξαιρετική ποικιλία άρτου, όπως για παράδειγμα το ψωμί Μετσόβου που το έχει λατρέψει το κόσμος καθώς έχει μια πολύ ιδιαίτερη γεύση, το παραδοσιακό προζυμένιο, προιόν ειδικής διατροφής για διαβητικούς και όχι μονο, το ψωμί χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη, μεγάλη ποικιλία χειροποίητων βουτημάτων, ολόφρεσκες σφολιάτες και παραδοσιακές πίτες, καθώς και το τέλειο κουραμπιεδάκι μας, το οποίο το φτιάχνουμε από τον Οκτώβριο μέχρι τον Ιανουάριο και έχει φανατικούς θαυμαστές. Επίσης έχουμε την παραδοσιακή τυρόπιτα κουρού, συνταγή 50 χρόνων, καθώς και παραδοσιακο πολίτικο τσουρεκι και σμυρνέικο κουλούρι με την αυθεντική σμυρνέικη συνταγή. Σε όλα τα προιόντα μας βάζουμε πάντα τα καλύτερα υλικά έτσι ώστε να μέινει ικανοποιημένος και ο ουρανίσκος και το στομάχι του πελάτη.
Υπήρξε κάποιο πρόσωπο που σας επηρέασε ώστε να ασχοληθείτε ενεργά;
Όπως είπα και παραπάνω η επιχείρηση είναι οικογενειακή, άρα για τον σύζυγό μου είναι τρόπος ζωής και εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η συναλλαγή με τον κόσμο και το κομμάτι των πωλήσεων.
Πόση σημασία δίνετε στη συνδικαλιστική δράση;
Σίγουρα είναι πολύ σημαντική η συνδικαλιστική δράση σε κάθε εργασία, αλλά το δικό μας σωματείο έχει επαναπαυθεί στο να κάνει 2-3 εκδηλώσεις τον χρόνο, οπότε ουσιαστικά δεν ασχολούμαι με αυτό το κομμάτι.
Θα προτρέπατε τα παιδιά σας να ασχοληθούν με το επάγγελμα;
Είναι ένα πολύ σκληρό επάγγελμα και πολυ όμορφο και δημιουργικό ταυτόχρονα. Θυσιάζεις την προσωπική σου ζωή, τις σημαντικές στιγμές με την οικογένειά σου, είναι αδύνατον να αρρώστησεις, όπως επίσης να παρευρεθεί οιγενειακά σε κάποια εκδήλωση, και δεν ξέρω αν τα παιδιά μου θα ήταν διατεθειμένα να κάνουν μια τέτοια θυσία, ωστόσο αν αποφασίσουν να συνεχίσουν την παράδοση, εγώ θα έιμαι δίπλα τους και θα τους στηρίξω.
Το επάγγελμα ανδροκρατείται .Πώς εξηγείτε αυτό το φαινόμενο;Αντιμετωπίσε ποτέ προκατάληψη από τους συναδέλφους σας η κυρία Ντάκα ,σαν μια από τις ελάχιστες γυναίκες που ασχολείται με την αρτοποιία;
Όπως ανέφερα και παραπάνω, μπορεί εγώ να μην είμαι στο παραγωγικό κομμάτι, είναιαι όμως η πεθερά μου η οποία στην ηλικία πια των 69 ετων, συνεχιζει και κάνει παραδοσιακές συνταγές με μεγάλη επιτυχία και οι συνάδελφοι αρτοποιοί απλώς την θαυμάζουν.
Πώς καταφέρνετε και ανταπεξέρχεστε στον πολυδιάστατο ρόλο της μητέρας, συζύγου, επαγγελματία , τον οποίο καλείστε να παίξετε ταυτόχρονα;
Είναι πάρα πού δύσκολος ο συνδυασμός, καθημερινά μετράω λάθη, γιατί ποτέ δεν φτάνει ο χρόνος για όλα. Αλλά, προσπαθώ να τα συνδυάσω όσο καλύτερα μπορώ.
Είστε ικανοποιημένη από τη δράση του Σωματείου τα τελευταία χρόνια; Σε ποια σημεία θεωρείτε ότι χρειάζεται βελτίωση ή ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια;
Όχι δεν είμαι ικανοποιημένη. Έχουν αφήσει το επάγγελμα να κατρακυλήσει και να επιτρέπεται η πώληση ψωμιού αμφιβόλου ποιότητας σε οποιοδήποτε σημείο, χωρίς να τηρούνται έστω οι απαραίτητοι κανόνες υγιεινής. Επίσης, πέραν του ότι δεν προστατεύτηκε το επάγγελμα ως μια παραδοσιακή τέχνη, δεν έκαναν ποτέ καμία κίνηση να λειτουργήσουμε συνεταιριστικά, πχ. να αγοράζουμε μαζικά πρώτες ύλες ώστε να πετυχαίνουμε καλύτερες τιμές, έτσι ωστε να έχουμε κέρδος και εμείς αλλά και οι πελάτες μας.
Ποιο είναι το κυριότερο πρόβλημα που θεωρείτε ότι αντιμετωπίζει σήμερα η βιοτεχνική αρτοποιία στην Αθηνα και ο κλάδος συνολικά;
Τα παρα πολλά σημεία πώλησης ψωμιού που υπάρχουν, με πρώτες υλες αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης, με κατεψυγμένες ζύμες και γενικότερα κακής ποιότητας υλικά για να πετύχουν πολύ χαμηλές τιμές. Έτσι έχει ξεφύγει το ψωμί από την παραδοσιακή του έννοια.
Τι ζητάτε από την Πολιτεία ώστε να στηριχθούν ουσιαστικά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις;
Όχι αλλόγιστη αδειοδότηση σημείων πωλήσεως άρτου και αρτοσκευασμάτων, χαμηλότερη φορολόγηση, έτσι ώστε να είμαστε βιώσιμοι.
Παλαιότερα είχαν κάνει λόγο για τη σημασία ανάπτυξης ενός μοντέλου διατροφής που θα στηρίζει όσους παράγουν προϊόντα σαν αυτά του «φούρνου της γειτονιάς». Βλέπετε κάποια πρόοδο σε αυτόν τον τομέα;
Όχι δεν βλέπω καμία πρόοδο, το αντίθετο, δεν βλέπω να προωθείται η διατροφικλη αξία του ψωμιού, αλλά υπάρχει μία αντίθετη ταση, ότι διατροφικά τα προιοντα ζύμης επιβαρύνουν την υγεία μας, ενω πραγματικά δεν είναι έτσι. Και μην ξεχνάμε ότι το ψωμί είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον θεσμό της οικογένειας η οποία θα κάτσει στο τραπέζι, το οποίο θα έχει πάνω, το φαγητό, το ψωμί και τη σαλάτα, και δε θα παραγγείλει ‘τζανκ φουντ’.
Πώς θα μπορούσε το κράτος να ενθαρρύνει τους νέους να ασχοληθούν με το επάγγελμα; Χρειάζονται αναβάθμιση οι υφιστάμενες Σχολές Αρτοποιίας που λειτουργούν στη χώρα μας (π.χ. ΟΑΕΔ);
Οπωσδήποτε χρειάζονται αναβάθμιση, γιατί τα παιδιά βγαίνοντας από εκεί, δεν ξέρουν ουυτε τα βασικά, όπως επίσης χρειάζεται και η οικονομική στήριξη απο το κράτος για να δημιουργηθεί μια τέτοια επιχείρηση από κάποιον νέο αρτοποιό, ο οποίος θα θυσιάσει πολλά πράγματα για να το κάνει αυτό, και θα χρειαστεί πολλές χιλιάδες ευρώ για να αγοράσει ουσιαστικά μια τέτοια θέση εργασίας. Το κράτος είναι υποχρεωμένο να μην αφήσει να σβήσει η παράδοση του φούρνου της γειτονιάς, γιατί ο φούρνος της γειτονιάς αποτελεί και ένα μέρος της καθημερινής ψυχοθεραπείας του πελάτη.
Πιστεύετε ότι θα συνεχίσουν να βγαίνουν νόμοι ή τροποποιήσεις των ήδη υπαρχόντων, που θα ενισχύουν τις βιομηχανίες εις βάρος της βιοτεχνικής αρτοποιίας;
Δυστυχώς ναι, γιατί η ιστορία έχει δείξει οτι τα τελευταία χρόνια αυτό γίνεται κατα κόρον.
Τελικά ποιός είναι ο σοβαρότερος αντίπαλος του βιοτεχνικού αρτοποιείου σήμερα; Τα super market, τα bake off, ή μήπως ο… κακός τους εαυτός;
Όλα. Νομίζω πως όλα είναι σοβαροί αντίπαλοι, πέρα απο τα ανταγωνιστικά πόστα, είναι και ο κακός εαυτός των αρτοποιών, οι οποίοι δεν σέβονται πάντα τον πελάτη, πουλώντας του όχι παντα φρεσκα προιοντα, όχι παντα καλη ποιότητα, λειτουργώντας ίσως με κουτοπονηριά, χωρις να ανταποκρίνεται πάντα η τιμή στην ποιότητα.
Η ΟΑΕ κυκλοφόρησε το σήμα «εδώ ζυμώνεται, εδώ ψήνεται»μιληστε μας για την έννοια του συνθηματος.
Αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι εμείς παίρνοντας τις πρωτες ύλες, δημιουργούμε από το μηδέν διαφόρων ειδών αρτοσκευάσματα, βάζοντας τέχνη, μεράκι και πάντα τα καλύτερα υλικά, προσφέροντας στον πελάτη μας, το καλυτερο δυνατό αποτέλεσμα, χωρις να είναι προψημενο ή κατεψυγμένο.

Συμπερασματικά, ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το «κλειδί» για την επιβίωση του επαγγέλματος ;
Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Πολύ σκληρή δουλειά. Εμείς δουλεύουμε οικογενειακά 7 μέρες την εβδομάδα με αμέτρητες ώρες δουλειάς καθε μέρα και με πολλή αγάπη για αυτό που κάνουμε και κάπως έτσι μπορούμε και επιβιώνουμε, χωρίς να χάνουμε το παραδοσιακό μοτίβο του επαγγέλματος.
Ευχαριστούμε πολύ την Μαρία Θεοδωροπούλου-Ντάκα για το φωτογραφικό υλικό.
Ο φούρνος του Ντάκα στο Facebook εδώ.