Ο Πήτερ Ραντλ ανήκει στη γενιά των ηθοποιών οι οποίοι με το ήθος και το ταλέντο τους έφεραν στο θέατρο νέα πνοή και ελπίδα. Ο Πήτερ Ραντλ αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν το 2006. Από τότε μέχρι σήμερα έχει μια αξιόλογη παρουσία στο χώρο της υποκριτικής λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραγωγές, τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες. Το 2017 βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους Glabra την οποία έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε.
Φέτος είναι η χρονιά του Πήτερ Ραντλ καθώς πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη θεατρική παράσταση «Κάποιος να με προσέχει» ενώ συμμετείχε με ένα κομβικό ρόλο στην τηλεοπτική σειρά «Μαύρο ρόδο». Ο Πήτερ Ραντλ μίλησε στο Maxmag για το ξεκίνημα του στην υποκριτική, για την τηλεόραση, το θέατρο, τα βίντεο που ανεβάζει στα social media καθώς και για τα όνειρα και τα μελλοντικά σχέδια του.
Επιμέλεια συνέντευξης: Μαρία Αντωνίου
Καλώς ήλθατε στο Maxmag και σας ευχαριστώ που δεχθήκατε να γίνει αυτή η συνέντευξη! Πως ήρθε στην ζωή σας η υποκριτική;
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση! Μεγαλώνοντας, έτυχε να έχω αλλάξει αρκετά σχολεία και παρέες. Η φυσική ανάγκη μου να νιώσω αποδεκτός στην εκάστοτε νέα συνθήκη και να ξεπερνάω την ντροπή νέων γνωριμιών, με οδήγησε στο να προσπαθώ να κάνω τους άλλους να περνάνε καλά μαζί μου, να γελάνε και να διασκεδάζουν. Αργότερα συνειδητοποίησα πως αυτή η πρακτική, έκρυβε την δύναμη της υποκριτικής, και όταν ήρθε πια η στιγμή να αποφασίσω με τι ήθελα να ασχοληθώ, ε πια η απόφαση ήταν μονόδρομος.
Ποια στιγμή της καριέρας σας ξεχωρίζετε και γιατί;
Ωραία ερώτηση! Μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μόνο μια στιγμή καθώς με κάποιο τρόπο όλες είναι συνδεδεμένες. Πάντως νιώθω πως βιώνω μια πολύ ιδιαίτερη, δημιουργική και ευλογημένη περίοδο φέτος.
Φέτος πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Κάποιος να με προσέχει» του Frank McGuinness. Θα μας μιλήσετε για τον ρόλο του Αμερικανού που υποδύεστε;
Ο Άνταμ Κάνινγκ είναι ένας Αμερικανός νευρολόγος, θύμα απαγωγής από Ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση. Βρίσκεται έγκλειστος – μαζί με άλλους δύο κρατούμενους- έναν Ιρλανδό και έναν Άγγλο, σε ένα κελί στο Λίβανο. Γνωρίζοντας τι ψυχολογικές επιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια συνθήκη, παλεύει να κρατηθεί σώος και δυνατός.
Η σωματική και ψυχολογική φθορά που προκαλεί η απάνθρωπη συνθήκη της κράτησης του, η απεγνωσμένη αναζήτηση για κάποια αλήθεια που να δικαιολογεί όλη την παράλογη κατάσταση την οποία βιώνει, έχει σαν αποτέλεσμα ο ίδιος να έρχεται αντιμέτωπος με τους δαίμονες του παρελθόντος του, να μελετά θρησκευτικά κείμενα, να κατασκευάζει διάφορους τρόπους διαφυγής όπως να φτιάχνει φανταστικές ιστορίες κινηματογραφικών ταινιών, να γράφει φανταστικά γράμματα και να γυμνάζεται. Όμως η αναζήτηση και η αντίσταση του έρχεται αντιμέτωπη με μια σκληρή πραγματικότητα. Την συνειδητοποίηση της τιμής ενός ανθρώπου, της αξίας του εν τέλει- και πως αυτή η τιμή καθορίζει, ειδικά όταν εκείνος χρησιμοποιείται σαν διαπραγματευτικό χαρτί σε ένα παιχνίδι εξουσίας και πολέμου, την μοίρα του.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο στο έργο εσάς προσωπικά;
Η συνύπαρξη των τριών χαρακτήρων. Η αγάπη τους. Πως προσέχει ο ένας τον άλλον. Το δέσιμο και την σχέση που αποκτούν, μέσα και πέρα από την συνθήκη που βιώνουν. Πως χωρίς τους άλλους δεν υπάρχει το εγώ.
Η παράσταση έκανε πανελλήνια πρώτη στο Θέατρο Αυλαία της Θεσσαλονίκης τον περασμένο Νοέμβριο με sold out για τρεις συνεχόμενους μήνες. Κατά τη γνώμη σας τι είναι αυτό που έκανε τόσο ξεχωριστή την παράσταση ώστε ο κόσμος να την επιλέξει για να έρθει στο θέατρο;
Ευχαριστούμε πολύ τον κόσμο της Θεσσαλονίκης που πράγματι από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε την παράσταση μας και μας τίμησε με την παρουσία του. Στέκομαι σε αυτό διότι δεν είναι καθόλου αυτονόητο να καταφέρνεις να παίζεις σε γεμάτο θέατρο συνεχόμενα για τρείς μήνες, ειδικά την εποχή που ζούμε, και γι’ αυτό είμαι πολύ ευγνώμων. Θεωρώ λοιπόν αυτό που έκανε την παράσταση μας ξεχωριστή είναι η αίσθηση πως δεν βλέπεις ένα θεατρικό ανέβασμα. Η ιδιαίτερη και υπέροχη ματιά της ταλαντούχας μας σκηνοθέτιδας, Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, σε βάζει από την πρώτη στιγμή στο κέντρο των γεγονότων, σαν από κλειδαρότρυπα ξαφνικά κανείς βρίσκεται μέσα στο ίδιο το κελί. Πράγμα δυνατό και σπάνιο.
Αυτή τη χρονιά, εκτός από το θέατρο, συμμετείχατε και στην τηλεοπτική σειρά του Mega «Μαύρο ρόδο» κάνοντας αίσθηση στους τηλεθεατές με τον ρόλο του Κροάτη Ιβόρ. Θα μας μιλήσετε για αυτή την συνεργασία;
Το «Μαύρο ρόδο» και ο Ιβόρ ήταν μια αναπάντεχη συνεργασία, για την οποία είμαι ιδιαίτερα περήφανος. Τόσο για την απίστευτη εμπειρία και άψογη συνεργασία με τους υπόλοιπους συναδέλφους της σειράς αλλά και με τους συντελεστές. Είναι αξιοθαύμαστο να βλέπεις νέα παιδιά καθημερινά να δίνουν το 100% στη δουλειά τους και παράλληλα να υπάρχει μια προσηλωμένη και συγκεντρωμένη επαγγελματική στάση της ομάδας των συντελεστών, και οι δύο μαζί να μοιράζονται κοινό στόχο.
Στο κανάλι σας στο YouTube και στο προφίλ σας στο TikTok ανεβάζετε αρκετά συχνά χιουμοριστικά βίντεο με διάφορους ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Πως προέκυψε αυτή η ιδέα;
Η ιδέα ξεκίνησε από εκείνες τις δύσκολες μέρες της πρώτης καραντίνας. Πριν από την πανδημία, ήμουν έτοιμος να σκηνοθετήσω την δεύτερη μικρού μήκους ταινία μου, όταν ξαφνικά πάγωσαν όλα. Είχα μια απίστευτη όρεξη να νιώσω δημιουργικός και χρήσιμος. Άρχισα να γράφω ιστορίες από το παρελθόν μου, και να θυμάμαι ανθρώπους που είχα γνωρίσει σε διάφορες καταστάσεις. Έπειτα μου ήρθε η ιδέα ότι θα ήθελα να τους καταγράφω αυτούς τους χαρακτήρες με τρόπο διασκεδαστικό, και κάπως έτσι ξεκίνησαν τα βίντεο με αναπαραστάσεις χαρακτήρων.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεστε να ενσαρκώσετε στο θέατρο και για ποιο λόγο;
Πολλοί! Αλλά θα ήταν τουλάχιστον αλαζονικό να κατονομάσω έναν. Στην παρούσα φάση με ενδιαφέρει η συνεχόμενη εξέλιξη μέσα από την δουλειά μου και να είμαι συνεπής. Πάντως δεν σας κρύβω πως από μικρό παιδί με ελκύει ο μαγικός κόσμος του Σαίξπηρ και οι ήρωές του.
Ποια είναι η γνώμη σας για το θέμα που προέκυψε πρόσφατα σχετικά με τα πτυχία των αποφοίτων δραματικών σχολών μετά την υπογραφή του προεδρικού διατάγματος;
Είναι μια απίστευτα προσβλητική και υποτιμητική αντιμετώπιση των καλλιτεχνών που θα έπρεπε να μας συσπειρώσει όλους ανεξαρτήτως κόμματος και οργανωμένα να παλέψουμε για την αποκατάσταση μας. Η κατάταξη «απόφοιτος λυκείου» έρχεται να γίνει η στέρηση του δικαιώματος της εκπαιδευτικής ή εργασιακής εξέλιξης του καλλιτέχνη που έχει σπουδάσει κι εξεταστεί αυστηρά ως προς την Τέχνη του. Είναι λυπηρό αλλά ο αγώνας δεν έχει τελειώσει. Πρέπει να σταθούμε ισχυροί και να είμαστε ενωμένοι.
Τι θα συμβουλεύατε στα νέα παιδιά που ονειρεύονται να ασχοληθούν με την υποκριτική;
Εάν το αγαπάνε πραγματικά, να το ακολουθήσουν. Να σκεφτούν τι και γιατί θέλουν να ασχοληθούν με την υποκριτική. Να βουτήξουν, να κολυμπήσουν και μην φοβούνται τίποτα.
Ποια είναι τα επόμενα σας σχέδια;
Αυτή την περίοδο είμαι σε συζητήσεις για μια νέα τηλεοπτική σειρά, και προετοιμάζομαι για τα γυρίσματα μιας κινηματογραφικής ταινίας στην Κύπρο. Επίσης είμαι πολύ χαρούμενος διότι συνεχίζουμε δυναμικά με το «Κάποιος να με προσέχει» με τους υπέροχους συναδέλφους, τον Αντίνοο Αλμπάνη και Δημήτρη Μάριζα στο Σύγχρονο Θέατρο στην Αθήνα, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Να σημειώσω πως η σκηνοθεσία και μετάφραση του έργου, καθώς και η μουσική επιμέλεια είναι της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλο και σκηνικά – κοστούμια της Μαίρης Τσαγκάρη.
Ευχαριστούμε θερμά τον Πήτερ Ραντλ για την παραχώρηση των φωτογραφιών.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Κάποιος να με προσέχει» στο Σύγχρονο Θέατρο μπορείτε να βρείτε στο ticketservices.gr.
