Η ζωή αποκτά κάποιο νόημα μόλις τελειώσει.
Τα πρώτα χρόνια
Ο ηθοποιός, ποιητής, συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Πιερ Πάολο Παζολίνι γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1922 στη Μπολόνια της Ιταλίας, χρονιά που ανεβαίνει στην εξουσία ο Μπενίτο Μουσολίνι. Ο πατέρας του Παζολίνι, Κάρλο ήταν υπαξιωματικός του πεζικού και για τον λόγο αυτό η οικογένεια υποχρεώνεται σε συνεχείς μετακινήσεις. Από την άλλη, η μητέρα του Σουζάνα, προερχόμενη από οικογένεια εύπορων αγροτών, είναι δασκάλα στο επάγγελμα. Γεγονός είναι ότι και η μητέρα του και ο πατέρας του επηρέασαν διαμετρικά αντίθετα και καθοριστικά την ψυχοσύνθεση του Παζολίνι. Αφενός μεν, ο πατέρας αποτελεί ένα τυραννικό και αυταρχικό πρόσωπο το οποίο προκαλεί τον φόβο. Αφετέρου δε, η μητέρα είναι γλυκύτατη, το καθοριστικό πρόσωπο στη ζωή του και μόνιμο αντικείμενο λατρείας, ώστε εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος το οιδιπόδειο σύμπλεγμα που είχε πλεχτεί ανάμεσα σε γιο και μητέρα.
Ξεκινά τις σπουδές του στην Ιστορία της Τέχνης και τη Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, ενώ το 1942 με τον πατέρα του αιχμάλωτο στην Κένυα, ο Πιερ Πάολο με τη μητέρα και τον μικρό αδερφό του Γκουίντο-Αλμπέρτο καταφεύγουν στην Καζάρσα, τόπο καταγωγής της μητέρας του. Τον επόμενο χρόνο κάνει τη στρατιωτική του θητεία στο Λιβόρνο, λιποτακτεί μετά τις 8 Σεπτεμβρίου και ξαναγυρίζει στην Καζάρσα. Τα χρόνια εκείνα κι όντας νεαρός, ο Παζολίνι εκδίδει με δικά του έξοδα την ποιητική συλλογή «Ποιήματα στην Καζάρσα», γραμμένα στη διάλεκτο του Φριούλι. Ωστόσο, ο αδερφός του ως μέλος της αντάρτικης ομάδας Όζοπο δολοφονείται μαζί με συντρόφους του από Γιουγκοσλάβους αντάρτες το 1945, με τον Παζολίνι να εκφράζει το πένθος του στα δύο μυθιστορήματα του σε ρομανέσκο, «Τα Παιδιά της Ζωής» και στο «Μια Ζωή Γεμάτη Βία».
Η περίοδος του Φριούλι
Την περίοδο από το 1945 ως και το 1949, ο Παζολίνι ως διπλωματούχος της φιλολογίας με μια διατριβή πάνω στον Πασκόλι ξεκινά την διδασκαλία στο γυμνάσιο ενός μικρού χωριού κοντά στην Καζάρσα, το Φριούλι. Στις 18 Φεβρουαρίου 1945 ιδρύει με νεαρούς φοιτητές την “Academiuta de lenga Furlana”, μια μικρή ακαδημία σπουδών για τη γλώσσα και την κουλτούρα του Φριούλι. Την ίδια περίοδο, μετά τους αγώνες των εργατών γης στο Φριούλι, γράφει την πρόζα «Οι Μέρες του Αγαθού Ντε Γκάσπερι» που αργότερα θα γίνει μυθιστόρημα και θα εκδοθεί το 1962 με τίτλο «Το Όνειρο μιας Υπόθεσης».
Τα χρόνια στη Ρώμη
Κατά το 1948, η εξομολόγηση ενός αγοριού στον ιερέα του χωριού ότι συνήψε σεξουαλικές σχέσεις με τον Παζολίνι, γίνεται η αιτία να αποπεμφθεί ο Παζολίνι από το γυμνάσιο. Η διαμονή του πλέον στο χωριό καθίσταται αδύνατη, με αποτέλεσμα να το εγκαταλείψει μαζί με τη μητέρα του για να οδηγηθεί στη Ρώμη, ζώντας σε πολύ δύσκολες για τον ίδιο συνθήκες.
Το 1954 εκδίδονται τα ποιήματα που είχε γράψει στο Φριούλι, σε μια συλλογή με τίτλο «Η Πιο Ωραία Νιότη». Δύο χρόνια νωρίτερα, δημοσίευσε μια σημαντική μελέτη του πάνω στην ποίηση με διάλεκτο του 19ου αιώνα την οποία έγραψε συνεργαζόμενος με τον Μάριο Ντ’ Άρκο. Το 1955, ο Παζολίνι ιδρύει το φιλολογικό περιοδικό “Officina” το οποίο είχε μικρή διάρκεια, καθώς διακόπηκε οριστικά η κυκλοφορία του το 1959 μετά από άρθρο που έγραψε ο Παζολίνι εναντίον του Πάπα Πίου XII. Το δοκίμιο «Πάθος και Ιδεολογία» και τα λυρικά κομμάτια του με τίτλο «Η Θρησκεία των Καιρών μου» τα οποία εκδίδονται το 1960 και 1961 αντίστοιχα, παραμένουν η σημαντικότερη συμβολή του Παζολίνι στο περιοδικό “Officina”.
Η άγρια δολοφονία του
«Το πτώμα ήταν μπρούμυτα, όταν βρέθηκε, το ένα χέρι του ματωμένο και το άλλο σκεπασμένο από το κορμί. Τα μαλλιά του κολλημένα από το αίμα, έπεφταν στο πρόσωπο που ήταν γδαρμένο και σχισμένο. Το πρόσωπο παραμορφωμένο από το πρήξιμο ήταν μελανιασμένο, από τους μώλωπες και τις πληγές. Μελανά και γεμάτα μώλωπες και κόκκινα από το αίμα ήταν και τα χέρια του. Τα δάχτυλα του αριστερού χεριού σπασμένα και κομμένα. Το αριστερό σαγόνι τσακισμένο. Η μύτη σπασμένη έγερνε προς τα δεξιά. Τα αυτιά κομμένα στη μέση και το αριστερό αυτί ξεριζωμένο. Πληγές στους ώμους, στο θώρακα, στα ισχία, με φανερά τα ίχνη από λάστιχα του αυτοκινήτου, κάτω από το οποίο είχε συνθλιβεί. Ένα φρικτό σχίσιμο ανάμεσα στον λαιμό και στον αυχένα. Δέκα πλευρά σπασμένα, σπασμένο το στέρνο. Το συκώτι τρυπημένο σε δύο σημεία. Η καρδιά διαλυμένη.» ∼ Απόσπασμα από την Έκθεση πραγματογνωμοσύνης στο πτώμα του Παζολίνι, “Corriere della sera”, 2.11.1977
Ο μεγάλος αιρετικός Πιερ Πάολο Παζολίνι έφυγε από τη ζωή, με τρόπο τραγικό, σε ηλικία μόλις 53 ετών, έχοντας αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στον παγκόσμιο κινηματογράφο και την ευρωπαϊκή διανόηση. Ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Στις 2 Νοεμβρίου 1975 το πρωί, βρέθηκε το άψυχο σώμα του Παζολίνι σε σκουπιδότοπο του παραλιακού θερέτρου Όστια, έχοντας παντού στο σώμα του σημάδια άγριας και βάναυσης κακοποίησης. Ο δεκαεπτάχρονος τότε εκδιδόμενος ομοφυλόφιλος Πίνο Πελόζι, κατηγορείται και καταδικάζεται, εν τέλει, για τη δολοφονία του Παζολίνι το 1976, της οποίας η αγριότητα δημιούργησε υποψίες ότι ο νεαρός Πελόζι δεν ήταν ο μόνος δράστης του εγκλήματος. Τριάντα χρόνια αργότερα εξάλλου, το 2005, ο δράστης απέσυρε την ομολογία του, δηλώνοντας ότι του επιτρεπόταν πλέον να πει την αλήθεια καθώς όσοι απειλούσαν εκείνον και την οικογένειά του ήταν όλοι τους νεκροί.
Δικτυογραφία:
Πιερ Πάολο Παζολίνι. Ανακτήθηκε από: el.wikipedia.org
Η ζωή, το έργο και το βίαιο τέλος του Παζολίνι – Η δολοφονία που αποκαλύφθηκε μετά από δεκαετίες. Ανακτήθηκε από: www.alfavita.gr
Πιερ Πάολο Παζολίνι: ο ανεξιχνίαστος θάνατος ενός μεγάλου δημιουργού. Ανακτήθηκε από: www.elculture.gr
Αλαμάνου, Κ. (2020). Παζολίνι: ο αντιφασισμός, ο ελεύθερος έρωτας και η άγρια δολοφονία. Ανακτήθηκε από: tvxs.gr
