Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου του 1905 στο Παρίσι, σημαδεύοντας τον 20ο αιώνα με τις φιλοσοφικές του θεωρίες. Ο Σαρτρ υπήρξε αξιόλογος Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και εκπρόσωπος του φιλοσοφικού ρεύματος του Υπαρξισμού, αλλά και υποστηρικτής του Μαρξισμού. Ο υπαρξισμός, με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, διεισδύει στη γαλλική σκέψη, στο θέατρο και τις τέχνες, δίνοντας έμφαση στην ύπαρξη και όχι στην ουσία. Πιο συγκεκριμένα, ο Υπαρξισμός του Σαρτρ πρεσβεύει ότι η ύπαρξη του ανθρώπου, αποκλείει την ύπαρξη του Θεού, με αποτέλεσμα να στηρίζεται στην άποψη ότι «ο άνθρωπος είναι αυτό που κάνει».
Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος και καταδικασμένος να ζει ελεύθερος. Είναι ελεύθερος να επιλέξει τα μη αναστρέψιμα μονοπάτια του βίου του, γι’ αυτό και κρίνεται στο τέλος, μέσα απ΄τις πράξεις του. Αναμφισβήτητα, η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε έναν άνθρωπο κι ένα αντικείμενο, είναι ότι ο άνθρωπος έχει συνείδηση της ύπαρξης του, ενώ το αντικείμενο δεν έχει. Καταλήγουμε λοιπόν, στο συμπέρασμα, πως η ελευθερία αποτελεί βαρυσήμαντο προνόμιο και καθήκον των ανθρώπων, η οποία απαιτεί κρίση και αυτοέλεγχο.
Λίγα λόγια για τη ζωή του:
Ο Γάλλος διανοούμενος σπούδασε Φιλοσοφία, ενώ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945) ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δραστηριότητα. Το 1929 έλαβε το πτυχίο Φιλοσοφίας, καθώς στη διάρκεια του δεύτερου χρόνου προετοιμασίας των σπουδών, συνάντησε την εξίσου διανοούμενη, Σιμόν ντε Μπωβουάρ. Η Γαλλίδα ακτιβίστρια υπήρξε σύντροφος της ζωής του, δίχως να ανταλλάξουν βέρες. Μετά το 1945, ίδρυσε μαζί με τον Μορίς Mερλό Ποντί, το λογοτεχνικό περιοδικό «Σύγχρονοι Καιροί» (Les Temps modernes) διαδίδοντας μέσα απ’ αυτό τις ρηξικέλευθες ιδέες τους. Τις ιδέες αυτές, κατάφερε με επιτυχία να τις περάσει και μέσα από τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά του έργα, αλλά εξαιτίας της αθεϊστικής του στάσης, η καθολική εκκλησία ενέκρινε όλα του έργα απαγορευμένα. Επίσης, στις 22 Οκτωβρίου του 1964 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το οποίο αρνήθηκε να παραλάβει, λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων. Τέλος, ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, αφήνει την τελευταία του πνοή στις 15 Απριλίου του 1980, στο Παρίσι, από πνευμονικό οίδημα.
Θεατρικά του έργα:
«Μπαριονά ή ο Γιός της βροντής», 1940 (Bariona, ou le Fils du tonnerre)
«Οι μύγες», 1943 (Les Mouches)
«Κεκλεισμένων των θυρών», 1944 (Huis clos)
«Η πόρνη που σέβεται», 1946 (La Putain respectueuse)
«Νεκροί χωρίς τάφο», 1946 (Morts sans sépulture)
«Τα βρώμικα χέρια», 1948 (Les Mains sales)
«Ο Διάβολος και ο καλός Θεός», 1951 (Le Diable et le Bon Dieu)
«Ο Ηθοποιός Κιν», 1953 (Kean)
«Νεκράσοφ», 1956 (Nekrassov)
«Οι καταδικασμένοι της Αλτόνα», 1960 (Les Séquestrés d’Altona)
«Τρωάδες», 1965 (Les Troyennes)