Η Florence Given είναι μία Βρετανίδα εικονογράφος και ακτιβίστρια, που μέσα από τα social media και τα βιβλία της μάχεται για τα δικαιώματα των γυναικών και των μειονοτήτων. Απευθύνεται σε θηλυκότητες οποιουδήποτε σεξουαλικού προσανατολισμού και οποιασδήποτε εθνικότητας τονίζοντας ότι δεν μπορούμε όλες να χωρέσουμε στο ίδιο καλούπι. Γιατί πολύ απλά δεν είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι, δεν έχουμε τις ίδιες ανάγκες και ιδιαιτερότητες.
Έχει γράψει ως τώρα τρία βιβλία με στόχο να αφυπνίσει και να ενδυναμώσει τις γυναίκες. Το “Women Don’t Owe You Pretty” (2020) είναι το μόνο που έχει μεταφραστεί ως τώρα στα ελληνικά. Τα άλλα δύο βιβλία της είναι το μυθιστόρημα “Girlcrush” (2022) και το πιο πρόσφατο εικονογραφημένο “Women Living Deliciously” (2024).
Μπρος στα κάλλη, τι είναι ο πόνος;
Το “Δεν οφείλεις να είσαι όμορφη για κανέναν” είναι μία εξερεύνηση πάνω στην αντι-τελειότητα της γυναικείας φύσης και όσων αυτό συνεπάγεται. Είναι αλήθεια πως η αξία των γυναικών σε πολλές περιπτώσεις κρίνεται με βάση την εμφάνιση και όχι με αντικειμενικά κριτήρια. Ταυτόχρονα, η αξιολόγηση της “εμφάνισης” γίνεται με βάση την ελκυστικότητά της και συγκεκριμένα στο πόσο ελκυστική είναι στο ανδρικό βλέμμα. Τα κριτήρια που καθιστούν μια γυναίκα όμορφη και ποθητή είναι σχεδόν όλα γενετικά καθορισμένα όπως το ύψος ή το χρώμα του δέρματός της, ενώ κάποια είναι δύσκολο (ή επώδυνο) να αλλάξουν, όπως η σωματική διάπλαση και άλλα εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Από μικρές μας είπαν ότι για να πετύχουμε πράγματα, για να μας αγαπάνε και να μας αποδέχονται, πρέπει να προσέχουμε την εμφάνισή μας και το ντύσιμό μας. Μας έμαθαν να είμαστε καθωσπρέπει, να κρύβουμε την τριχοφυΐα μας και την κούρασή μας με κρέμες και μακιγιάζ. Το “δώρο” που πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας είναι μία θεραπεία προσώπου, ένα μασάζ καταπολέμησης της κυτταρίτιδας, έναν ορό αντιγύρανσης. Και όλα αυτά γιατί; Για να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στα πρότυπα που έχει ορίσει ο καπιταλισμός. Για να καταναλώνουμε τα υπερτιμημένα προϊόντα ομορφιάς και τις εξαντλητικές δίαιτες με όλα τα παρελκόμενα σκευάσματα και να εξυπηρετούμε το οικονομικό σύστημα. Να μη διαταράσσουμε τη βιομηχανία της ομορφιάς.
Ποια δεν έχει ακούσει την έκφραση “Μπρος στα κάλλη, τι είναι ο πόνος”; Η οποία αν το σκεφτούμε λογικά, τι ακριβώς μας διδάσκει; Ότι πρέπει να θυσιάζουμε τα πάντα για να είμαστε ελκυστικές. Ότι είναι καλύτερο να πονάμε από το να φανερώνουμε τα κομμάτια του εαυτού μας που ίσως έχουν κάποια “ατέλεια”. Και φυσικά η στάση αυτή απέναντι στη γυναικεία φύση θρέφει και συντηρεί μια τοξική σχέση με το σώμα και την ψυχή μας. Αισθανόμαστε υποδεέστερες όταν στεκόμαστε δίπλα σε μία πιο καλλίγραμμη, ψιλότερη, πιο καλοντυμένη γυναίκα και ευχόμαστε να μπορούσαμε να είμαστε σαν εκείνη. Πολλές από εμάς θα έκαναν τα πάντα για να χάσουν κιλά, να έχουν πιο σφριγηλό δέρμα, πιο καθαρή επιδερμίδα, να μην γεράσουν. Η κοινωνία μας ωθεί πολύ απλά σε ένα ατελείωτο κυνήγι ανέφικτης τελειότητας.
Εξερευνώντας τον σύγχρονο φεμινισμό
Επηρεασμένη από το έργο της Chidera Eggerue και ιδιαίτερα από το βιβλίο της “What a Time to be Alone“, η Florence Given γράφει για τη σεξουαλικοποίηση της γυναίκας, τις κοινωνικές ανισότητες και τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό. Εκφράζει με τρόπο ωμό και ειλικρινή τις απόψεις της (και ολόκληρης της γενιάς της) γύρω από πολλά σύγχρονα ζητήματα. Για τις αντιφατικές πληροφορίες που μας βομβαρδίζουν και για όλες τις οδηγίες που μας δίνονται για το πώς επιτρέπεται να υπάρχουμε.
Θα πρέπει να ντυνόμαστε όμορφα, αλλά να μην προκαλούμε με το ντύσιμό μας. Δε πρέπει να είμαστε γκρινιάρες ή να μιλάμε με αγένεια και επιθετικότητα σε συζητήσεις. Να είμαστε συνεσταλμένες, αλλά να γελάμε όταν πουν κάτι αστείο. Μην είμαστε και ξινές! Μας συμβούλεψαν ακόμα και να μάθουμε πολεμικές τέχνες για να μην μας συμβεί κάτι στο δρόμο (από κάποιον άνδρα κατά πάσα πιθανότητα).
Το βιβλίο της Given θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα σύγχρονο φεμινιστικό μανιφέστο με πληθώρα σκίτσων από την ίδια να το πλαισιώνουν. Σε πολλά σημεία ίσως είναι άβολο ή επιθετικό, αλλά έτσι είναι οτιδήποτε ενάντια στο κατεστημένο. Το κείμενό της είναι η προσπάθειά της να μιλήσει, να αντιδράσει και να αλλάξει όσα έχουν παγιωθεί και θεωρούνται λογικά και σωστά.
“Αυτό που σου είπαν να είσαι, αυτό που σου είπαν να εμπιστεύεσαι, το πώς σε έμαθαν να δίνεις και να παίρνεις αγάπη και το πώς αντιδράς σε συγκεκριμένες καταστάσεις, όλοι αυτοί οι παράγοντες αποτελούν τη δική σου πραγματικότητα […] Όλοι αντιλαμβανόμαστε και ζούμε διαφορετικές πραγματικότητες”.
Το βιβλίο κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Μίνωας.
