Μία από τις αδιαμφισβήτητες απολαύσεις που υπάρχουν, είναι το να έχεις τον χρόνο να διαβάσεις ένα βιβλίο. Και πόσο μάλλον το καλοκαίρι, που αυτή η ασχολία γίνεται όλο και πιο εύκολα! Υπάρχει λίιιγη παραπάνω ξεκούραση και λίγη καλύτερη διάθεση για να καταπιαστούμε με κάτι. Καλοκαίρι, θάλασσα και βιβλίο, είναι κλασικός συνδυασμός κι έτσι παρακάτω, υπάρχει μια μικρή λίστα με μερικά βιβλία (με τυχαία πάντα σειρά), όπου η θάλασσα…είπε να πάει να “χωθεί” μες στους τίτλους! 🙂
1) “20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα” του Jules Verne
Ένα από τα κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που ξεκινά να διαβάζεται από νεανικές ηλικίες ως και…πάντα! Ο Ιούλιος Βερν γράφει με τρόπο που προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή και να σου μεγαλώσει την φαντασία…και τα καταφέρνει εύκολα!
Περίληψη :
Ένα απειλητικό και μυστηριώδες σκάφος αναδύεται μέσα απ’ τα βάθη των ωκεανών. Ο Ναυτίλος, το περιβόητο υποβρύχιο, εμβολίζει ένα πολεμικό πλοίο που το καταδιώκει και τρεις άνθρωποι αιχμαλωτίζονται από τον αινιγματικό κυβερνήτη του σκάφους, τον πλοίαρχο Νέμο. Ο καθηγητής Αρονάξ, ο βοηθός του Κονσέιγ και ο Νεντ Λαντ θα ζήσουν μια περιπετειώδη περιπλάνηση ταξιδεύοντας 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα. Το ατέλειωτο ταξίδι τους τους φέρνει αντιμέτωπους με θαλάσσια τέρατα και απειλητικά πλάσματα του βυθού ενώ τα μυστηριώδη σχέδια του πλοιάρχου Νέμο τους οδηγούν στα πέρατα της Γης, εκεί όπου κρύβονται συγκλονιστικά μυστικά. Οι τρεις σύντροφοι αποκομίζουν πολύτιμες γνώσεις και ζουν πρωτόγνωρες εμπειρίες πληρώνοντας ακριβά όμως το τίμημα της αιχμαλωσίας τους. Απ’ τα παγωμένα νερά του Ειρηνικού ώς τα πιο εξωτικά μέρη και τα ερείπια της χαμένης Ατλαντίδας, η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο τολμηρή φαντασία…
Ένα βιβλίο που έχει μείνει και αυτό στα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, γραμμένο από την μοναδική πένα του Ernest Hemingway. Με πολλούς συμβολισμούς και βαθιά νοήματα για την ζωή την ίδια και την δύναμη για τον αγώνα της ζωής που δίνει ο κάθε άνθρωπος.
Ο Σαντιάγο, ένας γέρος μοναχικός ψαράς που οι άλλοι θεωρούν γρουσούζη, θα δώσει τη μεγαλύτερη κι ίσως την τελευταία μάχη του με τον μεγάλο ξιφία στα ανοιχτά της Κούβας. Θα χρησιμοποιήσει όλη τη μαστοριά, το μυαλό και την τέχνη του. Τρεις μέρες θα κρατήσει η μάχη κι ο Σαντιάγο θα νικήσει. Όταν, αργά την τρίτη νύχτα, θα μπει στο λιμάνι, δίπλα στη μικρή του βάρκα θα πλέει μονάχα το άσπρο κόκαλο από το τεράστιο ψάρι που καταβρόχθισαν στη διαδρομή τους οι καρχαρίες. Μια σημαντική στιγμή της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ένα από τα αξεπέραστα έργα του μεγάλου νομπελίστα συγγραφέα, το σπουδαιότερο ίσως κείμενο που γράφτηκε ποτέ για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Για περισσότερα από 3.000 χρόνια, η Μεσόγειος υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα του παγκόσμιου πολιτισμού. Από την εποχή της Τροίας μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα, η ανθρώπινη δράση στην περιοχή της Μεσογείου έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της παγκόσμιας ιστορίας. Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΑΛΑΣΣΑ του Ντέιβιντ Αμπουλάφια είναι η πρώτη πλήρης ιστορική μελέτη για τη διαχρονική περιπέτεια των λαών της Μεσογείου από την εποχή της ανέγερσης του μυστηριώδους ναού στη Μάλτα γύρω στο 3.500 π.Χ. μέχρι και την πρόσφατη, εκ νέου επινόηση των μεσογειακών ακτών ως τουριστικού προορισμού.
Ο Αμπουλάφια περιγράφει εκείνες τις πόλεις οι οποίες άσκησαν ιδιαίτερη επίδραση ή ταυτίστηκαν με συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους – πόλεις όπως η Αλεξάνδρεια, η Βενετία και η Θεσσαλονίκη. Αποδίδει την ακμή τους στην ικανότητά τους να γίνονται κέντρα συνύπαρξης πολλών διαφορετικών λαών, θρησκευμάτων και εθνικών ταυτοτήτων. Επιπλέον, παρουσιάζει την ιστορία συγκεκριμένων πληθυσμών καθώς και προσωπικοτήτων, οι οποίες προσδίδουν ζωντάνια και αμεσότητα στις ευρύτερες εξελίξεις που αναφέρονται στο βιβλίο – λόγου χάρη οι Μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι προσκυνητές που κατευθύνονταν ανατολικά, ξεκινώντας από την Ισπανία του 12ου αιώνα, βασιλείς της Σικελίας, Οθωμανοί σουλτάνοι και ναύαρχοι από τη Βρετανία, τη Γαλλία και την τσαρική Ρωσία.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΑΛΑΣΣΑ απλώνεται σε όλη την ιδιόμορφη έκταση της Μεσογείου, από το Γιβραλτάρ μέχρι τη Συρία, από τη Γένοβα μέχρι την Τυνησία, δίνοντας έμφαση στη σύγκρουση και την αντίθεση, εθνική, γλωσσική, θρησκευτική και πολιτική. Έτσι, χαρτογραφεί τον τρόπο με τον οποίο η Μεσόγειος έγινε «πιθανόν ο πιο κατάλληλος χώρος για αλληλεπίδραση πολιτισμών και λαών σε ολόκληρο τον πλανήτη».
4) “Άγριες θάλασσες” της Τέσυ Μπάιλα
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, αυτό το βιβλίο από την Τέσυ Μπάιλα είναι μια καλογραμμένη καταγραφή, με πλήθος νοημάτων και συναισθημάτων.
Περιγραφή:
Στις άγριες θάλασσες της κατεχόμενης Ελλάδας υπάρχει ένα μυστικό ελευθερίας που το γνωρίζουν μόνο οι γενναίοι. Η «Ευαγγελίστρια», το καΐκι της διαφυγής, δε μεταφέρει ανθρώπους∙ μεταφέρει την ελπίδα της εθνικής ξαστεριάς στην πιο σκοτεινή στιγμή της σύγχρονης Ιστορίας. Κατακτητές και πατριώτες, διώκτες και κυνηγημένοι, όλοι τους στρατευμένοι σ’ έναν πόλεμο που θα κρίνει το μέλλον του κόσμου. Από τον ασυμβίβαστο καπετάν Μιλτιάδη Χούμα μέχρι την καρτερική Ελένη του, μικροί και μεγάλοι ήρωες στροβιλίζονται σ’ ένα έπος που εκτυλίσσεται στην πανάρχαια θάλασσα του Ομήρου. Τι απέμεινε από αυτή τη φοβερή αντάρα; Μνήμες και βοές μέσα στον χρόνο αλλά και η ζωή αυτών των ανθρώπων, πλούσια σε ιδανικά, σε όνειρα, σε έρωτες και πάθη. Ζωή μοιρασμένη σε επεισόδια που θα αδυνατούσε να συλλάβει και η πιο τολμηρή φαντασία.
Μια μυθιστορηματική μαρτυρία για τότε που οι ψυχές ήταν φτιαγμένες από ακριβό μέταλλο∙ τότε που την Ιστορία την έγραφαν οι απλοί άνθρωποι.
5) “Όταν θα δεις τη θάλασσα” του Στέφανου Δάνδολου
Ένα έργο με ερωτικό και πολιτικό περιεχόμενο, γραμμένο ως ιστορικό μυθιστόρημα. Επίκαιρο σε οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο, θυμίζει πάνω κάτω την δική μας πραγματικότητα.
Περίληψη :
Είναι ο έρωτας μια ψυχή εγκλωβισμένη σε δυο κορμιά; Και πόσο εύκολο είναι να εξεγερθείς ενάντια στη μοίρα που έχει ήδη οριστεί για σένα;
Aθήνα, 1886. Η ζωή της Μαργαρίτας βυθίζεται μέσα σε έναν γάμο που μοιάζει με αργό θάνατο. Ώσπου ερωτεύεται παράφορα έναν άντρα που νόμιζε ότι υπήρχε μόνο στα παραμύθια. Και όλος ο κόσμος της γίνεται μια μάχη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.
Αυτή είναι η ιστορία μιας γυναίκας που παρασύρθηκε στη δίνη του πάθους, διεκδικώντας ένα διαφορετικό πεπρωμένο από κείνο που της είχαν σχεδιάσει.
Είναι η ιστορία των δύο αντρών που την αγάπησαν. Του ισχυρού συζύγου της, που ήρθε στην Ελλάδα έχοντας καταστρώσει ένα σχέδιο προς όφελος των ξένων δανειστών. Και του μαγικού εραστή της, που ανέλαβε να σχεδιάσει τη σιδηροδρομική γραμμή της Πελοποννήσου, ένα από τα μεγάλα έργα του Τρικούπη.
Είναι επίσης πολλές μικρές ιστορίες που ιχνηλατούν τη γέννηση του γυναικείου κινήματος στην Αθήνα, τις πολιτικές αναταράξεις, τον ρόλο της εύπορης τάξης στο πεπρωμένο της φτωχολογιάς, και τα βήματα μιας Ελλάδας που προσδοκά ένα καλύτερο αύριο.
Και, τέλος, είναι μια ιστορία σαγήνης και μυστηρίου σε ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι, χρόνια αργότερα, λίγο μετά τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν όλα έχουν κριθεί, ή σχεδόν όλα…
Ένα σαρωτικό μυθιστόρημα για τον έρωτα και την ελπίδα. Μια επική τοιχογραφία για τη μεγαλύτερη επανάσταση της ψυχής, που δεν είναι άλλη από την επιμονή στα θαύματα.
6) “Στην καρδιά της θάλασσας” του Nathaniel Philbrick
Το βιβλίο στο οποίο βασίζεται η ταινία, «In the Heart of the Sea: The Tragedy of the Whaleship Essex», του Ναθάνιελ Φίλμπρικ κέρδισε το 2000 το National Book Award for Nonfiction. Βγήκε στους κινηματογράφους στις 31 Δεκεμβρίου το 2015 και απέσπασε εξίσου καλές κριτικές, όπως και το βιβλίο.
Μία από τις πιο δυνατές και δραματικές, θαλασσινές ιστορίες.
Περίληψη :
Η τραγωδία του φαλαινοθηρικού Έσσεξ ήταν τόσο γνωστή στην εποχή της όσο είναι σήμερα η ιστορία του Τιτανικού.
Το 1819 το Έσσεξ ξεκίνησε από το νησί Ναντάκετ της Μασαχουσέτης, στον Ατλαντικό, για ένα συνηθισμένο ταξίδι, να κυνηγήσει φάλαινες. Δεκαπέντε μήνες αργότερα συνέβη κάτι αδιανόητο: Βαθιά στο Νότιο Ειρηνικό, μια εξαγριωμένη φάλαινα εμβόλισε το πλοίο και το βύθισε.
Οι είκοσι άντρες του πληρώματος, φοβούμενοι τους κανίβαλους στα νησιά προς τα δυτικά, μπήκαν σε τρεις μικρές βάρκες και ξεκίνησαν για τη Νότια Αμερική, 3.000 μίλια μακριά. Έπειτα από μια οδύσσεια τριών μηνών, μόνο οκτώ είχαν μείνει ζωντανοί…
7) “Γυναίκες θάλασσες” της Σίσσυ Θεοφανοπούλου
Μια πολυεπίπεδη ιστορία από την συγγραφέα, με απανωτές αλλαγές και εκπλήξεις καθ’ όλη την διάρκεια του έργου…Κι όπως μεταβάλλονται τα γεγονότα συνεχώς, έτσι διαρκώς μεταβάλλονται και οι χαρακτήρες της ιστορίας. Κανένας χαρακτήρας δεν είναι ίδιος μετά το τέλος του βιβλίου…
Περίληψη :
Ένας παλιός θρύλος θέλει τις γυναίκες να είναι θάλασσες…
Χίος, 1979. Η Θάλεια Μελισσινού, ένα φτωχό κορίτσι, θα φέρει σε λίγους μήνες στον κόσμο τον νόθο καρπό του έρωτά της με τον γνωστό στους κοσμικούς κύκλους της Αθήνας Ορέστη Αγοριανό. Εκείνος δε θα το μάθει ποτέ.
Εκείνη θα μεγαλώσει το παιδί με στερήσεις και αγώνα, έχοντας όμως έναν φύλακα-άγγελο στο πλευρό της.
Νίσυρος, 2012. Ο Ποσειδώνας Μελισσινός, πετυχημένος αρχιτέκτονας, θα γνωρίσει την Αφροδίτη, μια γυναίκα που συνδέεται καταλυτικά με το παρελθόν του.
Σύρος, 2013. Ο εισαγγελέας Αργύρης Θέμελης, ερωτευμένος με την Κατερίνα, μια παντρεμένη αλλά κακοποιημένη γυναίκα, θα αναλάβει να ρίξει φως σ’ ένα διπλό έγκλημα που έγινε στη Νίσυρο πριν από περίπου ενάμιση χρόνο…
Τρία νησιά, τρεις γυναίκες, τρία καλά κρυμμένα μυστικά… του έρωτα, του μίσους και της μοίρας…
Ένα μυθιστόρημα με συνεχείς ανατροπές, που εξελίσσεται ανάμεσα στο άρωμα μαστίχας της Μυροβόλου Χίου της δεκαετίας του εβδομήντα, στον πελαγίσιο αέρα της Νισύρου μιας ολόκληρης τεσσαρακονταετίας και στα πλακόστρωτα καλντερίμια της Άνω Σύρας του σήμερα.
«Η μάνα μου ξέρετε τι μου έλεγε παλιά; Ότι εμείς οι γυναίκες είμαστε θάλασσες! Μάνες, κόρες, σύζυγοι, αδερφές… κλείνουμε μέσα μας πότε αντάρες και πότε νηνεμίες. Μπορεί ν’ αντέξουμε ολόκληρα ναυάγια, αλλά ταραζόμαστε σαν πέσει έστω ένα βότσαλο μέσα στα νερά μας…»
H Θάλεια, η Αφροδίτη και η Κατερίνα αγάπησαν αλλά κι αγαπήθηκαν έντονα, ορμητικά…
Πίστεψαν, προδόθηκαν, λυτρώθηκαν και στο τέλος αναστήθηκαν… συνειδητοποιώντας ότι η αληθινή αγάπη είναι βαθιά, πολύ βαθιά, ριζώνει, ξεπερνά πάθη και λάθη και δεν ξεψυχά ποτέ… σαν την ανάσα της θάλασσας…
8) “Και γύρω τους η θάλασσα” της Αφροδίτης Βακάλη
Η Αφροδίτη Βακάλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965 και είναι εκπαιδευτικός. Το μυθιστόρημα “Και γύρω τους η θάλασσα”, είναι το πρώτο της. Έπειτα, πέρα από τη γραφή καθαυτή και το καλοδουλεμένο ύφος, είναι τα μοτίβα. Ο καμβάς. Η θάλασσα, η ζωή στο νησί. Οι συνήθειες, οι γιορτές, οι ασχολίες, τα επαγγέλματα, οι προλήψεις και τα έθιμα. Ένας δραματοποιημένος καμβάς, που βρίσκεται σε συνεχή κίνηση, σαν την ίδια τη θάλασσα, ένα μοτίβο ζωντανό, που σε καλεί να συμμετάσχεις, να πας κοντά, να γίνεις κι εσύ ένα με την “παρέα”.
Περίληψη :
Σ’ ένα νησί των Κυκλάδων, ο καπετάνιος Παναγής Καρατζάς επιστρέφει για να βρεθεί αντιμέτωπος με παλιούς και νέους δαίμονες. Στο μουράγιο τον περιμένει με λαχτάρα η θετή του κόρη, η Αννεζώ, και στο σπίτι η Φρασκούλα, η ψυχρή κι απόμακρη γυναίκα του. Στη θαλασσοδαρμένη του ψυχή, τη στερημένη από αγάπη, σιγά σιγά γεννιέται ένα νοσηρό ερωτικό πάθος για το κορίτσι που ο ίδιος μεγάλωσε σαν κόρη του. Τρομαγμένος και γεμάτος ντροπή, την παντρεύει βιαστικά και με το ζόρι με τον καλύτερο του φίλο, τον Κωνσταντή. Κι ενώ το ζευγάρι παλεύει να ισορροπήσει μέσα σ’ αυτό τον αταίριαστο γάμο, τα πρόσωπα που τους περιστοιχίζουν ταλανίζονται απ’ τα δικά τους ασίγαστα πάθη.
Οι ξαδέλφες της Αννεζώς, η ατίθαση και προκλητική υπηρέτρια Μαρία, ο εγωκεντρικός, καιροσκόπος Νικόλας και ο γιατρός Βαρανάκης μπλέκονται σ’ ένα πολυδιάστατο και επικίνδυνο ερωτικό παιχνίδι με καταστροφικά αποτελέσματα. Ορισμένοι καταφέρνουν να σταθούν όρθιοι και άλλοι, πάλι, λυγίζουν. Άλλοι μαθαίνουν απ’ τα λάθη τους κι άλλοι συνθλίβονται απ’ αυτά.
Μα γύρω τους και γύρω απ’ όλα υπάρχει πάντα η θάλασσα. Απέραντη κι απρόβλεπτη σαν τη ζωή. Πανίσχυρη κι αυτόβουλη, άλλοτε να φέρνει κι άλλοτε να παίρνει…
9) “Θάλασσες μας χώρισαν” της Ιφιγένειας Τέκου
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα από την Ιφιγένεια Τέκου, που πλάθει χαρακτήρες που μένουν στο μυαλό με την αλήθεια που βγάζουν. Τα κεφάλαια δεν διατηρούν μια χρονική αλληλουχία, αλλά γυρίζουν πίσω στο παρελθόν και επιστρέφουν πάλι στον χωροχρόνο που τους τοποθετεί η συγγραφέας. Το έργο μας μεταφέρει σε παλιές εποχές και μέρη που κάποτε έλαμπαν και ήταν φορείς πολιτιστικής κληρονομιάς : Σύμη, Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια…
όλα ξεπετάγονται ζωηρά μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος. Προκαλεί καθαρή συγκίνηση και τα συναισθήματα δεν γίνεται να μείνουν κρυμμένα, είναι αισθητά, μεστά, ζεστά…Αξίζει την ανάγνωσή σας.
Περίληψη :
Περίμενε, μη φεύγεις. Δεν σε κατηγορώ. Σκέψεις κάνω, προσπαθώντας να καταλάβω αν με αγάπησες ποτέ. Με αγάπησες; Την ένιωσα την αγάπη σου τόσες φορές να μ’ αγκαλιάζει σαν ζεστό πανωφόρι, δεν μπορεί να έκανα τόσο λάθος. Ίσως με αγάπησες διαφορετικά, με τον τρόπο τον δικό σου, ίσως να έπρεπε να δεχτώ αυτό το είδος έρωτα που μου πρόσφερες και να μην ψάχνω κάτι περισσότερο.
Δύο αδελφές, η Παρασκευούλα και η Ελπίδα, βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση από τα παιδικά τους χρόνια. Η μία όμορφη, λαμπερή, πάντα να κλέβει τις εντυπώσεις, η άλλη χαμηλών τόνων και εσωστρεφής, περνά απαρατήρητη. Το πένθος που θα ξεσπάσει στην οικογένειά τους, σε συνδυασμό με την ιταλική κατοχή στη Σύμη, θα τις οδηγήσει στην Κωνσταντινούπολη. Για μια στιγμή θα έρθουν κοντά, αλλά σύντομα ο ανταγωνισμός τους θα αναζωπυρωθεί. Η Παρασκευούλα θα γνωρίσει τον Παύλο και θα αγαπηθούν ολοκληρωτικά. Το ζευγάρι θα μετακομίσει στην Αλεξάνδρεια, ενώ η Ελπίδα θα βρεθεί παράφορα ερωτευμένη με τον άντρα της αδελφής της. Θα προσπαθήσει να ξεχαστεί σε μια τακτοποιημένη ζωή, όπου θα αγαπηθεί αλλά δεν θα αγαπήσει, καθώς το μυαλό της θα ταξιδεύει συνεχώς στον Παύλο, και στη φαντασία της θα βιώνει τον απόλυτο έρωτα μαζί του. Η μοίρα όμως, μέσα από συμβάντα σημαδεμένα με τρέλα, απόρριψη, καταπιεσμένους πόθους, καταστροφικά αισθήματα, θα μπλέξει τις ζωές τους σε ένα κουβάρι, και στο τέλος θα τις ξεβράσει σε μια θάλασσα δακρύων και τύψεων, με την ανάγκη για συγχώρεση αμοιβαία, προκειμένου να αντέξουν το βάρος των πράξεών τους.
10) “Η μαγική θάλασσα” της Ντίνας Κίτσου
Βιβλίο με πλοκή λίγο περίεργη, αλλά δυνατή, που σε κρατάει …σχετικά μικρό (192 σελίδες), αλλά περιγραφικό. Θεωρείται κοινωνικό και παρόλα αυτά, δεν είναι τέρμα σοβαρό στο ύφος του. Κάπου κάπου γίνεται ποιητικό το ύφος και κάπου αλλού η υπερβολή δεν λείπει από το έργο.
Περίληψη :
Ένας μοναχικός και ασυμβίβαστος καπετάνιος, ο Οδυσσέας Χρυσός, θρύλος των μεσογειακών θαλασσών κι αμετανόητος εργένης ερωτεύεται παράφορα μια νεαρή πόρνη, τη Σελένη. Για πρώτη φορά στη ζωή του χάνει τον έλεγχο, όταν έρχεται αντιμέτωπος με μια τρομερή καταιγίδα από συναισθήματα που τον πλημμυρίζουν κι απειλούν την ανεξαρτησία του. Όταν υποπτεύεται ότι εκείνη είναι έγκυος, δε διστάζει να την εγκαταλείψει, αδιαφορώντας για τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του.
Η Σελένη, βυθισμένη σε μια θάλασσα από απώλειες, ξέρει ότι εκείνος περισσότερο απ’ όλα φοβάται ν’ αγαπήσει. Οπλισμένη με ιώβεια υπομονή, ζει με την ελπίδα βαθιά μέσα της ότι κάποια μέρα ο άντρας, που τόσο αγαπάει, θα βρει το δρόμο της επιστροφής για την ετοιμοθάνατη καρδιά της.
Ένα μυθιστόρημα – παραμύθι για τους έρωτες που δεν ορίζει ο άνθρωπος, αλλά το πεπρωμένο.
11) “Θάλασσα-Φωτιά” της Ρένας Ρώσση-Ζαϊρη
Με λεπτό τρόπο θίγει το θέμα του προσφυγικού, μας κάνει να δώσουμε βάση στις πραγματικές αξίες της ζωής και ως έργο, σε ταξιδεύει από την αρχή ως το τέλος του. Ήρωες ζωντανοί, εικόνες εξίσου ζωντανές και λεπτομερείς. Όμορφο σαν όλα τα προηγούμενα βιβλία που αναφέρθηκαν!
Περίληψη :
Ένα πολυτελέστατο γιοτ εμφανίζεται σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Κι ένα προσφυγόπουλο, ο μικρούλης Τζαμάλ, εξαφανίζεται.
Η Ηλιάνα πασχίζει να ανακαλύψει τον έρωτα. Ντύνεται νύφη για να πάει στην εκκλησία. Και ξυπνάει δίπλα σε έναν άντρα μαχαιρωμένο. Ο Άλκης φτάνει στα άκρα για μια γυναίκα. Παίζει στα ζάρια την καριέρα του. Ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Ο Ορέστης μαγεύεται από αρώματα και γεύσεις. Γίνεται σεφ, ταξιδεύει σε μέρη μακρινά αναζητώντας ένα κοχύλι και κάτι μάτια. Μάτια βυζαντινά. Ώσπου ανακαλύπτει την αγάπη.
Μια γυναίκα ανάμεσα σε δύο άντρες, παθιασμένοι έρωτες, έρωτες-φωτιά. Συγκλονιστικές ανατροπές και κατάσκοποι. Γευστικά ταξίδια στις μυρωδάτες γωνιές της Γης κι αρώματα πολύτιμα που αποκαλύπτουν κρυμμένα μυστικά.
Ένα μυθιστόρημα κεντημένο με την αλμύρα της αγάπης, που βουτάει σε μια θάλασσα-φωτιά, στην αθωότητα των παιδικών χρόνων, στον ρομαντισμό της εφηβείας αλλά και στη «μαγική» βοήθεια: τη δύναμη της ψυχής.
Γιατί η γλώσσα της καρδιάς δεν έχει ανάγκη από λέξεις, είναι γραμμένη στα μάτια…
Καλή θαλασσινή ανάγνωση! 🙂