“Σπίτι είναι όπου σε αγαπούν”… κι όχι ένα σπίτι στο οποίο ένας λύκος περιμένει να σε κατασπαράξει!
Καθημερινά ακούμε στις ειδήσεις για μια σκληρή επικαιρότητα με βία, κακοποίηση, σεξουαλική παρενόχληση, γεγονότα που μας κάνουν να ανατριχιάζουμε. Τα ακούμε όμως τόσο συχνά, τόσο έντονα, τόσο επαναλαμβανόμενα, που οδηγούμαστε σταδιακά σε μια κυνικότητα, σε ένα σημείο που η τόση βία δεν μας κάνει και τόσο εντύπωση πια.
Αρκεί, λοιπόν, πολλές φορές να “μπούμε” σε ένα φανταστικό κόσμο ενός βιβλίου, για να “βγούμε” από την αδράνεια στην οποία μας έχει οδηγήσει ο αληθινός κόσμος. Αρκεί να διαβάσουμε μια καθηλωτική ιστορία στις σελίδες ενός βιβλίου, για να αντιληφθούμε πόσο αληθινές είναι οι ιστορίες στις “σελίδες” της ζωής των ανθρώπων που ίσως είναι γείτονές μας, φίλοι μας, συνάδελφοί μας, οικογένειά μας, ή απλώς περαστικοί στην γρήγορη και πολύβουη καθημερινότητα.
Ένα τέτοιο βιβλίο, μια τέτοια ιστορία είναι το καθηλωτικό μυθιστόρημα “Ο Λύκος Μένει Σπίτι” της Έλενας Μπολονάση που “ανοίγει” τις κλειστές πόρτες και ανακαλύπτει, όπως λέει και το όνομά του, τους λύκους που μένουν πίσω από αυτές.
Με κεντρικούς πρωταγωνιστές τους ένοικους ενός ορφανοτροφείου στην Κηφισιά τη δεκαετία του 1980, ως αναγνώστες ερχόμαστε αντιμέτωποι με ιστορίες που στερούνται ανθρωπιάς, θαλπωρής, φροντίδας και αγάπης. Ιστορίες που πραγματεύονται ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας, έμφυλης βίας, αλλά και βίας κατά των παιδιών.
Οι λύκοι αυτού του βιβλίου είναι πολλοί και ο καθένας έχει ένα διαφορετικό προφίλ. Κακοποιητικοί και κτητικοί σύντροφοι, γυναίκες θύματα του εσωτερικευμένου μισογυνισμού, γονείς που δεν θα έπρεπε να αποκαλούνται έτσι, αλλά και αρρωστημένες ψυχές που παίρνουν δύναμη αντικρύζοντας τον πόνο μικρών παιδιών. Όλοι όμως έχουν ένα κοινό. Δεν γνώρισαν οι ίδιοι ποτέ την αγάπη. Είναι όλοι θύτες, αλλά και θύματα μιας κοινωνίας που αδιαφορεί για οτιδήποτε άλλο πέρα από ό,τι την αφορά ή την επηρεάζει άμεσα.
Η Έλενα Μπολονάση το αποδεικνύει αυτό τοποθετώντας τους κεντρικούς χαρακτήρες τόσο στο παρόν όσο και στο παρελθόν, δίνοντάς μας την ευκαιρία να αντιληφθούμε πόσο σημαντική είναι η σωστή ανατροφή για έναν άνθρωπο, η ανατροφή από ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το παιδί που κάποια στιγμή θα γίνει ένας ενήλικας σε αυτή την κοινωνία, η ανατροφή που βασίζεται στην αγάπη και τη θαλπωρή, πόσο μπορεί ένας άνθρωπος που υπήρξε θύμα στην παιδική του ηλικία, να γίνει θύτης μεγαλώνοντας.
Από το βιβλίο δεν λείπουν οι ανατροπές κι ούτε φυσικά οι καλοί ήρωες, δύο στοιχεία που έρχονται να εξισορροπήσουν, ως έναν βαθμό, τις σκληρές διηγήσεις. Επίσης, με μαεστρία η συγγραφέας επιτυγχάνει ανάμεσα στα πολύ σημαντικά κοινωνικά ζητήματα που πραγματεύεται, να εντάξει και ορισμένες παθογένειες της κοινωνίας που συνδέονται με αυτά, όπως η ενοχοποίηση των θυμάτων (ιδίως αν είναι γυναίκες), η στάση της κοινωνίας και της πολιτείας να σπρώχνουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί, το έλλειμμα πρόνοιας για τα παιδιά, η ομοφοβία και ο σεξισμός.
Το “Ο Λύκος Μένει Σπίτι” είναι ένα βιβλίο που δυστυχώς μπορεί κανείς να το μπερδέψει με τα επίκαιρα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, μια ιστορία που μας καθηλώνει ακόμα περισσότερο σκεπτόμενοι ότι όσα διαβάζουμε σε αυτό το μυθιστόρημα για κάποιους ανθρώπους είναι όλη τους η πραγματικότητα. Ευτυχώς, όμως, από την άλλη, “φωτίζει” αυτά τα μελανά σημεία της κοινωνίας μας, “ανοίγει” διάπλατα τις κλειστές πόρτες και με τον τρόπο του καταδικάζει όσα γίνονται πίσω από αυτές, μεταφέροντας το μήνυμα πως όταν ο άνθρωπος αγαπά και αγαπιέται, μπορεί να γίνει καλύτερος σε έναν καλύτερο κόσμο, τον οποίο θα οικοδομήσει ο ίδιος.
Γιατί όπως λέει και ο μπαρμπά-Κώστας, “Τα δέντρα Ρηνάκι μου, αντέχουν σε όλες τις εποχές. Μπορεί να χάνουν τα ξερά τους φύλλα, να μένουν γυμνά, όμως, περίμενε, πάλι τα κλαδιά τους ανθίζουν”.
Το μυθιστόρημα “Ο Λύκος Μένει Σπίτι” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.