Δίκη της Νυρεμβέργης
Πρόσφατα παρακολούθησα ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και συγκεκριμένα την άνοδο του Χίτλερ. Αφού την ολοκλήρωσα θυμήθηκα ότι υπήρχε ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη μου σχετικά με τη δίκη της Νυρεμβέργης. Αυτή η δίκη αφορούσε την εξέταση των αδικημάτων που διέπραξαν οι ναζιστές στον μεγάλο αυτό πόλεμο. Με το τέλος αυτής κάποιοι καταδικάστηκαν σε θάνατο, κάποιοι σε ισόβια φυλάκιση και ελάχιστοι αφέθηκαν ελεύθεροι.
Η “μάχη” των νικητών
Βέβαια, η ίδια η δίκη έγινε πολύ μεγάλο θέμα λόγω του ότι τα συμφέροντα των χωρών ήταν μεγάλα. Από τη μία μεριά, η Αγγλία και οι ΗΠΑ ήθελαν να εκτελέσουν όλους τους Γερμανούς αιχμαλώτους.. Τελικά, αποφασίστηκε η πραγματοποίηση της δίκης στην Νυρεμβέργη και καταρτίστηκε ένας καταστατικός χάρτης των δικών, ο οποίος θα αφορούσε τα δικαιώματα των κατηγορούμενων και τη σύσταση του δικαστηρίου. Επίσης, συμφώνησαν για τα τέσσερα κύρια κατηγορητήρια: συνωμοσία για την τέλεση εγκληματικών πράξεων, εγκλήματα εναντίον της ειρήνης, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Βέβαια, στη συνέχεια ακολούθησαν πολλά εμπόδια, όμως η δίκη της Νυρεμβέργης ήταν πλέον γεγονός.
Ο Goldensohn αναλαμβάνει ψυχίατρος στη Νυρεμβέργη
Η κάθε χώρα έφερε το δικό της επιτελείο για την δίκη. Οι Αμερικανοί έφεραν μαζί τους έναν ψυχίατρο και έναν ψυχολόγο, οι οποίοι ήταν αρμόδιοι να επιβλέπουν όλη την ποινική διαδικασία. Στην αρχή της δίκης ο ψυχίατρος που ανέλαβε ήταν ο ταγματάρχης Ντάγκλας Μ. Κέλι, ο οποίος όμως μετά από τρεις μήνες έφυγε και τη θέση του ανέλαβε ο Λίον Γκόλντενσον. Ο ψυχίατρος της φυλακής ήταν ένας από τους λίγους που είχαν την δυνατότητα να μιλάνε με τους κατηγορούμενους. Ο Γκόλντενσον κατάφερε να μιλήσει με δεκαεννιά από τους κατηγορούμενους και με δεκατέσσερις μάρτυρες. Όλες τις συνεντεύξεις τις κράτησε στο προσωπικό του αρχείο και μετά τον θάνατό του, ο αδερφός του Έλι Γκόλντενσον επιμελήθηκε όλο το υλικό, δίνοντας την ευκαιρία σε εμάς να τα επεξεργαστούμε στο παρόν βιβλίο.
Οι συνεντεύξεις
Μέσα από τις συνεντεύξεις θα συνομιλήσει με κατηγορούμενους όπως ο Χέρμαν Γκέρινγκ, ο Άλφρεντ Γιοντλ, ο Ρούντολφ Ες, ο Ερνστ Καλτενμπρούνερ και ο Άλμπερτ Σπέερ. Φυσικά όλοι, άλλοι πολύ και άλλοι λίγο, άνηκαν στην ναζιστική ομάδα του Αδόλφου Χίτλερ. Ο ψυχίατρος καλούνταν να πράξει πάνω από όλα το έργο του γιατρού και μετά εκείνο του ανθρώπου που είχε δει όλες αυτές τις φρικαλεότητες. Επομένως, αντιμετώπισε όλους τους ασθενείς του με ιδιαίτερα σεβασμό και τους ονόμαζε ως τα “αντικείμενα” της έρευνάς του. Στο περιεχόμενο των συνεντεύξεών του γινόταν φανερό ότι κάποιοι, όπως ο Γκέρινγκ παρέμεναν πιστοί στις απόψεις τους και δεν την άλλαξαν μέχρι το τέλος, ενώ κάποιοι άλλοι δεν παραδέχονταν τις πράξεις τους προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να αθωωθούν (Σπέερ).
Μία κριτική ματιά…
Το συγκεκριμένο βιβλίο προσφέρει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να διαβάσει από ψυχολογικής άποψης τις πρακτικές και τον χαρακτήρα όλων εκείνων που προσπάθησαν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στην ολοκληρωτική καταστροφή. Μπορεί αυτό να μην το κατάφεραν, όμως θα πρέπει η σκέψη και οι πρακτικές τους να αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγήν για το μέλλον. Με αυτό το τρόπο, ίσως να μπορέσει η ανθρωπότητα να γλιτώσει από μελλοντικές μαζικές “σφαγές” για χάρη κάποιων ιδεολογιών. Οπότε, οι συνεντεύξεις του Γκόλντενσον οφείλουν να διαβαστούν με σκεπτικισμό από όλους.
