O γνωστός λόγιος της ιταλικής Αναγέννησης και γεννημένος στη Φλωρεντία Βοκκάκιος (1313-1375), θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους ουμανιστές της περιόδου. Υπήρξε γόνος οικογένειας εμπόρων και προκειμένου να ασχοληθεί επαγγελματικά με την συγγραφή αντιστάθηκε σθεναρά στις πιέσεις που του ασκούσε η οικογένεια και ο περίγυρός του. Ήταν μαθητής του Πετράρχη που τον βοήθησε σε μεγάλο βαθμό στο να αφοσιωθεί στις ουμανιστικές σπουδές στα λατινικά. Ο Βοκκάκιος ήταν από τους πρώτους που έγραψαν δοκίμια σε νεότερη γλώσσα και το συγγραφικό του ύφος αποτέλεσε την βάση της νεώτερης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Υπήρξε δημιουργός ενός αξιομνημόνευτου αριθμού έργων όπως “Δεκαήμερον” και “Περι Διασήμων Γυναικών“.
Η θεώρηση του κόσμου του συγγραφέα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανθρωποκεντρική. Ο άνθρωπος δηλαδή ορίζεται ως κέντρο του σύμπαντος, δίνοντας περισσότερο έμφαση στην κοινωνική και πολιτική διάσταση των ανθρώπινων πραγμάτων με μια, θα λέγαμε, πιο αισιόδοξη νότα. Για το “Δεκαήμερον” (1349-1353) ο Βοκκάκιος είχε κατηγορηθεί, καθώς για την εποχή το περιεχόμενό του θεωρήθηκε «αιρετικό». Ο λόγος; Η αντιεκκλησιαστική του στάση, ο ερωτικός χαρακτήρας και ο άκρατος ρεαλισμός σε πολλά από τα εκατό διηγήματα του έργου του. Το αφηγηματικό του πλαίσιο έχει ως εξής: Δέκα ημέρες , δέκα άνθρωποι και εκατό τολμηρές ιστορίες με διαφορετικούς αφηγητές. Μια παρέα αποτελούμενη από εφτά γυναίκες και τρείς άντρες, όλων των κοινωνικών τάξεων, μετακομίζει στην εξοχή για να γλιτώσει απο την μεγάλη επιδημία πανούκλας που μαστίζει την πόλη. Εκεί βρίσκουν καταφύγιο για δέκα ημέρες, όπου και διηγούνται διαδοχικά κάθε βράδυ από μια ιστορία. Ο συγγραφέας περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την πανώλη που το 1348 είχε πλήξει την Ευρώπη. Τα διηγήματα δεν ακολουθούν όλα το ίδιο μοτίβο. Άλλα είναι ερωτικά, άλλα τραγικά, άλλα ηρωικά άλλα κωμικά. Κοινός παρονομαστής όμως είναι πως μέσα από αυτές τις ιστορίες των ηρώων, μας παρουσιάζεται με τρόπο αριστοτεχνικό μια ολόκληρη εποχή. Σε κάθε σειρά δέκα αφηγημάτων, περιγράφεται ένα συγκεκριμένο θέμα, το οποίο αποτελεί ένα ολοκληρωμένο έργο τέχνης, με αρχή μέση και τέλος.
Ένα όμορφο συγγραφικό πόνημα με πρωταγωνιστές τον έρωτα το πνεύμα και την αισιόδοξη πλευρά της ζωής.
Ο Βοκκάκιος τοποθέτησε με μαεστρία τα διηγήματά του σε ένα ενιαίο αφηγηματικό πλαίσιο, πλησιάζοντας κατά πολύ την δομή του μυθιστορήματος. Πρωτοπόρο στοιχείο της συγγραφικής τέχνης του συγγραφέα υπήρξε η πολυσύνθετη και πολυπρόσωπη αφήγηση, όπως καινοτομία θεωρείται και η κριτική που ασκεί μέσω των διηγημάτων στην πανίσχυρη καθολική εκκλησία αλλά και η σκωπτική ματιά έναντι των ηθών της εποχής.
Εν αντιθέσει με άλλους συγγραφείς οι οποίοι ασχολήθηκαν ως επί το πλείστον με μεσαιωνικές αξίες και εξιδανικεύσεις, ο Βοκκάκιος πέτυχε κάτι πραγματικά εντυπωσιακό. Εισήγαγε τον ρεαλισμό αποθεώνοντας των άνθρωπο μέσα από μια πιο «γήινη» οπτική. Ένα όμορφο βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από όλους. Η αλήθεια είναι πως το θέμα του εν έτει 2016 μπορεί να φαντάζει κάπως άκαιρο.
Σας διαβεβαιώνω όμως πως στο τέλος θα σας αποζημιώσει, δεδομένου βέβαια πως θα το «αφήσετε» να σας παρασύρει.
Το βιβλιο μπορείτε να το βρείτε απο τις εκδόσεις Γράμματα.
Υπόθεση απο το οπισθόφυλλο:
Το Δεκαήμερον ξετυλίγεται στους λόφους του Φιέζολε, λίγο πιο έξω από τη Φλωρεντία, το σωτήριο έτος 1348. Δέκα νέοι, εφτά κορίτσια και τρία αγόρια, έχουν καταφύγει εκεί πάνω για να γλιτώσουν από την πανούκλα που μαστίζει την πόλη. Οι τολμηρές ιστορίες που διηγούνται -δέκα κάθε μέρα- δεν είναι μόνο ένα παιχνίδι που κερδίζει αναβολές από το θάνατο, όπως στο Χίλιες και μία νύχτες. Είναι, κυρίως, ένας διαλεκτικός ύμνος στη ζωή, και όπως πρώτος επσήμανε ο Πετράρχης, μια εκπληκτική άσκηση ύφους, που έμελλε να γίνει σημείο αναφοράς για την ιταλική λογοτεχνία ώς τον δέκατο όγδοο αιώνα.
πηγή
Ιστορία της Ευρωπαϊκής λογοτεχνίας – Γιώργος Βάρσος : Απο τον 6ο έως τις αρχές του 18ου αιώνα ΕΑΠ- σελ 208-212
