Αν έχεις δει το Lost (κι αν δεν το έχεις δει, τι κάνεις πια;), τότε σίγουρα ανήκεις σε μια από τις τρεις παρακάτω κατηγορίες: ή μίσησες τη σειρά μετά το φινάλε που δίχασε όλους τους fans ή λάτρεψες τη σειρά στο σύνολό της (δε θα είστε και πολλοί εκεί έξω) ή δε σου άρεσε το φινάλε αλλά εξακολουθείς να αγαπάς τη σειρά (όπως εγώ)! Σε όποια κι από τις τρεις κατηγορίες κι αν ανήκεις, ένα είναι αυτό στο οποίο συμφωνούμε όλοι: Το Lost ήρθε κι άλλαξε για πάντα την εξέλιξη της αμερικάνικης τηλεόρασης!
Όταν προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο, στις 22 Σεπτέμβρη του 2004, κανείς από τους τηλεθεατές δε φανταζόταν το τι θα ακολουθούσε. Κι εδώ που τα λέμε, ούτε οι ίδιοι οι δημιουργοί της σειράς δε το φανταζόντουσαν. Ωστόσο, το πιλοτικό επεισόδιο, με κόστος παραγωγής που ξεπέρασε τα 10 εκατομμύρια δολάρια, “κόλλησε” στις οθόνες 18,6 εκατομμύρια θεατές, να ακούν για πρώτη φορά στην τελευταία σκηνή το “τέρας” του νησιού. Το μεγάλο αυτό κόστος για το γύρισμα του πρώτου επεισοδίου κι η σκηνοθεσία που θύμιζε μεγάλη blockbuster ταινία του Hollywood έδειξαν από την αρχή ότι το Lost δε θα ήταν μια συνηθισμένη σειρά.
Συμβαδίζοντας και με τη διαρκώς αυξανόμενη ευρεία χρήση του διαδικτύου τότε, το Lost δημιούργησε σχεδόν αμέσως ένα τεράστιο fan base που στο τέλος του κάθε επεισοδίου ξόδευε ώρες ατελείωτες σε forums συζητώντας τις τελευταίες ανατροπές και δημιουργώντας νέες θεωρίες. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο με κάποια τηλεοπτική σειρά, καθώς τα ερωτήματα που προκαλούσε το σενάριο και το μυστήριο που διαρκώς μεγάλωνε, πυροδοτούσαν έναν πρωτοφανή ενθουσιασμό κι αφοσίωση από τους fans, που απεγνωσμένα έψαχναν για απαντήσεις. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι πολλές από τις fan-based θεωρίες επιβεβαιώθηκαν στη διάρκεια της σειράς ενώ άλλες παρέμειναν ευσεβής πόθος και δεν απαντήθηκαν ποτέ!
Με ένα μεγάλο αριθμητικά cast σχετικά άγνωστων ηθοποιών που παρουσίαζε όμως εξαιρετική και πρωτόγνωρη ποικιλομορφία, το Lost δημιούργησε ένα μεγάλο σύμπαν με supernatural μυθολογία που όμως δεν παραμέλησε ποτέ τους χαρακτήρες του. Η ευφυέστατη αφήγηση μέσω flashbacks μας χάρισε μια ομάδα πολύπλοκων χαρακτήρων, με μοναδικά back stories που αποκαλύπτονταν σταδιακά, για να δεθείς μ’ αυτούς όσο το δυνατόν περισσότερο. Δεν ήταν μόνο το μυστήριο του “τι γίνεται επιτέλους πάνω σ’ αυτό το νησί;” που σε κρατούσε. Ήταν οι κόντρες, οι έρωτες κι οι ίντριγκες των πρωταγωνιστών μεταξύ τους που, σε συνδυασμό με τα μυστήρια του Lost, έκαναν τους θεατές να μη ξεκολλάνε. Άλλωστε, πολύ πριν έρθει το Game of Thrones στις οθόνες μας, το Lost είχε ήδη ξεκινήσει να μας “συνηθίζει” σε ξαφνικούς θανάτους αγαπημένων χαρακτήρων που μας “τραυμάτισαν” ψυχικά για πάντα! Ονόματα δε θα πω για τους φίλους που δεν το έχουν δει ακόμη αλλά… Not Penny’s boat;;; Ε; Σας θυμίζει κάτι;
Στη συνολική διάρκειά του, το Lost κράτησε υψηλό το επίπεδο σε γενικές γραμμές και κατάφερε να κρατήσει σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό το κοινό του μέχρι το τέλος, στο φινάλε του έκτου κύκλου. Και μπορεί το φινάλε να μην ήταν αυτό που θα θέλαμε καθώς πολλά ερωτήματα της ιστορίας έμειναν αναπάντητα, γεγονός που προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις από μερίδα των fans, ωστόσο ήταν ένα άκρως συναισθηματικό τέλος που επιβεβαίωσε αυτό που είχε φανεί από την αρχή: το Lost δεν ήταν μόνο το μυστήριο του νησιού αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι του ήταν οι χαρακτήρες κι ο μεταξύ τους δεσμός! Κι αυτό εκφράστηκε στο τελευταίο επεισόδιο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Οπότε, δεν έχει σημασία αν μείνατε ικανοποιημένοι με το τέλος ή όχι, αν μετανιώσατε που είδατε τη σειρά ή όχι…. Το Lost αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία της αμερικάνικης τηλεόρασης, καταγράφοντας ρεκόρ τηλεθεάσεων, κι άνοιξε το δρόμο για ακριβότερες και ποιοτικότερες τηλεοπτικές παραγωγές, για να φτάσουμε στο σήμερα και να αγωνιούμε πλέον για το Game of Thrones. Επομένως, μπορούμε να αντιληφθούμε πλέον την κληρονομιά που άφησε και το γιατί αποτελεί μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών!
