Λειβαδίτης, ο μεγαλύτερος καταρράκτης των Βαλκανίων

Πίσω ακριβώς από την Ξάνθη, ορθώνεται ένα πράσινο τείχος. Η οροσειρά της Ροδόπης μπορεί να μην φημίζεται για τα ψηλά και απόκρημνα βουνά της. Παρόλα αυτά, παραμένει παρθένα και ανεξερεύνητη σε μεγάλο βαθμό, κρατώντας ακέραια πολλά από τα μυστικά της μέχρι τις μέρες μας. Ένα από αυτά είναι και ο ψηλότερος καταρράκτης των Βαλκανίων. Στέκει καλά κρυμμένος στο αιωνόβιο δάσος της Χαϊντούς, άγνωστος στους περισσότερους επισκέπτες της πόλης και μακριά από τα φλας της κακής τουριστικής επέλασης.

Φτάνοντας στο χωριό

Μετά από μια δαιδαλώδη διαδρομή και αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την Ξάνθη, φτάνουμε στον οικισμό του Λειβαδίτη. Μερικά σπίτια αραδιασμένα στις πλαγιές και μια εκκλησία. Η μοναδική ταβέρνα ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες την παύση λειτουργίας της. Στο χωριό ο πιο συχνός θόρυβος που ακούγεται είναι αυτός της κουδούνας κάποιας αγελάδας. Κυκλοφορούν ελεύθερες με περίσσια άνεση και δεν είναι λίγες οι φορές που στέκονται στη μέση του δρόμου και σε κοιτάζουν με απάθεια. Ίσως καμιά φορά να αναρωτιούνται για το πόσο θράσος έχουμε που ταράζουμε την ηρεμία τους. Η λογική και η τάξη της πόλης δεν έχουν καμιά ισχύ σ’ αυτά τα βουνά.

Το δάσος της Χαϊντούς

Η διαδρομή συνεχίζει και οδηγεί στο δάσος της Χαϊντούς. Η ιστορία του ξεκινά κάποιες δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν. Κατά την τελευταία περίοδο των παγετώνων, η βορειοευρωπαϊκή χλωρίδα και πανίδα “μετανάστευσαν” στο νότο όπου οι κλιματικές συνθήκες ήταν ευνοϊκές για την ανάπτυξη τους. Η τελική υποχώρηση των πάγων σήμανε και την εξαφάνιση αυτής της βιοποικιλότητας, δημιουργώντας όμως κάποιους θύλακες στους οποίους τα δάση αυτά επιβίωσαν. Τα φιλανδικά δάση, όπως ονομάζονται, αποτελούν στις μέρες μας, ένα ακόμα θαύμα της φύσης. Στο δάσος της Χαϊντούς ευδοκιμούν πάνω από 3.000 διαφορετικά είδη φυτών! Όχι άδικα,το 1980 χαρακτηρίστηκε Μνημείο της Φύσης.

Διαβάστε επίσης Βίτσα: Παραδοσιακό και γραφικό χωριό του Ζαγορίου

Το μονοπάτι για τον καταρράκτη σκιάζουν αιωνόβιες οξιές που ξεπερνούν σε ύψους μια οικοδομή 10 ορόφων. Σε τακτά διαστήματα έχουν διαμορφωθεί κατάλληλοι χώροι με παγκάκια για την ξεκούραση των επισκεπτών αλλά και ενημερωτικές πινακίδες με πληροφορίες για την τοπική πανίδα και χλωρίδα. Όσο κατηφορίζεις, ο ήχος του νερού γίνεται όλο και πιο έντονος. Φτάνοντας στο χαμηλότερο σημείο της διαδρομής συναντάμε τους πρώτους μικρούς καταρράκτες. Η εικόνα με τις φτέρες και τα κλαδιά των δέντρων να καθρεφτίζονται στα νερά της λίμνης είναι βγαλμένη από παραμύθι. Έχεις όμως λίγα μέτρα ακόμα πριν το τέλος.

Advertising

Ο καταρράκτης του Λειβαδίτη

Μια ανηφορίτσα με λίγα σκαλιά και το θέαμα σε καθηλώνει. Ο ήχος του νερού που πέφτει από ύψος περίπου 60 μέτρων είναι εκκωφαντικός. Ο καταρράκτης, ακολουθώντας τη φύση του νερού, δεν είναι ποτέ ίδιος. Ανάλογα με την περίοδο που θα τον επισκεφτείτε θα βρεθείτε μπροστά είτε σ’ ένα ήρεμο και γαλήνιο σκηνικό είτε σ’ ένα αδάμαστο γίγαντα που βρυχάται θυμωμένος. Αν είστε τυχεροί, βασικά τολμηροί, και φτάσετε μπροστά του κάπου στα τέλη Γενάρη με αρχές Φλεβάρη, θα τον δείτε να κοιμάται παγωμένος από την κορφή ως τα νύχια.

Λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από τον καταρράκτη, βρίσκεται το Δασικό Χωριό. Μια “μικρή Ελβετία”, όπως την αποκαλούν πολλοί Ξανθιώτες, απλώνεται ανάμεσα στα έλατα στην πλαγιά του όρους Ερύμανθου. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 όταν και λειτούργησε, έχει καταστεί το στέκι φυσιολατρών και επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο. Η διανυκτέρευση στα 12 μικρά ξύλινα σπιτάκια, ιδιαίτερα τις μέρες του χειμώνα, αποτελεί μια μοναδική εμπειρία. Ντυθείτε καλά, πάρτε μια κούπα με ζεστό τοπικό τσάι και θαυμάστε έναν από τους πιο έναστρους ουρανούς της χώρας.

Διαβάστε επίσης Ωδείο Ηρώδου του Αττικού: Ένας σημαντικός εκπρόσωπος πολιτισμού χαρίζει ένα ακόμη μνημείο στην Αθήνα

Την πρώτη φορά που ανέβηκα σ’ αυτά τα μέρη, ήμουν παιδί. Κι όμως θυμάμαι σαν χθες ένα παππού να μας λέει ιστορίες για ξωτικά, που παραφύλαγαν τα βράδια στα γιοφύρια και αερικά να τριγυρίζουν μέσα στα δάση. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που αντίκρισαν νεράιδες να λούζονται και να χορεύουν στα νερά του καταρράκτη. Κρύφτηκαν πίσω από τις φυλλωσιές και θαύμασαν την ομορφιά τους. Μπορεί πλέον οι επισκέπτες να μην πιστεύουν σε υπερφυσικά όντα, παραδέχονται όμως, πως δεν θα υπήρχε καταλληλότερο μέρος για να τα φιλοξενεί.

Advertising

Πηγές:

Σύνταξη κειμένου: Παναγιώτης Μπαρδάκης

Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου