Κεφάλαια 77-82: Το τέλος μιας αρχής
77 «Δε μπορώ, πρέπει να το τελειώσω», άκουσα να λέει ο Τζόν. Κοιτούσαν ο ένας τον άλλο στα μάτια και έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερού. Ο ένας κυνηγούσε…
Προτάσεις
Κεφάλαιο 6: Χυμοί Εκδίκησης
Σκίζω με μεγάλους διασκελισμούς το νερό, που στη δύναμή μου υποχωρεί άτακτα και χώρο μου ανοίγει. Ακούω πίσω μου την φωνή της. «Ε, που πας; Γιατί φεύγεις;» Αγνοώ τις εκκλήσεις…
Κεφάλαιο 8: Βόλτα στην Αθήνα
Η Λένα για πρώτη φορά ένιωθε την ψυχή της χορτάτη και το πρόσωπό της έλαμπε από ευτυχία. Ανυπομονούσε να έρθει το βράδυ και να συναντηθεί με τον Μάκη για…
Κεφάλαιο 8: Στοίχημα χαμένο
«Γαμώ το κέρατό μου!!!» Ο Άρης άκουσε τον Βάρναλη να βρίζει ακατάπαυστα, καθώς εκείνος κάπνιζε ήδη το δεύτερο τσιγάρο στο ανοικτό παράθυρο του γραφείου του Αρχηγού του. Κουνούσε το…
Κεφάλαιο 7: Η αέναη κίνηση της καρδιάς
«Αρκετά όμως με τον Λεωνίδα. Άλλωστε, πέρασε κιόλας η μία ώρα που είχαμε στη διάθεση μας.» «Λεωνίδα τον λένε;» «Ναι. Χμ, ακόμα και γι’ αυτό παινεύεται, ο ελεεινός. “Πήρα το…
Κεφάλαιο 6: Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΟΟΥΖΕΣ
Η επιστολή που περίμενε ο Τζορτζ Μπάνκροφτ πως θα έφτανε από μέρα σε μέρα στο Νιούπορτ, έπεσε σαν κεραυνός ͘αφενός λόγω του περιεχομένου της αλλά και εξ αιτίας της τεράστιας…
Κεφάλαιο 5: Μην περάσεις τον ποταμό
Ζεσταίνομαι, ο καιρός έχει απλώσει δίχτυ πνιγηρό στο όμορφο χωριό μου, από το πέπλο του άπνοια σκέπασε τις σκεπές των κτιρίων και τις καρδιές των ανθρώπων. Βλέπω στα πρόσωπα των…
Κεφάλαιο 6: Ο γέρος και η θάλασσα
Την πρώτη φορά που η Ουρανία μου ζήτησε μια χάρη, ήταν για να πραγματοποιήσουμε τη συνάντησή μας στην παραλία, αντί για το γραφείο. Δεν έφερα καμία αντίρρηση˙ της είπα μάλιστα,…
Κεφάλαιο 7: Πίσω από τις μάσκες
Στον πρώτο όροφο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη οι δημοσιογράφοι είχαν καθίσει στις θέσεις τους περιμένοντας τους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας να καθίσουν στις δικές τους, μπροστά από τα μικρόφωνα…
Κεφάλαιο 5: ΟΙ ΚΟΥΡΣΑΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΤΟΜΑΚ
Ήταν νωρίς το ξημέρωμα, όταν ανάμεσα στα πυκνά φυλλώματα στις όχθες του ποταμού Πότομακ, εμφανίστηκαν κάποια γυμνά σώματα. Βαμμένα με σκούρα μπλε και μαύρα χρώματα άφηναν στα μάτια των Άγγλων,…
Κεφάλαιο 7: Το φως σου δε με βρίσκει
Μόλις άνοιξε τα μάτια της, ένιωσε μια ευχάριστη μυρωδιά να πλανιέται μέσα στο σαλόνι όπου κοιμόταν. Χασμουρήθηκε και τέντωσε το κορμί της για να ξεπιαστεί, αφού κάθε φορά…
Κεφάλαιο 3: ΜΑΖΙ
Το φως του ήλιου φάνηκε από το παράθυρο του νοσοκομείου και τον ξύπνησε. Την είδε να τον κοιτά ήρεμα, πράγμα περίεργο για εκείνη. Πού είχε πάει το βλέμμα της,…
Κεφάλαιο 4: Ταξιδιάρα Ψυχή
Πρωινό Δευτέρας, η λιόχαρη μέρα περνά αισιόδοξα μηνύματα, η οχλοβοή κάτω στην Αθανασίου Διάκου δεικτικά το αποδεικνύει, ο κόσμος πραγματικά απολαμβάνει τη θέρμη της καλοκαιριάς. Ο υαλοπίνακας στο γραφείο μου,…
Κεφάλαιο 5: Το αντίδοτο του θανάτου
Στα πρώτα βήματα της καριέρας του, κάθε ψυχολόγος οφείλει να είναι αισιόδοξος και οπλισμένος με πίστη προς την ικανότητά του να αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Να αφουγκράζεται τον…
Κεφάλαιο 6: Το Εκκρεμές
«Να πω καλημέρα;» Ο Φέρρης σήκωσε το κεφάλι του και είδε το πρόσωπο της Ρένας, της ιδιοκτήτριας του καφέ «Εκκρεμές» και τα βαμμένα με μωβ σκιά μάτια της να τον…
Κεφάλαιο 6: Κανείς ποτέ δε νίκησε τον θάνατο
Άνοιξε τα μάτια του με δυσκολία. Ένιωθε πάλι αδυναμία και μια αίσθηση ναυτίας, σαν να ήταν σε καράβι που διέσχιζε τον ωκεανό σε τρικυμία. Ο πονοκέφαλος δεν έλεγε να…
Κεφάλαιο 3: Όνειρο Απατηλό
Τα βατράχια κοάζουν ξέφρενα, φταίει που η ατμόσφαιρα είναι κάπως υγρή. Είχε ρίξει νωρίς το απόγευμα μια ψιχάλα που δρόσισε την διψασμένη γη. Το νοτισμένο έδαφος δεν μας πτοεί,…
Κεφάλαιο 5: Βουτιά στο κενό
Η ώρα είχε φτάσει 10.00μ.μ.. Στην πλατεία Συντάγματος ο κόσμος είχε αρχίσει να αραιώνει. Η Λεωφόρος Βασιλίσσης Αμαλίας αντιθέτως ήταν γεμάτη οχήματα με οδηγούς ανυπόμονους να φτάσουν στον προορισμό…
Κεφάλαιο 4: Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Η επόμενη μέρα στο Νιούπορτ ήρθε πολύ γρηγορότερα απ’ ό,τι περίμενε ο Τζορτζ Μπάνκροφτ. Θολά και αμφίβολα όσα θυμόταν από το χθεσινό βράδυ, καθώς αποκοιμήθηκε στην πολυθρόνα του ανασκαλεύοντας παλιές…
Κεφάλαιο 5:Μερτικό στον ήλιο
Περασμένες 11:00 και ο ήχος από το κουδούνι της πόρτας που χτυπούσε ασταμάτητα κάθε δευτερόλεπτο, τον ξύπνησε από τον βαθύ ύπνο. Σηκώθηκε αργά και κατευθύνθηκε προς το θυροτηλέφωνο νευριασμένος…
Κεφάλαιο 4: Για μια χούφτα λέξεις
Το ξημέρωμα της επόμενης συνεδρίας με την Ουρανία με βρήκε κάπως προβληματισμένο. Ίσως επειδή ο αρχικός ενθουσιασμός μου μετά την πρώτη μας συνάντηση, άρχισε σιγά σιγά να μετατρέπεται σε απογοήτευση.…
Κεφάλαιο 4: Με τα μάτια κλειστά
Ο Άρης ξύπνησε και για μια στιγμή ένιωσε πως δεν βρισκόταν στο ακατάστατο δωμάτιο του πατρικού του στην Καισαριανή, αλλά στην κρεβατοκάμαρα που μοιραζόταν με την γυναίκα του σπίτι…
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΕΚΕΙΝΟΣ
«Υπόσχομαι τώρα στα δύσκολα να μην αφήσω ποτέ το χέρι σου.» «Υπόσχομαι τώρα στα δύσκολα, να μην σ’ αφήσω ποτέ να με αφήσεις.» Έκλεισε το ξυπνητήρι και έτρεξε βιαστικά να…
Κεφάλαιο 3: Ο Πρώτος Έρωτας
Με την υπόθεση της Ουρανίας, ασχολήθηκα λίγο μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου, στο τμήμα ψυχολογίας του Αριστοτελείου πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Στα δύσκολα πρώτα επαγγελματικά βήματα, με στήριξε ο καθηγητής…
Κεφάλαιο 4:Μια κουκκίδα άμμου είμαστε
Το ξυπνητήρι άρχισε να χτυπά από τις 8:30. Η Λένα πριν πέσει το είχε ρυθμίσει για να μπορέσει να πάει με την μαμά της και τον αδερφό της στο…