Κεφάλαια 77-82: Το τέλος μιας αρχής
77 «Δε μπορώ, πρέπει να το τελειώσω», άκουσα να λέει ο Τζόν. Κοιτούσαν ο ένας τον άλλο στα μάτια και έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερού. Ο ένας κυνηγούσε…
Προτάσεις
Κεφάλαιο 10: Οι αινιγματικές, κενές σελίδες
Ο Μπάνκροφτ έφτανε στην Ουάσινγκτον. Είχε περάσει σχεδόν όλη την ημέρα ξύπνιος, διαβάζοντας το ημερολόγιο αλλά και προσευχόμενος μην τύχαινε σε κάποια ενέδρα ληστών. Ήταν συχνές, καθώς μοναχικές άμαξες τραβούσαν…
Κεφάλαιο 14: Χαλασμένη Μηχανή
Η κουβέντα μας με τον Ζαχαριάδη, μπροστά στο μπουφέ της εκδήλωσης του Πανεπιστημίου, κινήθηκε γύρω από την τάση της Ουρανίας, να τιμωρεί τον εαυτό της. Επειδή όπως αποφασίσαμε˙ αυτό ακριβώς…
Κεφάλαιο 9: Μπροστά στη μεγάλη πρόκληση
Παρά τη νίκη τους στο Νασσάου, ο Χόπκινς και ο Τζόουνς δεν μπόρεσαν να την απολαύσουν επί μακρόν. Κι αυτό, γιατί η μάχη είχε προσκαλέσει κάθε λογής «καρχαρία», ο οποίος…
Κεφάλαιο 12: Το τέλος της αθωότητας
Νόστος Είδα πίσω από γωνίες σκοτεινές, από του Φθινοπώρου την αργοσάλευτη περπατησιά, τον έρωτα να ανθίζει μέσα στο σώμα της Ελπίδας, μηνύματα εξακόντιζε προς το μέρος μου καθημερινά, μόνο που…
Κεφάλαιο 13: Κάψε το στεφάνι
Τα Χριστούγεννα μου έδωσαν την ευκαιρία να απολαύσω ένα εορταστικό διήμερο σε οικογενειακό περιβάλλον, όπου δέχτηκα τη διατάραξη της μοναχικότητάς μου με ευχαρίστηση. Είχε μεγάλη σημασία για μένα το να…
Κεφάλαιο 12: Συναισθηματική Ακτινοβολία
Η Ουρανία είχε δεχτεί να ξεκινήσουμε τις συνεδρίες με έναν και μοναδικό όρο: Να πραγματοποιούμε τις συναντήσεις μας πρωινές ώρες και μόνο τις Κυριακές. Δέχτηκα τον όρο της χωρίς να…
Κεφάλαιο 5: Γράμμα στον εαυτό σου
«Αγαπητή Αφροδίτη, Ξέρω ότι ίσως να δεν σε βρίσκω στα καλύτερά σου. Ξέρω ότι πίσω από αυτό το πρόσωπο, το απρόσωπο, το παγωμένο, το ανέκφραστο κρύβεται φοβισμένη μια ψυχούλα μόνη…
Κεφάλαιο 11: Άλικο το χρώμα της ελπίδας
Έχει σκοτεινιάσει για τα καλά, ο νεφελοσκεπής ουρανός μου φαίνεται πως σκοπό το έχει βάλει να πέσει και να με πλακώσει. Τα φώτα της πόλης οκνηρά, λόγω των συνθηκών, διαχέουν…
Κεφάλαιο 10: Σπαραγμός
Η νυχτιά με βρίσκει σε μέρος ερημικό, ακολουθώ μονοπάτι δύσβατο, ελικοειδές και κατηφορικό, κάνω βήματα αργά, είμαι ιδιαίτερα προσεχτικός γιατί φοβάμαι, έτσι θεοσκότεινα που είναι, πως θα πέσω στον γκρεμό…
Κεφάλαιο 11: Όταν ντράπηκε ο Θεός
«Στα δεκαπέντε μου σταμάτησα το σχολείο. Ήταν μια απόφαση ξαφνική, οριστική κι αμετάκλητη.» Ακολούθησε μια παύση κατά τη διάρκεια της οποίας η Ουρανία βαριαναστέναξε. «Δε μου το συγχώρεσε ποτέ η…
Κεφάλαιο 12: Μια καινούργια ζωή
Το ίδρυμα «Ήλιος Φωτεινός» βρισκόταν σε ένα παλιό κτήριο του 1958 στο κέντρο της Αθήνας, σε μία στοά. Τον χώρο αυτόν τον είχε παραχωρήσει ο δήμος για την προστασία των…
Κεφάλαιο 4: Θέλει τύχη το μαζί
«Ήταν μήνας Έρωτας και μέρα Αγάπη, από αυτές που συμβαίνουν όχι μόνο μια στο τόσο, αλλά από τις άλλες, που λαβώνουν μια φορά στα χίλια χρόνια. Μόλις είχαν τελειώσει…
Κεφάλαιο 10: Φωτεινά σκοτάδια
Υπάρχουν καρδιές που σταματούν να πάλλονται, χωρίς να έχουν μεταγγίσει ούτε μια σταγόνα αίματος, εμπλουτισμένου με την αδρεναλίνη που εκκρίνεται, όταν ψυχή και σώμα στροβιλίζονται στη δίνη του έρωτα.…
Κεφάλαιο 8: Η ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΪΒΙΚΗ
Όσο οι μέρες περνούσαν, ο Τζον Πολ Τζόουνς διατηρούσε χαμηλό προφίλ κινούμενος στις γειτονιές της Φιλαδέλφεια. Παρακινούμενος από την περηφάνια του για το γεγονός πως θα πολεμούσε ως αξιωματικός στο…
Κεφάλαιο 11: Φως μέσα στο σκοτάδι
Όλο το βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Αν και ένιωθε το σώμα της βαρύ και τα μάτια της φώναζαν πως δεν άντεχαν άλλο ανοιχτά, πως ήθελαν να ξεκουραστούν, το μυαλό…
Κεφάλαιο 9: Οι γλυκιές αυταπάτες της μέθης
Στα φρυγμένα μονοπάτια του χωριού, στους κακοτράχαλους αγροτικούς δρόμους, λιάζονται φίδια στις χωμάτινες κοιλότητες που σημαδεύτηκαν και βάθυναν από τα πατήματα τροχοφόρων οχημάτων, και κάπου κάπου, εκεί, στις άκρες…
Κεφάλαιο 8: Απότομη Προσγείωση
Έχω κατεβάσει το κεφάλι, όσο η εκτυφλωτική λάμψη του ήλιου με αναγκάζει να κρατώ τα μάτια μου μισόκλειστα. Είναι λογικό τώρα που οδεύουμε προς το τέλος του Καλοκαιριού, το ακτινοβόλο…
Κεφάλαιο 10: Ένας πόλεμος είναι η ζωή
Η Λένα μόλις μπήκε στο σπίτι της, κάθισε στον καναπέ, άναψε το φως και άνοιξε το γράμμα που της είχε δώσει ο Μάκης. Δεν μπορούσε να αντισταθεί αν και του…
Κεφάλαιο 9: Στη δίνη του έρωτα
Η ελαφριά μορφή κατάθλιψης που ταλαιπωρεί συχνά την Ουρανία, είναι πολύ πιθανόν να διαταράσσει την αυτοβιογραφική της μνήμη και ειδικά τον μηχανισμό εκείνο που επιλεκτικά ευνοεί τις ευχάριστες αναμνήσεις σε…
Κεφάλαιο 7: ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ
Με το άλογό του καταπονημένο από το μακρύ ταξίδι, βάδιζε με αργά βήματα, ώσπου αντίκρισε στον ορίζοντα τις κόχες των καμπαναριών και του δημαρχείου που πρωτοστατούσε στην πλατεία. Γνώριζε καλά…
Κεφάλαιο 9: Παιχνίδι δίχως κανόνες
Ο Άρης βγήκε από το ασανσέρ και μες στην απογοήτευσή του δεν άναψε το φως. Κινήθηκε στα τυφλά προς την πόρτα του και έβαλε το κλειδί ψηλαφιστά στην κλειδαριά. Άνοιξε…
Κεφάλαιο 7: Φρεναπάτη
Ένα απόγευμα καλοκαιρινό, μα συνάμα και κάπως μελαγχολικό αφού ψηλά στους αιθέρες μαινόταν μάχη σκληρή ανάμεσα σε γκρίζους και λευκούς επιδρομείς, κει που το στερέωμα το γαλανό μαζεύτηκε το δύσμοιρο…
Κεφάλαιο 8: Το ξεπάγωμα του συναισθήματος
Η Ουρανία κράτησε το λόγο της και τηλεφώνησε˙ όχι για να ορίσουμε, αλλά για να αναβάλλουμε την επόμενη συνεδρία. Παρότι επικαλέστηκε κάποιες υποχρεώσεις που δεν της επέτρεπαν να ταξιδέψει στη…
Κεφάλαιο 9: Πείνα για αγάπη
Περασμένες 12:00 και ακόμα να σηκωθεί από το κρεβάτι της. Ένιωθε μια ελαφριά κούραση και ήθελε να μείνει για λίγο ακόμα ξαπλωμένη, τυλιγμένη με το σεντόνι της, μα έπρεπε να…