Στη μικρή πόλη κυριαρχούσε μια περίεργη ανασφάλεια.
Την προηγούμενη μέρα είχε ανακοινωθεί ο τρίτος θάνατος αποφοίτου της χρονιάς 1979 του τοπικού λυκείου.
Ο χορός των γεγονότων είχε αρχίσει δύο χρόνια πριν όταν ο Σταν Χάπελ είχε βρεθεί νεκρός στο σπίτι του,με άιτια θανάτου σχεδόν άγνωστα και πιθανότητες η ηπατική νέκρωση που παρουσίαζε να έχει προέλθει από ένα σωρό παράγοντες.
Δεύτερος έφυγε ο Αλφ Μπόστον που τον βρήκε νεκρό στο γραφείο η γραμματέας του και κατά έναν περίεργο τρόπο είχε παρόμοι τοξικολογική εικόνα με τον Σταν Χάπελ.
Ίσως και οι δύο έπιναν ή έτρωγαν ηπατοτοξικά τρόφιμα,όμως κανένας από τους τοξικολ.όγους δεν μπορούσε να βρει το ακριβές αίτιο.
Οι δυό τους ήταν συμμαθητές σε εκείνη τη φασαριόζικη τάξη του 1979 και ζούσαν πια μόνοι,έχοντας χωρίσει μια και δυο φορές….
Ο τρίτος θάνατος,του Ρον Κόναν ήταν αυτός που είχε θορυβήσει πια και τους πλέον ψύχραιμους.
Ο Ρον ήταν επιτυχημένος επιχειρηματίας με προσεγμένη ζωή που δεν δικαιολογούσε αυτή τη μορφή θανάτου και είχε βρεθεί νεκρός στο κρεβάτι του από την οικιακή βοηθό η οποία έλεγε πως την προηγούμενη κιόλας μέρα ήταν ευδιάθετος.
Όλο το βάρος του κουβαριού των γεγονότων έπεφτε κι αυτή τη φορά στην τοπική αστυνομία που δεν είχε μπορέσει να κάνει κάτι στα δυο πρώτα περιστατικά.
Ένας νέος αστυνομικός ανέλαβε την υπόθεση,ένας αστυνομικός με παρατσούκλι….
”Φαντασμένο” τον έλεγαν στη σχολή γιατί μπορούσε και έμπλεκε γεγονότα με τέτοιο τρόπο ώστε κατόρθωνε να ξεδιαλύνει μάλλον έυκολα τα προβλήματα που τους έβαζαν…
Λεγόταν Μπεν Σταρ.
Είχε μια λιτή,μετρημένη ζωή και πολύ κέφι για δουλειά.
Την υπόθεση των διαδοχικών θανάτων παλιών συμμαθητών τη θεώρησε ως πρόκληση για την ίδια την καριέρα του και ήταν αποφασισμένος να δείξει πως μπορεί αυτό το μυστήριο να το ξεδιαλύνει.
Την επόμενη κιόλας μέρα πήγε στο σχολείο που είχαν αποφοιτήσει.
Βρισκόταν σε ένα από τα καλά σηεμεία της πόλης και τα παιδιά μάλλον προέρχονταν από εύπορες οικογένειες.
Το κτίριο ήταν φτιαγμένο αρκετές δεκαετίες πριν,όμως ήταν καλοσυντηρημένο δίνοντας εντύπωση σχολείου που αξίζει κάποιος να φοιτήσει σε αυτό.
Ο αστυνόμος πέρασε την πόρτα με τα εμβλήματα και περπάτησε τον διάδρομο που οδηγούσε στο γραφείο του διευθυντή.
Ο κύριος Όλαφ ο διευθυντής βρισκόταν ένα βήμα πριν τη σύνταξη παρόλα αυτά ήταν πρόθυμος να βοηθήσει.
Ο αστυνόμος ζήτησε φωτογραφίες και στοιχεία για τους αποφοίτους του 1979 και σύντομα πάνω στο γραφείο του διευθυντή βρισκόταν ένας μάλλον ογκώδης φάκελλος με υλικό.
”Ήταν η αγαπημένη μου φουρνιά εκείνα τα παιδιά όσο κι αν έκαναν φασαρίες και ερωτοτροπούσαν”
είπε ο διευθυντής και έδωσε τον φάκελλο ζητώντας από τον αστυνόμο να τον επιστρέψει ακέραιο μόλις τελειώσει την έρευνα..
Στο μικρό του διαμέρισμα ο Σταρ είχε τον φάκελλο όπως άλλοι έχουν ένα βιβλίο ή μια εφημερίδα…
Βρισκόταν συνέχεια με φωτογραφίες και καταγραφές στο χέρι,προσπαθώντας να φτιάξει την εικόνα της τάξης..
Ήταν όλα όμορφα παιδιά και μάλλον καλοί μαθητές,όμως φλέρταραν πολύ αν έκρινε κάποιος από τις αναφορές των καθηγητών και τις φωτογραφίες από τα πάρτυ.
Η σύνθεση της τάξης είχε είκοσι αγόρια και εικοσιπέντε κορίτσια με ονόματα που δεν του έλεγαν πολλά εκτός από ένα,του Μπραντ Άνταμ που πιθανόν ήταν αυτός που είχε το μαγαζί που ψώνιζε σχεδόν κάθε μέρα τρόφιμα,κοντά στο αστυνομικό τμήμα.
Αν τελικά ήταν αυτός θα ήταν ο καλύτερος πληροφοριοδότης και έπρεπε να τον προσεγγίσει…
Ανάμεσα σε κούτες με μαρμελάδες και ξηρούς καρπούς βρήκε τον Μπραντ ο αστυνόμος.
Έμοιαζε με τον νεαρό των φωτογραφιών όμως η δουλειά και τα χρόνια τον είχαν αλλοιώσει…
”Εγώ είμαι” επιβεβαίωσε ο Μπραντ στην ερώτηση για το παλιό του σχολείο.
Πήγαν στο μικρό του γραφείο στην άκρη του μαγαζιού.
Τον κέρασε σοκολατάκια και ρούμι κι άρχισε να του μιλάει.
”Είμασταν παιδιά με πολλά όνειρα,υπήρχαν και κάποιοι που το χάλαγαν,όμως δεν αξίζει να τα σκαλίζω…συναντηθήκαμε κάποιες φορές παλιά όμως δεν ξαναπήγα γιατί έβλεπα αναβίωση παλιών καταστάσεων και έντονο πάθος από πολλούς και πολλές κι εγώ είχα δουλειά που δεν μπορούσα να αφήσω”…
Οι συναντήσεις ήταν ένα ενδιαφέρον στοιχείο κι ο Σταρ έπρεπε να μάθει περισσότερα.
”Η Άντζελα Ράστον η κοτσομπόλα θα τα ξέρει με λεπτομέρειες,όμως αν την καλέσετε στην αστυνομία δεν πρόκειται να πει τίποτα,την ξέρω…θα προσπαθήσω να της μιλήσω και να μάθω ακριβείς ημερομηνίες συναντήσεων κι ίσως αυτό βοηθήσει στην έρευνα…εξάλλου το χρωστάω στους παλιούς συμαθητές που χάθηκαν τόσο άδοξα” είπε ο Μπραντ και σε λίγο ο αστυνόμος έφυγε με την υπόσχεση να μάθει νεότερα σύντομα….
Είχαν περάσει δέκα μέρες όταν χτύπησε τοπ τηλέφωνο του Σταρ…
”Αστυνόμε σημείωσε ημερομηνίες συναντήσεων…Δέκα Ιουνίου πριν δύο χρόνια…Πέντε Αυγούστου πέρσι και φέτος δώδεκα Ιουλίου…” είπε ο Μπραντ που ήταν στην άλλη άκρη της γραμμής…
Ο αστυνόμος σημείωσε τα στοιχεία στο τετράδιο που είχε πάρει ειδικά για την υπόθεση και κάτι έκανε ξαφνικά ”κλικ” στο μυαλό του.
Έφυγε γρήγορα από το τμήμα για το σπίτι.
Ο φάκελλος του σχολείου βρισκόταν εκεί.Εκεί βρίσκονταν και άλλες σημειώσεις του που φαίνεται πως τώρα ίσως έβρισκαν μιαν αρχή…
Οι τρεις θάνατοι είχαν συμβεί δέκα μέρες μετά από κάθε συνάντηση συμμαθητών κι αυτό ήταν μια πρώτη σημαντική προσέγγιση.
Εκείνο που έψαχνε τώρα ήταν φωτογραφίες των τριών νεκρών από σχολικές εκδηλώσεις…
Ευτυχώς υπήρχε ένα μεγάλο πακέτο από αυτές.
Σίγουρα ο Μπραντ ο μπακάλης θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποκωδικοποιίηση κι ο Σταρ ξαναπήγε στο μαγαζί….
”Θέλω να μάθω για τις σχέσεις,τους έρωτες,τα κορίτσια τους”,είπε στον Μπραντ δίνοντάς του μερικές παλιές φωτογραφίες…
”Ξέρω πως ήταν ερωτιάρηδες και οι τρεις και θυμάμαι πως στις δύο τελευταίες χρονιές ίσως είχαν υπάρξει και οι τρεις,όχι ταυτόχρονα,ερωτευμένοι με τη Σου Γκριν,την τώρα πάμπλουτη μετά τον γάμο που έκανε πριν καμια δεκαριά χρόνια …” απάντησε ο μπακάλης…
Τα πράγματα έπαιρναν καλό δρόμο και σίγουρα ένας κρίκος είχε βρεθεί.
Ο αστυνόμος ζήτησε από τον Μπραντ να μάθει από τις κοτσομπόλες της τάξης αν η Σου Γκριν είχε πάει στις τελευταίες συγκεντρώσεις συμμαθητών κι έφυγε παίρνοντας υπόσχεση πως ”σύντομα θα υπάρχουν νέα”…
Ο Σταρ είχε από ένστικτο περισσότερο,την εντύπωση πως είχε φτάσει στη ”μέση του δρόμου”…
Ήξερε οπως έπρεπε να αποτοξινωθεί λίγες μέρες από την υπόθεση κι ασχολήθηκε με μικροδουλειές της υπηρεσίας,όμως σε τρεις μέρες τον επανέφερε το τηλεφώνημα του Μπραντ…
”Η Σου ήταν παρούσα σε όλες τις συναντήσεις των συμμαθητών” του είπε…
Τελικά μάλλον είχε διανύσει περισσότερο από τον μισό δρόμο..
Το θέμα ήταν τώρα πως θα προσέγγιζε την περίπτωση ”Σου”….
Η κυρία ήταν πάμπλουτη και πιθανόν έξυπνη….αίτια σαφή θανάτου δεν υπήρχαν,ούτε συγγενείς που πίεζαν για απαντήσεις…έμενε μόνο ο επίλογος στον φάκελλο των θανάτων κι ίσως κάποια επαγγελματικά οφέλη γαι τον ίδιο σε περίπτωση που θα έβρισκε απάντηση…
Επέλεξε να πάει στα ίσα…
Θα ζητούσε συνάντηση με τη Σου Γκρην σχετικά με υπόθεση παλιών συμμαθητών της…
Το είχε σχεδόν σίγουρο πως δεν θα το αρνιόταν γιατί η άρνηση θα κινούσε περισσότερες υποψίες…
Παράλληλα θα προσέγγιζε τυπικά και έναν δύο παρόντες στις συναντήσεις ώστε να συμπληρώσει στοιχεία…ήταν αποφασιμένος να κλείσει σύντομα τον φάκελο…
Η Σου Γκρην δέχτηκε μάλλον ευχάριστα τη συνάντηση…
Κάθησαν στον κήπο πλάι στην τεράστια πισίνα.
Του προσέφερα καφέ με αρκετά συνοδευτικά,όμως ο Σταρ δεν ήπιε γουλιά και δεν ακούμπησε τίποτα,ήταν η τακτική του…
Η Σου είπε από μόνη της πως οι νεκροί είχαν υπάρξει νεανικοί της έρωτες και πως είχαν μιλήσει και στις συναντήσεις των συμαθητών,όμως ”δεν είχαμε τίποτα περισσότερο”,όπως συμπλήρωσε…
Ο Σταρ έβλεπε πως είχεν α κάνει με σκληρό καρύδι που έδινε στοιχεία γρήγορα κρατώντας τα καλά θαμένα,ήταν γνωστή τακτική…
Δεν επέμεινε στην κουβέντα για τα παλιά ο αστυνόμος κι άρχισαν να μιλάνε για τον κήπο που ήταν ,όπως φάνηκε, κοινό χόμπυ.
Στην άκρη του τοίχου κρέμονταν κάποια περίεργα φρούτα από ένα κοντό μάλλον φυτό…
”Είναι διακοσμητικά και δεν ξέρω αν τρώγονται” είπε η Σου μάλλον ενοχλημένη…
Ο Σταρ πλησίασε τους καρπούς κι έκοψε έναν….
Η Σου είχε θυμώσει κι όταν ο ανακρινόμενος θυμώνει αυτό πάντα σημαίνει πως είσα σε καλό δρόμο.
Σε λίγο ο αστυνόμος χαιρετούσε έχοντας στην τσέπη το περίεργο φρούτο…
Θα έψαχνε σίγουρα να βρει τι ήταν τελικά αυτό που είχε εκνευρίσει την Γκριν τόσο,όμως όσο κι αν ”έφαγε” το διαδίκτυο δεν βρήκε καμία πληροφορία…
Ήξερε έναν χομοπίστα κήπων στην πόλη και δεν άργησε να τον επισκεφθεί…
Ο τύπος κύταξε το φρούτο με θαυμασμό…
”Venema spinosum”…σπανιότατο και θανατηφόρο…βρίσκεται υπό εξαφάνιση…το χρησιμοποιούσαν οι βασιλείς των Ίνκας για να εξοντώνουν αντιπάλους στα παλάτια…που το βρήκες;
Ο Σταρ μάλλον έφτανε στο τέλος του δρόμου…
Βρήκε περισσότερα στοιχεία τις επόμενες μέρες…
Το φρουτάκι προκαλούσε θάνατο μετά από οκτώ μέρες κι ήταν σίγουρο πως η Γκριν είχε συναντήσει τους συμαθητές που πέθαναν και μετά από την μαθητική συνάντηση.
Το μεγάλο κενό ήταν πως μπορούσε να ισχυριστεί πως έφαγαν φρούτο χωρίς να τους δει κι ότι δεν το προσέφερε ποτέ εκείνη…δεν μπορούσε με τίποτα και κανένας να την κάνει να το παραδεχτεί εκτός από τις τύψεις της…
Ο Σταρ θα έκλεινε έτσι την υπόθεση παραθέτοντας μερικά στοιχεία και γράφοντας πιθανά σενάρια…
Κανένας δεν θα ασχολιόταν,ο φάκελος θα χανόταν στα υπόγεια…
Η Γκριν ίσως ξαναχτυπούσε,όμως αυτό ήταν μάλλον δύσκολο…τρεις μεγάλους έρωτες είχε στο σχολείο και κανείς τους δεν ζούσε πια…
Φυσικά ο αστυνόμος φρόντισε να στείλει στη Σου ένα ανώνυμο γράμμα απειλώντας την πως ”θα βρεθεί σύντομα μπλεγμένη για τις δηλητηριάσεις που κάνει”’..
Mέσα του πίστευε πως δεν θα το ξανατολμήσει…..
