Διαγωνισμός Διηγήματος

Ένας μήνας για να γράψεις το διήγημα. Είναι αρκετό όμως; Θα σε φτάσει; Και το άγχος σε κυριεύει. Όμως τα καταφέρνεις και πατάς αποφασιστικά το enter του υπολογιστή σου για…

Στρίβοντας στην γωνιά του δρόμου, το θέαμα με παραξένευσε. Είδα παντού μικροπωλητές  να διαλαλούν την πραμάτεια τους. Δεν θυμόμουν ποτέ τόσα χρόνια να γινόταν κάποιου είδους λαϊκή αγορά στο συγκεκριμένο…

Στα καταγάλανα νερά της θάλασσας έχτισα ολόκληρη τη ζωή μου. Δεν είμαι απ’ τους ανθρώπους που υπερβάλλουν και θα το καταλάβετε στην συνέχεια. Μία βόλτα στη θάλασσα δεν αποτελεί κάτι…

Ήξερα ότι εκείνη η Κυριακή θα ήταν δύσκολη. Δεν μου αρέσουν τα ‘αντίο’. Άνοιξα τα μάτια μου. Είδα το φως να διαπερνά την άσπρη κουρτίνα και να καταλήγει στον τοίχο…

Παντού πόρτες. Ξύλινες ή σιδερένιες, σκουριασμένα απομεινάρια μιας εποχής που πέρασε και χάθηκε για πάντα αφήνοντας μόνο δυσεύρετα χνάρια που αργοσβήνουν σαν πατήματα σε νοτισμένη άμμο. Άλλοτε στιβαρές και άπαρτες…

Ο Ηλίας ήταν ένα χρόνο μικρότερός μου, πήγαινε βλέπεις στην Πέμπτη τάξη και μάλιστα σε διαφορετικό σχολείο, αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να γίνουμε κολλητοί. Έμενε με τη μάνα του…

Κάθε φορά που έκλεινε τα μάτια της ακόμα μπορούσε να τον φανταστεί. Την ανάσα του στο λαιμό της, το απαλά του φιλιά κατά μήκος της σπονδυλικής της στήλης που ήταν…

Σε μια από αυτές τις προεκλογικές δεξιώσεις του Δημάρχου ήταν και ο επιθεωρητής Μάσιμα. Το πιο ενδιαφέρον σε αυτές τις δεξιώσεις, είναι το δωρεάν αλκοόλ που σερβίρεται ανάμεσα σε ψεύτικα…

Μεγάλη η επιτυχία μου λέει. Να δώσω συνέντευξη, οπωσδήποτε, λέει. Να διηγηθώ το success story μου, λέει! Τα λες αυτά κύριε υπεύθυνε προγράμματος, αλλά ξέρεις; Ξέρεις ποιο είναι το success…

Θυμάσαι; Θυμάσαι πόσο όμορφα ήταν όλα, όταν εσύ με κρατούσες αγκαλιά; Που έδιωχνες μακριά κάθε μου φόβο; Ήμουν το “μπιζελάκι” σου. Έτσι με αποκαλούσες πάντα. Κάθε φορά που έπαιζες μαζί…

Ἧταν μια ἀπλὴ σημερινὴ μέρα, στάθηκε στὴν πλατεία και τους κοιτοῦσε τους διαβάτες, ἕνας κάποιος, ἀπλός σαν ὅλους τους ἄλλους, ἀξεχώριστος. Νέος ἤ γέρος δεν ἔχει σημασία, φερμένος ἤ ὄχι…

Δεν μιλούσε ποτέ. Δεν ξέρω αν ήταν μουγγός ή αν απλώς δεν ήθελε πάρε δώσε με κανέναν. Κυκλοφορούσαν πάντως γι’ αυτόν διάφορες ιστορίες. Ότι είχε μπλέξει με τη μαφία, πρόδωσε…

Τα σωληνάκια στην μύτη μου με ενοχλούσαν απερίγραπτα μετά από δύο μήνες. Και δυστυχώς ο χρόνος δεν έλεγε να περάσει. Ήταν σαν να βρισκόμουν παγιδευμένος να ζω την ίδια μέρα…

Ο Μανώλης ήρθε σπίτι μου κατά τις εννέα. Έμοιαζε πεινασμένος αλλά δεν είχα τίποτα να τον κεράσω παρά κάτι παρατημένες κονσέρβες τόνου και μακαρόνια. «Τι έγινε δεν έφαγες τίποτα στο…

Η ώρα είχε φτάσει δώδεκα! Μια νέα μέρα σε λίγο θα ξεκινούσε. Και για μια ακόμα φορά ο μικρός Ανδρέας βρισκόταν στην ταράτσα της πολυκατοικίας του και κοιτούσε τα λαμπερά…

Μόνη στο δωμάτιο με συντροφιά ένα βιβλίο. Το είχε συνηθίσει. Η ώρα 8 το απόγευμα και όλα έξω είχαν ήδη σκοτεινιάσει. Όπως και το πρόσωπο της τον τελευταίο καιρό. Δε…

Τα μάτια της είχαν το σπινθηροβόλο βλέμμα του ανθρώπου που, μετά από μια αναζήτηση που διαρκεί όσο μια ζωή, ανακαλύπτει την αλήθεια, φτάνει στο τέλος της διαδρομής. “Δηλαδή, μ’ αγαπάς…

Σήμανε νύχτα, ώρα που όλοι βγαίνουν στους δρόμους. Ανήμερα λοιπόν 14 Φεβρουαρίου και η πόλη σε κάθε γωνιά μοσχοβολάει έρωτα, τα σκοτεινά σοκάκια έχουν γεμίσει από ερωτευμένα ζευγαράκια κάνοντας έτσι…

Ο πρωινός ήλιος τρύπωσε μέσα από τις ξεχαρβαλωμένες γρίλιες και αντανακλούσε στον καθρέφτη. Το ρολόι έδειχνε 6 το πρωί. Τώρα που καλοκαίριασε, ο ήλιος βγαίνει νωρίς. Απ’ έξω ακουγόταν η…

Πατρινό καρναβάλι 1987. Δίπλα από τα καρναβαλικά άρματα που παρελαύνουν, ένα νεαρό ζευγάρι τρέχει χορεύοντας και γελώντας ντυμένο ομοιόμορφα με τη στολή ενός από τα πολυάριθμα, πολύχρωμα καρναβαλικά γκρουπ.…

ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ Χαμηλώναν τα μάτια σκύβοντας το κεφάλι και προχωρούσαν ακάθεκτοι. Έτσι περιδιάβαιναν οι άνθρωποι στο πεζοδρόμιο δίπλα από τη στάση του λεωφορείου. Λες και υπήρχε κάτι το επιλήψιμο στο…

Ημερολόγιο Λεσίλ Λινς Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2015 Δάσος Σικάρ, 85 χλμ. βορειοδυτικά της Σκωτίας Σήμερα είναι η πρώτη μου μέρα σε αυτό το «κρυμμένο από τον κόσμο» μέρος. Το ονόμασα…

Το κράνος του έσφιγγε το κρανίο και του προκαλούσε έναν τόσο έντονο πονοκέφαλο, που νόμιζε πως το κεφάλι του θα έσπαγε από στιγμή σε στιγμή. Και η αλήθεια ήταν πως…

«Μπαμπά, τι είναι αυτό εδώ;» Το κιτρινισμένο και πολυκαιρισμένο χαρτί του φαινόταν γνώριμο. Με αργές κινήσεις το ξεδίπλωσε προσεκτικά. Μόλις διάβασε τη πρώτη λέξη αμέσως κατάλαβε τι ήταν. «Αγαπημένη μου,…