
—–> https://www.surveymonkey.com/r/MY8KGM3 <—–
ΔημοσκοΠΕΣ και πρώτη εργασιακή εμπειρία
Εκείνη η μέρα. Εκείνη η στιγμή που δειλά δειλά και χωρίς να γνωρίζεις ακριβώς τί σε περιμένει αποφάσισες να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου, ν’ αυτονομηθείς. Η πρώτη μέρα στη δουλειά ήταν γεγονός κι εσύ δεν ήξερες αν πρέπει να ενθουσιαστείς ή ν’ ακολουθήσεις το αίσθημα του πανικού και του φόβου προς το άγνωστο, ανοίγοντας εκείνη την πόρτα και φεύγοντας τρέχοντας, αφήνοντας άναυδο τον ανώτερό σου μα και τους συναδέλφους σου. Τελικά έμεινες. Κι έτσι ξεκίνησες έναν μακρύ, ολότελα καινούργιο δρόμο. Μιαν ανηφόρα, με στόχο όχι απαραίτητα την κορυφή, μα το ίδιο το μονοπάτι μέχρι εκεί. Ένα μονοπάτι που θα σου δίδασκε ποιος ήσουν στην πραγματικότητα.
Εκείνη ακριβώς την εμπειρία ζητούμε ν’ ανασύρεις απ’ το ξύλινο συρταράκι των αναμνήσεών σου. Εκείνη τη μέρα, εκείνους τους μήνες, εκείνο το διάστημα. Αποτελεί θετική ανάμνηση για εσένα; Επέδρασε στην πορεία σου ως προσωπικότητα; Κι εν τέλει, μ’ έναν γρήγορο απολογισμό, τί σου προσέδωσε η πρώτη αυτή δουλειά; Τί σε δίδαξε; Υπήρξε για εσένα οδηγός στη μετέπειτα ζωή σου;

Η πρώτη μου δουλειά
Η πρώτη μου δουλειά… Η πρώτη μας δουλειά. Η πρώτη απόπειρα να βγούμε από το γυάλινο κόσμο, τον ιδανικά πλασμένο από τους γονείς μας, τον υπερπροστατευτικό μα κι απόλυτα εύθραυστο. Η πρώτη μου νίκη κι η πρώτη ήττα μαζί. Νίκη, διότι συνειδητοποίησα πόσα πράγματα μπορώ να καταφέρω μόνος μου. Ότι είμαι αυτοδύναμος, αυτόβουλος, αυτόφωτος. Μπορώ να δημιουργήσω, να συμβάλω σε κάτι μεγάλο, να βοηθήσω. Θα επαινεθώ γι’ αυτό! Μπορώ ν’ αποποιηθώ για λίγο το safe place μου, μπορώ και μόνος μου, χωρίς βοήθεια! Αλλά κι ήττα, καθώς αντιλήφθηκα σε βάθος πόσο αναλώσιμος είμαι… Ήρθα σε επαφή με ανθρώπους που με δίδαξαν με τη στάση και τη συμπεριφορά τους πως η ευγένεια κι η κατανόηση δεν είναι και δε πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα προσόντα. Μου απέδειξαν πόσο μικρός κι ευάλωτος φαντάζω μπρος στα μάτια των ανωτέρω, εύκολη λεία, βορά στις διαθέσεις και τις παράλογες -ουκ ολίγες φορές- απαιτήσεις τους.
Στην πρώτη μου δουλειά αντιλήφθηκα πως εύκολα θα κατακριθείς για κάτι που αμέλησες ή για μια λάθος πράξη, μα δύσκολα θα αναγνωριστεί μια ορθή πρωτοβουλία σου ή η τυχόν υπέρμετρη εργατικότητά σου. Κι ασφαλώς δε θα σε πλησιάσουν όλοι ανιδιοτελώς ή έχοντας αγνές προθέσεις. Παρά ταύτα και προς έκπληξή μου, στην πρώτη μου δουλειά γνώρισα κι όμορφες ψυχές, καμωμένες με αγάπη και νοιάξιμο για τον πλησίον τους, έτοιμες να μοιραστούν τα όνειρά τους για τη ζωή, για το μέλλον, κοιτώντας σε στα μάτια καθαρά όπως τα παιδιά. Είδα ανθρώπους ταλαιπωρημένους και καταπονημένους ψυχικά και σωματικά, που δε στέρευαν ποτέ από χαμόγελο κι ευδιαθεσία και δε γνώριζαν τί θα πει μιζέρια και μικροψυχία. Παραδειγματίστηκα από τέτοιους ανθρώπους!

Η πρώτη μου δουλειά με δίδαξε ν’ αγαπώ τα λάθη μου, να έχω πίστη στον εαυτό μου και να σέβομαι δύο και τρεις φορές παραπάνω τον εργαζόμενο! Με μετέτρεψε σ’ ένα κοινωνικό ον που δε διστάζει να εκφράσει την άποψή του ή να διεκδικήσει ό,τι δικαιούται. Υπομένοντας ορισμένες δυσχερείς καταστάσεις, έμαθα πως τα όρια καθώς κι οι ικανότητές μου είναι πολύ πιο διευρυμένα απ’ ό,τι υπέθετα έως τότε. Δουλεύοντας για πρώτη φορά αισθάνθηκα να ωριμάζω, να σκληραγωγούμαι, να μεγαλώνω, ν’ αλλάζω ταυτότητα.
Η πρώτη εκείνη δουλειά μου προσέφερε τα πρώτα μου χρήματα, την πρώτη υλική ανταμοιβή για το έργο μου, την πρώτη απτή απόδειξη της αξίας μου ως εργαζομένου, της θέσης μου στην κοινωνία ως ενήλικα. Απέσπασα το θαυμασμό και συνάμα την εκτίμηση και συγκίνηση των γονιών μου, την υπερηφάνεια τους. Στο πρώτο εκείνο περιβάλλον εργασίας κρίθηκα κι έκρινα, γνώρισα τον άνθρωπο από κοντά, ενδελεχώς. Μα πάνω απ’ όλα ανακάλυψα τον εαυτό μου, τον πραγματικό μου εαυτό. Τις δυνατότητες, τα “θέλω” και τα “πιστεύω” του. Τα όρια και τις αντιδράσεις του σε νέες, ξεχωριστές περιστάσεις. Η πρώτη μου δουλειά διαπέρασε το γυάλινο κόσμο μου σπάζοντάς τον, μα μου αποκάλυψε έναν ακόμη, περισσότερο αυθεντικό και σκληρό συνάμα. Έναν κόσμο με μεγαλύτερες ελευθερίες στον οποίο πρωταγωνιστής ήμουν εγώ.
Κρίνεται απολύτως σεβαστό και συνάμα κατανοητό το ενδεχόμενο του να μη ταυτιστείς πλήρως με το παρόν άρθρο μας, κατά την ανάγνωση. Καθένας, άλλωστε, ζει τη ζωή του διαφορετικά, έχει αλλιώτικα βιώματα κι αντιλαμβάνεται τον κόσμο από άλλη οπτική. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι ένα: εκείνη η πρώτη σου επαφή με τον εργασιακό χώρο- μαζί με τις απογοητεύσεις και τις ευχάριστες στιγμές- να σε ωθήσει μόνο προς τα επάνω. Να σταθεί βοήθημα στην ανέλιξή σου- όχι μόνο την επαγγελματική μα και την προσωπική, ως πνεύματος, ως ψυχής.