Καριέρα κι οικογένεια: Αποτίμηση δημοσκόπησης
Ύστερα από μία εβδομάδα πολλαπλών απαντήσεων σχετικά με το συγκεκριμένο ερώτημα που δείχνει να απασχολεί μικρότερους αλλά και μεγαλύτερους αναγνώστες, είμαστε καθόλα έτοιμοι ν’ αναχθούμε στα καθιερωμένα συμπεράσματά μας, μελετώντας πάντοτε τις δικές σας σκέψεις επί του θέματος. Συγκεκριμένα, μολονότι οι περισσότεροι επέλεξαν πως δεν εργάζονται τη δεδομένη χρονική στιγμή της ζωής τους, αισθάνονται ότι και τα δύο εν λόγω συστατικά στοιχεία κρίνονται απαραίτητα για τη “συνταγή” της ευτυχίας. Δηλώνουν συγκρατημένα αισιόδοξοι ως προς την εξισορρόπηση ή τον συνδυασμό τους, ενώ δε θα αντιμετώπιζαν αρνητικά ενδεχόμενες μεταβολές στην προσωπική τους ζωή για επαγγελματικούς λόγους. Η περαιτέρω ανάλυση του κάθε ερωτήματος σε ξεχωριστές ενότητες που ακολουθεί, θα συνεισφέρει στην ενδελεχή μελέτη των απόψεών σας.
Εργασιακή κατάσταση
Για την πλειοψηφία των αναγνωστών δεν υφίσταται εργασιακή απασχόληση το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε το ποσοστό αυτό ως απότοκο της δεινής κατάστασης του lockdown που επέφερε ο covid-19. Σε κάθε περίπτωση οι αρνητικές απαντήσεις, εδώ, δε συνεπάγονται απαραίτητα την έλλειψη εμπειρίας.
Οικογένεια+/ ή εργασία
Στο συγκεκριμένο ερώτημα της δημοσκόπησης δεν τίθεται ζήτημα διάκρισης κι αναφοράς σε όλες τις επιλογές κι αυτό διότι η επικρατούσα (κατά 74%) αντίληψη είναι μία. Καριέρα κι οικογένεια συμβάλλουν από κοινού στη δημιουργία μιας ευτυχισμένης ζωής. Είναι γεγονός ότι οι δύο τομείς παρέχουν στον άνθρωπο διαφορετικού είδους οφέλη. Μία επιτυχής επαγγελματική πορεία προσδίδει στο άτομο την ικανοποίηση της δημιουργίας, βασισμένης σε προσωπικές δεξιότητες. Την ψυχική ευχαρίστηση της προσφοράς στο σύνολο (είτε πρόκειται για την επαγγελματική ομάδα, είτε για την κοινωνία εν γένει) και συνεπώς την αντίληψη του ανήκειν σε ένα όλον. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος δημιουργεί μια νέα ταυτότητα, αποκτά νέο κοινωνικό ρόλο, απαραίτητο για την κατάκτηση της αίσθησης αυτοπραγμάτωσης κι αυτοεκπλήρωσης. Η ψυχολογική αμοιβή σε συνδυασμό με τις υλικές απολαβές ωθούν στην εσωτερική πληρότητα και την (πνευματική) υγεία. Ο άνθρωπος θέτει στόχους, τους πραγματοποιεί κι επιβραβεύεται γι’ αυτό.
Μέσω της εργασίας, τέλος, το άτομο ικανοποιεί τον ουδέτερο εγωισμό του. Τί σημαίνει όμως αυτό; Ο ουδέτερος εγωισμός στην ψυχολογία γίνεται αντιληπτός μέσω της έννοιας της αυτοφροντίδας. Υποστηρίζει την πεποίθηση σύμφωνα με την οποία αν δε νοιάζομαι πρώτα για τον εαυτό μου, δεν θα καταστώ ικανός να βοηθήσω και τους άλλους. Συνεπώς, ο χρόνος για την αυτοαπασχόληση (στην προκειμένη περίπτωση για την άσκηση του επαγγέλματός μου) δε θα χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσω τους άλλους με άμεσο τρόπο. Ωστόσο, έμμεσα αυτοεξυπηρετώντας με, ωθώ τον εαυτό μου σε καλύτερη θέση ώστε να εξυπηρετήσω και τους άλλους.
Από την άλλη πλευρά, η υγιής οικογενειακή ζωή εξοπλίζει το άτομο με τα απαραίτητα ηθικοσυναισθηματικά “όπλα” προκειμένου να μαχηθεί στην “αρένα” της ζωής . Πολλοί είναι εκείνοι που διατείνονται ότι η οικογένειά τους αποτελεί και το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής τους. Η οικογένεια αποτελεί το απάγκιο ύστερα από μία αρκετά απαιτητική μέρα στον εργασιακό χώρο. Οι στενοί διαπροσωπικοί δεσμοί από τους οποίους χαρακτηρίζεται, παραμένουν ακλόνητοι ισοβίως, σε αντίθεση με την επαγγελματική κατάσταση του ατόμου που μεταβάλλεται συνεχώς. Το γεγονός αυτό την καθιστά αυτομάτως βασική σταθερά, το “βράχο” πάνω στον οποίο μπορεί να στηριχθεί το άτομο σε περιόδους- κυκεώνες εξελίξεων.
Θα λέγαμε, λοιπόν, πως μία υγιής οικογενειακή κατάσταση αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία θα κατασκευαστεί το εργασιακό “δόμημα” κι από την άλλη πλευρά μία επιτυχημένη επαγγελματική πορεία θα παράσχει στην οικογένεια ορισμένα εφόδια (υλικά κυρίως) για την πραγματοποίηση μιας καλής ποιότητας ζωής. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, εξάλλου, το γεγονός ότι ο συζυγικός ρόλος ενέχει ποικίλες ιδιότητες όπως αυτές του ειλικρινούς συμβούλου, του αφοσιωμένου φίλου, του άδολου συμμάχου στον αγώνα της ζωής. Αλλά κι οι γονείς εντοπίζουν στα πρόσωπα των παιδιών τους την πηγή της χαράς, το στήριγμα των ελπίδων τους, τη συνέχειά τους.
Προσωπική VS επαγγελματική ζωή
Για τη συντριπτική πλειοψηφία (80%) η εναρμόνιση καριέρας κι οικογένειας κι η ταυτόχρονη εξέλιξη στους δύο τομείς, είναι επιτεύξιμη υπό όρους. Απαιτείται, αρχικά, αλληλοσεβασμός κι εκτίμηση μεταξύ των δύο συντρόφων. Είναι απαραίτητες οι αμοιβαίες υποχωρήσεις κι η από κοινού συμβολή στην αντιμετώπιση των οικογενειακών υποχρεώσεων ως ενδείξεις κατανόησης της ανάγκης του ατόμου για προσωπικό χώρο, πνευματική ανέλιξη κι απόκτηση κοινωνικού κύρους. Η χάραξη κοινών στόχων κι οι ρεαλιστικές προσδοκίες σχετικά με το μέγεθος των ευθυνών που συνεπάγεται η οικογένεια εκ των προτέρων, υποβοηθά την υγιή “συν- εξέλιξη” καριέρας κι οικογένειας. Γενικότερα, τα νέα άτομα εμφανίζονται πλέον ως περισσότερο πολυπράγμονα καθότι έχουν πια τη δυνατότητα να καταπιάνονται με περισσότερους τομείς και να συνδυάζουν δραστηριότητες. Κι όλα αυτά πάντοτε υπό τους γοργούς ρυθμούς ζωής που επιβάλλει η σύγχρονη αστική νοοτροπία. Επομένως, κρίνεται απολύτως φυσιολογικό για τον άνθρωπο να έχει τη δυνατότητα να διενεργεί ταυτόχρονα υποχρεώσεις που σχετίζονται με την προσωπική αλλά και την επαγγελματική του ζωή.
Άξια λόγου, στο σημείο αυτό, κρίνεται η πληροφορία ότι η γυναίκα κατέκτησε αυτό το προνόμιο πολύ πρόσφατα. Αρκεί να ειπωθεί ότι μέχρι και σήμερα, ο συνολικός χρόνος που αφιερώνουν τα παντρεμένα ζευγάρια για αμειβόμενη (στο γραφείο) και μη (δουλειές στο σπίτι) εργασία διαφέρει ως προς το είδος συνεισφοράς. Ειδικότερα, ο σύζυγος αναλαμβάνει συνήθως δουλειές οι οποίες μπορούν να προγραμματιστούν εκ των προτέρων (ή και να αναβληθούν), ενώ οι δουλειές της συζύγου απαιτούν άμεση προσοχή (π.χ. προετοιμασία του γεύματος). Ως αποτέλεσμα, η γυναίκα συχνά υποβάλλεται σε μεγαλύτερα επίπεδα στρες.
Σαφέστατα, απαραίτητη προϋπόθεση για την αμοιβαία, επιτυχή διεξαγωγή των δύο ρόλων (συντρόφου- γονέα κι επαγγελματία- εργαζόμενου) καθίσταται η ισότιμη διοχέτευση χρόνου κι ενέργειας στους εν λόγω τομείς ζωής. Ίσως διαμεσολαβήσει ένα εύλογο διάστημα πιέσεων κι υπέρμετρων προσπαθειών για να οδηγηθεί το άτομο στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ύστερα, όμως, θα είναι έτοιμο να απομυζήσει τα οφέλη της τελικής κατάστασης!
Βαθμός επιρροής
Ένας σεβαστός αριθμός αναγνωστών (56%) δεν απορρίπτει την πιθανότητα προσαρμογής της προσωπικής του ζωής σε τυχόν αλλαγές που θα επέτασσε η επαγγελματική. Ωστόσο, δεν είναι δυνατό να αγνοηθεί το διακριτό ποσοστό του 32% που κατηγορηματικά θα αρνούνταν να προβεί σε τέτοιου είδους αποφάσεις. Κατ’ αυτούς, κανένα απολύτως εργασιακό όφελος δε θα ήταν αρκετό ώστε να ωθήσει στην αλλοίωση της οικογενειακής τους ζωής. Η σταθερότητα στη ζωή των μελών της οικογένειας προηγείται της επιτυχημένης επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Αυτό που αξίζει να τονιστεί εδώ είναι το γεγονός ότι ελάχιστοι μόνο θα απαντούσαν- εξαρχής και χωρίς δισταγμούς- θετικά σ’ αυτό το δίλημμα.
Ίσως να πρόκειται για γνώρισμα της ελληνικής νοοτροπίας. Αυτή η πρόταξη των συμφερόντων της προσωπικής ζωής εν συνόλω έναντι της καριέρας ενδεχομένως να συναντάται ως επί το πλείστον στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, όπου παραδοσιακά η δημιουργία οικογένειας κρίνεται ως ο κατεξοχήν στόχος του ατόμου. Γι’ αυτό, άλλωστε, η απόφαση για αποκλειστική εστίαση στο επάγγελμα κι η αποφυγή διαμόρφωσης οικογένειας -ειδικά αναφορικά με τις γυναίκες- κατακρίνονται έντονα…
Πηγές άρθρου:
- ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ “ΕΓΩ”. (2020). Ανακτήθηκε από https://angelsworld.com.cy/%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CE%B3%CF%8E/ (τελευταία πρόσβαση 28.11.2020).
- Τσορμπατζίδου, Δ. (2013). Τί είναι αυτοπραγμάτωση; Ανακτήθηκε από https://www.noizy.gr/art-literature/mindfield/aftopragmatosi (τελευταία πρόσβαση 28.11.2020).
- Feldman, R.S. (2019). ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ. Διά Βίου Προσέγγιση. Επιμ. Η.Γ. Μπεζεβέγκης. Αθήνα: GUTENBERG.
