8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα… Τι μπορεί να κάνει κάποιος άραγε σε 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα; Πιθανόν να μαγειρέψει, να πιει ένα ποτό, να προσευχηθεί, να μιλήσει με έναν αγαπημένο φίλο. Όμως, 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα ήταν επίσης αρκετά για να αφαιρέσει ένας Αμερικανός αστυνομικός της Minneapolis την ζωή του George Floyd, ενός Αφροαμερικανού πολίτη του οποίου η σκούρα απόχρωση του δέρματος του αποτέλεσε την καταδίκη της ύπαρξής του. Δυστυχώς, η χώρα της ελευθερίας φαίνεται να βρίσκεται στην σκιά του εαυτού της. Η χώρα που κατοχύρωσε το δικαίωμα στην ευτυχία μοιάζει ανήμπορη πλέον να υπερασπιστεί το βασικότερο δικαίωμα, το δικαίωμα στην ζωή. Είναι όμως ανήμπορη ή συνένοχη;
Το μοιραίο περιστατικό φέρνει στο φως μια ωμή πραγματικότητα που βασιλεύει στην αμερικανική κοινωνία. Μια ανοχή στην αστυνομική βία κατά των Αφροαμερικανών που αντανακλά κάτι βαθύτερο · μια εδραιωμένη ρατσιστική αντίληψη στο σύστημα που σηματοδοτεί τo αίσθημα υπεροχής των λευκών έναντι των άλλων φυλών. Η δικαιοσύνη εθελοτυφλεί και ο λαός επαναστατεί. Ο ρατσισμός είναι εδώ και φωνάζει. Πόσοι Αφροαμερικανοί όμως χρειάζεται ακόμη να πεθάνουν για να μπει ένα τέλος σε αυτή την δραματική «καθημερινότητα»;
Είναι ο ρατσισμός, ηλίθιε!
Απαγορεύεται η σκλαβιά και η καταναγκαστική εργασία στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ή σε οποιοδήποτε μέρος είναι υποκείμενο στη δικαιοδοσίας τους, με εξαίρεση αν πρόκειται για ποινή για έγκλημα για το οποίο ο ενδιαφερόμενος θα έχει καταδικασθεί μόνιμα.
Προϊόν της αποικιοκρατίας, η δουλεία των Αφροαμερικανών αποτέλεσε από τα πρώτα χρόνια κινητήριο δύναμη της αμερικανικής οικονομίας. Μια δύναμη που κόστιζε λίγα και απέδιδε πολλά. Μια δύναμη που περιοριζόταν στον αυταρχισμό των λευκών. Μια δύναμη της οποίας η ανόρθωση ήταν κάτι το μεμπτό καθώς μια οικονομία που στηρίχθηκε στην εκμετάλλευση του ανθρώπου και στην σκλαβιά για να αναδυθεί, δεν μπορούσε πλέον να βασισθεί στην αρχή της ισότητας. Η 13η τροπολογία – βάσει της οποίας η δουλεία κατοχυρωνόταν στο αμερικανικό Σύνταγμα ως μια κακή ανάμνηση του παρελθόντος – σηματοδοτούσε την έναρξη μιας νέας εποχής. Μιας εποχής όπου η σκλαβιά δεν δύναται να έχει παρόν. Το ότι δεν αγοράζουμε και δεν πουλάμε ανθρώπους όμως δεν μπορεί να αποτελεί παράσημο.
Στην εποχή της απελευθέρωσης των σκλάβων, το χρώμα του δέρματος έγινε μέρος μιας αναπαραστατικής σύνδεσης με το έγκλημα. Το να είσαι έγχρωμος πολίτης έγινε συνώνυμο της κτηνώδους φύσης της ανθρωπότητας και της ροπής στο έγκλημα. Γιατί όποιος αντιστέκεται στην ηγεμονία του ισχυρού, τότε είναι απλά ένας εχθρός του λαού. Τότε γίνεται ο εγκληματίας της διπλανής πόρτας, ο μελλοντικός βιαστής της κόρης σου, αυτός που θα σου κλέψει την περιουσία, αυτός που θα σε οδηγήσει στην ανεργία. Και αυτό δεν είναι η φύση του ανθρώπου. Είναι ο ρατσισμός, ηλίθιε!
Kultur Klux Klan: Η κρατική Ku Klux Klan
Τι άλλαξε άραγε στο πέρασμα των χρόνων; Οι αντιλήψεις ή οι στολές των ανθρώπων; Από την στιγμή της ίδρυσης του κράτους των ΗΠΑ, κάθε πολιτική οντότητα είχε σκοπό να εξασφαλίσει την πολιτισμική «καθαρότητα». Να διαχωριστούν εξ’αρχής οι «πάνω» με τους «κάτω». Το «Εμείς, ο λαός …», η φράση με την οποία αρχίζει το αμερικανικό Σύνταγμα θα βασισθεί και πάλι στο δόγμα περί του «Εμείς, ο αυθεντικός λαός των ΗΠΑ … εσείς είστε κάτι διαφορετικό.». Και το διαφορετικό συνιστά κάτι άγνωστο, κάτι «κατώτερο». Μόνο που τώρα το αφήγημα έχει μια διαφορετική πλοκή. Οι «κατώτεροι» απαιτούν ισότητα και το να είσαι ίσος χρήζει θέμα βίαιης συζήτησης στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ένα είδος βίας αρκετά πρωτότυπο που δεν χαίρει καταδίκης, που δεν χαίρει λογοδοσίας. Διότι κάθε κίνηση φέρει την βαρύτητα του κράτους. Διότι κάθε πράξη αστυνομικής βίας φέρει την σφραγίδα του απυρόβλητου.
Δολοφονία εξ αμελείας. Ναι, αυτή είναι η κατηγορία. Αυτή είναι η κατηγορία, όταν πατάς το κεφάλι ενός άοπλου Αφροαμερικανού πολίτη με το γόνατό σου επί 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα. Ότι δεν είχες πρόθεση να τον σκοτώσεις. Όπως δεν είχες πρόθεση να ακούσεις και το «δεν μπορώ να αναπνεύσω». Ο ηγεμονικός λόγος έγινε πλέον τρόπος νομιμοποίησης κάθε πολιτικής στις ΗΠΑ και οι πολίτες β’ κατηγορίας οφείλουν να έρθουν αντιμέτωποι με μια πιο ισχυρή Ku Klux Klan. Μια κρατική εκδοχή της που προτάσσει την διάκριση. Μια Kultur Klux Klan σε μια προσπάθεια να επιβιώσει η αυθεντική εθνική ταυτότητα μιας πολιτισμικά «ανώτερης» κοινωνίας. Στο όνομα της οποίας η αστυνομική αυθαιρεσία δεν είναι απόδειξη ρατσιστικής συμπεριφοράς . Είναι καθήκον.
Kultur Klux Klan: Για όσους «δεν μπόρεσαν να αναπνεύσουν»
Σας παρακαλώ. Δεν μπορώ να αναπνεύσω. Το στομάχι μου πονάει. Ο λαιμός μου πονάει. Τα πάντα πονάνε. Θα με σκοτώσουν.
Αυτά είναι τα τελευταία λόγια που ξεστόμιζε ο George Floyd και το Άγαλμα της Ελευθερίας «έκλεινε» τα αφτιά του. Παρατηρώντας όμως το εν λόγω βίντεο, διάφορα «αν» κυριεύουν το μυαλό. Αν κανείς δεν έφθανε στο συγκεκριμένο σημείο, αν κανείς δεν παρατηρούσε το τραγικό σκηνικό, αν κανείς δεν βιντεοσκοπούσε την βίαιη ρατσιστική συμπεριφορά των αστυνομικών αρχών…τότε τι; Τι θα ήταν ο George Floyd; Πιθανόν, ένα από τα πολλά θύματα για τα οποία η δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε ποτέ · για τα οποία δεν γράφτηκε μια σελίδα ιστορίας. Δυστυχώς, αυτή είναι η μοίρα πολλών Αφροαμερικανών. Να είναι υπόλογοι για τα χρωμοσώματα τους. Να είναι καταδικασμένοι για το DNA τους.
Όμως, το να είσαι μαύρος στην Αμερική δεν θα πρέπει να αποτελεί θανατική ποινή. Γιατί ο ρατσισμός δεν βρίσκεται στο DNA, δεν βρίσκεται στα χρωμοσώματα. Ο ρατσισμός βρίσκεται στην κουλτούρα. Σε μια κουλτούρα που αλλάζει εποχή. Σε μία κουλτούρα που ακροβατεί στην σκιά του χθες και του σήμερα. Στους ανθρώπους που επαναστατούν και αναθεωρούν στο άκουσμα μίας και μόνο φράσης: «Δεν μπορώ να αναπνεύσω». Γιατί «δεν μπορώ να αναπνεύσω» θα πει «έχω δικαίωμα να είμαι ελεύθερος». «Δεν μπορώ να αναπνεύσω» θα πει «θυμήσου πως είμαι άνθρωπος». «Δεν μπορώ να αναπνεύσω» θα πει «η ζωή μου μετράει».
Κάτι φαίνεται να αλλάζει στην Αμερική
Δυστυχώς, στην εποχή του 21ου αιώνα ανακαλύπτει κανείς πως ο «φονικότερος» όλων των ιών δεν είναι ο κορωνοϊός αλλά ο ρατσισμός. Μια «ασθένεια» που ταλανίζει αιώνια την ανθρωπότητα αλλά η οποία δεν είναι αθεράπευτη. Το μόνο γιατρικό που μπορεί να εξαλείψει την διάδοση του συγκεκριμένου ιού δεν βρίσκεται σε εγκυκλοπαίδειες, ούτε σε πτυχία ούτε σε πανεπιστημιακές σπουδές. Το γιατρικό βρίσκεται στην παιδεία και όχι στην μόρφωση. Στο σεβασμό κάθε ανθρώπινης οντότητας, στην πίστη προς την ισότητα και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο· αξίες οι οποίες αποτελούν τα μοναδικά γιατροσόφια που μπορούν να διαγράψουν από τις «σκοτεινές σελίδες» της ανθρώπινης ιστορίας την ύπαρξη αυτού του εξαιρετικά ανθεκτικού στο πέρασμα των χρόνων «ιού». #GeorgeFloyd: τώρα φωνάζουμε δυνατά το όνομά σου. Όμως αυτή την φορά δεν πρέπει να αφήσουμε το όνομά σου σε ένα hashtag. Δεν πρέπει να αφήσουμε αυτή την στιγμή να σβήσει. Δεν μας επιτρέπεται πλέον. Ο λαός επαναστατεί. Η ελευθερία ζητά να βασιλεύσει. Το όνομά σου εγείρει πλήθη και ζητά δικαιοσύνη για όλες τις αδικοχαμένες ψυχές. Ακούς George; Κάτι φαίνεται να αλλάζει στην Αμερική. Και αλλάζει οριστικά.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
Παπασωτηρίου Γ.Χ. (2020). Η κρίση των ΗΠΑ και η Kultur Klux Klan. Ανακτήθηκε από artinews.gr/η-κρίση-των-ηπα-και-kulturkluxklan.html (τελευταία πρόσβαση 04/06/2020)
Σταματίνης Ν. (2020). Η ταινία που αναζωπύρωσε τον ρατσισμό εις βάρος των Αφροαμερικανών. Ανακτήθηκε από www.oneman.gr/entertainment/h-tainia-pou-anazopirose-ton-ratsismo-eis-varos-ton-afroamerikanon/ (τελευταία πρόσβαση 04/06/2020)
