Λυκάνθρωπος: Τρόμος αλλά και γοητεία
Πλάσμα της φαντασίας, ο λυκάνθρωπος ασκούσε και ασκεί ιδιαίτερη γοητεία στους ανθρώπους, παρόμοια με αυτή των βρικολάκων. Ανά τους αιώνες, μεγάλος αριθμός ιστοριών περιλαμβάνει λυκανθρώπους, είτε ως πρωταγωνιστές είτε ως στοιχείο ενός ευρύτερου φανταστικού σύμπαντος. Οι ιστορίες αυτές ανταλλάχθηκαν και συνεχίζουν να ανταλλάσσονται μεταξύ των ανθρώπων ακολουθώντας την εξέλιξη της ανθρώπινης επικοινωνίας και λαμβάνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ποικίλες μορφές: προφορικές διηγήσεις, γραπτά διηγήματα και μυθιστορήματα, κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Wolf like me: Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται
Εξερευνώντας το χώρο της τηλεόρασης και ειδικότερα των τηλεοπτικών σειρών, ανακαλύπτουμε αρκετές σειρές με λυκανθρώπους. Από τα εφηβικά Teen Wolf και The Vampire Diaries μέχρι το Supernatural και το What We Do in the Shadows, η παρουσία των λυκανθρώπων είναι αρκετά έντονη.
Στη λίστα αυτή προστέθηκε φέτος και το Wolf like me, μια σειρά που, αν και ανάλαφρη, διαθέτει εντούτοις πολλά από τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν ταινίες και σειρές με λυκανθρώπους. Συγκεκριμένα, η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του Gary που πασχίζει να φροντίσει την 11χρονη κόρη του μετά το θάνατο της γυναίκας του και της Mary, που έχει τους δικούς της… δαίμονες.
Ενώ λοιπόν όλα πάνω στη Mary μοιάζουν ως μάννα εξ ουρανού για τον Gary και η κόρη του την συμπαθεί, για άγνωστους και περίεργους λόγους η Mary δείχνει να αποφεύγει τη δέσμευση μαζί του. Η συμπεριφορά της γίνεται μάλιστα όλο και πιο περίεργη, μέχρι που ο Gary αποφασίζει να την ακολουθήσει για να ανακαλύψει το μυστικό της. Αυτό που ανακαλύπτει όμως δεν είναι ένα απλό μυστικό κι εδώ είναι που καταλαβαίνει πως τελικά τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Ο λυκάνθρωπος και το ζήτημα της διπλής φύσης/ταυτότητας
Η σειρά Wolf like me ανήκει στις ιστορίες εκείνες με λυκανθρώπους που δεν εστιάζουν στον τρόμο και τη δράση. Το κύριο θέμα της είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και πώς αυτές επηρεάζονται από τις κρυμμένες πλευρές του εαυτού μας. Η αποκάλυψη των κρυμμένων μας πλευρών είναι όμως αυτή που μπορεί να μας απελευθερώσει και να μας δείξει ποιοι πραγματικά αξίζουν να πορεύονται μαζί μας στη ζωή, όσο τρομακτική κι αν φαντάζει.
Μπορούμε λοιπόν να δούμε την περίπτωση του Gary και της Mary σαν ένα είδος αλληγορίας που χρησιμοποιεί ως όχημα για την «άσχημη» πλευρά του εαυτού μας τη μορφή του λυκανθρώπου. Αυτό και μόνο καθιστά το Wolf like me ιδιαίτερο και γλυκό, καθώς και απατηλά ανάλαφρο.
